We'll walk along that old road

De ander begon hem rustig te aiien, waardoor hijeven knipperde. Ah... Hij had zijn neefje echt gemist. "Dan is het zo..." klonk er zachtjes met een zucht van de ander. "Maar denk je dat matthew dat echt zou doen? is hij echt zo? Heeft hij al iets zoals dat gedaan dan?" vroeg de jongen langzaam aanhem terwijl het oogcontact niet verbroken werd. Mel slikte even en dacht even na. Well... uh... "Vertrouwen in een relatie is een goed begin... En als je elkaar vertrouwt dan pas kan je echt beginnen eraan..." Hij zuchtte even en sloot zijn ogen rustig. Hij wist het niet... "I don't know..." murmelde hij zachtjes tegen de ander, waarna hij weer rustig op keek naar de ander. "Ik kan hem niet meer inschatten.." sprak hij zachtjes tegen de ander.

Sigh.. De ander moest zuchten en dat liet hem even diep fronsen, wat was er neefje van hem? hij was bezorgd, niet alleen voor Mel, maar ook voor Matt en dat was een erg iets in zijn geval. Chin was inderdaad snel bezorgd, maar goed... "I don't know..." Hm, het klonk zacht en sigh. Rustig keek de jongen even naar hem... Het moest er vast gewoon even uit voor de ander of niet dan? "Ik kan hem niet meer inschatten.." Hij knikte even naar hem en sloot zijn ogen even. Goed... Goed.. "Nou dat is de start ervan, niet? Je moet hem blindelings vertrouwen Melliemoo!" zei hij zachtjes. "En anders moet je hem verleiden met je strakke lichaam... Ik bedoel, wijven kunnen het ook niet, dus waarom niet jij?" nailed it.

De jongen knikte even, waarna deze zijn ogen sloot. Eh..? "Nou dat is de start ervan, niet? Je moet hem blindelings vertrouwen Melliemoo!" klonker zachtjes van de ander af, waardoor Mel even slikte... Yeah...Dat zou wel kunnen... "En anders moet je hem verleiden met je strakke lichaam... Ik bedoel, wijven kunnen het ook niet, dus waarom niet jij?" Euh? Hij slikte even en keek weg. "Matthew duwt me dan weg.." murmelde hij zachtjes tegen de jongen, waarna hij zuchtte. "Het heeft geen zin denk ik..." vervolgde hij zachtjes tegen de ander.

De ander leek maar te slikken en te slikken, was er iets mis? Hij wist het niet verdomme... "Matthew duwt me dan weg.." Klonk er gevolgd door een zucht. Hij knikte even naar hem... Maar wegduwen? Dat was raar als hij zei dat het juist anders was niet? Het klonk ergens gewoon vreemd ja, niks aan te doen. "Het heeft geen zin denk ik..." Hm. Hij greep de ander bij de schouders en tilde hem van de grond. "Oh jawel! Je mag niet opgeven!" Nooit en never nioenopenope!

De jongen knikte even naar hem, waarna hij opeens werd vastgepakt ij zijn schouders en zo werd opgetild door de witharige. Waah? "Oh jawel! Je mag niet opgeven!" klonk er van hem af, waardoor Mel even knipperde en naar de ander keek en zuchtte. Euh... "Ik durf niet..." murmelde hij zachtjes tegen de ander, terwijl hij langzaam weer rood werd. "Daarbij is hij veel weg... Arceus weet wat hij dan aan het doen is..." de ander zei voor werk, maar hoe moest hij dat nou precies weten wat de ander deed? Euh... Hij zuchtte even zachtjes. Hij had er echt geen vertrouwen in. Geen vertrrouwen in de ander, niets. In dat opzicht niet eens over zichzelf. Maar hey, hij kon er niet veel aan doen, allesmet Matthew was gewoon verwarrend...

een zucht rolde van de lippen van zijn neef. Het bezorgde hem enkel en alleen meer bezorgde gevoelens. Arme jongen was het toch wel ja en gvdd, hij wilde hem zo hard gaan gooien naar die stomme Matthew, gvd... Liefde... "Ik durf niet..." De ander werd wat roder en wel meteen keek hij even naar de ander. Hij durfde niet? "Daarbij is hij veel weg... Arceus weet wat hij dan aan het doen is..." Hm... "Ga eens een dag mee met hem!" beste plan ever!

Hij wilde de ander niet bezorgd maken, echt niet. Maar ht was gewoon fijn dat hij even aan iemand zijn hart kon luchten. Hij kon veel vertellen aan Matthew, dat was zeker waar, maar deze dingen kon hij niet aan de ander vertellen en dan was het toch wel fijn dat hij weer de ander had om zijn hart te luchten. Zolang Matthew hem niet dood ging schieten, steken of whatever. Dan was het goed. En als hij het uitlegde was het vast ook wel goed. En daarbij was het ook het neefje van Matthew dus.. Aan de andere kant zag hij het toch gebeuren dat hij hem alsnog zou schieten maar oke. "Ga eens een dag mee met hem!" klonk er even van de ander af, waarop Mel even knipperde en op zijn lip beet. "Ik zal het wel vragen... maar ik denk niet dat de ander daar oke mee is..." sprak hij zachtjes tegen de jongen, waarna hij zuchtte. "Genoeg over Matthew..." sprak hij vervolgens. "Wil je iets te drinken?" Melvin was de beste huisvrouw joaah.

De ander beet op zijn lip, een duidelijk teken van twijfel. Hij herkende het, hij had het ook gedaan toen hij twijfelde aan Sata en stuff, het was lastig en moeilijk om ermee om te gaan maar het gebeurde uiteraard wel ja. Hij knikte even langzaam naar hem, een teken dat het wel gezegd kon worden tegen hem. "Ik zal het wel vragen... maar ik denk niet dat de ander daar oke mee is..." Hij knikte even begrijpelijk. "Hij zal het vast wel snappen als je er wat uitleg bijzet... zoals dat je best geïnteresseerd bent ofzo heh," yush! "Genoeg over Matthew..." Wuuuh... Maar... Maar. "Wil je iets te drinken?" Oh! "Water please!" yessss. Hij hield zoveel van water amg.

De jongen knikte bijna alleen maar. Knik knik knik knik... Wat een hulp rip. Maar hey, hij luisterde tenminste naar zijn rant en dat was wel genoeg eigenlijk. "Hij zal het vast wel snappen als je er wat uitleg bijzet... zoals dat je best geïnteresseerd bent ofzo heh," Melvin knikte even rustig en zuchtte even. Het was allemaal moeilijk eh... Toen hij vroeg of de ander iets wilde drinken was het een antwoord wat hij zeker had kunnen verwachten. "Water please!" de jongen hield van water dus dit antwoord had hij zeker kunnen verwachten. Hij knikte even en pakte een glas water en zette deze op een onderzetter bij Chinma neer waarna hij naar hem glimlachte. Hij was nog wel redelijk rood van alles maar... You know... Als ze het nog meer over Matthew zouden hebben zou hij waarschijnlijk gaan janken. Niet eens waarschijnlijk, dat was vrijwel zeker. En dat wilden we niet toch? Arme Mel. "Dus... Jij en Sata hm?" sprak hij even tegen de ander. "Hebben jullie echt een relatie of..?"

De ander moest enkel zuchten en knikken naar hem waarop de jongen alleen even lachend naar hem keek. Hij moest wel een soort bemoedigend iets naar hem brengen, anders was hij geen goede neef voor de ander he. Toen hij vroeg voor het water kreeg hij bijna meteen een glaasje water waarop de jonge even naar hem keek en ging zitten in de bank van de ander. Nou tja, eigenlijk van Matthew. "Dus... Jij en Sata hm?" Hm? Hij nam zijn glas op en nam een paar grote slokken. Wat was met hen? "Hebben jullie echt een relatie of..?" Hm. "Yeah!" zei de jongen met een onschuldige glimlach waarna hij het glas terugzette op het onderzettertje en nieuwsgierig rondkeek in het te grote huis.

De ander was echt heel blij met hetgene wat hij met Sata had. Ergens was hij daar weljaloers op. Like... Hij wilde ook zo blij zijn met Matthew als de jongen met Sata was... "Yeah!" was dan ook het antwoord op de vraag of hij en Sata echt een relatie hadden. Nou oke dan... Hij glimlachte even warm naar de ander en ging naast hem zitten. "Je bent zo groot..." sprak hij even zachtjes tegen de ander, waarna hij even omhoog keek naar hem. "Ik voel me klein... Jij en Matthew zijn allebei zo groot.." Jank die kleine kleine Melvin ook. Terwijl hij niet eens zo super klein was hmpf.

Hihi. hij vond het altijd zo fijn om over zijn schatje aka bae aka satabby te praten... Een van de bijnamen die hoorbaar was voor een ander en hij was gegarandeerd dood... rip... "Je bent zo groot..." Hij keek even naar de ander die was gaan zitten en knikte luid lachend naar hem, klonk net als sata maar dan minder triggered, wat fijn. Nja, sata's ding was eigenlijk fijner maar Arceus joh... "Ik voel me klein... Jij en Matthew zijn allebei zo groot.." Hehe. "Nou Matthew is eigenlijk geen familie... Ik ben gewoon abnormaal lang in de familie neem ik aan," zei hij even zacht lachend terwijl hij over zijn achterhoofd wreef. "Hoe dan ook Melvin... Je weet ook dat al mijn siblings andere paps hebben eh..." yeah... Lol. "Maar goed... yeah, maar goed ook ergens... Weet je nog dat ik tot idk mijn 12de maar niet wilde groeien?" hij lachte even lol, hij was een wimp.

De ander knikte luid lachend naar hem, tja... Ze waren allebei zo groot hmpf. "Nou Matthew is eigenlijk geen familie... Ik ben gewoon abnormaal lang in de familie neem ik aan," klonk er zacht lachend van de ander af terwijl deze over zijn achterhoofd wreef. "Hoe dan ook Melvin... Je weet ook dat al mijn siblings andere paps hebben eh..." Hij knikte even rustig. Het ging hem ook niet echt over de familie... maar over het algemeen. Like... Zij waren het meeste close met hem en ze waren allebei zo groot hmpf. "Maar goed... yeah, maar goed ook ergens... Weet je nog dat ik tot idk mijn 12de maar niet wilde groeien?" Melvin grinnikte even en knikte langzaam. Aw.. De ander was zo cute toen. "Je was zo schattig." sprak hij met een glimlachje tegen de ander. "Toen was ik nog een stuk groter dan dat jij was..." Ja... Oh die goede oude tijd..

Chinma was een hele lange tijd klein gebleven, tussen zijn grote en oudere broers in. Hij had een zus gehad, die ook altijd groter dan hem wa sgeweest, voor jaren, tot hij plots was opgeschoten. Hij had een andere donor dan zijn sibs. Hij wist dat mams twee tot drie donors hadden gehad, maar hij wist wel dat hij de enige was die van die ene was gekomen. HIj was een albino geweest, wat wel speciaal was tussen de de andere zwartharige kinderen. Hij had een blonde broer gehad, wat ook best raar was geweest, maar men kon er wel mee leven. Toen hij plots een gigantische groeischeut had gekregen was de hell losgebroken bij hem, maar hij klaagde niet... Dankzij zijn lichaam had hij een droomjob en well yeah, zoveel meer.
"Je was zo schattig." Hij bloosde meteen, schattig? Nee... Hij was raar. Hij lachte even zachtjes terwijl de blos op zijn wangen een wat dieper kleur krijgen... Oh well... "Toen was ik nog een stuk groter dan dat jij was..." Hij lachte even zachtjes. "En ik voor alles bang was..." murmelde hij zachtjes... "En ik was niet schattig..." stfu...

De albino begon meteen te blozen toen hij zei dat hij vroeger zo schattig was. De jongen lachte even zachtjes, terwijl de blos alleen maar een diepere rode kleur kregen op zijn bleke huid. Zo cute. Hij was nog steeds wel schattig, zijn kleine neefje <3. "En ik voor alles bang was..." murmelde de jongen zachtjes tegen hem, waarop Mel even knikte met een glimlachje. "En ik was niet schattig..." klonk er van hem af, waarop Mel begon te lachen en zijn neefje omarmde. "Jij was zo schattig." sprak hij met een brede glimlach tegen de albino. Yeah.. Dat kleine jongetje was zo schattig geweest. Niet dat hij niet meer schattig was hoor, voor hem bleef het zijn kleine neefje. Ook al was hij zo groot nu. "Je bent nog steeds schattig." sprak hij even plagend, waarna hij zijn tong even naar hem uit stak. Hah.