♡ Nobody said it was easy . {Closed}

Ze mocht alleen op reis als ze een Pokémon kon vangen. Natuurlijk hadden haar ouders dit heel neutraal gezegd, verwacht dat dit iets was zoals alle andere dingen die de roodharige wilde hebben. Heel veel van die dingen waren immers ééndagsinteresses geweest. Een spelcomputer, want die knappe jongen uit klas 4A had er één. Een Rapidash, want dan kon ze te paard naar school. En ze waren knap. Een Growlithe, want dan kon ze hem kunstjes leren!
Maar, dit was anders. Het meisje had hier al haar hele leven stiekem over gedroomd. Weet je wel, zo’n droom waarvan je enkele keren hoorde dat het geen goede droom was, dus je deed maar alsof je het liet vallen, terwijl je in werkelijkheid nog altijd terugdacht aan hoe het zou zijn als je die droom nagejaagd had.

Zij zou die droom najagen! En daarom zat ze buiten in de bosjes, te kijken naar een Pidgey die over het gras sprong. Met een glimlach haalde ze haar Pokédex erbij. ‘Pidgey is a Flying Pokémon. Among all the Flying Pokémon, it is the gentlest and easiest to capture. A perfect target for the beginning Pokémon Trainer to test his Pokémon's skills. Pidgey's Gust power creates tornadoes. It also has a Sand-Attack,’ vertelde de dex haar. Oh, dus geschikt voor de beginnende trainer?! Dat klonk geweldig! Perfect! Met een grijns keek ze naar haar gestolen Pokéball. Aiden zou deze toch niet missen, maar hoe kon ze de Pidgey verzwakken? Oh, juist ja! Met een snelle beweging haalde ze een tak van de grond en… ze besloot deze naar de Pidgey te gooien. Dit leek de Pidgey niet te verwachten en het ding schoot geschrokken opzij, om naar zijn tegenstander te kijken. Een Gust-aanval werd gebruikt en ze voelde haar haren opzij vliegen, terwijl ze haar hand voor haar ogen hield. Hoe…? Oh! Met een enthousiaste blik trok ze haar vest uit, om te kijken naar de Pidgey, welke weer op de grond was geland en bezig was met het vinden van voedsel. Langzaam stapte ze op de Pokémon af, om… Juist! Met een snelle beweging liet ze zich met het vest boven op de Pidgey vallen, welke wild heen en weer begon te spartelen. Maar, ze had hem! Nu moest ze enkel nog verzinnen hoe ze hem in de Pokéball ging krijgen! Strugglend met de Pidgey, had ze echter niet door dat ze op de staart van een Luxray van een trainer ging staan. De Luxray gaf haar een schok, niet sterk genoeg om te doden, maar de kleine Pidgey… juist, ja. Die gaf geen kick meer. En ook al stond haar haar alle kanten op en voelde ze zich uitgeschakeld, haalde ze de Pidgey uit haar jas en tikte ze de Pokéball tegen het hoofd van de Pokémon.

En dat was hoe ze Thancred ving. Het was zo onderhand bijna 24 uur geleden dat het gebeurd was, dus bepaald eroverheen was ze nog niet. De trainer was gigantisch boos op haar geweest en ook de Pidgey leek niet al te blij, maar zodra ze deze wat bessen had gegeven was het te doen geweest. Haar ouders leken het nog niet compleet eens met het feit dat ze dan toch echt op reis wilde gaan, maar besloten toe te stemmen. En zo werd alles geregeld en stond ze dezelfde dag nog op de boot, klaar om naar Kalos te gaan!


Wacht, dit was niet Kalos. Een frons bedekte het gezicht van de roodharige, terwijl ze om zich heen keek. Uhhhhh. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en fronste eventjes. Ze had toch echt gedacht dat… Oh. Nee, schijnbaar had ze haar ticket geboekt naar Slateport city. Ge-wel-dig… Een zucht kwam uit haar mond en even gleed ze met haar hand door haar lange staart, om maar te besluiten de stad in te lopen. Ze zou pas volgende maand weer geld krijgen om een bootticket naar Kalos te kunnen betalen, dus tenzij ze voor die tijd Thancred kon trainen en Fly kon leren, zat ze hier nog een tijdje vast… Wat was ze toch ook een geweldig handig mens, zo af en toe.

Ze besloot maar op zoek te gaan naar een Ranger-base hier. Immers had ze wel gehoord dat ze niet alleen Rangers hadden in Kalos, maar ook in Hoenn. Zelfs al had ze zich aangemeld voor de Rangers in Kalos, zou het zo moeten zijn dat het allemaal over elke regio werkte en ze ook hier aan de slag kon gaan… Dan kon ze in ieder geval alsnog aan haar reis beginnen. Het was niet zonder slag of stoot, maar ze zou ervoor zorgen elke naam op de lijst af te gaan! Aiden had haar een lijst gegeven met namen waarvan hij wist dat zijn Pokémon erbij terecht was gekomen. Alles wat ze wilde, was controleren of de Pokémon een goed thuis hadden gevonden, zeker weten dat ze niet in slechte handen terecht waren gekomen. Ze wist dat Aiden vooral een band had met Tyrion en Garrett, omdat het tweetal al zo lang bij hem waren. Zelf had ze altijd een vreselijke liefde gehad voor Élise en Arya, maar ze zou maar zien welke ze terug zou vinden…

Even gleed haar blik naar de Pidgey, welke door de lucht cirkelde, wachtend op zijn trainster. Zou ze met hem ook zo’n band opbouwen als hij met zijn Pokémon had gehad? Even trok er een glimlach over haar gezicht, maar al gauw schudde ze haar hoofd heen en weer. Liet ze maar niet te veel overdenken nu, het was tijd om te gaan beginnen. Ze zou een succes maken van deze reis! Ze zou ervoor zorgen dat haar ouders haar na een maand de toestemming zouden geven hier te blijven, hier verder te gaan. Ze wilde niet terug naar school, niet terug in de banken… Ze wilde op avontuur. Samen met haar Pidgey. En ze zou een krachtig team oprichten en laten zien dat zelfs met alles op level 100, er nog wat te beleven viel.

Ze zou haar dromen waar maken!

Als ze toch eens op zou letten waar ze liep, zodat ze niet zojuist van het randje was gelopen, hoppa het water in.

 

Nu kon het best fijn zijn om spontaan nat te worden, niet op deze manier. Zoiets als een beetje water over je heen krijgen kon met de huidige hitte best in de smaak vallen. Van het randje lopen en in het water donderen was wat minder. Maar, gelukkig kon ze zwemmen. Geschrokken kwam ze dan ook boven water, om met haar hand het randje beet te grijpen. Ze snakte naar adem en keek omhoog naar degene die daar stond, haar ogen wijd. Oh holy Arceus, ze zag er niet uit op dit moment. Ze had een reputatie om hoog te houden, for Arceus’ sake! Vandaar dat ze het meisje even aan bleef kijken, voor ze haar andere hand ook aan de kant zette, om erachter te komen… dat het een beetje hoog was om zelf op te komen… “Help?” kwam er wat zielig uit, de ander aankijkend.

Welkom in Hoenn.

Het meisje leek toch nog aardig wat kracht in haar armen te hebben, aangezien deze Alyssa de kant op wist te helpen. Niet dat ze de dikste was,maar het was toch wat meer dan 10kg wat je even omhoog moest krijgen uit het water. Nu werkte ze mee, iets wat wel hielp.
Eenmaal op de kant slaakte ze een opgeluchte zucht en liet ze zich op haar kont zakken. Ze voelde hoe de Pidgey op haar hoofd landde en keek de brunette met een wat beteuterd gezicht aan.
“Ik had de rand niet gezien.” No shit sherlock.

Een dramatische zucht klonk toen werd gevraagd of het haar Pidgey was. “Ik had hem gevangen om mijn reis als Pokémon Trainer te beginnen,” legde ze uit. “Maar mijn plannen zijn nogal in het water gevallen.” Als ze niet zo nat was had ze heel hard om haar eigen grap gelachen. Nu trok enkel haar mondhoek iets omhoog, maar al gauw ging deze weer strak. “Ik heb ‘m nog geen dag dus… En ik had eigenlijk naar Kalos moeten gaan maar daar is iets mis gegaan... ” Nog een zuchtje. “Misschien ben ik een groter gevaar dan een hulp als ranger.” Een wat beschaamd lachje klonk. Ach, als je niet om jezelf kon lachen…

“Binnen twee uur besloten op reis te willen, een Pokémon gevangen, een ticket geboekt én me aangemeld als Ranger,” legde de roodharige met een grijnsje uit. “Gistermiddag besloten en vandaag aangekomen… Misschien wat te gehaast, maar ik had wat te bewijzen,” merkte ze vervolgens op. Aiden had een fout gemaakt. Je kon niet zomaar je Pokémon wegdoen. Dat was belachelijk.
Toen de ander zei dat er hier ook genoeg werk voor haar was, hief ze enthousiast haar wenkbrauwen. “Echt waar??” vroeg ze, haar ogen nog net niet glinsterend. “Zijn er hier ook gyms dan?” besloot ze te vragen. Als dat hier ook was, kon ze misschien zelfs wel deze league uitdagen… Alhoewel dat toch anders was dan als ze echt zou gaan voor dezelfde league als Aiden… Maar, iets om over na te denken!

De brunette merkte op het alsnog knap te vinden dat ze ergens was gekomen en ze hief haar schouders. “Ik mag dan onhandig zijn, ik heb nog wel een klein beetje intelligentie,” sprak ze met een grijns. “Haalde Slateport en eh…” Frons. “Wat het ook was door elkaar. Topografie is niet aan mij besteed.” Waarschijnlijk had ze enkel Slateport herkend omdat Hoenn een plek was waar ze zelf wel eens heen had gewild - Kalos was enkel om iets aan Aiden te bewijzen.
Er waren hier ook gyms, al wist Alyssa niet of dat wel werken zou. Waarschijnlijk zou ze gewoon geduldig moeten zijn. Toen het meisje vroeg wat ze wilde bewijzen, schudde ze haar hoofd. “Het is goed,” beantwoordde ze, “Mijn neef heeft al zijn Pokémon weggedaan na zijn starter naar 100 te hebben gebracht, zeggende dat er geen challenge meer was, dat er niets meer te doen was. Ik wil… Bewijzen dat het wel kan. Dat ik alles kan halen en nog steeds een doel heb - misschien zelfs mensen kan helpen als Ranger.” Naïef? Misschien een beetje.

Alyssa hief haar schouders. “Toch werken er genoeg in saaie kantoren, dus ik denk niet dat hij de eerste is,” sprak ze kalm. “Tyrion, zijn eh, Charizard, was nog heel jong dus ik snap wel dat hij die door wilde laten gaan, maar ik zou het nooit kunnen… Mocht ik mijn titels behalen, kan ik altijd nog een fokkerij starten, door gaan als ranger of misschien zelfs wel zelf een gymleader worden,” begon ze vol enthousiasme. Dat was immers haar droom: een eigen watergym zoals Misty in Kanto had! Dat leek haar echt geweldig. Je hele leven omgeven door prachtige waterpokémon en trainers bevechten om iets simpels als een badge… Absoluut.

Crowe, zoals het meisje zich later voorstelde, zei als doel Ranger te hebben en dat ze daar nog behoorlijk ver in door kon groeien. Even knikte de roodharige. “Ja, het zijn van Ranger lijkt me een goed levensdoel, het doen van gyms is een leuk bijdoel,” glimlachte ze. Ze was absoluut van plan om een Pokémon meester te worden en uiteindelijk de Rangers te verlaten voor haar droombaan als gymleader! “Maar, dat is allemaal nog heel ver weg… Voor nu… Denk je dat je me kan vertellen waar de rangerbase is?” Even fronste ze. “Oh, mijn naam is Alyssa…” Bijna vergeten.