The sea[Open]

Langzaam opende hij zijn ogen. Het liefst wilde Kyo zich nu weer omdraaien, want hij was eigenlijk nog steeds moe, maar hij was ook wel bang om dan weer terug te gaan naar de nachtmerrie die hij net gehad had. Hij bleef dus nog maar even liggen, maar wel met zijn ogen open. Het plafond boven hem was niet echt interessant, dus draaide hij om om de slapende pokemon te kunnen zien. Het leek er namelijk op dat ze nog niet wakker waren en dus was het misschien verstandiger om ze nog wat langer te laten liggen. Hij wilde tenslotte niet hebben dat ze chagrijnig zouden zijn als hij ze te vroeg wakker maakte, ook al gebeurde dat niet snel, maar toch wilde hij het zekere voor het onzekere nemen.
Na een tijdje gewacht te hebben sloeg hij toch maar de dekens van zich af en stapte hij naast het bed. Als hij nu namelijk nog steeds voorzichtig deed zouden de pokemon waarschijnlijk nog niet wakker worden en anders was het nu al wel tijd om wakker te worden. Een gaap ontsnapte uit zijn mond en even hield hij zijn hand ervoor, waarna hij zich begon om te kleden, terwijl hij nog wel de pokemon in de gaten hield, want hij wilde ook weer niet verrast worden door de twee. Hij pakte als laatste zijn shirt en deed deze aan, waarna hij zich toch maar omdraaide naar de twee pokemon, want nu was het toch echt wel tijd om wakker te worden. Voorzichtig schudde hij eerst de Treecko wakker en daarna de Dratini. ”Wakker worden jullie twee, dan kunnen we zo verder gaan.” Zei hij, terwijl hij wachtte tot de twee pokemon beide opstonden en ook fatsoenlijk wakker waren om mee te gaan. Hij keek nog een keer naar ze voor hij zijn rugtas op deed en de deur van de kamer open deed en naar buiten liep.
Eenmaal buiten het gebouw strekte hij zijn lichaam nogmaals uit en keek hij even naar de twee pokemon die naast hem met hem meekwamen. Hij had besloten om ze niet in hun pokeball te doen, omdat hij niet van plan was om echt ver te gaan. Hij was tenslotte nog van plan om een paar dagen hier in Cyllage City te blijven en dan zou hij daarna naar de Connecting Cave kunnen gaan, aangezien hij via daar weer naar een andere stad kon komen en dan zou hij uiteindelijk misschien toch maar in Lumiose City uitkomen, maar dat zou nog wel een tijd duren voor hij daar echt zou zijn en daar was hij misschien ook wel blij mee, want hij vroeg zich nog steeds af wat hij precies moest zoeken in zo’n grote stad, want eerlijk gezegd was een rustigere plek beter voor hem en als er een Show zou zijn, dan zou er natuurlijk een reden zijn om er naartoe te gaan, maar dat zou komen als die Show er dan uiteindelijk was. Hij moest dan nog wel eerst een geschikte pokemon hebben voor de Show, hij kon zijn Feebas wel gebruiken, maar dan was hij van plan om hem eerst te laten evolueren naar een Milotic, want dat zou hem wel wat beter uitkomen, maar dat moest hij nog kijken, want hij moest anders mischien eerst een andere pokemon nog erbij vangen en misschien ook alvast een eigen fokkerij beginnen, want dan zou hij makkelijker zijn pokemon kunnen breeden en dat zou dan ook makkelijker zijn om een pokemon met een goede potential te breeden, maar dat moest hij nog kijken, want hij wilde zich er liever toch eerst wat in gaan verdiepen, vooral ook omdat hij zich er eigenlijk nooit voor had geïnteresseerd en dus eigenlijk alleen wat had meegekregen van zijn jeugd.
Hij voelde dat iets zijn been raakte en hij keek naar beneden om te zien dat de Treecko hem had aangetikt. Blijkbaar stond hij al een tijdje stil op de weg en dat was hier niet echt een verstandig idee. Hij knikte even dankbaar naar de Treecko en stapte van de weg af. Er fietsten hier namelijk wel een hoop mensen, dus het was beter dat hij wat meer op ging letten, want hij wilde natuurlijk niet aangereden worden. Hij keek even om hem heen, want hij wist eigenlijk nog niet waar hij naar onderweg was, want een echt doel had hij niet, maar hij was wel van plan om iets met zijn Feebas te gaan doen, want dat had hij eigenlijk nog niet gedaan sinds dat hij de Feebas had en het kon hier wel, want de stad lag wel aan de zee, dus misschien was het wel een slim idee om daar naartoe te gaan. Het was tenslotte ook zomer, dus misschien zou hij zelf ook nog wat kunnen gaan zwemmen. Hij had er gelukkig vanochtend wel aan gedacht om zijn zwembroek onder zijn kleren aan te doen, want als hij wilde gaan zwemmen was het natuurlijk handig als hij een zwembroek aan had en niet eerst weer ergens anders naartoe moest gaan om een zwembroek aan te trekken. Hij richtte zijn blik even op de twee pokemon en glimlachte toen. ”Laten we gaan zwemmen!” De Dratini was enthousiast, maar de Treecko was wat minder goed gestemd erover. Hij hield namelijk niet echt van zwemmen en dat wist hij ook wel, maar het besluit was nu eenmaal genomen, dus hij had niet veel keuze en anders bleef hij maar gewoon op het strand. Hij rende de laatste meters naar het strand en legde zijn rugzak ver genoeg van het water weg, zodat hij niet nat zou worden en pakte de pokeball van zijn Feebas eruit en gooide deze omhoog, zodat de pokemon tevoorschijn kwam in het water. Duidelijk bij om eindelijk weer een keer uit de pokeball te zijn, dook hij een keer volledig het water in, waarna hij toch maar weer boven kwam om op de anderen te wachten. Kyo begon zijn kleren uit te trekken tot hij alleen nog maar de zwembroek aan had en hij keek even met een vragende blik naar de Treecko of hij mee zou gaan, maar hij schudde zijn kop en ging op de rugtas zitten. Kyo schudde even zijn hoofd en rende toen het water in met de Dratini vlak achter hem aan. Hij hield dan niet van vuur, maar hij hield juist wel hartstikke veel van water. Zwemmen was echt iets wat hij veel deed al sinds dat hij jong was. Hij kwam tenslotte ook uit Slateport City, dus dat klonk waarschijnlijk ook wel logisch. Dat was ook het enige wat hij van zijn thuis wilde onthouden, want aan zijn huis wilde hij niet herinnerd worden, maar hij vond het niet erg om aan de zee te denken, vooral niet nu hij er hier ook eentje had.
Doordat hij in zijn gedachten verzonken was had hij niet door dat Dratini een plens water naar hem toegooide, waardoor het gedeelte van zijn lichaam dat nog niet nat was nu ook nat werd. Hij wierp even een boze blik op de Dratini, maar kon het niet lang vasthouden, want hij meende het natuurlijk niet. Snel ging hij op de Dratini af, want hij wilde haar echt wel terugpakken, maar toen werd hij ervan weerhouden door de Feebas. ”Je moet me juist helpen.” Zei hij half lachend en dook toen onderwater om te proberen om de Feebas heen te zwemmen en het lukte ook wel aardig, dus hij probeerde op de Dratini af te zwemmen, maar natuurlijk was de draak-pokemon sneller dan hij was in het zwemmen en had hij natuurlijk ook geen kans om ooit bij haar te komen. Hij gaf het dan ook snel op en probeerde weer te staan en dat lukte gelukkig nog, maar het water kwam nu ook een stuk hoger, maar gelukkig nog niet hoog genoeg dat hij niet meer kon staan. Alleen het zou wel verstandiger zijn om een stukje dichterbij de kust weer te gaan, want hij moest ook zijn Treecko in de gaten houden, want hij zat dan wel op zijn rugzak, maar wie weet wat hij van plan was om te gaan doen. Misschien was het ook wel verstandig om het water nu even uit te gaan en de Treecko gezelschap te houden, want de Feebas en Dratini zouden zich samen vast niet vervelen. ”Ik ga even bij Treecko kijken.” Zei hij tegen de twee pokemon en zonder echt op een antwoord te wachten begon hij terug te zwemmen naar de kust en het laatste stukje liep hij, want dan was het veel te ondiep om nog te kunnen zwemmen. Hij schudde even zijn haar uit en liep toen naar de Treecko toe. ”Gaat alles goed hier?” Vroeg hij aan de Treecko en hij kreeg een bevestigend geluid. Kyo pakte zijn handdoek uit de rugtas en begon zijn lichaam af te drogen, terwijl hij de twee spelende pokemon in het water nauwlettend in de gaten hield. Hij wilde namelijk niet hebben dat ze ineens zouden verdwijnen zonder dat hij ervan af wist, want hij wist van zijn Treecko dat hij het niet snel zou doen, maar van die twee pokemon wist hij het nog niet zo zeker.
Nu Kyo zijn kleren weer had aangetrokken was hij naast de Treecko gaan zitten. Het was anders namelijk ook wel een beetje niet eerlijk voor de Treecko, vooral ook omdat hij juist niet van zwemmen hield in tegenstelling tot zijn trainer en dan kon je je natuurlijk afvragen hoe dit tot nu toe goed was gegaan, want ze hadden tenslotte samen door de Hoenn regio getrokken, maar dat kwam dus meer door dezelfde manier als het nu ging. Hij vond het eerlijk gezegd ook niet raar dat de Treecko niet echt van water hield en dat respecteerde hij dan ook gewoon. Alleen hij wist natuurlijk niet hoe hij er zelf over dacht en ook niet hoe de andere twee pokemon er mee om zouden gaan, vooral niet de jonge Feebas, voor welke alles eigenlijk nog nieuw was. Misschien was het ook nog niet zo verstandig om hem binnenkort al te laten evolueren en was het beter om nog wat langer te wachten, want het was tenslotte nog maar een baby-pokemon. Het was nog best lastig om over al die dingen na te moeten denken en toch dacht hij dat hij zomaar een breeder kon worden, terwijl hij eigenlijk helemaal geen ervaring had en zich er eerder ook nog nooit voor had geïnteresseerd. Daarom twijfelde hij er af en toe nog steeds aan, want het was een beslissing geweest om zijn familie te eren, maar hiervoor was hij eigenlijk alleen nog maar een trainer geweest en had zijn ouders nooit gevraagd hoe het breeden allemaal precies ging. Hij wist alleen wel dat hij nu niet meer terug kon en daar zou hij zich ook vanaf nu gewoon aan gaan houden. Even keek hij naar het water, want de twee pokemon waren daar nu al een aardig tijdje aan het spelen geweest en misschien was het beter om even een pauze te nemen, vooral ook omdat het spelen best wel vermoeiend was. ”Dratini, Feebas, zullen we een pauze nemen?” Vroeg hij en wachtte op een bevestigende reactie van beide pokemon welke hij al snel kreeg en hij liep naar de rand van het water toe, deze keer wel gevolgd door de Treecko, want hij wilde natuurlijk niet weer alleen achtergelaten worden. Hij pakte zijn rugzak erbij en haalde voor elke pokemon wat brokken eruit en hield ze een voor een voor elke pokemon ervoor. Het was hier namelijk lastiger om bakken te gebruiken, dus gebruikte hij maar zijn hand, want dan zou ook de Feebas makkelijker kunnen eten, want die kon je natuurlijk niet echt een bak voorzetten in het water. Hij wachtte geduldig tot alle pokemon uitgegeten waren en pakte toen zijn eigen brood, want hij had zelf tenslotte ook nog niet gegeten en hij had eerst de pokemon laten eten. ”Jullie mogen nu wel weer gaan spelen.” Zei hij voor hij begon met het eten van zijn brood. De Treecko bleef rustig naast hem zitten, terwijl hij de laatste happen brood op at.

[Open]