Een mooie dag was het niet te noemen, zoals bij de eerste gymgevecht geweest was. De zon zat achter de donkere wolken en het regende aardig. Daarbij was er een ongekende koude wind. Een niets meer voorstellend dan een bibberend hoopje liep een steile helling op. Althans, het was zijn bedoeling geweest erop te komen en deze dag in het bijzonder. Meestal zat er een rij voor de gym vol jonge Trainers maar met dit weer was er geen Growlithe te bekennen. Enkel hem. Met zijn armen strak om zijn middel in een poging zijn handen arm te houden probeerde hij al ruim een halfuur hoger te komen op de helling. Echter rukte een krachtige windvlaag hem weer naar beneden en ook nu. Brr… K-Koud. Grip had hij niet met de schoenen die hij aan had op de al gladde helling. De wind had in principe vrij spel op hem maar ooit moest hij aan de top komen. Een stap. Dat was al heel wat maar de wind duwde hem twee stappen terug. Met al flink getraande ogen zag alles al er wazig uit en de regendruppels maakte het er niet veel beter op. Misschien moest hij maar de volgende dag liever in de rij staan, maar.. dan was hij een opgever. Het soort wat hij meer minachtte dan een speeltje te zijn door de wind om nog iets te bereiken. Maar er was een dunne grens tussen roekeloos en dapper. Zijn haren wapperden daarbij ook in zijn gezicht en plakten aan zijn al doorweekte voorhoofd vast. Keer op keer wreef hij die uit zijn gezicht om vervolgens weer een stap te verzetten. Oh boy, weer een windvlaag! Zijn grip voelde hij onder zich verdwijnen maar hij voelde iets tegen zijn rug duwen. Meerdere dingen, zelfs en..
“Waah!” Verschrikt draaide hij zich om, enkel om oog-in-oog staan met drie vrij bekende gezichten,
“Phieuw, jullie lieten mij schrikken.. Maar w-wacht, het is slecht weer nu en-“ De jongens had hij steeds gewaarschuwd maar ze waren dan toch op komen dagen. Sinds hun ontmoeting kwam hij vaak genoeg met ze in contact dat ze nummers uitgewisseld hadden en benieuwd waren naar zijn volgende gymgevecht. Met zulk weer had hij hun écht niet verwacht mar ze waren dus koppiger dan ze leken.
Het was Youngster die als eerst actie nam en hem letterlijk een duwtje in de rug gaf. ‘Geen vragen, ga nou maar!’ Meer dan één stap zette hij naar voren, en bij de volgende windvlaag kon hij het niet laten bezorgd naar het drietal om te kijken. Zorgen bleek hij zich niet te hoeven maken: ze waren gekleed voor het weer maar steunden elkaar. Dat hun ouders dit toeliet… Of waren ze uit huis ontsnapt?! Gelijk had hij hen erop willen attenderen maar die neiging verdween. Ze waren nu zijn verantwoordelijkheid en na de reis zou hij hen wat bijleren. De moeite die ze namelijk hadden ingestopt om hem puur te komen steunen was ontroerend genoeg. Samen met hun hulp bereikten ze de ingang en liep hij al de rotsachtige gym in. Het flinke klimzaal aan zijn zij was hem als eerst opgevallen maar met dit weer waren er maar een handvol mensen aan het klimmen. Nu hij zich bedacht..
“Dit was een bekende klimmuur, niet..?” Het was de mest bekende in Kalos om een reden: soms werden gymgevechten aan de top gehouden máár enkel wanneer er echt geen klimmers waren. Phieuw, dat was maar beter ook. Al die meters klimmen… Dat lag hem zacht gezegd niet lekker. Dieper liep hij de ruimte in en werd begroet door een gespierde, getinte man. Ondanks de kou had hij zomerse kleren aan. Waren dat ook stenen in zijn zwarte haar?
“D-De naam is Joey Breeze en ik kom u-ha..ha.Hatsjoe! uitdagen!” Middenin zijn zin nieste hij luid, en beschaamd wreef hij gelijk langs zijn neus. Stom, dat was al een slechte start. De jongens achter hem grinnikte echter vermaakt en de gymleider glimlachte enkel beleefd. ‘Beterschap! Dat wordt geen handje schudden, zeker? Maar aangenaam, ik ben Grant, de gymleider en… zullen we maar gelijk beginnen?’ Het duurde niet lang en Joey stond al bij een strijdveld tegenover de gymleider met het ‘publiek’ op de tribune. De eerste Pokémon werd erbij gehaald en het was een reptielachtige Pokémon met een bruine kleur. Was het weer een Kalos Pokémon of toch weer Hoenn? Hij hield zijn Pokédex ervoor en bijna had hij het laten vallen.
Een levensechte prehistorische Pokémon stond recht tegenover hem. Dit kon hij amper geloven, het was van vlees en bloed en niet opgezet of een machine. Het was onmogelijk te bevatten dat deze wonder zich had kunnen voor doen. Althans dat de gymleider – alsof het niets was- zomaar een dinosauriër aan zijn zijde had staan. D-Dit was en bleef toch een Rock type gym..? Zelfs Brock had geen prehistorische Pokémon, enkel een Geodude en een Onix. Zijn mond stond al de hel tijd wijd open en uiteindelijk vond Grant de verbazing wel genoeg geweest. De man hield er zeker van om elke keer de veraste gezichten van de uitdagers te zien op zijn Pokémon, maar het gevecht moest ooit gestreden worden. De beleefde glimlach verdween als sneeuw voor de zon van zijn gezicht en hij keek zijn uitdager recht in zijn ogen aan. Met kort geknipper van zijn vinger trok hij Joey’s aandacht tot zich toe en nam gelijk het woord. ‘Als je daar blijft staan, knul, dan eindig je vast ook als een fossiel,’ O-Ow… Stom, natuurlijk, dat gymgevecht! In vergelijking met de vorige gymgevecht was hij deze keer zijn focus kwijt geraakt door de Pokémon in plaats van het kleine publiek, bestaande uit Youngster en de twee knullen die hij terug in Aquacorde Town bevochten had. Zeker na de vorige gymgevecht die hij met moeite maar gewonnen had, mocht hij zich niet laten afleiden door het reptiel. Nee, hij moest volledig op het gymgevecht concentreren! Maar goed, het was een Dragon en Rock type dus dan was Deuce de beste optie; hij had zeer effectieve Ice type aanvallen voor de schade en genoeg status aanvallen voor hun strategie om te slagen. Zijn keuze was ten minste nou snel gemaakt en hij haalde ietwat ongemakkelijk zijn eerste Pokémon tevoorschijn. ‘Pilo!’ De flinke Piloswine doemde uit de straal op en snoof strijdlustig naar de Tyrunt. Al was dat waarschijnlijk maar om één ding. De paar boterhammen die in Joey’s rugtas zaten die hierna helaas in de zwijn zijn maag zouden verdwijnen. Deuce keek daarentegen kort naar achteren in plaats van de rugtas, haast alsof hij… Vroeg hij nou om een peptalk? Een trots gevoel borrelde in hem op. Nee, het was toch niet het eten geweest maar echt vertrouwen en motivatie!
“J-Je kan het Deuce, wij samen brengen de Ijstijd terug!” Het had al zijn mond verlaten voordat hij er bij stil stond hoe stom de catch phrase was. ‘Pilo..?’ Zelfs de zwijn staarde hem aan maar met een luide brul keerde die zich tot de Tyrunt, zijn poot schrapend over de grond. Ja, dit konden ze!
VS.
Grant sent out Tyrunt!
Joey sent out Deuce!
Tyrunt used Stealth Rock! Rocks are floating in the air!
Deuce used Mud Slap! It was super effective! It lowered its accuracy!
Tyrunt used Charm! Deuce’s Attack lowered!
Deuce used Powder Snow! It was super effective!
Tyrunt used Ancient Power! Tyrunt’s Attack raised! Tyrunt’s Defense raised! Tyrunt’s Special Attack raised! Tyrunt’s Special Defense lowered! Tyrunt’s Speed lowered!
Deuce used Bulldoze! It was super effective! Tyrunt’s Speed lowered!
Tyrunt used Bite!
Deuce used Swagger! Tyrunt got confused! Tyrunt’s Attack raised!
Tyrunt got confused! Tyrunt used Crunch!
Deuce used Stone Edge!
Tyrunt is confused and hurts itself in confusion!
Deuce used Icy Wind! It was super effective! Tyrunt’s Speed lowered!
Tyrunt is confused and hurts itself in confusion!
Deuce used Rock Slide! It missed!
Tyrunt is confused no more! Tyrunt used Bite! Deuce flinched!
Tyrunt used Ancient Power!
Deuce used Mud Bomb! It was super effective! Tyrunt’s accuracy lowered!
Tyrunt used Ancient Power! It missed!
Deuce used Rock Slide!
Tyrunt used Tackle! It wasn’t super effective!
Deuce used Toxic!! Tyrunt got bady poisoned!
Tyrunt used Bite! Tyrunt got hurt by poison!
Deuce used Swagger! Tyrunt got confused! Tyrunt’s attack raised!
Tyrunt is confused and hurts itself in confusion! Tyrunt got hurt by poison!
Deuce used Mud Sport! It was super effective! Tyrunt’s accuracy fell!
Tyrunt is confused and used Ancient Power! It missed! Tyrunt got hurt by its poison!
Deuce used Flail!
Tyrunt is confused and used Ancient Power! Tyrunt’s Attack raised! Tyrunt’s Defense raised! Tyrunts’Special Attack raised! Tyrunt’s Special Defense raised! Tyrunt’s Speed raised! Tyrunt got hurt by its poison!
Tyrunt fainted!
De dinosauriër zakte door zijn achterpoten en liet zich vallen op het rotsachtige strijdveld. Het vergif had hem teveel uitgeput om verder te vechten. ‘Ty…Tyrunt!’ kreunde de Pokémon zachtjes, die vervolgens zijn ogen neersloeg. Een tel later was hij al buiten bewustzijn maar niet in levensgevaar. Het vergif van een Poison type zou heftiger wezen maar dit had al snel het gevecht gekeerd. Het had weinig gescheeld of hij had de Tyrunt zijn eigenschappen teveel laten toenemen. Die Swagger en Ancient Power’s stapelden zich tijdens het gevecht teveel op en maakte hem enkel gevaarlijker. Zijn hart ging er nog van tekeer. Het was amper te bevatten dat ze in ieder geval de Tyrunt uitgeschakeld hadden. Het idee dat ze echter nog een tweede Pokémon moesten verslaan sloeg in als een trein bij hem. Hij wist wel beter dan zijn focus te verliezen, zoals in het eerste gymgevecht. Wie weet was het weer een prehistorische Pokémon. Maar wat moest hij dan doen om de toename in eigenschappen tegen te houden? Dat was net enkel gelukt door het vergif, maar… Ondanks dat de zwijn knorde en deed alsof er niets gaande was, werd zijn gezicht al bleek bij het gezicht van zijn vier poten. Het zat onder de beetwonden van de Tyrunt die hem flink geïmmobiliseerd hadden. Nerveus slikte Joey, ditmaal nerveuzer dan in het vorige gygevecht nu hij écht wist wat er komen ging. De gevechten waren ook serieuzer geworden. Langzaam ademde hij diep in en uit. Oké, neem je tijd, maar verlies niet je focus. ‘Ehm, hallo, knul…?’ Huh? W-Wat… Nee, was hij weer met zijn hoofd in de wolken? De gymleider stond duidelijk op hem te wachten en had de Pokéball van zijn tweede Pokémon in zijn handen. W-Wacht, het ging veel te snel, hij had zelfs Deuce nog niet kunnen bedanken voor zijn moeite die hij in de strijd gegooid had! Maar was het dan weer koppig van hem om daar nog even tijd voor te vragen of… ‘Pilo?’ De Piloswine keerde bezorgd zijn kop naar hem om, kort zijn ogen zichtbaar makend aan hem. Stom, nu maakte hij zelfs hem bezorgd. Gelijk hield hij zijn handen lichtjes de lucht in en glimlachte oprecht richting de zwijn.
“I-Ik ben helemaal prima, laten we maar eerst hen verslaan!” De Piloswine staarde hem zwijgend aan en snoof uiteindelijk ontevreden.
De zwijn negeerde de vermoeide blik die Grant hen gaf, en stapte ondanks zijn pijnlijke poten naar Joey toe. Zijn snuit ging voorzichtig op-en neer en drukte die vervolgens tegen zijn been aan.
“W-Waaah! W-Wat is er, Deuce?” Waarom liep hij ondanks zijn verwondingen nog naar hem toe als er niets aan de hand was? Verschrikt staarde hij hem aan maar zag enkel de twee lapjes vacht over zijn ogen hangen. Maar het werd hem duidelijk toen de zwijn bleef stilstaan en niet terugkeerde op het strijdveld. Het was niet enkel bezorgd wat hem hiertoe leed.
“Je had ook mij één tel langer kunnen geven om je terug te keren, maat,” De zwijn knorde ietwat koppig, maar gaf geen bezwaar. De jongen glimlachte ditmaal oprecht en gaf de flink bevachte zwijn een aai over zijn rug, voordat hij maar een tweede Pokéball erbij greep. Wat er ook komen ging, hij had weinig keus dan een Water type te moeten gebruiken met een paar aparte gevecht ervaringen. Maar eerst…
“Het spijt me voor de oponthoud, meneer Grant!” De man trok uit aangename verbazing een wenkbrauw omhoog en grinnikte ietwat vermaakt wat uiteindelijk leidde tot gelach.
“Huh?” Wat was daar nou weer grappig aan, of had hij iets vreemd gezegd? Tranen verscheen in de ogen van de gymleider en hij wist uiteindelijk iets zinnigs te kunnen zeggen. ‘J-Juist.. Maar knul, je hoeft je helemaal nergens voor te hoeven excuseren! Respect en geduld hebben voor een uitdager hoort bij mijn baan en bovendien… Houd het liever als ons geheimpje, maar ik houd ervan mijn uitdagers een duwtje in de rug te geven. Door de extra druk presteren ze meestal beter… of juist slechter, en zo filter ik ook meestal uit wat ik met ze aan moet en of ze het wel gaan maken tot de andere gymleiders wiens geduld… flink wat lager zit dan de mijne,’ Grant legde het kalm uit maar dezelfde vermakelijke blik bleef in zijn ogen staan, ‘En jij, Joey, bewijst een vrij typische Trainer te zijn. Nerveus tijdens een gevecht en op het eerste gezicht niets bijzonders, maar hoe je Piloswine met je om gaat… Dat zie ik helaas te weinig, tegenwoordig, maar genoeg geleuter. Het gymgevecht is nog lang niet voorbij en je hebt je nog niet bewezen, zolang je mij nog niet verslagen hebt!’ Met hernieuwde energie klapte hij de Pokéball in zijn hand open om al zijn tweede Pokémon in te zetten. H-Hij was geen normale Trainer en-Nee, dat kwam later wel. Ja, nu moest hij zich richten op het gevecht en het aanhouden van zijn strategie!
VS.
Met een zwaai van de Pokéball haalde Grant al zijn tweede Pokémon tevoorschijn. Deze had een vrij lange nek, schattig uitziende ogen en… vliezen bij zijn kop? Wat was dit voor een Pokémon? Het had bijna iets weg van een dinosauriër. Natuurlijk, dat had hij kunnen verwachten maar verder kwam de Pokémon hem echt niet bekend voor. Direct haalde hij zijn Pokédex tevoorschijn en scande deze in. Hij had ten eerst gelijk dat het een prehistorische Pokémon was maar het was ook een Ice en Rock type. Dat zou pittig zijn tegenover een Water type als Piplup. Hij borg het apparaat weer op en ademde nog een laatste kier diep in-en uit. Het had geen zin te bedenken of hij beter van Pokémon kon wisselen. Die optie zou weleens fataal kunnen aflopen voor Deuce en zelfs een minuscule risico daarop wilde hij niet op lopen. Daarentegen was dit ook een kans voor Rally om ervaring op te doen en… Heh, misschien zelfs fans te verwerven bij hun publiek.
“Ga, Rally! Laat ze eens wat zien!” Met een misschien wat zwakke gooi van de Pokéball verscheen spoedig de donkerblauwe pinguïn op het strijdveld. Na een blik te wagen op haar tegenstander verscheen er al een grimas op haar gezicht. Ze onderschatte de tegenstander en zette zelfs intimiderend en trots haar borst omhoog. Het steeg echt naar haar hoofd.
“E-Ehm, Rally, straks maak je ze nog té bang,” sprak hij voorzichtig. De vorige paar keer had ze bij enig kritiek al zijn kapsel door de war weten te halen met haar gepek. Een herhaling wilde hij niet, dus dan bleef dit als enige aanpak over. Dat viel niet goed bij Grant die de Amaura aankeek met een frons op zijn gezicht. Rally daarentegen knikte instemmend en met rollende ogen wapperde ze met haar vleugels. ‘Pip!’ Intimiderend staarde ze enkel de Amaura aan die minachtend snoof en haar kop weg trok. ‘Pip…?’ De pinguïn staarde de Amaura verbaasd aan, maar… het werd écht tijd voor het gevecht. Gelukkig wakkerde de desinteresse van de Amaura de strijdlust van Rally aan. Haar wangen kleurden rood en haar ogen spuwden vuur. Nu werd het tijd om de eerste aanval in te zetten!
Het was een rotsachtig veld en er zat genoeg ruimte tussen de twee. Of de Amaura meer een fysieke aanvaller dan speciaal was, was maar de vraag. Daar had hij de Pokédex te snel voor afgesloten. Daar kon hij dan enkel op één manier achterkomen!
“Rally, Bubblebeam op de rotsen!” De Piplup blies haar wangen op en vastberaden vuurde ze een flinke reeks aan lichtblauwe bubbels op de rotsen af. De bubbels spatte uiteen en zorgden voor een breuk in de rotsen op zijn minst. Enkele braken in stukken en de keien schoten recht op de tegenstander af. In tegenstelling tot de vorige gymgevecht en zijn ervaring in de Battle Maison had hij wat opgepikt. Verwacht het onverwachte. Gebruik je omgeving. Pas je aan je tegenstander en het belangrijkste van hen allemaal: ga er helemaal voor! Hoe cliché het ook klonk, nú begreep hij de betekenis ervan. Met zijn vuisten aangespannen keek hij Grant in zijn ogen aan. De man grijnsde geamuseerd en besteedde niet al te veel aandacht aan de rotsenregen die op de Amaura af kwam. ‘Laat hem een echte rotsen regen zien met je eigen Rock Throw!’ De Amaura zwaaide met haar lange nek en een wit licht verdween boven het veld en een tel later vielen keien van verschillende formaten op de grond. Ze braken de rotsen die zijn kant al op kwamen en stapelden zich op elkaar op. Huh? Wacht eens even… het leek haast op een trap die recht op Rally gericht was! De bezorgdheid was goed te zijn op zijn gezicht en Grant’s grijns werd daardoor enkel breder. ‘Ren over de rotsen en gebruik gelijk je Aurora Beam!’ Terwijl de prehistorische Pokémon behendig met zijn korte poten baande door de rotsenhoop, stapte Rally al naar achteren, vleugels gebald naast zich. Snel moest hij de trap weten te breken of op een andere manier de aanval zelf zien te stoppen. Natuurlijk! Daarvoor kon hij dezelfde techniek gebruiken, zoals hij bij de Sableye in de Battle Maison gedaan had!
“Breek de top van de trap met je Bubble en zet hem vast in een Whirlpool!” Het duurde niet lang en een reeks bubbels verlieten de snavel van Rally om de rotsenhoop bij de top in elkaar te laten zakken. De constructie zou hij eerst neer moeten halen, voordat hij zijn idee eens kon uit gaan proberen. Luid gekraak volgden uit de rotsen en de Amaura stapte verschrikt naar achteren toen hij zijn voeting verloor op de ‘trap’. Met zijn achterpoten weer op de hoop rotsen, slaakte de prehistorische Pokémon een opgeluchte zucht. Enkel om verrast te worden door een draaikolk die plotseling boven de pinguïn raasde en vervolgens recht naar hem toe geworpen werd. ‘Am-Amaura!’ Kort waagde ze het om Grant aan te kijken voor steun maar hij had duidelijk al een oplossing. Maar hij was duidelijk ook niet onder de indruk van de situatie.
De gymleider had heftiger mee gemaakt. ‘Spring van de trap af, vuur een Powder Snow op de draaikolk!’ Met deze instructies sprong de Pokémon zonder twijfel van de ‘trap’, regelrecht nar de draaikolk toe. Zonder enige spoor van angst liet ze zich zomaar vallen in de flink bruisende draaikolk.
“W-Wat… Rally, snel, je Bubblebeam!” Nee, d-dit had hij niet kunnen verwachten, de roekeloosheid van de gymleider. Er zat zeker een idee achter maar de aanval zou in elke vorm dan ook enkel voor hem voordeliger zijn. De Pokémon kon dan geen enkele kant meer op en dan kon Rally nog meer aanvallen op hem afvuren. Mistte hij iets, of was de gymleider qua instelling veranderd? Nee, het moest wel dat eerste zijn. Eveneens verrast sprong de Piplup naar achteren toen de draaikolk de Amaura had vastgegrepen en niet los zou laten. Bewust van het feit dat ze zich over iets had weten te verbazen, vuurde ze gefrustreerd al gelijk de bubbels op de Amaura af. Het gevoel bleef daarentegen bij het tweetal knagen dat ze iets mistte. Iets belangrijks. ‘Am!’ De heldere strijdkreet van de Amaura stak direct boven het geknal van de bubbels en het gebruis van de waterkolk uit. ‘Powder Snow het onder en gebruik je Take Down!’
Het was hetzelfde moment dat de rotsenhoop het begaf en de rotsen diverse kanten op rolden. Ook hun kant op. De draaikolk nam enkele rotsen met zich mee en de Amaura rechtte met moeite haar nek en vuurde een ijskoude lucht af die het water deed bevriezen. Met een voldane grijns op haar grijns, liet ze de rotsen haar het duwtje te geven om over te gaan op de Take Down, vastzittend in de klomp vol ijs. Zowel Joey’s als Rally’s mond vielen open toen het idee hen helder was geworden.
“M-Maar… H-Hoe…?” Nee, dat wist hij al en hoefde hij zeker geen antwoord op te krijgen. Dit had de gymleider al vanaf het begin uitgedacht. De trap, het ervan af springen en dan vervolgens reageren op Rally’s aanval. En hij zou zich niet meer laten verbazen over de verassende aanvallen. Nee, het was net de canvas die net een verkeerde streep gekregen had van een andere kwast. Met materiaal kon je het weg krijgen maar waarom zou je iets tegenwerken als je het ook kon gebruiken om eromheen te verven? Het was een toevoeging die je tot je voordeel kon gebruiken en zo ook deze aanval.
“…Toch, Jean-Pierre?” mompelde hij zachtjes in zichzelf. Oké, nu moest hij snel wezen! De aanval had Rally al flink geraakt maar ze wist met uiterst veel moeite op haar plek te blijven staan. Met haar vleugels tegen het brok ijs geduwd waar de Amaura in zat, en haar poten de grond in geduwd. Wees creatief, wees creatief….
“Houd vol, Rally, Drill Peck het ijs open!” Nee, origineel was dit niet maar hij had al een idee. De snavel van de pinguïn lichtte op en ze probeerde het ijs te breken met haar snavel. Mt een krachtige uithaal brak ze het ijs in stukken maar de Amaura greep al haar kans en wierp zijn lichaam tegen de pinguïn aan. ‘Pip!’ Kreunde de pinguïn pijnlijk en werd al een stuk weggeschoten van de Amaura,
“Grijp vast aan zijn kop!” Met een frons op het gezicht van Grant stak Rally ondanks de pijn haar vleugel uit naar het hoofd van de Amaura en wist met moeite de vliezen vast te grijpen, voordat ze uit bereik zou zijn. Vanaf nu zouden ze dan écht vechten, zoals hij dat in gedachten had. Goed waren ze dan al zeker bezig door niet alleen de prehistorische Pokémon af te schrikken maar ook Grant. ‘Thunder Wave de Piplup!’ Een elektrische bol doemde boven de Amaura op en vuurde deze op de Piplup, welk gelijk flink wat slapper aan haar hing.
Tegen beter weten in hield de Amaura halt en schudde hij zijn kop diverse kanten op in een poging de pinguïn van zich af te krijgen. ‘Amaura!’ bromde zelfs de Pokémon geïrriteerd toen de Piplup maar hem niet wilde loslaten. Met zijn kiezen op elkaar geklemd keek de Pokémon al richting de resterende rotsen, overwegend om zijn kop uit te halen ernaar om Rally van zich af te krijgen. Toevallig had Joey dat idee al voor ogen.
“Rally, gebruik je Fury Attack tegen zijn ogen en stuur hem naar de rotsen!” Hangend aan de kop van de Amaura begon de Piplup al uit te halen met haar poten tegen het gezicht van de Pokémon, die bij elke rake klap nog meer geagiteerd werd. Bij de vierde klap verscheen zelfs een zenuwtrekje in het voorhoofd van de Amaura. Daarentegen had ze hem wel met elke klap dichter naar de rotsen toe geleidt.
“Nog een klein stukje, Rally!” Het was zeker duidelijk wat ze van plan waren en al helemaal voor Grant die hoofd schuddend reageerde op het tafereel. ‘Amaura, je weet wel beter en gebruik je Ancient Power op de grond!’ De prehistorische Pokémon brulde zo luid als hij kon en vervolgens dansten een boel rotsen om zijn middel. Het volgende moment sloeg hij ze neer op de grond wat de grond flink deed trillen.
“W-Waah!” Nog net behield Joey zijn eigen evenwicht, door direct door zijn knieën te zakken en zich vast te klampen aan zijn rugtas. De gymleider bleef stokstijf staan, terwijl een rookwolk opwelde en de tweetal Pokémon omringde. De eerste Pokémon die iets van zich af liet weten was de Amaura die trots zijn kop de lucht in stak. Ditmaal zonder dat de Piplup eraan hing. De rotsen van de Ancient Power verschenen spoedig erna en één van hen had duidelijk Rally geschaafd. Een paar wonden zaten er op haar vleugels oor de klap en ze gebruikte het amper om haar lichaam overeind te duwen. Daarbij.. was de verlamming ingetreden.
Geamuseerd sloeg Grant zijn armen over elkaar en keek zijn tegenstander al lichtelijk medelijdend aan. ‘Je had potentie, maar als je om je Pokémon geeft, raad ik je aan het nu op te geven,’ Nee. Zeker niet. Joey hees zichzelf al trillend overeind en keek gelijk de Piplup in haar ogen aan. Ze stonden op één lijn. Opgeven was zeker met dit idee geen optie.
“Surf, en grijp de Amaura weer vast!” Nu ze flink verlamd was kostte het zelfs moeite voor Rally om op haar eigen poten te staan maar haar trots brak door veel heen. Met haar borst naar voren, greep ze met bijna dichtgeknepen ogen simpelweg de poot van de Pokémon vast. ‘Pip,’ Een grimas sierde weer het gezicht van haar waar de Amaura direct ziek van werd. Het volgende moment verzamelde zich water onder hen die enkel in hoeveelheid en kracht toenam.
“Dompel hem onder met je Brine!” De pinguïns grimas verdween enkel voor een tel om haar snavel open te sperren en een krachtige waterstraal af te vuren tegen het gezicht van de Amaura, haar de Surf in duwend. De Pokémon gilde verschrikt uit, maar spoedig plonsde ze de golf al in en volgden er enkel bubbels uit haar mond. Het water spatte diverse kanten uit en uiteindelijk verdween het water weer maar liet een zwaar modderig strijdveld achter. De Amaura zelf spuwde constant water uit en probeerde zijn doorweekte, uitgeputte lichaam overeind te werken. Met enig succes kwam de Pokémon overeind, wild schuddend met zijn kop, voordat hij met kille ogen de pinguïn aankeek. De grens was overtreden bij de Pokémon. ‘Slimme zet om hem te verdrinken maar dat zal je niet de winst geven, Powder Snow de grond en glijd recht op de Piplup af met je Aurora Beam!’ De Pokémon snoof instemmend en opende zijn mond om direct een ijskoude lucht de strijdveld te laten bevriezen. Het water wat er nog resteerde van Rally’s aanval maakte dit immers veel makkelijker. ‘Amaura!’ Met meer vertrouwen wierp de Amaura zichzelf op de bevroren grond en gleed zichzelf daarmee recht op de Piplup af. De kracht van de aanloop bracht hem al een flink eind maar nog voordat zijn lichaam het doelwit zou raken vuurde hij al de regenboogachtige straal af. Het was hem al opgevallen dat Grant vaak de omgeving en situatie tot zijn voordeel probeerde te gebruiken.
Nu was het echter optimaal voor een Ice en Rock type maar… ook voor Rally. Veel kon ze niet meer bewegen met haar grotendeels verlamde lichaam. Het ijs daarentegen kon haar wel verplaatsen… en de rotsen.. Die stuurden haar. Daarvoor moest hij wel eerst de aanval weten te stoppen.
“Drill Peck!” Haar snavel kon ze degelijk gebruiken. Het feit dat het haar tot een overwinning zou leiden vulde enkel haar trots aan. Zittend op het ijs volgde de pinguïn de regenboogachtige aanval en wachtte tot er amper een halve meter tussenzat. Pas op dat moment lichtte haar snavel wit op en doorboorde ze de aanval. De stralen spatte uiteen en deden de nog niet bevroren stukken grond direct al bevriezen. Daarbij.. was er echter iets beters gebeurd. Met moeite trok ze haar snavelhoeken omhoog bij het zien van de veraste gezichtsuitdrukking van de Amaura die uit allemachtig zichzelf probeerde af te remmen. Haar snavel was niet meer zo klein en onschuldig meer maar was nu even puntig als haar Drill Peck en werd omgeven door ijs. ‘Take Down, nu, Amaura!’ Het feit dat hij zo beetgenomen was deed de Amaura knarsentandend en hij wierp zichzelf recht op Rally.
“Glijd tussen zijn poten, kaats via een rots zo snel als je kan!” Ja, hij had naarmate de strijd zich vorderde het strijdveld ook voor zichzelf voordeliger gemaakt.
Met enkel een zwaai, gleed de pinguïn onder de Amaura door maar ving daarbij wel een klap op met haar schouder tegen de zij van de Pokémon. Inhoudend een teken van pijn te tonen gleed ze door, stak haar poten uit naar en rots en duwde zichzelf naar een andere rots. Haar lichaam schoot met de tijd steeds sneller en sneller tussen de rotsen. De Amaura kon het amper bijhouden en schudde zijn kop in een poging zijn gedachten helder te krijgen. Grant had echter een betere suggestie. ‘Ancient Power de grond!’ Het perfecte oplossing. Een reeks rotsen dansten om de Amaura die gefrustreerd ze neer liet slaan in de grond, een tweede schokgolf tot dusver producerend. De rotsen kregen deuken, het ijs brak in stukken en… Verder niets. Verward staarde Grant de lucht in maar nergens was er een Piplup te bekennen.
“Vuur jezelf af van een rots met een Fury Attack!” De woorden werden amper gesproken en een zekere pinguïn had zichzelf van een rots afgeduwd, regelrecht op koers richting de Amaura. Amper tijd om te reageren had de Pokémon enkel opzij kunnen kijken.
“Vloer hem met je snavel!” Ze haalde bij impact uit en de Amaura verloor niet alleen zijn evenwicht op het ijs, maar gleed al richting de rotsenhoop. Met zijn rug er naar toegekeerd staarde de Pokémon enkel verbaasd de Piplup aan, totdat zijn lichaam contact maakte met de rotsen en hij direct weerkaatst werd. Rally daarentegen maakte ook koers er naar toe, maar toen haar lichaam op het ijs terecht kwam duwde ze haar vleugels de grond in, hopend dat het haar af zou remmen. En het werkte! De bonzende pijn in haar vleugels was het waard. Trots kwam ze overeind en keek Joey glimlachend aan. Al vervormde het tot luid gelach toen ze zag hoe de Amaura tegen elke rots aanknalde en steeds sneller over het ijs bewoog. In tegenstelling tot hem had hij er geen controle voor en liet hij om zichzelf te bevrijden, zich knallen tegen een rots. Uitgeput zakte hij bij de klap in elkaar, duidelijk té duizelig. Al had de klap een flinke wond bij zijn buik gevormd. Het leek er ook even op dat de Amaura zelfs zou reageren op het gelach van de Piplup maar hij zakte alweer zijn kop. Zonder iets uit te kunnen kramen staarde Joey van de Pokémon naar Rally en terug. Wacht, k-kon dit dan betekenen dat ze…Nee, wat zei de scheidsrechter. Zijn wil was wet. Rally’s gelach staakte en ook zij wachtte gespannen op zijn oordeel.
Gebruikte aanvallen:
Bubblebeam 2x
Surf
Drill Peck 2x
Bubble
Fury Attack 2x
Brine 2x
Whirlpool
