[spookhuis]Absol-utely awesome

Sam stond met een enthousiaste blik in zijn ogen te kijken naar alle kraampjes dat te zien waren bij het museum van Lilycove City. Er was een Halloween event gaande en aangezien hij het vorige festival had gemist wilde hij dit absoluut niet missen. Halloween was iets wat hij nog steeds cool vond, ook al ging dit alleen maar om het verzamelen van zoveel snoepjes. Celia daarentegen was erg bang en angstig en totaal niet op haar gemak. iets wat de jongen zich wel voor kon stellen omdat het spookhuis best wel griezelig was. Max in tegenstelling was vrij relax onder alles en liep op een rustig tempo naast de jongen. Ondanks haar angst was de Pikachu wel nieuwsgierig naar de vele kraampjes net als Sam die halverwege stopte bij een hapjeskraam waar geglazuurde appels werden verkocht. Vooral de gesuikerde appels leken haar aandacht te trekken waarop de jongen breed begon te grijnzen, vanuit zijn ooghoeken zag hij ook dat de Buizel liep te watertanden. “Drie appels graag,” sprak Sam tegen de man die vriendelijk glimlachte en de jongen drie stokjes overhandigde. Hij gaf de man het geld en wenkte de twee mee naar een bankje zodat het groepje rustig hun appels konden opeten. Eenmaal aangekomen gingen de twee Pokémon naast elkaar zitten en werden de appels uitgedeeld aan de twee. “Dus jullie vinden dit wel een geslaagde avond?” vroeg Sam terwijl hij naast de Buizel ging zitten die knikte, evenals zijn Pikachu. “Pika!” piepte Celia vrolijk en nam een hap van het kleverige spul.

Toen de appels op waren gegeten werd het tijd om weer door te gaan. Sam was eigenlijk best nieuwsgierig naar de rest van de kraampjes. Maar bovenal het spookhuis leek hem best wel interessant. Het was misschien ook wel een goed idee geweest om Flora en Nero in zijn kamer te laten slapen want het zou nogal teveel zijn geweest voor de twee jonge Pokémon. Max was ook behoorlijk in zijn element want Sam had de Buizel nog nooit zo zijn ogen zien uitkijken. Best wel schattig eigenlijk. De jongen liep door naar het Spookhuis waar ook weer een kraampje stond dat vol lag met spullen. Sam kon het niet laten om het Duskull masker die vlak voor zijn neus lag te bekijken. Nieuwsgierig sprong Celia naast hem op het blad waar alle maskers op lagen, zonder dat ze het zag zette hij het Duskull masker op zijn gezicht en tikte vervolgens zijn Pikachu aan die op het houten blad stond. “Boe!” riep Sam en de Pikachu draaide zich alert om maar zodra ze het enge masker zag sprong de Pikachu angstig op de grond waardoor ze tegen Max opbotste waarbij beide Pokémon op de grond vielen. Geschrokken haalde hij het masker van zijn gezicht en legde het voorwerp snel weer terug terwijl hij met moeite zijn lach probeerde in te houden. Trillend drukte Celia zich tegen de Buizel aan die zijn armen over elkaar sloeg. “Celia het spijt me echt verschrikkelijk,” verontschuldigde Sam zich en hurkte naast de Pikachu neer waar hij haar over d’r kopje aaide. De Pikachu keek hem nijdig aan maar wist desondanks dat de jongen het niet meende.

De vrouw achter de kraam moest er om lachen wat er net gebeurde en kwam naar hen toegelopen. Sam keek vragend naar de vrouw maar die reikte hem een zwarte bal aan. “.. dit is een Spoopy bal, want ik neem aan dat je het spookhuis ingaat?” vroeg ze. Sam krabde eventjes achter over zijn hoofd waarbij hij lichtjes nerveus naar spookachtige gebouw staarde. juist ja.. het was niet voor niets een spookhuis. Dat hoorde er griezelig uit te zien. Sam zuchtte trillend waarna hij de bal aanpakte en deze aan zijn riem haakte. Toen hij de brochure had gelezen in het Pokémon Center werd er uitgelegd dat er met de Spoopy ball een Pokémon uit het spookhuis gevangen mocht worden.. geen van alle wilde hij liever niet tegen komen maar misschien kon hij vanavond dan eindelijk aan zijn Absol komen. Hij hield er hoop in. “Zullen we dan maar gaan?” vroeg Sam toen aan zijn Pokémon waarop Max vrolijk knikte maar Celia was niet heel erg zeker of ze wel mee wou. Desondanks leek de Pikachu een keuze te maken en sprong via de grond tegen zijn rug op waarna ze zich nestelde in zijn nek. “..Pika,” piepte ze in zijn oor. De jongen wenkte zijn Buizel en liep vervolgens het museum in dat versiert was met griezelige dingen. Sam lette daar verder niet echt op, pas toen hij het donkere vertrek binnen liep, voelde hij de rillingen over zijn rug lopen. Nou ja tot nu toe was er niets engs te bekennen.

Tot aan de eerste gang waar twee griezelige ogen naar hem, Max en Celia leken te staren. De Pikachu dook in een maar zodra Sam haar wilde kalmeren draaide de jongen zich abrupt om toen hij een klein meisje hoorde lachen. “Wat was dat?” vroeg hij aan de Buizel die alert zijn oren spitste. Celia kreeg tranen in haar ogen van angst en liet zich in de armen van de jongen glijden die haar tegen zich aandrukte. “Buizel?” bromde Max maar het geluid was ook zo weer verdwenen. De jongen keek de wezel aan die zijn schouders ophaalde, vervolgens vervolgde ze hun zoektocht door het Spookhuis. Tijdens het lopen pakte Sam zijn zaklamp erbij zodat hij kon zien waar hij liep, halverwege de gang spotte hij een vreemde schim, het had een hoorn op zijn rondvormige hoofd. Sam slikte moeizaam voor hij zijn Pokédex tevoorschijn haalde;

Absol, de Ellende Pokémon. Absol leven in gebieden met hoge steile bergen en wagen zich maar heel zelden onder mensen. Als een Absol door mensen gesignaleerd wordt, zegt men dat er ellende op komst is.

De jongen trok een gezicht zodra de Absol in beweging kwam maar Max ging tussen hen in staan, niet bang om Sam te beschermen. Ging de Buizel dit uberhaupt trekken? Er was eigenlijk geen tijd om hier over na te denken want de Absol besloot absoluut niet te wachten totdat de twee een kans kregen iets te doen. een witte streep achter zich verschijnend. “Max, sla terug met je Sonic Boom!” riep Sam naar de Buizel die knikte. Dit zag de witte Pokémon -lichtgrijs door het donkere vertrek- niet aankomen toen Max zijn staart oplichtte en een supersonische golf op de Absol afvuurde. Het beest werd geraakt maar wist desondanks snel weer overeind te komen. Aangezien Max lang niet had gevochten werd hij overdonderd door de sterke tegenaanval van de Absol, die een Pursuit afvuurde. Maar de Buizel wilde niet opgeven en kwam ook weer snel  overeind. Hij hoorde Sam wel roepen dat hij moest ontwijken maar zette zich schrap toen de wilde Absol op hem afstormde, sprong Max snel opzij. Een waterstraal vulde zijn bek die regelrecht op de Pokémon afging en naar achteren slingerde. “Goed gedaan!” complimenteerde de jongen hem waarbij de Buizel een tevreden duim opstak naar hem. Dit had hij beter niet kunnen doen want de Absol had zich al hersteld van de klap en slingerde zijn scherpe klauw richting het hoofd van de Buizel. Max kreeg een rake klap te verduren en werd tegen de grond gesmeten waar hij knockout bleef liggen. “Max!” riep Sam bezorgd maar Celia was iets sneller dan de jongen, en boog zich ongerust over de Buizel, de griezelige omgeving helemaal vergetend. “Pikachu,” piepte Celia ongerust en schudde met haar pootjes in een poging de Buizel te wekken.

Sam knielde naast de twee Pokémon neer waarbij hij Max voorzichtig overeind hielp die over zijn hoofd wreef met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. “Het is goed zo, Max,” sprak Sam en legde een hand op het hoofdje van de Buizel die hem aan keek. Desondanks versterkte het de drang om de Absol alsnog te gaan vangen.. keek hij naar Celia die de jongen veelbetekenend aankeek. Zijn Pikachu was beter getraind dan de Buizel en dat wist ze. Celia keek met een nijdige naar de mannelijke Absol die dreigend terug staarde naar het gele wezentje. Opeens was ze niet meer bang. Sam kwam overeind terwijl zijn Buizel bleef zitten op de grond, keek de jongen veel betekenend naar de Pikachu die naar voren rende en tegenover de Absol ging staan, die gromde naar de gele muis. “Celia, laat die Absol maar eens een echte Quick Attack zien!” commandeerde Sam de Pikachu die al knikte en zich tegen het tapijt afzette en met een flinke snelheid op de Absol afstormde die het niet verwacht had dat de vrouwelijke Pikachu zo snel was. Hij werd even naar achteren geduwd door de snelheid van de aanval. “Electro Ball!”  Een gele energie laadde zich vliegensvlug op  zodra de Absol zich had herstelt, slingerde het gele wezentje de gele bal naar de Absol die de volle laag kreeg. Hij kon niet helemaal zien of de Absol op de grond lag, maar deze kwam al met veel moeite overeind en zakte daarom weer door zijn poten heen, Celia’s static had duidelijk effect gehad. Sam pakte de speedy Spoopy bal van zijn riem en gooide deze naar de Absol die werd opgeslokt door de witte straal en op de grond heen en weer begon te wiebelen. Zou het hem gelukt zijn?

---
Buizel used moves:
Sonic Boom
Water Gun

Pikachu used moves:
Quick Attack + Static ability
Electro ball

Een… twee.. het klikkende geluid dat bevestigde dat de Absol gevangen was, was een hele opluchting voor Sam en Celia. De Pikachu zakte opgelucht naar de grond waar ze ging zitten. De jongen begon breed te grijnzen waarna hij snel op de Pokéball afliep en deze van de grond raapte. Hij had gewoon even een Absol gevangen. Geheel tevreden met de vangst van zijn Absol gooide hij enthouisast de bal op die op de grond openklapte en het silhouet van de witte Pokémon zichtbaar werd. Sam keek even naar zijn Buizel en Pikachu die langzaam naar hem toeliepen, al gold dat meer voor Max die met een pijnlijk gezicht waggelde. Hij was dus gewond geraakt. “Max, gaat het?” vroeg Sam vervolgens bezorgd aan de Buizel die zijn ene oog dichtkneep. Nee dus. “Laten we maar naar het Pokémon Center gaan,” voegde Sam er aan toe, waar hij met zijn rug naar de oranje wezel draaide zodat hij daar op kon gaan zitten. Toen de Pokémon na wat aarzelen toch het aanbod aannam kwam Sam weer overeind terwijl hij naar zijn Absol en Pikachu keek. “Well.. ik denk dat jij wel weet waar de uitgang is?” vroeg Sam aan zijn Absol die even vragend naar hem keek. “Sol,” reageerde hij bevestigend.