Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Florine is geboren tijdens één van de heftigste stormen die dat jaar kende. Het was aan het onweren, hozen en de wind waaide keihard. Door dit noodweer kon de dokter echter niet op tijd bij Papa en Mama Vass' huis komen en moest Mama Vass plotseling de bevalling zonder professionele hulp doen. De bevalling verliep echter soepel en midden in de nacht kwam het eerste Vass kindje ter wereld. Haar naam werd Florine en haar ouders waren gelijk al helemaal dol op haar.
Vanaf het moment dat Florine kon lopen, waggelde ze iedere dag door de tuin. Als baby zaten haar ouders graag met haar in hun grote, groene tuin. De tuin grensde aan een bos, waardoor er een fantastisch uitzicht was. Uit het bos kwamen zo nu en dan ook wilde Pokémon. De schuwe Pokémon bleven weg, waardoor er enkel vriendelijke en nieuwsgierige Pokémon het kleine meisje bezochten. Florine had dus vanaf jonge leeftijd te maken met Pokémon en had erg positieve ervaringen.
Tot een ongelukkige ochtend in haar derde levensjaar. Florine was vroeger wakker dan normaal en had haar weg naar de tuin zonder moeite gevonden. Er hing een dikke mist, waardoor ze de vreemde Pokémon niet zag totdat ze erg dichtbij was. Er stond een Banette in hun tuin, maar alles dat Florine zag was een pop. Enthousiast knuffelde ze de Pokémon, die alles toeliet. Haar vader, die door het raam naar haar stond te kijken, had niet door waar Florine mee aan het spelen was tot het te laat was. Florine's mollige vingertjes vonden de rits die de Banette's mond dichthield en trok deze open. Voordat alle vervloekte energie die binnenin de pop zat over Florine heen stortte, trok haar vader haar bij de Pokémon weg, maar hij had niet kunnen voorkomen dat Florine wat van de energie inademde.
Doodongerust brachten Florine's ouders haar naar de dokter, maar die kon niks verkeerds ontdekken. Florine was kerngezond, ondanks wat er zich die ochtend afgespeeld had...
De Banette had Florine echter wel degelijk wat aangedaan. Hij had haar vervloekt, en daar zou ze in de toekomst nog vaak last van krijgen...
4-12
Vanaf dat moment hielden Florine's ouders wat beter toezicht over haar, hoewel er nooit meer zo iets gebeurde. Florine groeide zonder problemen op, ging naar school en maakte veel vriendjes en vriendinnetjes. Met haar leuke lach en vriendelijke persoonlijkheid ging dit zonder moeite en wilde veel kinderen met haar omgaan.
Op vijfjarige leeftijd begon Florine aan balletlessen, waar ze een talent voor bleek ze hebben. Ze was dol op dansen en wilde al vanaf de eerste les van ballet haar beroep maken.
Op zesjarige leeftijd begon Florine ook aan zang- en pianolessen. Het was al snel duidelijk dat Florine ontzettend getalenteerd en gemotiveerd was en haar ouders wilden graag dat ze al haar gaves benutte.
Hoewel alles op zich wel goed ging, had Florine wel tijdens haar hele jeugd allemaal kleine ongelukjes en ongevalletjes. Als ze zich ergens voor inspande, leek het juist mis te gaan en meer dan eens struikelde ze, liet ze dingen vallen of viel ze ergens vanaf. Het was nooit echt schadelijk en Florine en haar ouders gaven onhandigheid en plankenkoorts de schuld.
13-19
De echte problemen kwamen pas toen Florine 13 was. Het getalenteerde meisje had een middelbare school die zich focuste op dans op het oog, maar het was heel lastig daar aangenomen te worden. Florine had echter vertrouwen in haar talenten en de jaren aan training die ze in het dansen gestopt had en begon vol goede moed aan haar auditie.
Alles ging mis. Het was alsof het meisje nog nooit in balletschoentjes gestaan had en alsof ze alles wat ze geleerd had vergeten was. Het ging zelfs zodanig mis dat ze een kneuzing opliep. Met een gebroken hartje ging ze terug naar huis. Ze was natuurlijk niet aangenomen. Dit was de eerste grote tegenslag die Florine meegemaakt had en het ging haar heel zwaar. Plotseling vond ze dansen helemaal niet meer zo leuk en was haar motivatie om andere dingen te doen ook erg beschadigd.
Met hulp en aanmoediging van haar ouders wist ze zichzelf echter weer terug te vinden en hoewel ze haar dansspullen niet meer aanraakten, was ze wel weer te vinden achter de piano en vulde haar schone stemmetje het huis weer dagelijks.
De tweede tegenslag kwam toen ze 15 was. Florine werd de kans aangeboden voor een groot publiek te zingen en spelen, wat wellicht haar doorbraak zou kunnen zijn. Enorm enthousiast accepteerde Florine het aanbod en begon ze te oefenen en zich voor te bereiden.
Twee dagen vóór het optreden had Florine echter een ongeluk en brak ze haar hand. Natuurlijk kon ze geen piano meer spelen tijdens het optreden, maar de dokter vertelde haar ook dat haar hand waarschijnlijk nooit meer echt goed zou helen en dat ze waarschijnlijk nooit meer optimaal piano kon spelen.
Florine zat er helemaal doorheen. Deze klap kon ze gewoon niet aan. Haar ouders probeerden van alles om Florine weer gelukkig te krijgen, maar niks leek te werken.
Uiteindelijk besloten ze om het helemaal anders te doen. Haar ouders gaven haar een Pokémon, een jonge Dratini die nog amper getraind was. Deze verantwoordelijkheid die ze aan hun dochter gaven leek te werken. Plotseling had Florine iemand om voor te zorgen en ze voelde zich verplicht dit zo goed mogelijk te doen. Ze begon de jonge Dratini te trainen en vond er plezier in. De Dratini trok haar uit haar depressie en bij de leeftijd van 17 waren zij en Dratini een super team. Veel van haar vrienden en klasgenoten daagden haar en haar trouwe Pokémon uit, maar weinig lukten het te winnen.
Haar beste vriendin had Florine nooit uitgedaagd, hoewel ze wel een fanatieke trainer was en een zeer goede band had met haar Duosion. Florine besloot uiteindelijk dat zíj haar vriendin dan maar uit moest dagen. Haar vriendin weigerde eerst, maar liet zich uiteindelijk toch over halen door de enthousiaste Florine. Het gevecht begon en de spanning was om te snijden. De Pokémon waren erg gewaagd aan elkaar, maar het was uiteindelijk toch Florine en haar Dratini die de leiding namen en leken te winnen. Toen de Duosion bijna uitgeschakeld was, liet Florine haar Dratini de winnende aanval doen om het gevecht officieel af te ronden, maar ze had de kracht van de aanval onderschat.
De al verzwakte Duosion werd zo erg verwond door de aanval dat ze zich in kritieke toestand bevond. Haar trainer probeerde de Pokémon nog te redden, maar het mocht niet baten. De Pokémon overleed aan haar verwondingen.
Gechoqueerd en walgend van wat ze beste vriendin aangedaan aangedaan had, rende Florine weg. Niet alleen van het gevecht, maar ook van huis, van haar dorp, haar hart en hoofd gevuld met pijn en paniek en angst. Ze had nog nooit meegemaakt dat er Pokémon overleden was tijdens een gevecht en wist niet wat er nu zou gebeuren. Ze zou het niet aankunnen als Dratini van haar afgenomen zou worden.
Met het spaargeld dat ze had, stapte Florine op de boot naar Kalos. Pas toen ze lang en breed onderweg was, realiseerde ze zich hoe stom het was om weg te lopen. Ze had een grote fout gemaakt en had het verergerd door weg te rennen. Ze schaamde zich echter zo dat ze niet meer terug durfde te gaan. Ze kon haar ouders niet onder ogen komen en haar beste vriendin al helemaal niet. Ze had haar enige Pokémon en beste vriend gedood, ze verdiende geen vergiffenis.
Dus besloot Florine er maar het beste van te maken hier. Het was een hele nieuwe regio vol met nieuwe kansen en Pokémon. Ze zou gewoon hier haar leven opbouwen. Ze kon altijd nog terug... In haar tijd in Kalos vond ze een zwaargewonde Goomy, die ze onder haar vleugel nam en verzorgde. De Pokémon vond haar zo leuk en was haar zo dankbaar dat ze bij Florine bleef en deel van haar team werd.
In Kalos kreeg Florine haar leven weer een beetje op de rails. Samen met Dratini en Goomy reisde ze de regio door en hielp ze andere trainers en Pokémon. Ze deed haar best gelukkig te zijn, maar het gewicht van wat ze haar vriendin had aangedaan sleepte ze nog altijd met zich mee...
