[Birthday] Beach Party!

Luidkeels gevloek was wat op het moment de vervanging was van het geronk van haar motor. Carmilla was net het strand voorbij gereden en had al met haar ogen willen rollen bij het spektakel, blij dat ze zich op het moment niet in die mensenmassa bevond. Strandfeestjes waren niet voor haar weggelegd; het liefst zat ze nu op de bank in haar appartement te genieten van een lekker ijsje. Helaas vond Arceus blijkbaar dat hij haar hierdoor moest straffen en stopte haar motor abrupt ermee. De oorzaak? Onbekend. Carmilla kon het zelf niet vinden. Ze besloot Laura te bellen, maar die nam haar Holocaster niet op en dat betekende dat ze nog maar twee opties over had. Eén: Het hele stuk naar huis lopen, maar dat was veel te ver en dat hield haar been niet vol. Twee: Ze moest het strand op en rondvragen of iemand daar haar kon helpen. Veel mensen betekende meer kans op iemand die er verstand van had, toch?

Juist. Met een zucht en een chagrijnige blik zette ze het voertuig aan de kant, deed hem op slot en vertrok met een kwade frons naar het met mensen bezaaide ‘paradijs’. Carmilla had een hekel aan zand. Het kroop overal tussen en om de één of andere rede haalde ze een jaar later nog steeds wat zandkorrels uit haar schoenen. Het was dit keer echter niet anders… Dat was wat ze zichzelf toesprak, maar hoe dichter bij ze kwam, hoe verder terug ze eigenlijk wilde lopen. Carm liet haar blik het strand eens voorbij glijden. Wie leek op iemand met verstand van motoren..?

Met een schuine blik vanaf haar badhanddoek keek ze naar de persoon die zojuist motorpech had gehad. Als iemand die zelf veel aan machines sleutelde moest ze even grijnzen bij het zien van de ander die zo sukkelde. Oh well, niet haar probleem. Ze leunde naar achter en legde zich kalmpjes neer terwijl ze de zonnebril op haar neus wat goed zette en even zuchtte. Ze was geen persoon om dit soort dingen te doen, maar zonnen deed ze wel graag... Soms... Het was te zien hoe en wat, niet waar? In deze drukte kon het nog lastig zijn, maar ah. Whatever niet waar. Ze probeerde er gewoon even het beste van te maken en er niet al teveel bij na te denken. Misschien waren er nog mensen die dezelfde instelling als haar hadden... Dan zouden ze haar zeker met rust laten, wat beter was voor iedereen.