New romantics

Ragya grinnikte even bij de overdreven blik die de ander naar haar stuurde. Echt, droogde je meteen van op. Wat flauwtjes keek ze dus terug naar de jongen, al moest ze wel lichtelijk grijnzen door de poging. Zelf was ze ondertussen bezig met de nette kleding van de ander kwijt te raken. Een van de beste voordelen van hun korte afstand was het feit dat je meteen een reactie kon voelen. Ze merkte dus gelijk op hoe de hartslag wat versnelde onder haar hand. Diep haalde ze adem en leunde kort weer tegen de deur aan terwijl de ander het kledingstuk uitgooide. Nu was het echter ook de beurt van Lucian om iets terug te doen bij haar. Ze merkte hoe hij weer bij haar shirt kwam en deze op een trage manier omhoog trok. Toen het groene shirt over haar hoofd was gekomen vielen haar rode lokken weer terug op de nu ontblootte rug. Het kettinkje deed hetzelfde op haar borstkas. Ze moest toegeven dat ze zelfbewust was nu ze hier zo stond. Dit was de eerste keer dat ze hier zonder shirt voor de ander stond en haar lichaam was nu eenmaal niet zoals degene die je in films zat. Ze was altijd iets te dun, lichtelijk ondervoed waardoor je net haar ribben kon zien. Daarbij was ze ook niet te zuinig geweest op littekens, al zaten de meeste rond haar handen en de bedekte van haar arm, was het alsnog iets wat ze beschamend vond om te laten zien. Hij verdiende beter dan dit, dat wist ze, want hij stond daar als een perfecte pretty boy. Maar voor nu hoorde hij bij haar en daar wou ze van genieten. De opmerking hielp ook zeker met haar gedachtes weg te vegen, want ze moest even grinniken. Hierna nam ze het hoofd van de ander tussen haar handen “Oh, dat zeker, en ik zou een preek krijgen van hier tot Skypillar en er nooit het einde van horen” Om daarna een kusje op zijn mondhoek te geven, degene die hij graag omhoog trok in zijn smirk.

De roodharige had Lucian al vaker zo gezien, en ze was nu eenmaal niet zo iemand die nu alleen zou gaan staren. Toch viel haar nu pas de draak op, of ze gunde hem nu pas genoeg aandacht om te zien wat het eigenlijk was. Dus toen ze toch in zijn armen lag maakte ze er gebruik van haar hand op te leggen en de lijntjes over te trekken met haar wijsvinger. Haar kleine peck leek niet genoeg te zijn voor de ander, want hij verplaatste zich zo dat ze nu wel in een fatsoenlijke kus zaten. Zachtjes beet ze toen op zijn lip als reactie, zo terug te plagen. Niet lang daarna voelde ze ineens hoe ze opgepakt werd. Het was geen verassing dat de ander dat kon, ze had immers al eens met hem de tango gedanst en daar was ze meer dan eens de lucht in gewerkt. Ragya ging dus simpel mee en sloef haar benen rond de jongen heen, zich zo vastklemmend. Meteen rechtte ze haar rug weer toen ze de muur achter zich voelde en genoot van het feit dat ze nu op gelijke hoogte waren, ze was nu zelfs iets groter. Kort was ze losgekomen in de kus door de nieuwe positie, maar ze nu ze weer stevig stond leunde ze op de schouders van de ander, ging met een hand door de haren van de ander en ging weer terug in de actie met een passievolle zoen. Achter zich voelde ze de muur, voor zich voelde ze Lucian en ze was er vrij zeker van dat haar hartslag nu onmiskenbaar versneld was voor de ander om op te merken. Alsof het haar uit maakte.

Ze leunde rustig op de ander terwijl ze opgetild was. Het was zeker eens een leuk perspectief, aangezien ze normaal naar boven moest draaien om het contact op te zoeken, al was Lucian gelukkig niet de moeilijkste wat dat betrof. Hij was altijd zo vriendelijk het makkelijk te maken. En nu vooral. Ze voelde de lippen tegen haar ontblootte sleutelbeen, waardoor ze ondanks dat de ander het niet kon zien moest grijnzen. Hell jeah dat ze hier aan kon wennen. Maar net op het moment dat ze dat dacht voelde ze hoe ze van de muur afgehaald werd, nu had ze best goed grip op de ander en hielt hij haar ook zonder veel moeite vast. Het was vreemd om opgetild te worden en er ook echt met mee te gaan. Helemaal als ze zichzelf erop betrapte dat ze het best leuk vond dat de ander haar zo verplaatste. Toch duurde het niet lang voor ze het bed achter zich voelde, al liet ze de ander niet losbreken van de grip die haar benen nog altijd uitvoerde. Zonder haar nek te hoeven draaien zag ze de ander boven zich, haar felle blik nog altijd in het rode van haar ogen te vinden. Toen pas ontspande ze de druk wat, lichtelijk om de ander uit te dagen iets te doen.

Bij haar reactie zag ze heel duidelijk de emoties van Lucian afstralen. Hij keek fronsend en teleurgesteld naar haar, en ze moest zich inhouden niet meteen te gaan grimassen. Hoe makkelijk het eigenlijk was om iemand iets wijs te maken, zelfs nu haar lichaam iets heel anders uitstraalde dan haar lichaam. Gelukkig voor de jongen.. tja boven.. haar was ze hem alleen maar aan het pesten. Payback voor zijn eerder actie vandaag, zomaar inspelen op haar awkwardheid. Het was pas toen ze de verbaasde blik zag bij haar actie dat ze echt uit haar façade brak. De heer dan de ander was keek hij wel even naar het nieuwe uitzicht, maar gingen de gouden ogen al snel weer terug naar haar eigen, terwijl het ook weer duidelijk werd voor de ander dat ze hem alleen maar wat dwars zat. Toen ze weer goed en wel lag volgde ze de bewegingen van de ander. Deze ontdeed zichzelf nu ook van een van de laatste kledingstukken die ze beiden droegen. Terwijl haar eigen ademhaling nu het toppunt had bereikt en ze de opbouw wel genoeg vond vleide ze zichzelf tegen de ander aan, trok hem wat dichterbij en zette zelf maar de volgende stap.

-oh look a timeskip-

De roodharige haalde diep adem om zichzelf weer in orde te krijgen, haar hartslag en ademhaling was nog steeds opgefokt. Ze lag op haar rug op het bed en was overmand door een gevoel van voldaanheid en liefde. Oh wow dat klonk verschrikkelijk cliché, maar een andere manier om het te omschrijven was er niet. Ze keek naar de jongen waar ze tegenaan lag en glimlachte in zichzelf. Ze wist dat ze nu op moesten schieten en er weer redelijk presentabel uit moesten zien voor de oppassers terug kwamen, maar ze kreeg het niet voor elkaar om die eerste handeling te zetten van opstaan. Eigenlijk kreeg ze het niet voor elkaar om ook maar iets meer te doen dan daar liggen en te genieten van haar plek naast de ander.

Ragya hoorde de woorden van de ander achter zich, waardoor ze lichtelijk moest lachen. “We kunnen altijd het risico nemen?” Opperde ze grappend. Zelf was ze niet degene met het brandgevaar, maar ze zag de ander ook graag aan een stuk. Zelf bleef ze toch nog even liggen terwijl de ander omhoog kwam en haar nog een kus gaf, ze draaide zich toen op haar rug en trok een van haar knieën op terwijl ze keek hoe Lucy zijn spullen pakte en de badkamer inging. Ze grijnsde terug. Na nog een tijdje gelegen te hebben hoorde ze toch een startsignaal en kwam omhoog met moeite. Goed, kleren, ze lagen eigenlijk overal een beetje verspreid. De broek en ondergoed was makkelijk te vinden, maar waar was dat shirtje gebleven? Aangezien meneer toch aan het douchen was besloot ze dat ze het appartement net zo goed wat kon opruimen, misschien vond ze het verloren kledingstuk onderweg wel. Eerst schudde ze het bed op en kamde nog even haar haren, om hierna naar de spullen van Lucian te lopen. Toen ze deze opzij schoof vond ze inderdaad haar shirt weer terug, wat ze aantrok, en ging verder met diens kleren uit te zoeken en terug te hangen in de kast of lades. Het was pas na dat gedaan te hebben dat haar blik op een stel papieren vielen bij de reisspullen. Aangezien ze geen definitie kende van privacy pakte ze het op en ging op de tafel zitten, terwijl ze er even doorheen ging kijken.

In haar handen had ze redelijk wat papieren met flink wat tekst, en hoewel het haar interesse had gewekt wou ze eerst alles scannen voor ze aan het lezen ging. Zo vond ze dus een foto. Nieuwsgierig legde ze deze nu bovenaan de stapel en bekeek hem even. Er stonden twee meiden op, met lang bedeau rood haar, de een met meer slag erin als de ander. Het was een tweeling als ze het goed had gegokt. Nu was de roodharige niet een jaloers type, dat zou ze in ieder geval claimen, maar ze was er wel benieuwd naar. Hoe kon het ook anders? Toen de jongen uit de badkamer kwam en over haar schouder meekeek, draaide ze zich half om. Ze zag geen schande in haar nieuwsgierigheid, dus haar reactie was ook rustig terwijl ze de papieren en de foto wat naar hem toe keerde zodat hij mee kon kijken. Ragya kreeg het zelf voor elkaar kort te grinniken bij de vraag “Oh dat is zeker, maar wie zijn dit eigenlijk?” Vroeg ze meer uit nieuwsgierigheid dan wat anders. Je hielt immers niet voor niks een foto van twee meiden bij je, daar hoopte ze dan op.