This is how you advertise pro style

Na de shock begon ze weer heel langzaam helder te denken. Wat dacht hij wel niet te doen?! Ja, oké, hij was blind, maar dat was nog steeds geen reden voor dit alles. Hij had ZIJN lippen op die van HAAR gedrukt én had haar vrouwelijke gedeeltes vast durven te pakken. Gvd wat een klootzak was die gozer zeg. Ze zweerde dat als hij van haar afging zij bovenop hem zou gaan zitten en dan... Ugh. Als een spast begon ze onder de jongen te bewegen in de hoop op de manier los te komen. Soepeltjes verliep dit niet bepaald, want nog redelijk zacht uitgedrukt; hij was zwaar. Nadat ze was begonnen met bewegen leek ook de jongen weer langzaam bij zinnen te komen, want ook hij begon actie te ondernemen. Echter was deze actie niet bepaald wat ze had gehoopt, want hij begon haar ineens keihard in haar lip te bijten. Alsof dat al niet pijnlijk genoeg was beet hij nog eens door ook om haar gedeeltes zowat fijn te knijpen. Dat was echt het pijnlijkste wat je kon flikken bij een vrouw. Waar waren zijn fuckingg manieren?! "AUWW!", schreeuwde ze om keihard naar hem uit te halen. Laat dit ophouden. Het deed pijn en dit alles was niet eens haar schuld. Nou ja, bijna alles dan.

Eh. Ze begon te kronkelen. Wat was ze? Een snake? Ekans. NOOOO. Dat was niet. Ze was wel heel gemeen en gewoon. KILL HER. KILL. Toen ze echter opeens een gigantisch luide gil liet horen, kneep hij zijn ogen toe. Na de slag viel hij schuin van der en keek hij nijdig in het rond. "Het is jouw schuld!" riep hij meteen terwijl hij zacht kreunde en even een hand tegen zijn gezicht legde, aangezien ze daar naar had uitgehaald. Bryan zou haar steken hoor. PAS MAAR OP. "Ik haat je." zei hij daarom ook meteen. Dat was zijn conclusie, van dag 1. Eerste aanraking, eerste... Echte... Idk... Ding??? Wat was dit? Het was niet dat hij er zelf een naam voor had... Ugh. Opeens greep hij haar arm vast en trok hij haar naar zich toe. "En je gaat nergens heen!" Voordat hij haar kwijt was man. Nope, dat ging niet gebeuren. Hij zou haar aan Bryan laten zien en ze zou boeten. BUUUURN.

Ze moest onder hem vandaan komen. Het moest gewoon. De hele dag hier met hem blijven liggen en pijn lijden klonk heel verleidelijk, maar daar had ze nu echt even geen tijd voor. Ondanks hij haar onderlip nog steeds vast had met zijn tanden had ze naar hem geschreeuwd dat ze pijn had. Natuurlijk had ze pijn nadat hij zo hard had geknepen, want was niet alsof het een fijn gevoel was als iemand je daar zomaar kneep. "Het is jouw schuld!" Pardon? Het was haar schuld?! "Wat denk je wel niet?! Dit alles is jouw schuld! Als je nou gewoon fatsoenlijk die stomme flyers had uitgedeeld en had opgepast waar je liep... Dan, ja dan was dit allemaal niet gebeurd!" Hij ging echt dood als hij zo doorging met zijn weerwoorden, want echt , hier kon ze dus echt niet tegen. Zonder er verder bij na te denken haalde ze uit naar zijn gezicht om even laag te grommen. Raak. Na de nogal harde klap rolde de jongen gelijk van haar af om vervolgens te vertellen dat hij haar haatte. "Ik haat jou ook! Het is niet dat ik van je houdt na dit alles hoor," gromde ze terug. Nee. Ze moest er niet aan denken. Nee please niet. Haastig probeerde ze van de grond overeind te krabbelen toen ze de kans kreeg, maar werd alweer tegengehouden door de jongen die haar arm vastpakte. Verdomme. Hij moest gewoon met zijn poten van haar afblijven. "Blijf van me af verdomme! Wat wil je gaan doen dan?!" gilde ze over de rooie.