Trickery

Oké, hij was nog steeds in Hoenn ja en ergens wou hij wel gewoon weer snel terug gaan naar Kalos, het was er namelijk gewoon een regio die hij een stuk fijner vond. Al waren er nog wel meer dan genoeg plekken waar hij heen kon gaan in de regio, maar nee, het stond hem niet echt heel erg aan om nog verder dit te gaan te bekijken dus ergens wou de jongen hier maar gewoon weg. Voordat het echter helemaal zo ver zou zijn, wou de jongen wel nog even -hoe heet het, Littleroot Town?- dat stadje in welk geval bezoeken. Hij verwachtte er niet echt veel van, gezien het echt typisch zo een stadje was waar mensen hun reis net konden beginnen. Wel had hij gehoord dat de regio’s professor daar leefde, dat kon de jongen onthouden en zo nodig een keer gaan bezoeken, waarschijnlijk niet, ooit was er een beter woord voor eigenlijk. Het luide vleugelgeklap van Agrona liet hem uit zijn gedachten komen, wat hem ook maar meteen liet realiseren dat ze al bijna bij het stadje waren aangekomen. Dat was al een stuk beter, het leek hem wel een idee om voor nu gewoon het dorpje re bezoeken, er wat rond te kijken en daarna weer weggaan. Ja, geweldig plan was dat. Des te meer hij er dichterbij kwam, des te kleiner het toch wel leek te zijn, oké dan. Ja, er waren natuurlijk wel meerdere gebouwen, maar dit was niet echt dat hij had verwacht. Nope, dat zeker weten niet. Gelukkig leek ze wel al te snappen dat het misschien niet even handig altijd kon zijn als ze recht in het dorpje ging landen.val was het klein, betekende dat niet dat het beste idee was om er recht in te duiken. Voor de verandering leek de draak wat rustiger aan te doen met het landen en deed dat dus ook versassend voorzichtig. Ondertussen was het al vrij laat eigenlijk, het werd zeg maar langzaam donker en dus ook moeilijker om te zien. Niet dat het vuur dat van de Flame Pokémon’s staart nou bepaald zwak was, maar het idee. Hij knipperde even met zijn ogen, om daarbij in de hoop dat zijn ogen wat meer gewend konden raken aan het donker van nu en dat ze daaraan konden aanpassen. Dat leek ergens te werken, gezien hij nu wel iets duidelijker de gedaantes van de bomen kon gaan onderscheiden, hij zou het ook wel bijna willen zweren dat er meerdere Pokémon hier waren. Niet dat zoiets hem eigenlijk zou verbazen, meestal kwamen er juist rond de nacht zulke Pokémon tevoorschijn. Hij zou maar even ergens een Pokécenter of dergelijk zoeken, iets waar hij de nacht kon gaan spenderen. Niet dat hij iets tegen de duisternis had, het was eerder dat hij er nu gewoon even geen pit voor had. Een zuchtje kwam uit zijn mond. ”Kom, laten we naar het dorpje gaan.” tegen de Flame Pokémon, om daarna richting Littleroot te gaan lopen, het was maar hopen dat er zo een gebouw was, niet echt dat hij in de eerste instantie had gezien toen ze daar aan het vliegen waren. Het was ook niet eens zijn bedoeling geweest om überhaupt eigenlijk er langer te blijven dan hoogstens een uur of twee, maar er was dus maar een verandering in plannen geweest. Leuk, dus niet. Een zuchtje kwam uit zijn mond, waarna hij met een stevig pasje verder liep door het stadje, hier was dus ook geen kip te bekennen zeg. Alsof dat nou zo heel erg raar was. Na er dan ook een tijdje te hebben rondgelopen, kon hij maar tot een conclusie komen; er was hier geen Pokémon center.  Verdomme zeg. Niet echt iets dat hij nou had gehoopt.. Dat werd dan maar ergens anders blijven, vast wel dat er ergens een leeg gebouw was of dergelijk, dat hij daar kon blijven. Hij liep dan dus maar rond, voor zover hij kon zien was het aan de buitenrand van het dorpje allemaal bewoond, dus daar had hij weinig aan. Misschien dat het wel kon gaan helpen om er dieper in te gaan, maar de zin erin hebbende om nou helemaal moeilijk te zoeken daarvoor? Nee, dat had hij dan ook absoluut niet. Hij was even de naam vergeten, maar was het niet dat het volgende dorpje - was het niet Oldale Town?- een Pokémon center had? Hij dacht van wel. Mooi, dan kon hij daar even blijven, gewoon tot het de volgende dag zou zijn en dan hier weer weg. Hij had dan ook wel zeker besloten dat Kalos, gewoon de regio waar hij woonde, een stuk beter was dan hier. Dit was gewoon leuk als vakantie, of wat dan ook. Maar nee, liever niet wonen. Hij draaide zich een 180 graden om, om daarna maar richting de ‘uitgang’ van het dropje te lopen, of hoe het dan ook wel genoemd mocht worden. Het was hoe dan ook de enigste weg om er weg te gaan, het luchtruim niet meetellende dan. Hij betwijfelde het of er wat te zien verder zou gaan zijn, maar er kon altijd wel wat gebeuren in zo een kleine route, het zou bijna verbazend zijn om eerlijk te zijn erover. Niet dat hem nou zoiets altijd even snel overkwam, maar als het hem overkwam, kon het soms best raar zijn, op de zowel goede manier als minder goed. Uiteindelijk keerde hij toch wel weer Agrona terug in haar Pokéball, besluitende dat hij haar voor nu niet nodig zou hebben. Geen idee of dat hetzelfde verhaal in twee minuten zou zijn, maar hij betwijfelde het dat het nou echt zo snel zou gaan veranderen. Zijn blik scande de omgeving, misschien had hij wel wat overdreven ja, met hoe donker het was, want eigenlijk had hij nog wel prima kunnen zien. Gewoon een en al dramaqueen zijn voor een moment. Iedereen moest dat wel eens doen om de zoveel tijd, anders was het ook even saai hoor.

Op het normale leven na,dat zeg maar gewoon van de wilde Pokémon was, was echt geen kip te bekennen hier, jammer, hij had misschien ergens gehoopt dat het anders zou zijn. Maar rust, dat was ook wel zeker iets waar je hem absoluut niet over zou horen klagen hoor, het was immers zo vaak overkomen dat hij er gewoon over zeurde, dat het te druk was of wat dan ook. Misschien moest hij wat minder gaan zeiken, dat zou het leven wel ineens een stuk makkelijker gaan maken zeg. Toen hij ineens verderop wat hoorde, die dat had geklonken als een soort kefje, stopte hij even in zijn pas, om daarna even die kant op te kijken. Echter was hij niet van plan om daar nou heen te gaan op onderzoek, immers was het maar een geluid van een Pokémon, niets echt iets bijzonders vroeg je het hem. Hij wou weer verder lopen, tot in zijn ooghoeken ineens een soort glim te zien was, hij liep even wat die kant op, want dat was wel dichtbij. Na enkele stappen te hebben gezet, leek het er net op alsof dat van een Pokémon of dergelijk was, niet veel leter opende een paar ogen zich dan ook, de groenharige verschrikt aankijken en snel het bosje waar het ding lag uit te willen snellen. Hij zette even een paar stappen weer naar achteren, om het vosje de ruimte te geven. Moeilijk te zien wat voor een Pokémon het precies was, maar het kon goed een Zorua zijn hoor. Een klein zuchtje ontsnapte zijn mond, wat nou, het keek hem zo hulpeloos aan, net alsof het echt ergens help bij nodig had. Niet echt zoals hij normaal wat deed, maar nu was het ergens ook wel vrij zo dat hij het ergens zielig vond. Wat hem natuurlijk wel zeker interesseerde, was het blauwige dat hij eerder had gezien, normale Zorua’s hadden namelijk zo een rood pluimpje op hun kop, in plaats van zo een helderblauw ding, dus dit was wel even wat anders.  Hij had zijn blik maar gericht op het vosje gericht, hij had het al eens eerder gezien in Unova als voorbeeld, had het beestje hem nooit echt zo heel veel geïnteresseerd. Toch boog hij zich wat voorover, om inderdaad te kunnen zien dat het beestje verwikkeld zat in een paar stevige, prikkende takken. Hm, eens zien hoe hij dat ging doen. Natuurlijk was afbranden die hap een idee, maar dan bleef er waarschijnlijk ook echt helemaal niets van over, dus dat was geen goed idee bij nader inzien. Niet echt dat hij verder meer ideeën had. Maar het kon natuurlijk ook werken om die takken gewoon weg te snijden. Ha, waarom had hij daar gewoon niet eerder aan gedacht? Dat was een stuk makkelijker namelijk. Kijk eens aan, op deze manier kwam dat mes van hem toch ook nog wel eens nuttig in wat normalere, minder erge situaties handig voor. Hij grinnikte even in zichzelf, het was ergens best erg dat hij er nu zo aan dacht, op juist deze manier. Maar dat was hijzelf gewoon, ook dus precies een reden waarom hij niets eraan zou veranderen. Het was wel nog dat hij best normaal kon zijn, hij kon het, maar hij deed het niet altijd. Voorzichtig haalde hij dus dat mes van hem tevoorschijn, pakte het even goed vast en ging met zijn handen hand voorzichtig de doorns wat verplaatsten, om deze daarna met wat moeite van het vosje af ging snijden. Hoe was dit het beestje nou gelukt, dat vroeg hij zich ondertussen wel af, like, hoe lukte het gewoon, door domheid? Hij zou het bijna gaan denken wel hoor. Nadat hij twee van de takken na een tijdje had doorgesneden, kon hij enkel tot de conclusie zijn gekomen dat het flink stevige takken waren, en dus dacht hij maar echt even na voor een tweede keer of het niet gewoon makkelijker zou zijn om de hele boel neer te branden, dan stond alles wel netjes opgeruimd in ieder geval. Maar nee, hij was er al bijna, dus hij had weinig erover te zeuren. Bij het pakken van de derde tak, zich daarna prikkend aan een van de doorns, mopperde hij voor de zoveelste keer die dag. Dit ging niet geheel volgens het plan misschien, maar het scheelde tot wel zeker dat niet zijn hele hand open lag, dat zou nou echt veel ongeluk zijn zeg. Na de laatste doorn te hebben doorgesneden, kwam het vosje voorzichtig overeind, de jongen peilend aankijkend, welke zelf ondertussen het mes van hem weer wegborg, er weinig zin in hebbende om het de hele tijd vast te houden en ermee rond te lopen, alsof hij net leek op een seriemoordenaar- oh. wacht. Dat was hij ook, laat maar zitten dat. Maar het was nou niet iets dat iedereen wist, wat scheelde, dus hij was dan ook niet van plan om eigenlijk dat nog meer duidelijk te laten maken, heh. Hij kwam weer wat overeind, wat letterlijk neerkijkend op het vosje tegenover hem, ergens toch wel over twijfelend. Misschien dat het toch wel ergens leuk zou zijn, om gewoon zo een beestje te vangen, want trouwens. Hij realiseerde het zich nu pas echt, maar het was een shiny, en hoe vaak kwam je die nou tegen. Even een dilemma had hij hier hoor. Want wat nou als hij het ging vangen, het was nou niet dat de jongen er iets mee zou doen, dus dat was ook wel wat zonde. Maar het was een tijd geleden dat hij weer wat had gevangen, en ergens was het dus wel vrij leuk om weer eens te doen. Wat anders dan gyms is dit immers. Had hij genoeg Pokéballs? Wat was dat voor een vraag, hij had er meer dan genoeg, dus daar hoefde hij zich ook weinig zorgen over te maken. Hij had er waarschijnlijk zelfs zoveel, dat hij ze allemaal nooit eens zou gebruiken, daar was hij in welk geval vrij zeker van.

Vs.

Bij nader inzien, was het eigenlijk wel leuk om zo een beest te hebben, dus waarom the hell ook niet. Uiteindelijk pakte hij de Pokéball van Agrona erbij, want overkill redenen, ging voor eigen veiligheid een stuk naar achteren en liet de overmaatse Charizard uit haar Pokéball. In de eerste instantie had ze enthousiast geleken ervoor, enkel was het nu, nu ze haar tegenstander had gezien, een stuk minder enthousiast. Zelfs keek ze haar trainer nog even aan met een blik die echt was van ‘je maakt een grapje’. Nee, die maakte hij nu zeker niet. In tegenstelling daarvan, hij was er serieus over om dat ding hopelijk te vangen, het ding dat er ergens wat.. vrouwelijk uitzag? Jeah, dat wel. Ah well, nog gauw voor het vosje ging besluiten om te verdwijnen, het zou hier vast wel blijven om terug te gaan vechten als het werd aangevallen, of in welk geval, dat was wat hij hoopte. ”Focus Blast.” klonk er dan ook vrij simpel van de groenharige, waarna de Charizard de aanval op het arme beestje uitvoerde, ja, hij was er zeker van dat dit misschien een klein beetje overkill was, maar het leek wel te werken, dus waarom ook niet. De Zorua was nogal verward door de plotselinge aanval, welke eigenlijk niet eens zo heel erg plotseling was. Niet veel later leek ze ineens zachtjes te huilen, waarop de groenharige de Charizard licht fronsend aankeek, wat? Ohja, konden Zorua niet de aanval ‘Fake Tears’? als hij het nog goed wist wel, dus dan kon het enkel nu meer bedenken dat dit deze aanval was. Ah, dus het zat zo. ”Flamethrower, laat je niet misleiden door die Fake Tears.” De Charizard gromde even luid, net alsof ze wou zeggen van ‘duh, dat weet ik heus wel.’ Hierop grinnikte hij even kort, maar hield zijn blik nog wel op het gevecht voor zich, waar de Charizard een withete vlam spuwde op het vosje en het beestje de vlam probeerde te ontwijken door weg te springen, enkel was dit zonder het gewenste effect, want alsnog werd het gezien hoe ze zwarte shiny vos werd geraakt door de Flamethrower. Hierna leek de Zorua eindelijk eens aan te vallen, waar ze op de charizard een aanval gebruikte die hij niet kon, enkel leek het wel enorm veel schade te doen, waarom hij lichtelijk fronste, wat the hell was dat nou weer? Dat zou de jongen wel zo even snel opzoeken in zijn Pokédex, daar stonden namelijk wel de aanvallen in die het beest zou kunnen gaan leren, of in welk geval, dat was hetgeen dat hij hoopte, natuurlijk betekende dat niet meteen dat het ook zo was. ”Toxic, daarna Steel Wing.” er genoeg vertrouwen in hebbend dat Agrona haarzelf ging redden hierin, pakte hij snel zijn Pokédex en zocht de groenharige de aanvallen van de Tricky Fox Pokémon op. Eenmaal met deze dingen voor zich, kon hij eruit maken dat de verrassend sterke aanval van eerder een Foul Play was geweest, oke, dat was dus wel zeker iet waarvoor hij zijn ogen moest gaan open houden. Niet dat hij zijn ogen zou dicht hebben tijdens dit gevecht, maar het idee ervan he. Zodra Nathan zijn blik weer richtte op de twee vechtende Pokémon voor zich, kon hij eruit maken dat de Toxic was gemist, maar de Steel Wing had geraakt, ergens jammer, ergens mooi. ”Inferno.” klonk er dan ook simpeltjes van de groenharige, welke dan ook rustig toekeek hoe de Charizard de withete vlammen afvuurde op de Tricky Fox Pokémon. Echter leek deze de aanval op een prachtige wijze te ontwijken, door even simpel te bukken. Well dan, dan was niet geheel zoals hij had gehoopt hoe het zou gaan lopen. Nathan keek er dan ook met een extreem droog gezicht naartoe, geweldig. Voordat hij weer wat kon zeggen gebruikte de shiny Zorua al een aanval, welke blijkbaar voor zover hij het herkende, een Feint Attack was. Oke, het was niet iets dat hij kon gaan vermijden, maar niet iets dat nou heel erg veel schade zou gaan doen. En trouwens, zelf al zou dat wel het geval zijn, de Charizard kon echt wel wat aanvallen doorstaan hoor, werd het hem gevraagd. ”Fire Punch als ze in de buurt is.” even het enigste dat hij hieraan zo snel kon doen, dus dat was dat maar weer. Zodra de Zorua in de buurt was gekomen en de Feint Attack leek te willen uitvoeren, werd het beest echter hard geraakt door de Fire Punch die werd uitgevoerd door de Chairzard, dat ging nu ook lekker zeg. Het beestje landde met een flinke klap op de grond, leek zelfs al verbrand te zijn. Iets dat voor hem enkel meer uitkwam, het was misschien wel erg, maar hij was dan ook totaal niet zo een iemand die zoiets nou zou gaan uitmaken hoor. Nu zette de Zorua ineens een eng gezicht op, welke dus moest gaan voorstellen als een Scary Face. Want ja, zo een schattig koppie was dan ook echt super eng.. niet. ”Nog een Focus Blast.” hij was er totaal niet van onder de indruk, Agrona ook niet echt, het zou namelijk ergens best wel grappig zijn als ze dat toch wel zou zijn. Toch leek ze, ondanks er niet van onder de indruk zijnde, ietsjes slomer te zijn geworden, maar dat was niet al te erg nee, zoiets gebeurde nou eenmaal. Hij herkende de volgende aanval die het vosje gebruikte zeker, ze gebruikte namelijk een Torment, een aanval die er dus voor moeten zou zorgen dat Agrona niet twee keer achter elkaar dezelfde aanval zou kunnen gebruiken. Niet dat zoiets nou een heel probleem en all zou zijn, immers had de Charizard een flinke move-pool, waardoor Nathan dus meer dan genoeg keuze had voor een aanval te gebruiken. Ha, het was bijna voor niet geweest, vroeg je het hem. Enkel leek het vosje weer aan te vallen, deze keer een Fury Swipes, well then. Dat was ergens wel vrij zielig hoor, dat het of zo probeerde om haar te verdedigingen, tegen een vijand waar overduidelijk geen winnen aan mogelijk was. Een klein zuchtje kwam uit zijn mond terwijl de jongen naar het gedoe voor hem keek. Ergens wel jammer dat het beest er zo moeilijk over had moeten doen, maar weinig keuze had hij maar. om namelijk nou een Pokéball te gooien tegen een niet verzwakt, wilde Pokémon? Na ah, dat ging niet werken hoor.

De Zorua had de Charizard iets van 4 keer kunnen krabben, tot de Charizard er helemaal klaar mee was en het beestje van haar had afgesmeten door er op haar staart mee te slaan, niet eens een ´echte´ Pokémon aanval, maar het was toch wel mooi geweest eigenlijk. ”Flamethrower.” al snel kwam een vuurzuil van de Flame Pokémon, recht op het vosje af, echter leek deze dat nu niet te kunnen ontwijken, gelukkig maar. Anders kon dit gevecht namelijk nog wel eens flink vervelend worden om het houden zeg. Maar het was een Shiny Pokémon, absoluut niet iets waarbij hij zo even een twee tellen van zou weglopen. Want ondanks dat het vervelend was om ermee om te gaan, beleven het vrij zeldzame Pokémon, dus het was dan ook absoluut niet iets waarbij hij zou gaan opgeven. Een zwak geluidje had geklonken van het beest, maar of hij er nou echt iets van medelijden mee zou gaan voelen? Nee, absoluut niet. Dus waarom zou hij eigenlijk hier nu nog over nadenken? Ohja, omdat dat beest bleef piepen, nogal vervelend was dat, werd het hem gevraagd. De shiny Zorua gebruikte een tweede Foul Play, maar op het bevel van de groenharige ontweek Agrona die aanval. Dat was nu echt een van de aanvallen waar hij flink voor moest oppassen, gezien het toch wel een stuk sterker zou zijn dan hij in de eerste instantie had verwacht. ”Nog een Inferno.” het was ondertussen ook te zien hoe de Zorua zo nu en dan last kreeg van de Toxic. Het was wel duidelijk genoeg om te zien dat het beest door de meerdere aanvallen steeds zwakker werd, deze dingen, gecombineerd met de vergiftiging welke om de zoveel tijd erger werd, zag de jongen wel alvast het einde van dit ‘gevecht’, of hoe het ook genoemd mag worden, ten einde komen. Hij had nog gen lege Pokéball gepakt, wetende dat het ook kon zijn dat het beest zou wegrennen, iets waar hij maar weinig zin in had. Dus nee, dat werd het hem nog niet. De blauwe vlammen die Agrona afvuurde op het vosje raakten het beestje hard, waardoor deze kort naar achteren leek te vliegen. Het was hem nog meegevallen dat het ding nu nog niet was weggerend of dergelijk, of nee, als het echt nu zou wegrennen he, dat zou zo flauw zijn. Een klein piepje had geklonken van de Zorua, of wat het geluid dan ook wel had mogen zijn. Het was in welk geval een teken dat dit gevecht bijna over was, dus dacht scheelde wel zeker. Het beestje kwam weer overeind, met wat moeite, om daarna een Feint Attack te gebruiken, omdat het ding echter niet ontweken kon worden, deed hij er dus ook niet hee; erg veel aan, op een enkel commando geval na dan. ”Dragon Pulse als ze klaar is.” het zou dan een flinke klap worden, gezien het beestje zeker weten werd geraakt doordat ze zo dicht bij elkaar waren. Maar oke, toen het vosje dan ook dus de Feint Attack uitvoerde, maakte de Charizard ondertussen haarzelf klaar om de aanval uit te voeren, om de Zorua vervolgens volop te raken en weg te blazen door de kracht van de aanval, waar ze niet veel verderop tegen een boom aanknalde. Dat was pijnlijk, dat nam hij in welk geval aan, gezien er een deel van die boom ruwweg was ingedeukt door de impact van het beestje. ”Maak het maar af met Focus Blast.” niet helemaal letterlijk graag, hij wou het visje immers nog vangen, want hoe vaak was het nou dat je er zo eentje tegen kwam? Niet vaak, daarom. Het was te zien hoe voor de zoveelste de Zorua werd geraakt, enkel leek ze nu niet meer overeind te komen. Dat was goed, betekende namelijk immers dat ze niet veel energie meer overhad om te vechten, daarbij ook meteen een kans had dat ze makkelijker werd gevangen. Nu pas pakte hij wel de Poké ball uit zijn zak, om het ding te vergroten door te klikken met zijn wijsvinger op dat knopje ervoor. Het was te voelen hoe de rood met witte capsule werd vergoot in zijn handen. Hij gooide het ding een enkele keer op, het was een flink tijdje geleden zeg, dat hij nou echt iets had proberen te vangen. Mocht hem ook wel een keer vaker overkomen. Was het maar dat hij nou echt leuke of goede Pokémon tegenkwam, dan zou hij dat waarschijnlijk wel weer eens doen jeah. Daar zou hij zo wel aan gaan denken dan, het was immers nu niet echt dat hij zijn aandacht even kon laten wegvaren - iets dat hij nu deed. Maar wie weet dat het beest andere weg ging rennen, het zou echt niet de eerste keer zijn geweest voor dat. Oke, hopen maar op goed geluk en dat hij het beestje in een keer zou gaan vangen, ergens betwijfelde de jongen dat, gezien hij niet heel veel aanvallen had gebruikt ertegen, dus nu enkel hopen, nadat hij het ding natuurlijk had gegooid. De jongen gooide het ding naar het vosje, welke het koppie van de Tricky Fox Pokémon aantikte, open vloog, het zwarte beestje omzette in een rode energie en het opslokte, om hierna wild heen en weer te gaan wiebelen. Oke, hij had er wel een vrij goed vertrouwen in dat het meteen zou worden gevangen en zo niet, dan hopen dat het bleef staan om te blijven vechten. Hij hield zijn blik strak op de rood met witte Poké ball, alsof het echt net kon zijn dat als hij even niet keek, de vos net kon gaan ontsnappen. Nee, dat was hij mooi niet van plan om te laten gebeuren zeg, mooi niet. Hij had wel betere dingen te doen dan een vos achter na te gaan zitten.

Focus Blast 2x
Flamethrower 2x
Inferno 2x
Fire Punch 1x
Toxic 1x
Dragon Pulse 1x