Vacation or so..?[open]

Ondanks dat Tyson niet in Rustboro City moest zijn was hij in Slateport doorgewezen voor een specialist in Pokémon protheses. Het was voor Sasori die een deel van zijn vleugel mistte waar hij moeilijk mee kon vliegen. Hij had namelijk een hele lijst meegekregen voor de zorg van de Vibrava die nog herstellende was en maar niet goed kon vliegen. Tyson had zoals altijd Kyro aan zijn schouder hangen terwijl een kleine Riolu voor hem uit wandelde met een brede grijns op haar snoetje. “Man, als we nou eens gewoon meteen het goede adres zouden vinden,” gromde Tyson zachtjes waarna Kyro hem bemoedigend op zijn hoofd klopte. Het was opdat moment dat zijn Riolu zich omdraaide en met snelle pasjes naar hem toe kwam lopen terwijl ze naar iets wees. “Wat is er Kari?” vroeg de jongen aan haar terwijl het wezentje enthousiast op en neer sprong. Tyson volgde haar vinger waarna hij even verderop een gebouw zag staan.. waar het adres op stond van waar hij met Sasori naartoe moest. Alleen zag het er nogal dicht en verlaten uit. “Dat hebben wij weer,” kreunde hij en slaakte een diepe geïrriteerde zucht terwijl hij verslagen naar zijn schoenen keek. Het bordje gaf aan dat de eigenaar een poosje op vakantie en voorlopig niet terug zou komen. Misschien moest hij dan maar zelf proberen iets in elkaar te flansen voor de Vibrava. “Ugh, er zit niets anders op,” zei hij toen waarna hij Hikari wenkte die snel haar pootje in zijn hand wurmde waarna de jongen rechts omkeerde om maar naar het Pokémon Center te gaan. Hij was ietwat teleurgesteld omdat zijn plan opeens niet door kon gaan door dit hele vakantie gedoe want vandaag wilde hij iets aan de vleugel van Sasori doen. Nu moest hij zelf maar even naar de vleugel gaan kijken. De jongen en zijn Pokémon passeerde het Pokémon Center waarna ze naar de uitgang liepen van de stad om een rustige plek op te zoeken. Hoewel hij geen expert was in het maken van protheses had hij altijd wel handigheid gehad in het bouwen van hutten en andere dingen. Iets in elkaar flansen was niet zo heel moeilijk als je maar precies werkte.“..laten we maar hier even een pauze inlassen.” Tyson keek zijn Riolu en Pikachu met een glimlach aan terwijl de twee Pokémon knikte voor hij de Pokéball van Sasori erbij pakte. Hij moest de maat weten van zijn vleugel zodat hij het op maat kon maken. Hoewel het niet heel erg handig was als hij zou evolueren in verband met het groeien van de vleugel en de Pokémon zelf. Het was opdat moment dat Kyro op de knoppen van de Pokéballen drukte waardoor zijn Monferno, Buizel en Vibrava tevoorschijn kwamen uit het witte licht. Even fronste hij toen de Pikachu iets tegen Aitaro vertelde waarna er een brede grijns op het gezicht van de aap verscheen. Hikari scheen er ook niet veel van te begrijpen toen Kyro een stap naar voren deed en met een brede grijns naar hem keek. “Pi Pikachu!” riep hij vrolijk uit waarna de Pikachu gevolgd door zijn Monferno en Buizel op de jongen afsprong waardoor Tyson naar achteren op de grond viel. Sasori hupte er ook op af terwijl hij met zijn kopje langs de wang van hem ging toen hij dichtbij genoeg was. “Wacht jongens, wat is dit?” vroeg hij lichtelijk verward waarna hij overeind kwam en zijn Pokémon op zijn schoot gleden. Kyro sprong ervan af waarna hij de Holocaster van de jongen tevoorschijn haalde en deze aan hem toereikte. O ja hij was vandaag officieel vijftien geworden. Hoe kon hij dat zomaar vergeten. Oh dan kon hij nu ook meteen zijn kadootje uitpakken dat hij gekregen van zijn moeder een half jaar terug, wat hij niet open had mogen openmaken voor zijn vijftiende. Hij was wel nieuwsgierig geworden naar die enorme doos. “Dan kan ik maar beter mijn kadootje open maken,” grijnsde hij naar zijn Pokémon die tegelijk knikte. Sasori kwam ook dichterbij maar opeens begon de Vibrava vanuit het niets te gloeien. De kleine Pokémon groeide waarbij zijn lichaam een totaal andere vorm kreeg dan dat hij en de andere gewend waren aangezien hij meteen een stuk langer leek als eerst. De sprieten op zijn hoofd werden ook langer en zijn hals zag er redelijk slank uit.


Het licht verdween en Tyson draaide zich vrijwel meteen om om zijn pas geëvolueerde Flygon te bekijken terwijl de groene draak een grijnsje om zijn mond liet verschijnen. De jongen zag meteen dat de rechtervleugel nog steeds een deel mistte. “Dit is ontzettend cool!” riep hij uit en sprong de Flygon om zijn nek. Deze sloeg zijn korte poten om de jongen heen terwijl Hikari onder de indruk naar Sasori keek. Haar rode oogjes twinkelde van plezier waarop Tyson een stukje naar achter stapte zodat de Riolu ook kon kijken. “Luuuh!” piepte ze enthousiast terwijl de Flygon zijn kopje vooroverboog zodat Hikari hem een aai kon geven, nou ja ze wilde hem eerder een knuffel geven maar ze was onzeker om het feit dat ze hem geen pijn zou doen. Desondanks zag hij al dat Sasori haar op zijn rug zette voor zover dat lukte  met zijn korte armen dit was wel heel schattig om mee te maken en te zien. Tyson wierp een blik met Kyro uit die enkel grijnsde waar hij vervolgens zijn oren spitste. Er was daar iets in de bosjes dat hen zat te begluren waarna de Pikachu zich helemaal naar het struikgewas draaide en verward een van zijn oren liet zakken. Nieuwsgierig naar waar de Pikachu zat kijken knielde Tyson naast het gele wezentje neer maar zag verder niets. De andere leken meer bezig te zijn met de Flygon waardoor zij het niet meekregen maar goed ook want wat het ook was, het ging niet meer terugkomen. “Ik zie niks,” verklaarde Tyson toen tegen de Pikachu maar deze keek hem enkel aan. Kyro was het niet helemaal eens met de woorden van zijn trainer waarna hij zich wilde omdraaien voordat Tyson al zijn Pokémon liet terugkeren. “Misschien kunnen we het wel lokken met iets te eten,” grijnsde hij naar Kyro die zijn grijns beantwoordde met een grijns. Hoewel het misschien niet zo verstandig was om eten op de grond neer te leggen waar andere Pokémon ook van konden eten. Ondanks alles deed hij het toch maar wel want hij begon nu toch wel nieuwsgierig te worden naar het mysterieuze beest. Tyson pakte uit zijn tas wat brokjes en legde dat op het gras neer waarna hij snel terug liep naar Kyro en de Pikachu mee wenkte. Ze gingen achter een struik zitten waarbij zijn Pikachu zich heel erg klein maakte. Beide konden nu onder het struikgewas doorkijken terwijl Tyson het doosje opende dat hij had gekregen van zijn moeder. Het was een grote set met Pokéballen waarvan er zes gewone in zaten en twee aparte die een ander design hadden. Hij zou er zo wel naar kijken. Eentje had een hele andere kleur dan de normale die leek wel van een soort goud gemaakt. Het had in ieder geval een alternatieve kleur dat in contrast stond met het rood en witte van een normale Pokéball. Hij haalde deze eruit en klikte het aan zijn riem naast de rest van zijn Pokémon.

Kyro spitste zijn oren terwijl hij alert zijn hoofd ophief en nieuwsgierig onder de struiken doorkeek. Het was niet hetgeen wat hij had gespot zonet en waar hij zijn aandacht op had gevestigd. Dit was een Pidove die wat van het voer pakte en vrijwel meteen weer opvloog. Kort daarna streken een Taillow neer die voor het voer ging zitten op het gras en wat van het eten pakte. Opdat moment klonk er nog wat geritsel waarna er een gedaante uit de struiken tevoorschijn kwam gesprongen.. echter had deze een hele aparte kleur. Zijn vacht was grijs en de bont kraag was spierwit. Tyson hield dan ook voor een moment zijn mond half open toen hij opmerkte dat hij de Pokémon herkende als een Eevee.. een Pokémon die hij ook voor een lange tijd had gehad maar dan was zijn exemplaar gewoon bruin. Hij hield zijn aandacht op het wezentje gericht die in tegenstelling tot de Taillow de vogel aan de kant tackelde en begon te eten van het voer. De Taillow werd aan de kant gesmeten waarna deze op zijn buik terecht kwam en overdonderd leek te zijn door de plotselinge aanval. Even wierpen Tyson en Kyro een blik uit met elkaar toen de Eevee zich niet besloot aan te trekken van de vogel die overeind was gekomen en het wezentje uitschold. De jongen had niet verwacht dat er door het geluid dat er een er een hoop andere Taillow tevoorschijn kwamen.  In een groep leken ze groter maar het leek de Eevee verder niet echt te intimideren. “Het lijkt wel alsof dit het tegenovergestelde is van wat ik gewend ben,” mompelde Tyson tegen Kyro die vragend opkeek en vervolgens zijn ogen sloot, de jongen krabde. Hij wist wel waar hij het over had want Zoey was niet bepaald de dapperste Eevee op aarde geweest. Vervolgens vlogen de Taillow tegelijk aan waarna de Eevee behendig aan de kant sprong en aan viel met een Swift aanval. Hoewel Tyson niet had verwacht dat het grijze wezentje de aanval in zou zetten werd ze nu van alle kant aangevallen. De Taillow die ze zonet raakte met haar Swift vlogen wel weg maar hier kwamen er weer een tiental voor terug. Tyson beet op zijn onderlip terwijl hij toekeek hoe de Eevee bijna zou bezwijken aan de hoeveelheid aan Taillow die aanvielen totdat Kyro overeind besloot te komen en dreigend begon te vonken. Dit was geen eerlijk gevecht! “Wacht Kyro, ze zijn met teveel,” sprak hij waarschuwend maar de Pikachu had al een beslissing genomen en luisterde niet meer naar de woorden van de jongen. Hoewel Tyson ook wel een hekel had aan vals spelen maar Kyro kennende.. had deze al een heel plan in gedachte. De jongen kwam overeind waarna de Pikachu aan de zijde van de grijze Eevee ging staan die haar kopje wat beduusd ophief. Ze was overduidelijk verward door de plotselinge verschijning van de gele muis die inmiddels op vier poten stond met zijn staart dreigend naar voren gestoken. De Taillow keken enkel nu naar Kyro terwijl deze de vogels nauwlettend in de gaten hield, ze hadden allemaal hun blik op de Eevee gericht en die op haar beurt een blik wierp op de groep Taillow.  “Swellow!” klonk er plots waardoor de Taillow omkeken waarna ze vrijwel meteen rechts omkeerde. Tyson zag nog net een glimp van een Swellow die de groep Taillow begeleidde door de lucht.


Tyson wilde net zijn aandacht aan de Eevee schenken die er niet helemaal goed uitzag. Ze had overal wel wat wondjes zitten dat duidelijk te zien was door haar lichtgrijze vacht en wat hem het meest op viel was haar rechter achterpoot. Ze leek er niet helemaal op te kunnen steunen waardoor ze deze wat liet hangen zodat ze er niet op hoefde te staan. Hoewel hij geen idee had wat er met het beestje gebeurt was kon hij wel aan haar zien dat het een enorme doorzetter was die veel had mee moeten maken.. anders zou ze het niet hebben opgenomen tegen een zwerm wilde Taillow met een gewonde achterpoot die misschien wel gebroken was. De jongen knielde naast zijn Pikachu neer waardoor de Eevee alert haar blauwe ogen op hem wierp en haar tanden ontblootte, als teken dat hij niet dichterbij moest komen. Kyro deed hetzelfde alleen wilde hij op deze manier Tyson beschermen door dreigend op zijn vier poten te gaan staan en zijn staart naar voren te steken. Het grijze pluizenbolletje leek niet echt geïntimideerd te zijn door de Pikachu waarop Tyson eigenlijk moest terug denken aan een Poochyena die hij vroeg op zijn reis had gevangen. Moest het dan nu weer? Eigenlijk was hij wel geïnteresseerd in de Pokémon maar wilde toch weer niet laten blijken dat hij de Pokémon wilde hebben.. hij had al eens een Eevee gehad. En om nu weer een zelfde soort te vangen waar hij in principe niks mee kon zou nogal een verspilling van tijd en Pokéballs zijn. Hij had Zoey niet voor niets terug gegeven aan Koji. Oké dit was dan wel een andere Eevee met een aparte kleur en een ander karakter maar.. hij wist niet zeker of hij dit de Pokémon aan wilde doen.. nog meer pijn. Tyson keek even naar de Pokémon die tegen over elkaar stonden en eigenlijk al in een vecht positie stonden.  Kyro had duidelijk veel meer training gehad als dat de Eevee had gehad in heel haar leven. Oké, goed als dit haar ging helpen om naar haar poot te kijken was dit de enige manier.. ze was al gedeeltelijk verzwakt door de Taillow en haar verwondingen. Dus dit moest wel goed komen ze zou het in ieder geval niet lang kunnen volhouden. “Kyro, begin met een Thunderbolt!” riep Tyson naar de Pikachu die omkeek en snel knikte. Eevee scheen op te schrikken van de plotselinge aanval waarna ze zich meteen herstelde en toekeek hoe de elektrische straal op haar afkwam. Op het moment leek de aanval raak te zijn totdat ze behendig aan de kant sprong en haar tegen aanval inzette met Swift.  De Thunderbolt maakte een krater in de grond waarna Kyro belaagd werd met tientallen sterretjes. De Pikachu schudde even met zijn kopje voor hij zijn concentratie weer terug had gekregen en met samen geknepen ogen naar het grijze mormel keek. Hoe durfde ze!? Kyro keek even naar achter of Tyson al een nieuw plan in gedachte had maar het duurde hem te lang dus sprong hij naar voren. “Kyro doe je Spark!” riep de jongen toen waarbij het lichaam van de Pikachu energie begon af te stoten waarna hij met een flinke snelheid op de Eevee afrende terwijl de aanval Spark zijn vorm kreeg en Kyro als een soort elektriciteits bal op de grijze pluizebol afging. Eevee wilde aan de kant spring maar zette hierbij met haar verkeerde poot af waarna ze even met haar oog knipperde om de pijn die door haar poot ging te verbergen. Kyro was inmiddels al dichtbij genoeg om de Eevee met een flinke tackle om ver te tackelen waarbij ze een stukje door de lucht suisde en met een doffe plof op de grond terecht kwam. Gelukkig voor haar kwam ze niet op haar gewonde achter poot terecht maar zelfs nu ze een aanval had geincassert van Pikachu kwam ze koppig weer overeind. Ze schudde de klap van zich af waarna ze alsnog op de Pikachu afrende die alert naar het wezentje keek. Met een tackle aanval kwam regelrecht op Kyro afgerend die zich schrap zette en aan de rolde. “Iron Tail!” Het gele wezentje deed vrijwel meteen wat er werd opgedragen waarna zijn staart wit oplichtte en deze op de Eevee liet neerkomen. De impact van deze aanval had zoveel kracht dat het wezentje met een harde klap tegen de grond werd gewerkt na een paar keer te hebben gerold over het gras. Tegen een boom kwam ze tot stilstand en trilde eventjes door de klap.


Tyson beet op zijn onderlip aangezien de impact best krachtig was geweest en hij niet wilde dat ze nog meer gewond raakte. Eevee kwam voor een tweede keer overeind deze keer had ze ietwat meer moeite om op haar poten te blijven staan maar desondanks was ze koppig genoeg om trillend op haar poten te blijven staan. Het wezentje kwam vervolgens weer naar voren gesprongen waarna ze nog een swift aanval uitvoerde.De sterretjes kwamen voor een tweede keer op de Pikachu afgeraasd waarna deze zich schrap zette. “Sla terug met je Thunderbolt!” riep Tyson naar de Pikachu die knikte waarna het wezentje opsprong terwijl hij zijn handjes balde tot vuisten. Uit zijn wangen terwijl hij de straal ontlaadde en deze recht op de Eevee afschoot. Het wezentje wierp haar blauwe ogen op de aanval die recht op haar afkwam waarna ze zich snel afzette maar ze was te laat met het ontwijken doordat ze met haar gewonde poot weer afzette. Snel liet ze zich aan de kant vallen waardoor de donderstraal net op een haar mistte ze werd enkel geraakt bij haar pony waar wat haartjes van af kwamen en naast haar neerdwarrelde.. Een enkele seconde later liet Kyro zich naar beneden vallen waarna hij snel een Electro Ball op de Eevee af liet slingeren. Dit kon echter niet anders als dat aanval raak ging zijn aangezien het van redelijk dichtbij was en het wezentje was lichtelijk verrast door de plotselinge ommezwaai. De elektrische bal kwam met een klap waardoor er wat gras en aarde rond vloog maar hierbij werd de Eevee met een voltreffer geraakt die weer even door de lucht vloog en met een derde doffe klap tegen een stam aan knalde. Hierbij gleed ze slapjes omlaag maar kwam ondanks alles toch weer overeind hoewel ze dit keer al zoveel klappen had ontvangen dat het haar heel moeite koste. Eevee kreunde eventjes waarbij ze haar ogen dichtkneep en toen weer opende. Ze was vastbesloten om die Pikachu een lesje te leren ook al ging dat ten koste van haar eigen gezondheid. Hopelijk ging dit wel werken. Tyson had inmiddels ook al gezien dat het limiet overschreden was van de Eevee maar blijkbaar wilde ze het nog niet opgeven aangezien ze nog overeind stond. Oh man dit ging nog moeilijk worden omdat hij de Eevee geen pijn meer wilde doen ondanks dat ze een volhardend karakter had. Dan moest het maar. “Kyro.. Volttackle en eindig dan met een combinatie aanval!” riep Tyson naar zijn partner die opkeek en snel knikte. De Pikachu knikte waarna hij naar voren sprong terwijl zijn lichaam omringd werd met energie en elektriciteit. Het was een aanval die hij nog niet vaak had gebruikt met zijn Pikachu maar als hij dit moest geloven dan was Volttackle een zeer krachtige aanval. Inmiddels had Kyro al een topsnelheid bereikt en schoot vliegensvlug over het gras waarna hij met een klap de Eevee omver beukte. Deze jammerde even omdat ze de aanval niet had kunnen ontwijken werd ze met een flinke klap omhoog gesmeten waar ze haar evenwicht ook was verloren. Kyro sprong omhoog door zijn staart te gebruiken waarbij hij net dat ene zetje kreeg dat hij naar boven kon springen. Zijn staart lichtte wit op waarna hij met een hoop kracht de Eevee naar de grond smeet. Nog voordat het grijze wezentje de grond kon raken gooide Tyson de gouden met witte bal naar de Eevee die werd opgeslokt door een rode straal. De jongen wierp even een blik op zijn Pikachu die met moeite overeind kon blijven staan terwijl hij flink aan het uitpuffen was van de Volttackle.. wat wel kon kon kloppen aangezien de gele Pokémon veel energie had opgebruikt met die aanval vandaar dat Tyson het hem ook niet vaak liet doen. Desondanks keek hij met een strakke blik naar de wiebelende Pokéball.. Zou.. zou ze dan ook echt blijven zitten?


Kyro used moves:
2x Thunderbolt, een keer mis, een keer half raak
1x Spark
2x Iron Tail
1x Electro Ball
1x Volttackle

Tyson keek gespannen naar de Pokébal die wiebelde in het gras terwijl hij hierbij zijn handen tot vuisten balde. De adrenaline was zo intens dat hij niet eens door had dat de bal gestopt was met bewegen. Nee toch? niet meteen alweer gelijk een Pokémon te pakken..? Tyson keek even vol ongeloof naar Kyro die even grijnsde en vervolgens zijn kleine duimpje omhoog stak. Dat was toch ook wel mooi meegenomen aangezien Kyro er best gehavend uitzag ondanks dat hij niet schade had opgelopen. Tyson was was dan ook wel enigszins tevreden over de vangst.. hoewel hij toch wel een raar gevoel kreeg van binnen toen hij even terug dacht aan Zoey. Desondanks pakte hij de Pokéball met een brede grijns van de grond af terwijl hij het trots voor zich hield. Hoewel hij toch even over zijn achterhoofd krabde toen hij voor een seconde terug dacht aan de vachtkleur van Eevee. “Wel het is vreemd..ik dacht altijd dat Eevee bruin waren, wat jij Kyro?” vroeg Tyson aan het gele wezentje die zich een weg naar zijn schouder baande. “Pika?” klonk er als wedervraag maar zijn trainer keek hem enkel verward aan. “Misschien dat zuster Joy meer weet over haar,” voegde hij er toen aan toe. De Pikachu knikte waarna de jongen langzaam in de richting van de stad begon te lopen om de Eevee en zijn Pikachu naar het Pokémon center te brengen.