Losing money

Dit was best een mooi stadje. Overal waren mooie bloemen, die uiteraard door mensen in leven gehouden werden omdat het winter was, het was omringd door een groot, groen bos en de mensen waren allemaal vrij.. rustig. Het was gewoon een rustig, mooi stadje. Niet veel interessants verder. Maar Evie vond dat ze wel wat rust verdiende. Hoewel ze nog niet echt lang in Hoenn zat had ze toch al wel een leuk, vooral schattig, team verzameld, maar echt getraind had ze tot nu toe nog niet. Moest ze wel eens aan gaan beginnen vond ze. Vooral Syn en Kaya lieten zien dat ze graag wilden gaan trainen. Charger was echter een lui beest en wilde enkel voor teddy beer spelen, iets wat totaal niet paste bij zijn soort en uiterlijk. En zijn gewicht op je schoot was ook niet iets wat je vrolijk maakte. Kaya was nog veel erger, zij was inmiddels rond de 70 kilo en zij vond het ook soms nodig om op je schoot te kruipen. Ook niet echt fijn dus. Zuchtend wandelde de zwartharige naar een winkel, gevolgd door een Larvitar en een Trapinch, al kwam ze vlak voor de winkel er achter dat haar geld verdwenen was. Toen ze zich omdraaide, kijkend naar de twee pokémon, zag ze dat Charger op haar enige beetje geld zat te kauwen. Hij keek er ook nog eens super blij bij. Shit.

- Ragya!

Evie bukte, hopend dat ze het geld nog kon redden, maar algauw verdween het in twee deeltjes in de bek van de Trapinch. Al kauwend keek hij omhoog. Het was zo blij. Evie keek echter een stuk minder geamuseerd. Wat hij gaat gegeten had was een soort van haar maaltijd de rest van de week geweest. Great. Zuchtend ging Evie op de grond zitten. 'Soms had ze best wel vervelende pokémon zeg. Vooral Charger vond het nodig om weleens weg te rennen, om anderen hun eten te stelen. Soms schaamde ze zich gewoon voor het gedrag van haar pokémon. Alsof ze niets aan de opvoeding van ze deed. Maar hoe hard ze ook probeerde, alleen Syn luisterde altijd. Ze had Syn dan ook het langste, maar toch. De Trapinch had ze ook al een tijdje. En zelfs Kaya luisterde beter. Maar ach. Toen er ineens een Shinx naast de Trapinch verscheen fronste het meisje even. Wacht. Zijzelf had ook een Shinx. Was dat die van.. Nee, dat kon niet. Dat had ze wel gemerkt. De Trapinch, die het geld inmiddels doorgeslikt had, hapte vrolijk naar de staart van de Shinx. De Larvitar probeerde mee te spelen, maar wist niet goed wat ze met de nieuwkomer aanmoest. Awkward ding. Evie keek op en zag een ander meisje aankomen. Ze had een grote Ninetails bij zich. Cool. "Deze Shinx is zeker van jou?" vroeg ze aan het meisje, met een vrij neutrale toon in haar stem. Ze keek weer terug naar haar pokémon, hopend dat de Trapinch de staart van de Shinx niet ging pakken. Dat zou niet echt fijn zijn voor het ding.

Arceus, wat hoopte Evie toch dat de Trapinch niet in de staart ging bijten. Maar ze was te laat. De oranje pokémon hing algauw in de staart van de pokémon, welke nu ook begin te piepen. Shit. "Charger, kappen. Nu," sprak ze woedend. Nog even hield de pokémon vast, waarna hij teleurgesteld losliet. Ze keek woedend naar de pokémon, die enkele stapjes naar achteren zette. Toen de roodharige en haar pokémon aankwamen keek Evie naar de grommende pokémon. Wat had ze nou weer fout gedaan? Soms wist ze het niet meer, ze deed best veel eigenlijk. Ze was niet echt sociaal aangelegd. "Het spijt me, dat doet hij als hij anderen leuk vindt," verklaarde ze, enigszins onverschillig. Natuurlijk vond Evie dat ze zichzelf niet moest verontschuldigen. Die Shinx ging uiteraard op haar Trapinch af, niet andersom. En als die pokémon Charger ook nog eens ging vervelen kon zoiets te verwachten zijn. Ze richtte haar blik op de Trapinch en liet de pokémon in zijn pokéball. Alleen de Larvitar was nu nog buiten haar pokéball. Deze keek rustig, maar vriendelijk naar de Shinx en maakte enkele begroetende geluiden.