Face Down +Danique

Hij had dus een bericht gekregen van het persoon van wie hij het juist het minste had kunnen verwachten. Enkel nu moest hij dus binnen een uur zijn in Santalune City, dat was wel te doen. Het was het dat hij er heel erg ver van was namelijk. Hij pakte de Poké ball van Agrona, sprak dat ze naar Santalune moesten en ging op haar rug zitten. Ze vloog op met een paar flinke vleugelslagen en vertrok daarna op flinke snelheid. Het duurde wat langer dan normaal, hij zou een half uur willen zeggen, voordat ze eindelijk in Santalune waren aangekomen. Hij bedacht zich dat hij, of zij, niet echt een plek hadden gezegd, dus de jongen sturde een snel kort bericht waarin stond 'voor het Pokémon Center.' Gezien Danique niet echt van plan was geweest om het via bericht te vertellen, was het misschien beter om het ook niet op een al te drukke plek te hebben maar wel een handige ontmoetingsplek. De overmaatse Charizard landde vlak voor het rode gebouw, waarna de jongen haar wel gewoon uit haar capsule liet, verdiende de Charizard wel eens. Nu was het maar wachten. Hij leunde tegen de muren van het gebouw aan, aks het hem te lang ging duren wist hij dat de jongen hier niet lang meer ging zijn.

Zodra hij er was aangekomen, was al vrij snel de witharige te zien, welk hem begroette en dat het fijn was dat hij zo snel kon komen. "Hm." klonk er eerst enkel van hem. "En wat wou je wel niet bespreken dat zo belangrijk was?" hij was nog wel eens even benieuwd wat er te zeggen was, immers had het ook wel ergens geklonken alsof het ook helemaal niet via de holo-caster besproken kon worden. Ondertussen had Agrona haar aandacht gericht op de kleine Totodile van Danique, net alsof het nou zo een heel gek beest was. Het zal wel. Hierna richtte hij wel weer zijn aandacht op haar, een wenkbrauw optrekkend. Nou, komt er nog wat van of moest hij hier weer de hele dag blijven rondhangen. Hij stopte maar zijn handen in de zakken van zijn vest, die hij zoals gewoonlijk altijd wel een beetje aanhad.

Zorda er een antwoord was gekomen, was deze wel erg direct, oke, dat scheelde. Maar ja, het onderwerp. Hij fronste lichtjes bij haar vraag. "Ja, dat klopt. En jij weet dat hoe?" oké, maar dat was gewoon zijn eigen nieuwsgierigheid. Maar gezien ze blijkbaar onderzoek had gedaan naar wie er een elite was, had hij wel ergens een -vrij sterk- vermoeden dat hij al wist wat het was, of kon zijn. "Maar wat wil je, het lijkt me niet dat je me helemaal hierheen laat komen om me dat te vragen." sprak hij verder, misschien ietwat droogjes. Oke yeah, hij wist wel wat het was, maar toch, om het uit haar mond te laten komen kon misschien wat beter zijn.