[Spookhuis] Just one shot in the dark

Om het hele gebouw te kunnen zien moest de groenharige haar hoofd naar achteren kantelen. Het Parfume Palace was omgebouwd tot een groot spookhuis voor Halloween. Ze hield eigenlijk helemaal niet zo van Haloween of spookhuizen. Toch had ze een goedkoop kostuum gekocht en was richting het spookhuis vertrokken. In de stad had ze veel mensen er over horen praten, over hoe geweldig het allemaal wel niet was. Een spookhuis was meestal ook wel goed voor de adrenaline, iets waar de groenharige wel van hield. Een kort zwart jurkje samen met een zwarte cape en hoed die veel te groot was vormde haar heksen kostuum. Om de paar seconden viel de hoed weer een stukje naar beneden waardoor hij voor haar ogen schoof. Voor de hoeveelheid die het had gekost was het eigenlijk ook wel te verwachten dat het niet van geweldige kwaliteit was. Het spookhuis mocht je maar met een pokémon betreden. Daar had ze General voor gekozen, die zou haar tenminste niet in de problemen brengen als hij zou schrikken. Haar Luxio kon namelijk nog wel eens agressief reageren als hij schrok. Daarom was de Elekid een betere keuze, de kans dat hij iets in het spookhuis zou slopen was namelijk vele malen kleiner dan bij Colonel. Voorzichtig opende ze de deur en betrad het gebouw. Binnen was het donker, je kon niet overal zien waar je naar toe moest. Het toeval moest blijken dat ze zelf bijna iets sloopte door er tegen aan te slaan van de schrik. Het enige geluk dat ze had was dat het een Gastly was waar ze dus dwars doorheen sloeg. Ze kwamen uit in een lange, smalle gang. Voor hun neus verscheen er een klein meisje. Gitzwarte haren en ogen die een soort blauwe gloed af gaven. "Hallo?" Zei Blythe verbaast over dat er een jong meisje zomaar alleen rond liep in het spookhuis. Een scheve lach verscheen op het gezicht van het meisje. De groenharige trok een wenkbrauw op voor ze naar het meisje toe liep en door haar knieën ging om op ooghoogte te komen. Het gezicht van het jonge meisje nam onverwachts een enge uitstraling aan die Blythe achterover liet vallen. Wat was dat nou weer. Op het moment dat General voor haar sprong, sprong het meisje achteruit. Door een gekleurd licht veranderde het meisje in een grinnikende pokémon. Het was haar inmiddels wel duidelijk dat het de pokémon's bedoeling was geweest om haar te laten schrikken. Er verscheen nu ook een grijns op Blythe's gezicht. "Je bent slim, ik mag je wel," zei ze tegen de pokémon. Die blafte naar haar terug en nam een uitdagende houding aan. Haar Elekid keek naar haar om, om om toestemming te vragen voor een gevecht. Met een simpel knikje was de toestemming gegeven. De gele pokémon draaide met zijn armen waardoor er rond de gele uitsteeksels op zijn hoofd vonken verschenen. Door de vonken werd de hal kort verlicht. De zwarte pokémon kwam op General afgerend en maakte een sprong op hem af. Een van zijn klauwen gaf licht terwijl ze probeerde General raak te krabben. Na enkele sprongen van de Elekid achteruit werd hij licht geraakt door de klauwen van de vos pokémon, waarna die met een hoge boog achteruit sprong. "Quick Attack," zei ze tegen haar pokémon die meteen de aanval inzette. Door de snelle aanval werd de pokémon geraakt net voor deze met zijn poten terug op de grond was gekomen. "Shock Wave." Vonken vlogen van de hoorns van de Elekid richting ze wilde pokémon. Zodra haar poten de grond raakte sprong ze meteen weer omhoog en ontweek de aanval zo. De pokémon kwam meteen weer op General afgerend en raakte hem vol met Fury Swipes. Een geïrriteerde grom verliet de bek van de Elekid. "Kom dichterbij en doe Thunder Shock," zei de groenharige tegen haar pokémon. De gele pokémon stormde meteen op de Zorua af om een straal elektriciteit vanuit zijn hoorns op haar af te sturen. De wilde pokémon werd geraakt maar ging meteen in de counter aanval door Pursuit te gebruiken waardoor General vol werd geraakt. Hij greep echter ook zijn kans nu de Zorua dicht bij was. Zijn vuist begon te gloeien terwijl er vonken omheen verschenen. Met die vuist gaf hij de pokémon een flinke klap tegen haar hoofd. De vrouwelijke pokémon werd een eind achteruit geslingerd. En kwamen tranen uit haar ogen zodra ze rechtop zat. De harde blik in de Elekid's ogen werd meteen zacht. Ook Blythe was er even stil van, had ze nou een pokémon aan het huilen gemaakt? Pas na enkele secondes bedacht ze zich dat Fake Tears een aanval was en dat waarschijnlijk het gene was dat er aan de hand was. "General, het is niet echt. Doe je Swift," zei de groenharige bemoedigend tegen haar pokémon. Twijfelend keek de pokémon haar aan waarna hij toch maar het bevel uitvoerde. Er verschenen gele sterretjes die op ze Zorua afvlogen en haar vervolgens raakte. Er kwam een geïrriteerd blafje van de vos pokémon waarna ze aanviel door nogmaals Fury Swipes te gebruiken. General liet de pokémon haar aanval doen en deed zelf nog een keer Shock Wave toen de pokémon dichtbij genoeg kwam. "Probeer nog eens Thunder Punch," zei ze lichtelijk vragend tegen de Elekid. General stormde op de Zorua af terwijl vonken zijn arm weer omringde. Ze probeerde zijn aanval nog te ontwijken maar was te ver verzwakt om nog een goede poging te doen. General's aanval raakte daarom ook zonder problemen. Blythe haalde de zwarte pokéball tevoorschijn. De aarzeling die ze in het begin van het gevecht had over of ze het wel zou doen was inmiddels helemaal verdwenen. Daar ging het dan. Met een stevige worp gooide ze de zwarte pokéball op de Zorua af. Ze werd er meteen in opgezogen waarna de bal langzaam op en neer begon te bewegen. Blythe beet haar tanden stevig op elkaar. Het zou fijn zijn als het in een keer zou lukken, dan was het hele gebeuren lekker snel voorbij. Het zou echter ook kunnen dat ze Zorua nog niet klaar was met vechten en ze nog even door moesten. Blythe was best bereid om dat te doen, het karakter van de pokémon stond haar best aan. Haar groene ogen waren strak gericht op de zwarte pokéball die langzaam heen en weer bewoog.

{Open}