Not that much of a monster here. +Manolo

Hij fronste kort bij het antwoord van de bruinahrige, maar oke, ergens gaf hij de ander er dan wel gelijk in dat deze dit deed. Vertrouwen kon goed zijn, maar blind vertrouwen was nooit goed. "Klopt." sprak hij simpel met een kleine grijns, het was bijvoorbeeld niet dat hij ook zomaar zijn team nou heel snel zou zeggen. Liegen kon inderdaad wel een kunst worden genoemd, het was wpmaar net dat als je ook maar een woord versprak, of een leugen verzond die een andere tegensprak kon het wel fout gaan natuurlijk, iets dat totaal niet moest gebeuren. Damn ja, als dat nou zou zijn, dat was nou een grote teleurstelling zijn. "Nou, maar hopen dat dit niet zo is." of wat als het dat niet zou zijn, maar gewoon een normale Pokémon die hier zelf voorkwam maar het persoon die het had gezien, hallicuneerde? Dat zou ook nou erg zijn dan, om er achter te komen dan vond Nathan.

Bij het 'serieuze' voorstel van de bruinharige fronste de jongen, alweer ja. De plagerige blik in de ogen van de ander was al genoeg voor hem dat dit gewoon een grapje was, wauw. "Ik denk niet echt dat zoiets gaat werken." bijvoorbeeld, zouden andere mensen dat al niet geprobeerd hebben? En als ze er geslaagd in waren zou dat waarschijnlijk niet echt bepaald een geheim gehouden worden, of dat leek hem in ieder geval. Echt heel veel op dat soort grapjes had de jongen het niet, dus dat hij er in meedeed zou ook een keer nieuw zijn. Als ze ten eerste iets meer over dit monster afwisten, of het bijvoorbeeld wel in de eerste instantie bestond, zou het wel wat meer opschieten. Voor nu hadden ze nog de vraag of het echt was, wat ook wel erg te betisjfelen viel.

Daarom, dat bedoelde hij ja. Als je niets van een beest afwist, had het ook weinig nut om het ergens mee te lokken. Bij de vraag haalde hij bedenkelijk zijn schouders po. "Zou goed kunnen, maar denk dat het dan in gemaakt van toen er nog niets was ingestort." leek hem wel, het was immers een mijn, verbetering: een ingestorte en verlaten mijn en deze hadden wel vaak genoeg een plattegrond van toen ze nog in goede staat waren. Toch? Het zou niet raar zijn eigenlijk, het zou ander maar nog eens was zijn, gewoon om die manier verdwaald raken omdat er geen kaart beschikbaar had. Hoe een slecht leven kon je het dan wel niet hebben zeg.

Trouwens, zelfs al hadden ze een kaart ervan werd het toch nog erg moeilijk om te weten waar die schuilplaats precies was, want dan moesten ze ook nog bijvoorbeeld weten waar hun zelf waren. "Dat zou goed kunnen, maar dan heeft het ook verder weinig nut om ernaar te zoeken." oke, Nathan was waarschijnlijk wel wat te serieus over dit, gezien hij dit vooral deed om maar tijd te doden, maar dat hield het niet weg dat hi dit vooral deed voor de lol. Niet dat hi er nu veel lol in kon vinden, maar het was maar op het moment beter dan niets, toch? Er vloog een enkele Noibat snel over, oh leuk, was dat ook nog gekomen. Niet echt raar, ze waren in een grot, dan was het toch juist te verwachten dat er vleermuizen rondvliegen, dat leek hem in kedergeval wel.

Hij hield zijn blik even op de vleermuis Pokémon, totdat deze geheel uit het licht was verdwenen dat kwam vanaf Abby's staart. Of er nog andere Pokémon waren, ja natuurlijk, maar echt ernar kijken deed de groenharige niet, al fronste even bij het zicht dat Manolo naar het plafond bleef kijken, daarbij over een grote steen leek te struikelen, slim bezig zeg. Kort grinnikte hij, er even niet bij nadenkend dat de ander wel ergens veel last van kon hebben. "Gaat het een beetje?" besloot hij maar te vragen, het was in ieder geval wel even beter dan helemaal niets doen toch. Het leek he, nou niet bepaald gevoelloos, om nou vollop met je rug tegen een steen, of bij nader inzien een Geodude, te vallen. Het was niet echt bepaald een zacht kussen namelijk.

Natuurlijk had het geeb normale steen kunnen zijn waar de bruinharige overheen was gevallen, het had een Geodude moeten zijn. De levende steen kwam nogal kwaad op Manolo af, terwijl de man nog leek proberen om een 'deal' met het te sluiten, leek de Pokémon andere plannen te hebben en ging in de aanval over. Natuurlijk had dat nu nog moeten gebeuren, hoeveel ongeluk je nu wel niet kan hebben zeg. Het leek maar net aan te zijn of de bruinharige had het kunnen vermijden om geraakt te worden door het levende stuk steen. Moest hij hierbij helpen? Kon wel handig zijn voordat de ander wel degelijk gewond zou raken door het stuk steen. "Abby, Dragon Claw." klonk er wat droogjes van hem. Misschisn niet even handig om dat te laten doen, maar de grot was verrassend groot dus waarom ook niet. De draak had haar klauwen omhuld met een soort gloed, wat de Dragon Claw dus was en voerde de aanval uit op het stuk steen. Bij impact klonk er een soort.. geluid, geen idee hoe het te beschrijven. Maar het was wel duidelijk om de zien dat de Geodude verbaast was over de kracht van de aanval, gezien deze wat versuft leek.