I see Fire.

Member Kaito Stone Punten : 454 Age : - Icon :

Citaat :: Het was een rustige, maar ijskoude dag. Kaito dacht dat hij zijn herfstjas nog wel minstens tot december kon dragen, maar daar leek algauw een einde aan te komen toen hij ’s morgens uit zijn pand kwam en in de koude lucht stapte. De wind sloeg zo hard tegen zijn schouder dat zijn brandwonde weer begon te jeuken. Telkens als zijn wond begon te jeuken, moest hij denken aan Ragya en voelde hij een raar gevoel in zijn binnenste. Hij kon het niet precies plaatsen, maar het was al minstens drie weken geleden dat hij met een dame naar huis was gegaan. Dat was trouwens geen succes geweest, want hij was zo afwezig dat ze hem uit haar huis had gezet. Aan de ene kant was het hilarisch, maar aan de andere kant frustreerde het enorm dat Ragya zo’n vat had op zijn leven. Hij had nooit gedacht dat hij echt gevoelens kon krijgen voor de roodharige. Dat lag gewoon niet in zijn aard en hij was het dan ook nauwelijks gewend. Hij had nog nooit gevoelens gehad voor een meisje, had ze altijd als domme speeltjes gezien die hij kon gebruiken wanneer hij maar wilde. Maar het enige wat hij van Ragya wilde, was dat ze zijn gevoelens beantwoordde. Wat natuurlijk moeilijk ging aangezien hij haar een paar weken geleden op een zeer botte manier gedumpt had. Het lag dan ook enorm voor de hand dat ze het niet erg vond dat hij zich verbrand had dankzij haar Ninetales, welke hij ooit nog eens ging doden. Psycho liep naast hem en ving de gedachtestroom van zijn trainer schijnbaar op, want hij keek Kaito kalmerend aan. Kaito glimlachte enkel kort naar de Pokémon en richtte zijn aandacht daarna weer naar voren. Hij bevond zich inmiddels in Cyllage City. Hij was hier voor een reden naartoe gekomen. Zijn ogen richtten zich op de Route waar hij moest zijn en daarom niet meer op de weg waardoor hij bijna overreden werd door twee haastige fietsers die van een berg kwamen gereden. Of nou ja, een gigantische heuvel leek het wel. Tenzij hij dood wilde, was Kaito niet van plan om ooit van dat ding af te racen. Hij fronste geërgerd zijn wenkbrauwen naar de fietsers, maar liep door toen zij zich verontschuldigden. Het duurde niet lang voordat Kaito zich in de Route bevond waar hij moest zijn. ‘Begin maar,’ zei hij tegen zijn Pokémon.

Na een hoop zoekwerk verricht te hebben en de overige Pokémon die hij niet wilde hebben de stuipen op het lijf te hebben gejaagd, sprong er dan toch uiteindelijk een Eevee voor zijn neus. De boze blik verraadde dat de Eevee het zat was dat Psycho de boel hier terroriseerde. Deze leek er echter niet van onder de indruk te zijn en ook Kaito fronste kortaf met zijn wenkbrauwen naar het domme beest. Maar goed, ze moesten die Pokémon in hun team hebben, dus zou hij er voor nu genoegen mee nemen. Respect en discipline zou hij later nog wel aangeleerd krijgen, voor nu was het belangrijkste dat hij onderdeel zou uitmaken van Kaito’s team. De Eevee dook naar voren met de bedoeling om zijn Tackle uit te voeren. ‘Reflect,’ sprak Kaito. ‘En ga daarna voor je Psycho Cut!’ De sterkste aanval die Psycho had mocht van Kaito’s part meteen uitgevoerd worden. Die Eevee moest weten dat ze niet de makkelijkste waren. De Reflect voorkwam dat de Tackle van de Eevee veel schade deed. Eevee had geen tijd om weg te duiken voor Psycho’s Psycho Cut. De messcherpe aanval raakte hem en hij viel op de grond. Kaito verstijfde toen hij naar de Pokémon keek toen deze op de grond lag. Hij haalde snel zijn Pokédex erbij terwijl de Eevee overeind krabbelde om een nieuwe aanval uit te voeren. Wacht… was dit een meisje? Even wilde Kaito zeggen tegen Psycho dat ze een ander exemplaar moesten gaan zoeken, maar plotseling dook de Eevee naar voren en zette haar tanden hard in de arm van Psycho. Misschien was ze dan toch nog interessant voor het team, hij zou zien. ‘Psybeam!’ riep hij. Weer werd de Eevee vol geraakt en viel ze op de grond. Offensief was ze dus goed, maar defensief was het iets minder. Ook snelheid mocht wel wat opgevoerd worden, want anders had hij er niks aan natuurlijk. ‘Ga nu voor Confusion!’ riep Kaito. Psycho wilde zijn aanval uitvoeren, maar stopte omdat hij Eevee niet meer kon vinden. Kaito speurde met zijn gouden ogen naar de Pokémon, maar kon deze ook niet meteen vinden. Plotseling kwam het tevoorschijn en gebruikte het een Sand Attack waardoor Psycho even verblind werd door het zand in zijn ogen. Vervolgens werd er Swift gebruikt zodat Psycho kort op zijn benen wankelde terwijl hij moeite deed om zijn evenwicht te behouden. Kaito grijnsde. Misschien was dit dan toch de moeite waard.

‘Kijk uit, Psycho. Daar komt ze nog een keer. Gebruik Teleport,’ sprak Kaito kalm. Psycho, die nog steeds vocht met het zand in zijn ogen, wist de aanstormende Eevee te ontwijken door zijn Teleport te gebruiken net op het moment dat de Eevee zijn plek bereikte. ‘Gebruik nu Psycho Cut!’ riep Kaito. De Psycho Cut raakte Eevee vol in haar rug en geschrokken viel de Pokémon op de grond. Kaito grijnsde. Hij was nog lang niet klaar met deze Eevee. Het feit dat ze zand in Psycho’s gezicht had veroorzaakt was voor hem reden genoeg om haar een pijnlijke marteling te geven tot ze zou opgeven en zou beseffen dat ze vanaf nu de zijne zou zijn. Psycho had inmiddels zijn best gedaan om het zand uit zijn ogen te wrijven, wat makkelijk kon omdat Eevee al zo veel klappen had opgevangen dat ze steeds meer tijd nodig had om overeind te komen. Toch keken haar bruine ogen Kaito nog altijd fel aan. Kaito schudde zijn hoofd. Hij was benieuwd hoe lang de Eevee nog zo zou kijken naar hem. ‘Psycho, het is tijd voor de ultieme marteling. Ze verdient het. Ze behoort tot ons nu,’ sprak hij met een diepe stem die totaal niet naar de zijne klonk. Je kon het vergelijken met de stem die hij had gebruikt toen hij zijn oppas had aangevallen. Hij had nooit gedacht dat hij zich nog eens zo zou voelen, maar de verzwakte Eevee gaf hem een sterk gevoel van macht. Het feit dat ze koppig was en dat ze met onverwachte aanvallen kwam irriteerde en interesseerde hem tegelijkertijd. Ook Psycho leek dat te vinden, want hij stak zijn lepels zonder aarzeling naar voren en Kaito zag toe hoe de ogen van de Pokémon blauw werden. Vervolgens kwam er een blauwe gloed over de Eevee en schalde vervolgens het zielige gekrijs van de Pokémon over de Route heen. Psycho tilde zijn lepel op zodat de Pokémon de lucht in werd geheven en liet zijn lepel weer zakken zodat de Pokémon met een klap op de grond terechtkwam. Kaito hoorde dat het gekrijs verminderde en voelde een grijns rond zijn lippen spelen. Ze zou zwichten. Dat beloofde hij zichzelf. Hij zou net zo lang doorgaan tot die koppige glans uit haar blik was verdwenen. Nadat Psycho zijn marteling drie keer had herhaald, bleef de Eevee zwakjes op de grond liggen. De Bite had redelijk wat schade aan Psycho gedaan en dat kon Kaito merken. Het was dus een Pokémon van een tamelijk niveau. Dat was goed. Hij haalde een normale rode Poké Ball tevoorschijn, vergrootte deze en schatte de afstand in. Daarna gooide hij de Poké Ball op de weerloze Pokémon en zag hoe deze de Pokémon opslokte, waarna het begon te wiebelen. Een, twee,…

Onderwerp: Re: I see Fire. do okt 15, 2015 7:47 pm

GEFELICITEERD EEVEE LV.22 IS GEVANGEN!
Eevee is toegevoegd aan je team slot
Geef Eevee een nicknaam? Ja/Nee