Dark night +Tawn

Dus hij moest alweer, ondertussen niet zo verrassend, een patrouillie lopen, over het algemeen niet een al te groot probleem werd het hem gevraagd. Immers was het enkel goed om er een mooie promotie bij te pakken hoor. Nou, hij wist dat Nathan met Tawnee moest gaan lopen, op het moment niet iets waar hij nou bepaald veel naar uitkeek, maar het moest wel. Hij had de blondine een berichtje gestuurt waar ze zouden ontmoeten, dus daar stond hij ondertussen ook te wachten. En Poké ball van de vreselijk vervelende vos, ook wel bekend als Aldrei, werd opgegooid, klapte open en de Ninetales kwam uit de capsule. Meteen bij het zien van Nathan begon het beest te grommen, heilige Arceus. Kon het daarmee niet gaan stoppen. "Houd je bek." klonk zijn stem koud en bevelend, het leek effect te hebben, maar nou niet bepaald veel. Het grommen verminderde in welk geval wat, maar het was daarna te zien hoe de vos een Ember op hem leek te gebruiken. Verdomme! Snel stapte hij opzij, daarbij voorkomend dat er iets werd verschroeid. Hij liep daarna naar de vos, zakte smel door zijn knieën en pakte de bek van de Ninetales vast. "Doe dat niet meer." de effecten van de Dark Ball leken wel wat te werken, dat was dus wel beter. Hij liet de bek weer los, om daarna overeind te komen en even om zich heen te kijken, nou, zou ze er al bijna zijn?

Al was hij ondertussen tegen een muur gaan lopen, was dat niet voor lang, daar was ze dus. De blondine was dichterbij gekomen en keek zowaar keurend naar de vos naast hem, welke naar Tawn leek te grommen. Hij zou het gewoon serieus opgeven met dat beest, een vervelende bal vacht dat het kon zijn. "Dus jij kent dit beest al?" het was eerder een retorische vraag geweest. Het was hem niet ontgaan dat ze wat kouder leek te doen dan normaal, hm, misschien dat de jongen er wel zo naar zou gaan vragen. "Laten we maar gaan." waarna hij even naar links en rechts keek, zich van het muurtje duwde om naar rechts te gaan lopen. Wie weet zou er nog wel wat gaan gebeuren. Betwijfelde hij, maar toch. Het kon altijd.

"Dus jij kent dit beest al?" Even keek ze op. Nou, dat was nogal logisch niet? Ze knikte echter enkel een keer op zijn vraag, enkel voor een korte bevestiging. "Laten we maar gaan." Uiteindelijk begon hij te stappen en ze zuchtte even waarna ze naast hem ging stappen en een beetje voor zich uit staarde. Normaal zou ze hier toch wat blijer om moeten zijn? Hm, blijkbaar niet vandaag. Nadat ze even had geknipperd keek ze weer even naar Nathan. "Aldrei is de partner van Ragya Airon," zei ze even kalm. "Ze heeft de Pokémon al heel lang," vervolgde ze even. "Ik neem aan dat ze doorging tot het bittere einde," klonk er even. Ondanks dat ze zelf nog de kans had gehad op het stelen van de Ninetales, had ze dit afgeslaan. Enkel en alleen omdat ze meer plezier wilde hebben met Rag een beetje van der kaart te slaan. Bij die gedachte moest ze echter even grijnzen. Hm.

Hij keek de blondine rustig aan tijdens het lopen toen deze wat sprak over de eigenaresse van de vos, Ragya Airon dus, wist hij ook weer. Hij haalde kort zijn schouders op bij de vraag of ze tot het bittere einde doorging, dat had eigenlijk in zijn ogen wel meegevallen. "Niet echt, ze leek eerder op het punt te staan om te gaan vluchten." echt, het had hem niet kunnen uitmaken, was het niet dt hij toen van plan was Aldrei te gaan stelen. Hij keek even kort naar achter waar het te zien was hoe de Ninetales de twee koppig leek te volgen, het luisterde voor nu in ieder geval wel, dat was mooi. Het was eigenlijk toen best wel jammer geweest dat het niet tot helemaal was doorgegaan, maar ach, hij had dat wel een beetje uitgelokt toen, erg raar ervan opkijken deed hij niet.

"Niet echt, ze leek eerder op het punt te staan om te gaan vluchten." Even grinnikte ze. "Lafaard dat het is," klonk er even hoofdschuddend. Echter stapte ze wel rustig door. Haar gezicht bleef in de mooie plooi, de neutraliteit spatte ervan af. Of je kon het eerder beschrijven dat er niks vanaf spatte, aangezien het zo leeg was. Ze sloeg haar ogen wat van de straat af... Hm... Ze moest echt hoognodig weer eens aan het werk gaan. Pokémon stelen was een voorbeeld daarvan. Ze had nu wel Duncan en Cascada, maar ze wist niet of dat wel zoiets groots was. Ondanks dat het een starter en shiny mega Pokémon was, bleven het maar Pokémon van rond de level 50. Voor haar dus niks speciaals.

Een zweem van een glimlach verscheen op zijn gezicht toen er werd gesproken dat het een lafaard was "Ja, zo kan je het wel noemen." toch fronste hij lichtjes toen Tawn haar gezicht nog steeds in die plooi was "Is er wat gebeurd?" besloot de groenharige maar te vragen. Het was voor hem toch wel mooi gelukt dat hij tot nu al twee Pokémon had gestolen, al was de eerste nog n iets eens dat hij toen officieel voor Team Rocket werkte. Echt een ander doelwit had hij nog niet, maar dat zou wel snel genoeg gaan komen, daar was Nathan wel vrij zeker van.

"Ja, zo kan je het wel noemen." Ze knikte even, maar was een beetje van de kaart, ze was er echt niet bij met haar gedachten vandaag. "Is er wat gebeurd?" Die vraag liet haar even opkijken, licht verrast. Wel yeah, sure, het viel best op. "Yeah," klonk er even met een zucht waarna ze even haar gezicht ontspande en de verraste blik uit haar ogen wegvloeide. "Ik heb nu al een hele tijd dit hele Team Rocket ding kunnen verbergen, vooral voor August," begon ze even. "En nu weet ie zowat alles," zei ze even. Daarna haalde ze haar schouders op. "Normaal zou ik het van me af moeten duwen, maar het lukt niet echt. Ik moet gewoon heel de tijd denken aan die ene keer dat ik hem aanviel en hij het uit maakte," even zuchtte ze. Stomme emoties.

Ze leek de vraag niet echt verwacht te hebben, zelfs al was het wat te verwachten dat iemand het ooit ging vragen. Rustig luisterde hij naar de stortvloed van woorden. Dat was haar dan nog wel lang gelukt zeg, het al die tijd verborgen kunnen houden van dat persoon dat ze bij Team Rocket hoorde. Hoe lang zat ze daar? Zeker een maand langer dan hem, was hij niet volledig zeker van maar het was een ruime gok. Hij knikte een enkele keer toen er werd gesproken dat hij nu zowat alles wist. Tja, not echt heel veel dat hij eraan kon helpen en een bepaald sentimenteel persoon was de jongen ook niet. "Maar je hebt nu toch nog met hem? Denk daar dan gewoon aan." Geweldig idee Nath, geef mensen tips die je de vorige seconde heb bedacht, werkt altijd.. dus niet.

Hij knikte enkel een keer. "Maar je hebt nu toch nog met hem? Denk daar dan gewoon aan." Ze knikte ook even op haar beurt. Tja, daar had ie een punt, daar moest ze eerlijk over zijn. Echter kon ze niks zeggen, want opeens verscheen er iemand voor hen, iemand die uit een steegje was gekomen. Hij had een wapen bij zich, kon je zien door het licht van de lantarens, ondanks dat het redelijk donker was. Naast hem stonden twee Pokémon. Een Charizard en Scizor. Tawn hield halt en net op dat moment kon ze meer voetstappen horen, snelle passen. En voor ze het wist, waren er een stuk meer. En ze hadden ook Pokémon. Heh, ze leken niet zo sterk. Natuurlijk was het ook mooi dat ze wapens hadden. Even zuchtte Tawn waarna haar hand naar der riem ging, echter reageerde een van de mannen en haalde deze uit met zijn mes. Doordat het Tawn was en ze net opzij dook, was er enkel een net zo ondiepe snee in haar arm gekomen, waar nu langzaam bloed uitkwam. Zonder er dan ook bij na te denken zette ze een stap terug. Met een simpel gebaar van haar hand was de nachtzwarte draak naar beneden gedoken. De Pokémon viel niet zoveel op, heh. De fire type slingerde de man de lucht in en dat was het moment waarop Tawn de Pokéball van Saiko in haar handen nam en even grijnsde. Hm.

En ineens random mensen die uit steegjes kwamen. En een van die mensen had een wapen, kijk eens aan, hoeveel mooier kon dit wel niet gaan worden? Ja, dat was echt typisch Nathan, hij zag hier een lol in, een keertje iets dat een echte uitdaging had. Nou, maar een groep mensen die zich niet aan de regels houden, daar moet maar eens wat aan gedaan worden. Tewijl een van de leden op tawn afkwam, kwam er ook al een man of twee op de jongen af. Hij wou in zijn gedachten een opmerking maken over dat het oneerlijk was, maar hij welf was ook niet altijd even oneerlijk om het maar zo te bedenken. "Hé! Tawn." riep hij kort, om de aandacht van de blondine voor even te trekken. "Je weet al hoe je het moet gebruiken." en met deze woorden viste hij snel het pistool vanuit zijn broekzak, om het wapen richting de blondine te gooien. Hopelijk had ze geen blond momentje en zou het wapen daadwerkelijk gaan vangen. Hierna richtte hij zich op de Ninetales, oke, welke aanvallen kon dat kreng eigenlijk? Geen tijd om na te denken. "Val ze aan met Fire Blast." gelukkig wist hij wel nog een paar van de aanvallen die toen waren gebruikt door de vos, dus dat scheelde. Zelf hield hij de slag van een man tegen met zijn arm, waardoor de vuist van de ander een andere richting werd gestuurd. Nou, kom maar op met dat echte gevecht.

Ze had nog maar net de Pokéball in haar handen. Ze was een hoog functionerend ding... Nee eigenlijk niet nee... "Hé! Tawn." Klonk er en ze keek op. "Je weet al hoe je het moet gebruiken." Opeens werd een vuurwapen naar haar toegegooid en hierdoor gooide ze Saiko's ball op, die openklapte en de Pokémon eruit liet. Zij sprong naar voren en ving het ding op. Net op dat moment kwam de Metagross met een knal neer. "Val ze aan met Fire Blast." Even keek ze rond. Ondertussen had Maybel de persoon die har had aangevallen gelost en deze kwam met een plof op de grond terecht. Een Houndoom schoot naar voren en stond duidelijk klaar voor een Flamethrower. "Hyper Beam," Klonk er enkel van Tawn. Nog geen seconde later vuurde de steel type haar straal af en was de dark, fire type zo uit de weg geruimd, samen met de mensen achter hem. Toen er echter iemand haar arm vastpakte, draaide ze zich om en twijfelde ze niet om te schieten. Ze raakte diens schouder en daardoor viel diens mes uit zijn hand en legde hij deze hand op zijn schotwonde. Het blondje pakte zijn haren vast, trok hem neer beneden en ramde haar knie tegen diens gezicht aan. Daarna loste ze zijn haren en trapte ze hem recht tussen de benen. Hij kreunde en viel omver. Even grinnikte ze. Echter waren de andere mannen er niet mee gediend en besloot een ervan een Scizor te gebruiken. De insect kwam op hoog tempo op haar af. Het werd echter midden in zijn weg onderbroken door de shiny Charizard, die een Flamethrower afvuurde en zo ervoor zorgde dat de rode Pokémon geschrokken afstand nam.

Of hij Agrona nodig zou hebben? Neh, het leek nu wel prima te gaan, en anders kon hij de Charizard altijd nog erbij halen. Het was een keertje mooi dat Tawn haar blonde momenten -zoals normaal- niet had een nu wel het wapen opving, anders kon het nog wel eens heel anders aflopen dan gehoopt. Hij wou een schoo uitdelen tegen het persoon die hem wou aanvallen, maar zijn voet werd al vrij snel vastgepakken. Verdomme. Gelukkig waren er meer dan genoeg manieren om hieruit te komen. Hij duwde de kop van de man wat omlaag en gaf een harde klap met de knie van zijn vrije been tegen diens hoofd, waarna al snel zijn andere been werd losgelaten. Zijn mes werd getrokken, vanuit zijn mouw waar het ding normaal zat. Zijn gezicht stond nog vrij neutraal en al snel toen er een tweede vuist op hem kwam hield Nathan deze tegen, maar in plaats van het enkel tegen te houden, stak hij ook meteen het scherpe mes bij de keel van de ander, ervoor zorgend dat er ook meteen een stortvloed aan bloed was. War leuk was dat zeg.