It's taking me higher of the ground.

Een vermoeide zucht gleed over zijn lippen terwijl hij naar de verschillende stenen keek die zich bevonden in het dorpje. Hij was aangekomen in Geosenge Town na een vermoeide tocht van Cyllage City naar de volgende Route. Hij was een horde van Nosepass’ tegengekomen en had ze gelukkig kunnen verdrijven door zijn Ivysaur en zijn Wartortle te gebruiken. Hij had er ook een drie op vijf gevecht van kunnen maken door Blast te gebruiken, maar de Nosepass waren van een vrij hoog niveau geweest en North had het nog niet aangedurfd om zijn pas geëvolueerde Charmeleon in die strijd te werpen. Toch had hij gepopeld om de Poké Ball te pakken en hem gewoon naar voren te gooien. Hij wist dat zijn Charmeleon een vechtersbaas was en dat hij met zijn Dragon Rage goed kon vechten, maar hij had geen idee gehad of de Charmeleon het zichzelf zou kunnen vergeven als hij of verloren was geweest of hulp nodig had gehad van zijn teampartners. Ze vormden dan wel het ultieme trio van Kanto, maar nog steeds konden ze het op de één of andere manier niet goed genoeg met elkaar vinden. Dat kwam voornamelijk omdat Blast een erg trotse Pokémon was, Wartortle wat meer aan de stoere kant en Ivysaur de koele Pokémon. Die zag alles op een rustige manier, maar werd geërgerd door de drukte om hem heen. En Thunder was ook een pittige tante, dus die mengde zich er ook wel in als het nodig was. North was blij dat zijn ei, die hij al een tijdje met zich meedroeg, nog niet uitgekomen was. Hij was er vrij zeker van dat de Pokémon die er in zat de drukte niet zou aankunnen. Hij zuchtte en keek naar zijn trio dat elkaar geen blik gunde. Petal zat wat te mokken verderop en Hydro en Blast zaten elkaar woedend aan te kijken. ‘Alright, jullie hebben genoeg gedaan voor vandaag. Keer terug,’ zei North met een zucht terwijl hij beide Poké Ball’s naar zowel Hydro als Blast gericht hield. De Pokémon keerden algauw terug en hij stak de ballen weer aan zijn riem. ‘Zo, wat gaan we nu…’ Plotseling krijste Petal waarschuwend en North draaide zijn hoofd. En dat was net op tijd, want een Staravia kwam over zijn hoofd gevlogen. Zijn klauwen staken zich uit naar het ei in zijn armen. North sprong naar achteren en haalde Thunder’s Poké Ball tevoorschijn waarna hij deze naar voren gooide.

‘Mooi, ik zocht toch nog een flying type voor mijn team,’ zei hij uitdagend tegen de grijze Pokémon. Deze hield kort zijn kopje scheef, riep iets en kwam vervolgens weer naar beneden gedoken. ‘Thunder, gebruik Double Team!’ riep North. Zijn Pikachu vermenigvuldigde zichzelf meerdere keren zodat Staravia in de lucht bleef hangen en zijn blik geïrriteerd en gespannen tegelijkertijd over de Pikachu’s liet glijden. North kon de vragende blik al bijna vertalen en grijnsde. ‘En nu Electro Ball!’ Maar als hij dacht dat het zo makkelijk ging als hij had gedacht, dan was dat niet zo. Handig ontweek Staravia meerdere Electro Ball’s die zijn kant op kwamen. Aangezien ze samen kwamen tot één punt, was het voor de Staravia makkelijk te raden waar hij naartoe moest vliegen om ze allemaal te ontwijken. North knarste met zijn tanden. Plotseling klapperde Staravia hard met zijn vleugels zodat er serieuze windvlagen ontstonden. Thunder deed haar best om op de grond te blijven staan, maar haar voeten gleden weg. ‘Thunder Shock!’ riep North. Staravia wilde stoppen met zijn vleugels heen en weer te slaan, maar hij was te laat en werd getroffen door de aanval waardoor North grijnsde. De bird Pokémon leek helaas niet getroffen te zijn door de verlamming en keek Pikachu nijdig aan. North wist dat deze Pokémon van een hoog niveau moest zijn als een Thunder Shock hem zo weinig deed. Het feit dat hij al geëvolueerd was speelde ook mee. Plotseling dook Staravia naar beneden. Thunder had geen tijd om te reageren en werd dus volledig geraakt door de kop van Staravia. Ze viel op haar rugje, maar het was niet voor niets geweest. Haar ability, Static, begon te werken en North zag toe hoe Staravia deze keer wél verlamd raakte. Mooi. Niet alleen zou Staravia nu soms niet in staat zijn om zijn Pikachu aan te vallen, ook zou Electro Ball een betere uitwerking hebben omdat de Staravia verlamd was en Electro Ball meer kracht had naarmate de aanval sneller afgevuurd kon worden. ‘Electro Ball!’ riep hij. Helaas raakte Staravia uit zijn verlamming, vloog een rondje en kwam weer op Thunder af. Deze keer was North er echter op voorbereid en net zoals Thunder zette hij zich schrap voor wat er komen ging. ‘Spring op zijn rug zodra hij zich nog maar een meter van je bevindt!’ sprak hij bevelend. Thunder knikte geconcentreerd.

Het duurde niet al te lang voordat de Staravia zich vlak voor Thunder bevond. Snel sprong Thunder de lucht in en kwam nog maar net op de achterkant van Staravia’s rug terecht. Ze hield zich vast met haar korte armpjes terwijl Staravia verwoede pogingen deed om haar van zijn rug te krijgen. ‘Spark!’ riep North. Thunder klemde zich vast aan de rug van haar slachtoffer en gebruikte haar Spark wat een hels gekrijs van Staravia opleverde. Gewond zijnde probeerde Staravia nog een poging te doen om Thunder van zijn rug te krijgen. Omdat Thunder nog altijd moest rusten van haar verbruikte energie, was haar grip deze keer wat losser en gleed ze deze keer wel van Staravia af. Ze maakte een nette koprol in de lucht en kwam vervolgens op haar vier poten neer. ‘Netjes!’ bracht North complimenterend uit. Staravia draaide zich om in de lucht en begon opnieuw met zijn vleugels te klapperen, maar het mocht niet baten. De verlamming sloeg toe en North zag dit als een ideale manier om aan te vallen met Thunder. ‘Electro Ball!’ riep hij. De Pikachu creëerde een gele, grote bal die richting de Staravia schoot. De elektrische bal raakte Staravia recht tegen zijn borst aan en verzwakt viel de Staravia richting de grond. ‘Quick Attack!’ riep North. Staravia probeerde het te counteren met een eigen Quick Attack zodat Thunder ook schade leed. Thunder leek er echter niet zo van onder de indruk te zijn en kwam handig op haar poten neer. North zag echter aan haar hijgende bewegingen dat ook zij redelijk moe werd van dit langdurige gevecht. North besloot daarom maar om er een einde aan te maken en een poging te doen om een Poké Ball te gooien, want anders werkte het natuurlijk nooit. ‘Afmaken met Spark!’ riep hij. Staravia lag inmiddels al half verslagen op de grond en krijste het uit toen hij nogmaals geraakt werd door een elektrische aanval waarna hij boos naar de grond zakte. North pakte een Poké Ball. ‘Poké Ball, nu!’ riep hij en met een zwaai van zijn arm gooide hij het kleine object naar Staravia toe. De Staravia werd opgeslokt in de Poké Ball en North zag zijn donkergrijze veren verdwijnen terwijl de Poké Ball de Pokémon naar binnen zoog. Daarna viel de Poké Ball op de grond en begon heen en weer te bewegen. Eén, twee…?

… drie! Een brede grijns sierde North’s gezicht toen de Poké Ball stopte met bewegen en met een klik stil lag. Petal kwam naast hem staan en keek nieuwsgierig zijnde naar de Poké Ball en Thunder zakte uitgeput naar de grond, maar leek tevreden te zijn. North’s eerste prioriteit was naar Thunder gaan om te kijken of zijn Pokémon het goed maakte. Dit leek wel het geval te zijn en hij wreef de Pikachu goedkeurend over haar kopje. ‘Je hebt het goed gedaan,’ complimenteerde hij haar en hij zag dat ze begon te glunderen en haar kopje fier in de lucht stak. Want wie wilde nu immers geen compliment van hem, right? Grijnzend om zijn eigen arrogantie liep hij naar de rode Poké Ball toe en boog zich voorover. Hij raapte het ding snel van de grond alsof het dadelijk in zijn gezicht open zou barsten en hij alsnog een poging zou moeten doen om de Staravia te vangen. Dat zou echt vreemd zijn. Hij gooide de Poké Ball van Staravia de lucht in en zag hoe deze openbarstte. De Staravia vloog in de lucht rond en keek hem half verwijtend aan, maar ging toen toch voor zijn neus staan. North keek hem bedenkelijk aan terwijl hij een bijnaam probeerde te verzinnen voor de Pokémon. ‘Hoe vind je Avian?’ vroeg hij bedenkelijk. ‘Of Wings?’ Staravia schudde zijn kop heftig bij de laatste bijnaam, maar bij de eerste had hij nog redelijk goedkeurend gekeken. En dus besloot North om zijn Pokémon Avian te noemen, aangezien dat een woord was dat naar een vogel verwees. Heel toepasselijk dus. ‘Dan zal je vanaf nu bekend staan als Avian. Tijd om je met het team kennis te laten maken,’ sprak North en haalde al zijn Pokémon tevoorschijn. Hij stak ook het ei naar voren zodat Avian deze kon bekijken. Hij besloot om zijn Pokémon vrij rond te laten in Geosenge Town, zakte naar de grond en legde zijn hoofd tevreden zijnde tegen de grond terwijl hij naar de lucht keek. Hij had eindelijk zijn zesde teammember!