' Responsibilities .

_{Het was de eerste keer dat hij Allison op een vrij korte periode zo vaak zag. Ze gingen nog besties worden. Dat was de gedachten die door Floyd zijn hoofd heen ging wanneer dat hij haar berichtje las op zijn Holo Caster. Zonder te klagen ging maar naar de Hide Out waar dat Allison zou wachten op hem. Heel ver was het niet van zijn thuis dus was hij er vrij snel. Zijn knie was ook al wat beter. Krukken waren nodig maar hij was te koppig om ze aan te doen, enkel de brace was in zijn ogen al genoeg om het te doen genezen. Daarbij kon hij stappen - soms was het eerder manken - dus vond hij dat krukken niet meer nodig zouden zijn.
Wat hij aantrof wanneer hij op de afgesproken plek was, deed hem zijn wenkbrauwen uit verbazing optrekken maar verder wist hij zijn gezicht aardig in de plooi te houden. ‘Is dat je nieuwe vriendje? Wat oud denk je niet?’ vroeg hij rustig aan Allison, zijn ogen bleven gericht op de pokémon.}

_{‘Wat jammer dan dan ik niet ouder ben,’ mompelde Floyd als korte opmerking nadat hij Allison even had laten uitpraten. Hij meenden het niet, uiteraard niet. Moest hij met de vrouw moeten samen leven zou hij het niet overleven. Het was een goed iets dat het onderwerp daar niet te lang op bleef hangen want het grote ding eisten eerde hun aandacht. De pokémon was niet echt het type dat je buiten op straat snel zou tegen komen en het leek hem ook geen goed iets als de pokémon besloot zijn vleugeltjes te gaan strekken.
Allison begon weer te praten, over dat veel ging veranderen en moest terugkomen op eerdere plannen. Daarmee zou de pokémon zijn verantwoordelijkheid worden. De pokébal die naar hem werd uitgestoken nam hij vervolgens aan. ‘Je verbaasd me tegenwoordig keer op keer,’ sprak hij tegen de jonge vrouw. ‘Dit kan een leuke uitdaging worden.’ De Aerodactyl zag er niet uit als dé makkelijkste pokémon in de geschiedenis, en Floyd had zo het vermoeden dat hij er wel eens problemen mee kon gaan ondervinden.
Vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar de pokémon waarna hij de pokébal wat op hief om de pokémon erin te doen verdwijnen. Op een later tijdstip en op een andere plek ging hij het wezen wel eens beter leren kennen.}

_{Allison legde uit dat ze de pokémon vast nog wel nodig zouden hebben voor testen, en als dat het geval was zou hij de pokémon wel even brengen of doorsturen. ‘Sure, wie weet krijg ik dan ooit een Aerodactyl terug met twee koppen,’ antwoordde hij. Hij begreep ook wel dat de pokémon niet ideaal was om op te sluiten in een hok en dat het hem ook agressiever maakten dan hij al was. ‘Zolang dat ze er maar niet voor zorgen dat ik een hand kwijt ben als ik hem nadien weer uit zijn bal laat.’ Voor hetzelfde geld maakten ze het beest zo woest met hun testen of moordlustig dat Floyd er nadien de problemen van mocht ondervinden. Ha wel, dan liet hij de Aerodactyl wel los wanneer hij zelf nog in het lab was, konden ze er gezellig van meegenieten.}

_{Hij moest wat gaan doen aan zijn manier van het vertellen van een grap. ‘Het was als grap bedoeld,’ sprak hij dan even kort. Als je experimenten wilde uitvoeren dat het uiterlijk kon veranderen dan moest ze dat doen op iets dat net wat minder speciaal was. Een Rattata bijvoorbeeld, die waren er perfect voor. De pokémon zou wel de vaste rituelen al kennen, maar dat maakten Floyd niet veel uit. Het waren die wetenschappretjes die dachten dat ze slim waren die op zo’n momenten last van hem konden hebben.
Mega evolutie zou wel noodzakelijk zijn, want madam wilde weten hoe dat hij daarop zou reageren. Dat werd dus sparen. ‘Sure, zal je laten weten hoe het ging als het eenmaal zover is,’ beloofde hij maar. Een exacte tijd plaatsen hij er niet bij, want daar kon hij zich toch niet aan houden. Hij zag wel wanneer dat de Aerodactyl er klaar voor was en hij rijk genoeg.
Ze liet ook weten dat hij weg kon gaan als het allemaal in orde was, en hij gaf een korte knik. ‘Tot een volgende dan,’ hij wierp even een blik op de pokébal van zijn pas verkregen pokémon waarna hij zich om draaide om zich weer verder te gaan met zijn leven.}