[Poké fair] Fun times +Tawnee

"Het is gewoon een challenge dat twee mensen -dus nu bijvoorbeeld jij en ik- een pocky gaan eten, dezelfde terwijl het nog heel is." Hmmm... Okay dan. Klonk leuk. "Je moet het zo lang mogelijk volhouden, wie als eerste stopt, verliest." Hm... Kort keek ze even doordringend naar hem. Ze zou niet gaan verliezen en zo wel... Oh er moest iets aan vasthangen. "Wil je het doen?" Zei hij vervolgens terwijl hij de pocky omhoog hield. Ze grijnsde even. "Sure," zei ze even. Ze keek hem licht uitdagend aan, toch van het besef zijnde dat er tussen hen waarschijnlijk geen prijs aan vast moest zitten. De ander zien afknappen was al genoeg natuurlijk.

De grijns op zijn gezicht werd breder toen er van de blondine een "Sure," kwam. Dat was mooi, hehe. De uitdagende blik was hem zeker niet ontgaan. Of hij van plan was om te stoppen? Nee, niet echt. Hij ging even wat anders zitten, zodat hij haar makkelijk kon gaan aankijken, of beter gezegd, de challenge makkelijker doen. Het in chocolade gehulde stokje werd voor een klein deel in zijn mond gedaan. Kom maar op Tawn~

Okay, ze was echt niet van plan te verliezen tegenover hem. Hehe. Kort draaide ze zich wat, trok ze een been lichtjes in en maakte ze het haarzelf gemakkelijk. Kort keek ze toe hoe hij een deel in zijn mond stak. Dus ze leunde naar voren en nam een klein stukje ook in haar mond. Ze bleef hem uitdagend aankijken. En ja, ze wist best wel dat ze in het openbaar zaten. Misschien was er Riddlegevaar, maar het ergste was dat ze waarschijnlijk een slag kreeg. Kort besloot ze al een stukje te eten, een tevreden grijns op haar gezicht.

Niet veel later deed Tawn hetzelfde en daar zater ze dan, heel erg dichtbij en enkel gescheiden door een stokje, welke kleiner en kleiner werd. Net zoals haar at hij er wat van, wel gewoon rustig aan. Zijn gouden ogen bleven strak in haar rode kijken, soms knipperden ze maar. Het was nou net te zeggen alsof hij stalen zenuwen had, maar eerlijk gezegd maakte het hem weinig uit als ze echt gingen zoenen, was wel leuk, heh. Weer een stukje at hij van het ding.

En zo aten ze dus datering op. Stukje voor stukje. Heel traag en voorzichtig. Kort moest ze even een lach op haar gezicht zetten. Ze waren al bijna over de helft... Als het al niet zo was. Arceus, ze kwamen echt dicht bij elkaar eh. Kort stopte ze even met eten. Riddle zou dat niet echt leuk vinden... Maar ze was hier nu niet. Dus even knipperde ze en vervolgde ze. Natuurlijk lette ze niet op de man die een eindje verderop dit allemaal wel interessant vond.

Ze waren op de helft, wat ging het ook snel zeg. Heh. Alhoewel, hij dacht dat ze op de helft waren, het kon nog met gemak zijn dat ze erover waren. Ach, het zou pas wat worden als het ding helemaal op was. Even stopte hij, maar ging daarna verder. Dit ging echt snel zo hoor, jeetje. Ach, wat maakte het uit. Moeilijk te zeggen hoe weinig er over was, het was er zo weinig dat ze zowaar bijna al aan het zoenen waren. Heh.

Kort knipperde ze verbaasd. NIEMAND ZEI DAT ZE GINGEN ZOENEN. Ah Well. Kort at ze verder. Uiteindelijk raakten haar lippen de zijne even kort. Even stopte ze lichtjes en keek ze hem even aan in zijn goudkleurige ogen. Arceus euh... Dit was even. Voor haar was dit de eerste echte, duidelijke keer dat ze zoenden. Geen idee wat hij erover dacht. Echter mocht ze nu niet opgeven... Er was nog van dat ding, moesten ze nog door doen?

Het was maar voor even, maar dat maakte niet uit. Hij bedacht het zich nu, maar dit was al zeker de derde keer. Hij greens toen de blondine even stopte. Eerlijk gezegd mocht het van hem wel wat langer hoor, daar zou je hem niet over horen. "Gelijkspel." klonk er geamuseerd van Nathan. Heh. Het overgebleven stukje pocky was nu gewoon zo klein dat het weinig nut zou hebben om op die manier verder te gaan.

Het duurde nog geen drie seconden. Daarna was het gedaan. Kort knipperde ze even met haar ogen. Gelijkspel verklaarde hij. Kort zuchtte ze even. "Ik vond het uiteindelijk wel onduidelijk," zei ze even zachtjes met een grijns op haar smoel. Echter was de blik van een oudere man hetgene dat haar aandacht trok. Kort fronste ze. Hij was echt aan het staren. Vervolgens zag ze hoe de man met zijn ogen rolde en vervolgens op hen afliep. "Heb je veel plezier met je vriendje zo op de bek te nemen, Tawnee?" Wel meteen knipperde ze even verbaasd. Wat. "Ah, zeg maar gedag, we gaan," en hij greep haar pols vast waarna deze hem van de bank trok. Kort trok ze even terug en keek ze ietwat verbaasd naar die gast. Wie was die dude?

Al snel kwam de groenharige overeind. Zijn woorden waren duidelijk gericht op de man. Opeens kwam het bij haar te binnen. "Houd je erbuiten," klonk er even, waarna ze weer lekker werd meegesleurd. Doordat ze ietwat verward was, keek ze even naar hem en dan terug naar Nathan. "We gaan je moeder nu bellen en je zet al dit gedoe uit je hoofd," klonk er even, lichtelijk bezorgd. Al snel stond ze stil en trok ze hevig haar hand terug. "Ik ken u niet en mijn moeder zou hiervoor niet gebeld willen worden," klonk er lichtelijk bang. Een verbaasde blik van de ander maakte het af.

Hij snoof kort toen er werd gesproken dat hij zich erbuiten moest gaan houden. "Laat. Haar. Los." klonk zijn stem dwingend, maar nog beheerst. Hij moest zich hier echt gaan inhouden, heel erg inhouden. Maar al snel leek Tawn haar hand losgetrokken te hebben, beter dan dat ze werd meegesleurd. Er klonk bang van de blondine dat ze dit persoon niet kon en dat haar moeder niet voor dit wou gebeld worden. "Laten we maar gaan." sprak Nathan, waarna hij zijn hand uithield. Ze kon zelf gaan kiezen om deze aan te nemen of niet.

"Laat. Haar. Los." Dwingend had hij geklonken. Kort snoof de oudere man, waarna hij even een stap naar voren zette en kort neerkeek op de jongeman voor hem. "Laten we maar gaan." Kort pakte ze zijn hand snel vast. Maar al snel greep die gast haar andere pols vast. Kort klemde ze haar tanden op elkaar en loste ze de hand naar Nath om haar vuist in zijn face te planten. Hij pakte echter haar pols zo vast. En dan nu. Kick. Wel meteen werden de ogen van de gast klein en zakte hij door zijn benen, duidelijk in pijn met waar ze had geschopt. Ze trok zich los en pakte de pols van de groenharige vast, waarna ze al snel besloot een eindje verder te gaan tot om de hoek. "Stom mens," murmelde ze even nijdig.

Wel op de seconde dat ze zijn hand had vastgepakt, werd haar pols weer beetgenomen door de onbekende. Echter leek Tawn hem een klap te willen verkopen, maar de man had nu ook deze hand vast. Tot zo hem keihard leek te schoppen, auw. Meteen daarna leek de blondine anathan's pols te pakken, waarna ze snel ergens anders heengingen. Goed idee, weg van dat rare persoon. "Arceus, raar mens dat het is." sprak hij toen ze bij de hoek waren aangekomen.

"Arceus, raar mens dat het is." Ze knikte even. Daarna draaide ze zich om en keek ze even terug rond, met een klein lachje op haar gezicht alsof ze alles alweer vergeten was. "Ik ken hem wel tho," klonk er even, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Vervolgens knipperde ze lichtjes en keek ze terug naar hem. "Ergens had ik het wel verwacht dat ik hem vandaag zou zien, maar nu weten ze tenminste waar ik sta," zei ze even met een klein lachje op haar lippen.