Cat in the Bag

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Manny liet merken dat het hem een goed idee leek om de Meowth te verplaatsen, al zou het haar daden niet hebben veranderd als hij het er niet mee eens was geweest. Ze vond het zielig om Meowth hier achter te laten of een gevecht aan te gaan, dus vredig in slaap laten vallen was volgens haar de enige optie. Ze had wel wat beter over haar plan na kunnen denken voor ze het uitvoerde, wat een wonder was want Fleur was normaalgesproken lang niet zo impulsief, maar gelukkig was Hephaestus daar om te helpen met het dragen van Meowth. Waar ze hem heen wilde brengen had Fleur nog niet heel erg over nagedacht, dus deed ze dat maar hardop. “Hmm… Goede vraag. Het Pokécenter lijkt me niet slim, want daar zijn alleen maar meer mensen.” Welke andere opties hadden ze eigenlijk? Fleur’s appartement, maar ze wilde de Meowth eigenlijk niet ergens binnen laten. Hij had frisse lucht nodig. “We kunnen een rustig plekje zoeken en hem daar proberen te verzorgen?” De blondine wist het anders ook niet echt. Ze hadden wel het risico dat als Meowth wakker werd hij weer aanviel, maar dat risico wilde ze nemen. Sowieso vond ze het logisch als de Meowth kalmeerde zodra hij door had dat ze hem alleen maar wilden helpen.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Misschien was het inderdaad al slim om Meowth verder het land op te brengen, want de rivier zou hij nare herinneringen aan hebben vermoedde Fleur. Ze keek om toen Manny een stukje verderop suggereerde en knikte. “Dat is vast al heel wat beter,” zei ze, een zorgelijke frons op haar gezicht, maar niet omdat ze de plek niet vertrouwde. Ze maakte zich zorgen om Meowth en probeerde een manier te verzinnen om hem te kunnen helpen. Manny was ook al benieuwd naar haar technieken en vroeg er naar. “Ik heb denk ik nog wel een potion, maar dat gaat hem niet van zijn angst af helpen.” Iets wat daar wel tegen zou hebben had ze echter niet bij zich, want wat kon je daar tegen gebruiken? Tenzij het werkte om een Pokéball op Meowth te gooien en hem zo te vangen. Dan zou hij wel aan mensen kunnen wennen, maar Fleur wist direct al dat Meowth zich niet zo makkelijk zou laten vangen. Ze hield het wel open als laatste optie, voor wanneer ze echt geen andere uitweg meer zag. “Je hebt zeker niet toevallig een handdoek bij je? Dan zouden we hem kunnen drogen…” Misschien hielp dat al om zijn bui te verbeteren.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Fleur vond het moeilijk om Meowth in te schatten. Hij had ook al negatief gereageerd op haar pogingen om hem te helpen en ook toen Manny hem had toegesproken was er niet veel in hun voordeel gebeurd. Ze kon alleen maar op positief resultaat hopen en dat deed ze natuurlijk ook, maar ze voelde zich er wel onzeker bij. Die onzekerheid werd alleen maar erger toen ze stopten op het veld wat de jongeman eerder had aangewezen. Meowth zou het aanvoelen. Ze moest haar gedachtegang veranderen, maar het ging zo moeilijk…
Ze wilde net naar Manny kijken om te kijken of zijn gevoel over de situatie uitgedrukt werd op zijn gezicht toen hij opeens zijn shirt uit deed. Meteen verdween de onzekerheid en voelde ze een soort schaamte en ongemakkelijkheid opborrelen. Whoa. Waar sloeg dit op? Zo warm was het niet? Hij reikte zijn shirt naar haar toe en zei dat ze Meowth daar mee mocht afdrogen en daarmee was Fleur’s verwarring verdwenen. Ze voelde zich nog wel een beetje ongemakkelijk, niet omdat ze het naar vond om Manny’s binder te zien maar omdat ze wist dat omstanders hem er om aan zouden kijken en ze maakte zich zorgen dat dat niet vervelend zou zijn. Zij zou het verschrikkelijk vinden.

Het shirt pakte ze aan en ze hurkte neer bij Meowth om hem af te kunnen drogen. Voorzichtig streek ze het voorwerp over de vacht van de Pokémon. Een taak waar ze eerlijk gezegd wel van kon genieten, zolang Meowth nog sliep tenminste. Het was bijna therapeutisch voor het meisje en ze voelde zichzelf kalmeren door de bewegingen. Toen ze het idee had dat Meowth niet veel droger meer zou worden, stopte ze de handeling. Ze stond op en hield twijfelachtig het shirt weer in Manny’s richting. “Dank je wel.” Ze was een bedankje eerder helemaal vergeten, dus ze hoopte dat ze het met een lieflijke glimlach er bij goed kon maken. Ze bleef een paar tellen naar zijn amberkleurige ogen kijken voor ze zich bezig ging houden met de volgende taak: de wonden van Meowth verzorgen. Opnieuw hurkte ze neer, deze keer zoekend in haar tas naar het medicijn, wat ze gelukkig kon vinden. Voorzichtig zocht ze op het lijf van Meowth naar waar het bloedde of rood was en spoot daar een beetje van het spul op. Aan het gezicht van Meowth te zien prikte het best wel erg. Ze wilde hem niet wakker maken, maar ze moest door gaan en dat leidde er toe dat de Meowth zijn rust toch werd verstoord. Meteen begon hij te sissen naar de blondine, wie opstond en een stap naar achteren deed. “Sorry! Straks voel je je beter,” verzekerde ze hem, maar hij gaf opnieuw geen gehoor. Ze begreep het wel, want zijn pijn was nu alleen maar erger. Het was alleen jammer dat hij dit besloot af te reageren op zijn omgeving. Als eerste de meest dichtbij zijnde Pokémon, en dat was in dit geval Hephaestus. Met zijn klauwen uitgestoken haalde hij gevaarlijk uit.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Fleur schrok. Ondanks dat ze een aanval ergens wel verwacht had kwam het als een klap aan en ze sprong een heel stuk achteruit. De potion viel uit haar hand en viel stuk op de grond, de laatste inhoud er uit druppelend in het groene gras onder hun voeten. Ze treurde er niet om, want haar aandacht lag bij de Meowth en Hephaestus die een gevecht met elkaar aan gingen. Manny begeleidde zijn Pokémon, wat ze wel kon begrijpen, maar ze wilde hem ergens ook een halt toe roepen want met geweld zouden ze ook nergens komen. Alhoewel Fleur moest toegeven dat het de enige techniek was die ze nog niet geprobeerd hadden. Met pijn in haar hart wachtte ze af of de aanvallen Meowth zouden laten bijdraaien of dat het de boel alleen maar erger maakte.

De klap van de Dig aanval kwam hard aan en zorgde er voor dat Meowth door zijn pootjes zakte. Zijn blik was nog steeds gevuld met strijdlust en Fleur zag dat hij weer wilde opstaan en het gevecht vervolgen, maar de blondine kon het niet meer aan zien. “Dit gaat niet zo. Hij put zichzelf te veel uit.” Een zorgelijke blik stond in haar ogen. Het was tijd voor haar last resort, of niet?
“Basile, kan je hem weer in slaap brengen?” vroeg Fleur aan haar Minccino, wie knikte en een paar meter van Meowth af ging staan. Hij zong zijn lied en Meowth leek slaperig te worden, maar zijn ogen helemaal dicht doen deed hij niet. Maakt niet uit, besloot de blondine. Dat hij versuft was was vast al goed genoeg. Fleur haalde de lege Pokéball tevoorschijn, liet haar blik even tussen het voorwerp en de Meowth wisselen, en maakte toen haar beslissing. Als ze Meowth ving, kon ze hem vast veel beter helpen. Ze gooide de bal richting de katachtige Pokémon en sloot haar ogen, te onzeker om te zien of hij bleef zitten of niet.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Ze hoorde de ‘pling’ van een geslaagde vangst al, maar ze wilde haast niet geloven dat het gelukt was. Pas toen Manny haar zei dat ze een mormel gevangen had opende ze haar ogen weer. Ongelovig keek ze naar het rood met witte balletje wat nu op de plek lag waar Meowth had gezeten. Het was haar gelukt. Ze kon zijn leven beter maken. Het idee alleen al gaf haar nieuwe moed, het idee dat ze iets goeds kon doen. Haar ouders hadden haar wijs gemaakt dat ze mislukt was, maar op dit moment voelde ze zich niet zo. Een zeldzaam gevoel voor de blondine.

Ze pakte de Pokéball weer op, maar in plaats van hem weg te stoppen hield ze hem in haar handen. Haar blik was er op gevestigd terwijl ze zich weer naar Manny omdraaide. Pas toen ze recht voor hem stond, hief ze haar hoofd om hem aan te kijken. “Dank je voor je hulp.” Ze vond het nodig om bij een bedankje oogcontact te maken, en ze had zichzelf beloofd om met Manolo te trainen om mensen aan te kijken omdat ze zich comfortabeler voelde bij hem. “Ik denk dat ik hem naar huis wil brengen en meteen aan zijn training beginnen. Vind je dat erg?” vroeg ze. Ze vond het geen probleem als hij mee wilde komen, maar kon het ook wel begrijpen als hij liever iets anders deed. Ze voelde zich wel een beetje schuldig dat ze hun wandeling nou niet af konden maken. Tenzij Manny er op stond dat ze door gingen, dan ging ze daar natuurlijk niet tegen in.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Manny had helemaal gelijk. Hephaestus was degene die een aanval op Meowth had uitgevoerd en haar had beschermd en hoewel zijn trainer wel het bevel had gegeven, kon ze toch niet ontkennen dat de Pokémon het meeste werk had verricht. Fleur draaide zich al naar de Gabite toe, maar die leek al precies door te hebben wat haar plan was. Ze mocht zich schijnbaar niet verontschuldigen van hem. Ze glimlachte, deels dankbaar en deels ongemakkelijk, want ze vond het altijd wel zo netjes om iemand te bedanken, zelfs om de kleinste dingen. Dat dat niet hoefde zorgde voor een tweestrijd, want moest ze nou naar zichzelf luisteren of naar de ander?

Ze voelde zich ook al schuldig bij het voorstellen om weer naar huis te gaan en ze vond het echt jammer om hun wandeling in te korten. Liever spendeerde ze gewoon de hele dag met hem. “Je mag ook mee komen als je dat wil?” Ze snapte het als hij niet zat te wachten op een dagje met de Meowth, want hoewel zijzelf zachtaardig was gebleven had ze wel gemerkt dat Manny veel minder geduldig tegenover de situatie had gestaan. Misschien vond hij katachtige Pokémon wel gewoon niet leuk, dan zou ze hem ook niet dwingen om mee te gaan. “We kunnen sowieso vast een volgende datum prikken,” stelde ze voor. Ze wist niet hoe het met Manolo zat, maar zij had vrijwel altijd wel tijd. De enige dingen die in haar agenda stonden had ze zelf gepland en kon ze makkelijk verplaatsen. Behalve werk dan, maar om nou te zeggen dat ze veel werkte was overdreven.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Die glimlach, dat moest wel een goed teken zijn. In plaats van de vrolijke uitdrukking te weerspiegelen kreeg ze zelf een kleine, onzekere glimlach op haar gezicht, welke al een heel stuk zekerder werd toen Manny zei dat hij wel mee wilde. Even was Fleur bang dat hij nu plannen aan de kant zette om met haar om te kunnen gaan, maar hij zei dat het niet zo was dus geloofde ze hem op zijn woord. Ze vertrouwde hem. Dat vertrouwen liet ze niet zomaar vallen vanwege haar onzekerheid. De neiging was groot, maar dat zou gewoonweg oneerlijk zijn. ‘Zullen we dan terug wandelen? Of kan Hestia het aan om nog eens te teleporteren?” Misschien dat Fleur dan eerst wat Pokémon terug moest laten keren, want deze liepen nog steeds vrij rond. Dat was eigenlijk sowieso wel een goed idee, dus liet ze Felix, Anaïs, Lilou en Cyrille terugkeren. Winoc en Basile hield ze buiten, zodat ze alsnog wat extra gezelschap om zich heen had. Niet dat Manny niet genoeg was, maar de blondine voelde zich toch wat prettiger met de twee Pokémon bij zich.

tag: Manolo Suarez! | notes: ---