Fun festival [& Florian Ace]

Het geluid van gillende kinderen en luid pratende mensen weerklonk al van ver en zo werd hij elke keer maar weer aan herinnerd wat voor een absurde activiteit hij beging. Met een tweederangsburger aan zijn zijde – Dat was al een drama- ging hij een lokale burgerlijke festival bezoeken met waarschijnlijk “goedkope” entertainment. Echter had hij wellicht te weinig keus, hij had momenteel alle tijd van de wereld en had geen volle schema waaraan hij zich moest houden. Het was wennen voor hem om deze vrijheid te hebben, maar nog vreemder om iets te doen wat zijn vader al helemaal af zou keuren. Of in zijn woorden ; nutteloos was. Degene die zich het meest scheen te vermaken was Elina toen ze op de juiste locatie waren gearriveerd, omringd door talloze, vieze en ongemanierde burgers. Bah. Direct stelde ze de vraag wat ze als eerst zouden doen en bijna had hij bot willen antwoorden om weg te gaan, maar gezien deze locatie het meisje in een betere stemming bracht en hopelijk iets van haar herinneringen zou doen terugkeren besloot hij milder te antwoorden. Zijn groene kijkers gleden over de kraampjes in en hij dacht daadwerkelijk na wat een goed startpunt zou zijn, maar door zijn lengte kon hij amper zien wat zich bij de kraampjes afspeelde. Enkel bij een dichtbij zijnde kraam zag hij nog net een bord bovenuit steken.

“Voor maar 5 punten kan je hier vissen.
Wellicht word jij de gelukkige met de gouden Magikarp!”

Een gouden Magikarp was toch een shiny Magikarp, een zeldzame verkleuring van de Pokémon soort? Interessant. Het was betreft vissen wat hij als een van de beste kon, het was een van de dingen die standaard voor elke dag in zijn rooster stond, zelfs wanneer het bagger weer buiten was. Maar… belangrijker nog, zou het iets op wekken bij Elina? Wie weet. “Laten we gaan vissen,” Antwoordde Florian kalm, waarop hij richting het kraampje liep die inmiddels wat verlaten bij zat. Kort begroette Florian de man, overhandigde de punten en liet zijn blik over het basen gaan waarin de vissen in zouden rondzwemmen. Groot was het zeker niet, niet genoeg voor vele Pokémon, maar het was ook afgeschermd, zodat je niet expres je hengel richting de shiny Magikarp kon werpen. De man overhandigde hem zijn hengel, maar het stelde zeer weinig voor, het was goedkope prut en scheen bij het geringste beweging door midden te kunnen breken. Hij had er commentaar op willen geven, maar besloot zich in te houden, gezien het enkel het enthousiasme van Elina zou verdwijnen en de kans dat er nog een herinnering zou terugkeren. Inmiddels stapte hij richting de basin en keek na enkele stappen kort over zijn schouder, kijkend of Elina nog ook direct haar hengel zou uitslaan of ze hem voor liet gaan. De man scheen namelijk niet de meest autoritaire uitstraling te hebben, verre van zelfs, dus veraste het hem niet als hij en Elina tegelijkertijd mochten vissen.

Spoedig voegde Elina eveneens zich bij de basin en scheen ze nog daadwerkelijk te denken dat ze kans maakte om te winnen. Deze naïviteit had hij eerlijk gezegd zeker van haar verwacht, het hoorde exact bij haar onzekere, doch enthousiaste gedrag. Ze wierp allereerst haar hengel in het water en spoedig volgde hij haar voorbeeld, maar op een meer elegante manier door specifieker de hengel vast te houden en deze van zich af te bewegen. De twee lijnen dopperde zachtjes in het water en het zou wellicht uren kunnen duren, voordat het aas vastgegrepen werd door een Pokémon. Het was dan ook enkel bestemd voor mensen met een kalme psyche en dus niet voor tweederangsburgers welk heethoofden waren en dus van streek raakte, wanneer iemand een blik hun kant op wierp. Vreselijk soort was dat, maar goed nu was het enkel een kwestie van afwachten en of Elina dat zou uithouden was een tweede. Hmm? Direct trok er een Pokémon aan de lijn en direct liet hij de lijn los, zodat er geen grote spanning op de lijn zou komen. Op dit zekere punt besefte hij pas weer dat het materiaal in zijn handen niet datgene was wat hij zo gewend was en het kostte dus meer moeite om te vissen en dat bij een bassin en geeneens een meer of een wild kolkende rivier. De jongen snoof minachtend, maar haalde bliksemsnel de Pokémon binnen toen deze zijn kant opzwom in de verwarring die door het paniek bij de Pokémon was veroorzaakt. Het duurde niet lang, voordat twee gele antenne’s boven het wateroppervlak verschenen in plaats van de goudgekleurde rug van een Magikarp, maar hoewel hij de Pokémon herkende als een Chinchou was hij niet al te teleurgesteld ermee. Wellicht geen beeldige Pokémon, maar een reguliere Magikarp was een diepere teleurstelling, om over Feebas nog te zwijgen. Met zijn laatste uithaal landde de Chinchou in zijn armen en legde hij direct de hengel vlak naast zich neer, ditmaal zijn blik op het meisje gericht. Eerlijk gezegd was hij nieuwsgierig naar haar vangst, maar eerder om te zien hoe slecht haar vangst was in tegenstelling tot de zijne, een Chinchou die in een vrij majestueuze Lanturn kon evolueren, een Pokémon die degelijk intellectueel was.

In tegenstelling tot hem ving Elina een afschuwelijk schepsel, passend bij haar maatschappelijke rang; een Magikarp. De meest nutteloze Pokémon die er was en het stond zelfs op de eerste plaats op het gebied van gebrek aan enige intelligentie. Het was een felrode, spartelende vis waarvan de aanvallen die het kon leren op de hand te tellen waren. Ergens was het ironisch dat zij een Magikarp had weten te vangen, wegens de gezegde ‘soort zoekt soort . Florian had dus een binnenpretje en grinnikte bijna onhoorbaar in zichzelf, maar het meisje scheen echter ook plezier in de situatie gevonden te hebben. Op een vrij “plagerige” toon vroeg ze aan hem wat hij van haar toekomstige Gyarados vond, waarop hij direct met zijn ogen rolde om zijn mening duidelijk te maken. “Enorm charmant,” antwoordde hij sarcastisch. Was dat een serieuze vraag of wilde ze enkel zijn tijd hiermee verdoen, want zo ja, dan had ze haar doel bereikt. Hij had er geen vertrouwen in dat ze de Magikarp zover wist te trainen dat het in de afschrikwekkende Gyarados zou evolueren, een Pokémon die tot vrij veel in staat was en welk bekend was geworden door diverse legenden. Niet alleen dat, maar zijn Chinchou zou als Lanturn een typevoordeel hebben, gezien de elektrische aanvallen viermaal zo effectief waren op het brute zeemonster. Als het natuurlijk al zo ver mocht komen, wat hij niet van haar verwachtte.
Maar goed, achteraf scheen het vissen geen effect op haar te hebben, maar enkel haar humeur te hebben verbeterd. Met enige teleurstelling op zijn gezicht stapte hij weer op de man af, kreeg de Pokéball overhandigd en keerde de Chinchou welk hij in stilte als “Muriel” doopte terug. Zijn groene kijkers richtte zich kort van Elina en de spartelende Magikarp naar de andere kraampjes die nog overwoekerd waren door diverse tweederangsburgers. Hij had geen idee wat de volgende locatie zou zijn en liet de beslissing weer aan Elina over, terwijl hij vlak buiten de kraampje van het vissen op haar wachtte.