The Disaster Pokémon

"Laat het niet ontkomen! Gebruik je Discharge aanval!" Lilium's stem galmde over over de rotsen heen terwijl de Absol waar ze haar ogen op gericht had verder naar boven sprong. Ruddles maakte zich los van de schouder van het blonde meisje en sprong omhoog, over zijn wangetjes wrijvend. Niet al te lang geleden had Lilium deze Pokémon gespot en had ze besloten dat ze het maar wat graag aan haar team wilde toevoegen. Zo lang was ze nog niet terug in Kalos, sterker nog, een paar uur geleden was ze aangekomen in de haven van Cyllage City. Maar ze wilde niet te lang stil blijven zitten, wilde weer aan de slag gaan. En had ergens de drang om dat te doen met een nieuwe Pokémon in haar team. En toen verscheen deze witte Pokémon. Ze had ze wel eens vaker van een afstandje gezien, maar ze had nooit de kans gehad om het te vangen. Ruddles zijn Discharge bereikte het doel en ze kon de vonken over het witte lichaam van de Pokémon zien rollen. Het had zeker zeer gedaan, die Discharge dat kon niet anders, maar ze moest wel. Ze zag hoe de Absol zijn kaken op elkaar klemde en zijn poten wat steviger op de rots zette, het was nu in ieder geval niet meer van plan om te vluchten. Eventjes hief Lilium haar Pokédex kort om de Pokémon te scannen. Ze had meer info nodig. Bijna automatisch begon de het rode apparaatje informatie uit te spugen over de witte Pokémon. “ Absol has the ability to foretell the coming of natural disasters. It lives in a harsh, rugged mountain environment. This Pokémon very rarely ventures down from the mountains. “ Het was dus überhaupt al een klein wondertje dat ze de Pokémon was tegen gekomen hier.  Lilium glimlachte zwakjes, misschien was het dus een teken dat het een goede keuze was. Ze keek naar de blauwe ogen van de Absol, wie terug staarde met een relatief peilende blik. Het zag er in ieder geval niet boos uit. Dan kon ze het gaan proberen. Lilium haalde diep adem en keek naar Ruddles, wie een aantal rotsen onder de Absol stond gespannen. Absol was een dark type, dus de aanvallen van Ruddles die Fairy waren zouden relatief goed moeten helpen…

De Absol sloot zijn ogen eventjes en gloeide eventjes op. Verschillende kopieën verschenen van de Pokémon rond Ruddles, wie geschrokken rond zich keek en zijn oortjes naar achter legde. Aan de gealarmeerde piepjes te horen, was de Dedenne absoluut niet blij met het feit da de Absol op deze manier met de situatie omging. De wind begon op te steken en de messen van de Absol begonnen te gloeien. Een Night Slash aanval. Ze moesten oppassen, dat deed flink zeer namelijk. Ruddles keek geschrokken om zich heen en Lilium beet eventjes kort op haar lip. “Gebruik je Discharge!“ riep ze opnieuw. De Dedenne wreef over zijn wangetjes heen en liet de Discharge in het rond schieten, maar de Absol zelf werd niet geraakt. Enkel enkele klonen werden neergeknald en de Pokémon sprong op Ruddles af, deze flink in zijn rug snijdend met zijn mes. De Dedenne rolde wat vooruit en trok zichzelf toch weer overeind na een kort momentje, zijn ogen wat vernauwd. De Absol keek met vernauwde ogen terug, misschien zelfs wat grijnzend. Het wilde duidelijk wel zien wat Lilium en haar Pokémon konden voordat het zich zou laten vallen. “Play Rough, Ruddles!“ riep Lilium, “en maak dat af met een Nuzzle!“ Een Absol was snel, die moest ze dus afremmen, wilde ze Ruddles meer tijd geven in het geval van een double team. De Dedenne zette zich af en sprong naar voren, de Play Rough aanval uitvoerend. De Absol schoof wat achteruit en maakte krassende geluiden op de rots met zijn nagels. De Dedenne had echter nog niet los gelaten en drukte zijn wangetjes tegen de lange vacht van de Absol. De statische elektriciteit kwam vrij en de Absol kermde eventjes lichtjes, met zijn kop schuddend en de Dedenne afwerpend doormiddel van een Nightslash. Ruddles plofte op de stenen neer, maar dankzij zijn halve Fairy Typing wist hij zichzelf wel weer te herpakken.

Opnieuw werd een double team uitgevoerd en tientallen Absols hadden Ruddles omsingeld. Lilium beet eventjes kort op haar lip, ze moesten hier vlug wat op gaan verzinnen, of het had geen zin meer. Als de Absol he te slim af was, dan zou het haar ook nooit als een waardige trainer beschouwen. Lilium besefte zich toen pas dat Dedenne heel erg gevoelige oren had. Klonen zouden nooit op dezelfde manier geluiden kunnen maken op de grond en qua bewegingen. Het waren illusies. “Goed luisteren Ruddles! En gebruik je Charge Beam op degene die de echte is!“ riep ze haar Dedenne toe. Deze begon al zachtjes over zijn wangetjes te wrijven terwijl hij zijn ogen sloot en zijn oortjes spitste. De Absols begonnen inderdaad weer een aantal te starten, dit maal een gewone slash. En dat was iets wat meer schade op zou leveren dan een Night Slash, dat wist Lilium zeker. Gespannen staarde ze naar Ruddles. Zou deze een idee kunnen krijgen van de locatie van de echte Absol? De Pokémons sprongen in de richting van haar Dedenne en plotseling vuurde deze een Charge Beam af, de Absol vol in de borstkas rakend. Deze rolde over de stenen heen en bleef eventjes stilletjes liggen. Lilium greep al naar de lege Pokéball die aan haar riem hing, maar de Absol wist zichzelf nog overeind te hijsen, het was een vechtertje, niet waar? “Gebruik nog een keer Play Rough!“ beval ze haar Dedenne, welke naar voren sprong en de Absol aan zijn haren trok en erop in hamerde met kleine vuistjes. De Absol leek er toch wel last van te hebben, al leek de aanval niet zo indrukwekkend. Het zakte weer ineen op de stenen en bleef deze keer liggen. Ruddles bleef gespannen staan, een eindje verderop neergesprongen te zijn. Voor een moment keek Lilium nog naar de Absol, trok daarna de Pokéball los en gooide het in de richting van de Absol. Nu was het enkel hopen dat de vangst ook daadwerkelijk lukte.