... What? +Ciro

De volleybal werd naar hem terug gegooid en met een frons keek hij Nathan’s kant op. De jongen dacht een ander idee te hebben en al spoedig bleek deze pijnlijk te zijn, meer dan een bal in je gezicht, maar minder leuk. Zijn Lucario gebruikte zijn Metal Claw op de andere agent en met elke uithaal weerklonk een flinke pijnkreet, waarop het persoon in elkaar zakte met bloed uit de diepe schrammen stromend. Bloederiger dan een bal in je gezicht krijgen. “Minder leuk,” Mompelde Ciro en zijn Combusken knikte instemmend. De jongen scheen echter nog een idee te hebben en greep het pistool dat de man losgelaten had. Een.. pistool?! Ciro grijnsde geamuseerd. Vuurwapens, kijk, aar kickte hij op. Zelf had hij er nooit een weten te regelen, maar nu ze toch bezig waren… Ciro liep op de andere agent af en greep eveneens diens pistool die hij in zijn handen liet cirkelen, voordat hij deze op het volleybalteam gevestigd hield. “Eens testen…” De jongen wierp de volleybal de lucht in, hield het pistool boven zicht en haalde de trekker over. Bam! De bal was geraakt en viel direct neer op de grond, terwijl hij nog net stil wist te staan. De naschok van zo’n schot moest je maar aankunnen. “Werkt prima, maar… Wat doen we nu met hun?” Verwijzend naar de volleybalteam waarvan zeker de helft in hun broek deed en een deel aanstalten maakte om te vluchten.

De groenharige had weer een idee en haalde een Charmeleon tevoorschijn en opperde haar om Inferno te gebruiken. Diverse blauwe vlammetjes schoten regelrecht op het team af die direct l krijsend de voeten namen. Een zeer amuserend zicht. Vervolgens gaf echter de Pokémon licht en voordat hij het wist stond er ineens een Charizard, de tweede van deze jongen. Nadruk op ‘tweede’. Hoeveel van die evolutielijn had hij dan? Automatisch verborg Ciro het pistool en haalde de Pokéball van zijn jonge Charmander tevoorschijn. Aan dit ding had hij nog niets gehad. Echt niets. Wacht eens even. “Laten we verder gaan,” Ciro wilde verder lopen en gaf Nathan weer voorrang, maar klapte de Pokéball eerst open en hield de zeer verwarde Charmander vast als een geweer. Met een hand onder diens buik en de ander bij zijn staart liep hij al grijnzend door, op de voet gevolgd door de Combusken. Eens zien wat deze levende “Flamethrower” kon doen. Ciro trok meer aan diens staart en een blauwe, krachtige straal verscheen uit diens bek, regelrecht op de stoet politieagenten die achter hen verschenen. Direct na de klap schoten ze naar achteren en verslapte Ciro zijn grip op de Charmander. “Bedankt, Charmander,”

De achtervolging vervolgde en een enkele keer draaide Rifle zijn kop naar achteren om een vlammenzee op de rennende en soms fietsende politieagenten af te vuren. Een enkele keer gebruikt hij zijn Sand Attack op hen, maar niet altijd was er genoeg zand ervoor. Langzaamaan klonk het geluid van de politie steeds zachter en zachter op de achtergrond, maar het betekende niet dat ze aan ze ontsnapt waren. De pret zou nou pas beginnen. Met een grijns vuurde hij weer een Dragon Pulse op een politieagent af die boven hen vloog. “Raak!” De vliegende Pokémon sloeg een pijnkreet en viel direct richting de grond met de man nog op diens rug. Verderop merkte Ciro een bebost gebied op, ze hadden zeker de grens van de stad al bereikt. Dat ging snel. Het leek hem verstandig om daar dekking te zoeken, want zijn benen konden niet meer. Zijn conditie was achteruit gegaan. Echt, hij moest meer gaan trainen in de TR hoofdkwartier. Het was enkel dat hij geen zin had om het te starten. Ciro wees kort naar het park, rende er naar toe en leunde direct voorover om weer op adem te komen. “Even…. Rusten,” Evenals zijn Combusken verkeerde niet in de beste staat, maar bleef nog recht overeind staan. En de Charmander? Tja, het was een geweer… met tanden! Au! De Pokémon beet koppig in zijn hand en direct keerde hij de Pokémon terug. “Rot… Wapen,” mompelde Ciro zachtjes.

Ciro keek met een pijnlijk gezicht naar Nathan toen hij het perfecte moment scheen te vinden op te merken dat de hapgrage Charmander nog jong was. Dat klopte, maar dat was ook aan het kleine lijfje te zien. Hé, maar deze gast had twee Charizard’s in zijn team, dus had waarschijnlijk ook meerdere Charmanders onder zijn hoede gehad. En werd meer door hen gebeten. “Jep, luistert nog amper en te zwak. Dan moet je maar creatief wezen om er iets mee te kunnen, toch?” Opperde Ciro toen hij weer op adem gekomen was, “..Nu we het toch over Charmander’s hebben, je hebt nu al twee Charizard’s, dus hoe ligt dat?” Deze Nathan kon onmogelijk een Breeder zijn om met zulke Pokémon rond te lopen. Toch?

De meest onnozele antwoorde volgde uit Nathan’s mond; Charizards zijn leuk. Ciro was er helemaal mee eens, de beste pyromaan Pokémon die je kon krijgen, maar enkel dat als reden? Geen verscheidenheid met andere Fire types? Ciro keek de jongen maar verward aan. Serieus? De jongen had er niets meer aan toe te voegen dan dat? “…Uhm, niet gedacht over andere Fire types? Magcargo schijnt ook een leuke te zijn; zijn lijf is heter dan de zon. Kan je ook veel mee,” Zei Ciro maar, terwijl zijn Combusken eveneens maar wat verward was door het antwoord.

Ow, gelukkig! De jongen scheen nog ten minste interesse in andere Fire types te hebben. Het was gelukkig dus geen Trainer die rondliep met vijf Charizard’s in zijn team en een willekeurig shiny Shinx er tussen. Dat scheelde een hele boel. Al had Nathan duidelijk iets met starters, de Cyndaquil en nog een Fennekin. Wilde de jongen dan ook nog en Torchic en een Tepig, want dan was de boel compleet. Of natuurlijk een Houndoom, want dat was “natuurlijk” een starter. Daar ging zijn theorie. Een Houndoom was echter een prachtige toevoeging, leuke Pokémon, maar zeker niet de snuggerste. Direct schoot Ciro’s blik weer minachtend naar de Combusken. “Nope, Houndoom is beter dan een vuurspuwende kip,” De hond had meer hersenmassa dan een niet-rondvliegende vogelachtige. Rifle reageerde verontwaardigde en vuurde direct een steekvlam naar hem, maar Ciro zakte simpelweg door zijn knieën. Zo, aanval ontweken. De jongen stelde toen de vraag of hij een Trainer was. Hij, een goeddoenertje die braafjes gyms verzamelde met twee malloten om zich heen, waarvan een altijd vrij onnozele gezichten trok? Niets voor hem. Ook nooit geweest. Wat hij echt deed was gewoon een TR Grunt zijn, maar om daar een geheim van te maken? Ach, Nathan mocht moeite doen. “… Wat denk je zelf? Ben ik het type om gyms te behalen? Ik steek liever de hele gym in de fik, steel de badge en bye-bye! Hé, zo kan het ook,” De jongen mocht het anders raden, al was het zeker overduidelijk te noemen.

Hé, Jammer. De jongen ging er niet te diep op in. Enkel een simpele opmerking dat het inderdaad ook zo kon. Weer een antwoord, zoals betreft de Charizard; hij kon er weinig mee. Nou was hij echter nieuwsgierig naar de jongen; hij was allesbehalve een coördinator, dat zeker! Te sadistisch voor een Trainer, maar hij had de jongen nooit eerder in het hoofdgebouw van Team Rocket gezien. En Breeder? Bij de gedachte al grinnikte Ciro in zichzelf. Ook uitgesloten. “Haal jij badges op bij de verbrande gyms? Of zie jij je Pokémon liever met strikjes en een tutu aan rond springen in de spotlight?” Halverwege de regel grijnsde Ciro al bij de gedachte aan Charizard in tutu’s, rondspringend als ballerina’s. Kostelijk! De enige die zich ter plekke minder vermaakte was Rifle die zijn doelwit gemist had. Nu de jongen afgeleid was trapte de Combusken tweemaal tegen zijn Trainer, wiens kop recht tegen een boomstam aankwam. “AU! ROT KIP!” Ciro wreef pijnlijk over zijn pijnlijke hoofd. Hij had de kip moeten overhandigen aan Kanto Fried Chicken toen hij de kans had. Maar ergens had hij de trap verdiend. Ergens. In de Distortion World, ja.