Nopenopenope

Voorzichtig stak Lilium haar hoofd naar binnen in de grot, keek naar binnen, zag alleen maar duisternis en draaide zich weer om. Met een geërgerde grom liet ze zich weer neerzakken naast de ingang en leunde ze met haar hand tegen haar voorhoofd. De zaklamp die ze vast had geklemd in haar vingers rolde door het gras heen en ze kruiste haar benen lichtjes. Ze wilde niet weer die verdoemde grot door. Ze haatte die grot. Haar Ninetales, wie ze had meegenomen om mogelijk Zubats te roosteren, duwde voorzichtig met haar koude, vochtige neusje tegen haar aan en Lilium aaide haar voorzichtig over haar hoofdje. Ze glimlachte voorzichtig. "Geef me een paar dagen, oké?" Murmelde ze haar Pokémon toe, waarna ze zichzelf omhoog trok, "ik moet gewoon even de moed bijeen schrapen, vanaf daar zal het wel weer oké gaan." En met wie woorden begon ze terug te lopen naar Camphrier, haar Ninetales naast zich houdend. Ze zou Oz en Jack er zo meteen ook wel uitlaten waarschijnlijk, maar voor nu hield ze Alyss bij zich om te trainen. Ze liep met rustige passen langs de rivier terug naar Camphrier, nog eventjes achter zich kijkend naar de grot. Nee, over een paar dagen ging ze daar wel doorheen. Totdat ze zich besefte dat ze haar zaklamp was vergeten. "Shoot!" Bracht ze uit, waarna ze zich omdraaide en terug rende naar de grot ingang.

notes notes notes notes

Met een geërgerde grom staarde Yuzu naar de kaart in haar handen. De Growlithe naast haar keek enigszins verbaasd naar haar op. Wat was het probleem? ’We zijn helemaal de verkeerde kant op gegaan Zjarr.’ Een zucht verliet haar mond terwijl ze naar de stad voor haar keek. Camphrier Town. Vast een hele mooie stad, maar niet waar ze heen had gemoeten. Gemoeten ja.. Gewild was iets anders. Ze had nog steeds haar eerste badge niet, was zelfs nog niet in de buurt van de Santalune City Gym geweest. Angsthaas die ze was. Aan de andere kant, wat kon het voor kwaad om eerst eens wat door Kalos te reizen alvorens te beginnen aan de reis langs de Gyms?
Terwijl ze de stad weer inliepen hielp Zjarr haar er even aan herinneren dat de Pokémon niet van drukte hield; ze leidde haar trainer snel door de stad, tot ze er al snel weer buiten stonden. Yuzu bracht haar roze haar in beweging door even haar hoofd te schudden en bekeek opnieuw de kaart. ’Als we nu gewoon rechtdoor blijven lopen.. Komen we bij een grot. Misschien is het wat om daar eens te kijken,’ opperde ze tegen haar Pokémon. Echter kwam er – zoals verwacht - geen antwoord en liep ze dus gewoon maar door. Ze kreeg altijd de kriebels van grotten, vooral op het moment dat ze er buiten stond en op het punt stond er de eerste passen in te zetten.
Toen ze de ingang van de grot naderde merkte ze dat Zjarr zo mogelijk een nog nukkigere uitdrukking op haar gelaat kreeg, en ze keek even op van de kaart die ze nog steeds in haar handen had. Voor haar stond een blondine met een Ninetales aan haar zijde, die net bukte naar iets in het gras. ’Wat een mooie Ninetales heb je,’ kwam het zacht uit haar mond terwijl ze bewonderend naar het dier staarde – zich niet beseffende dat ze de persoon voor haar misschien wel liet schrikken.

notes notes notes notes

Haar zaklamp glinsterde in het gras en ze zuchtte opgelucht toen ze hem zag liggen. Gelukkig maar dat hij er nog lag. Ze had geen zin om weer terug te keren naar Lumiose om een nieuwe te kopen. En haar Ninetales Flash leren... Nee dat zag ze ook niet zo zitten. Ze bukte en sloot haar vingers om het vochtige handvat van de zaklamp. Het was haar niet eens opgevallen dat het gras zo nat was geweest. Nog altijd gehurkt wreef ze dan ook met haar mouw over het voorwerp heen. Ze had geen zin om natte voorwerpen in haar rugzak te doen. Alyss snoof aan de zaklamp, waarna ze duidelijk besloot dat het wel goed was. Want in tegenstelling tot Lilium had de Ninetales wel door dat er iemand aankwam. De Pokémon spitste haar oren en keek om naar de vreemdeling, maar had niet de neiging om haar trainer te waarschuwen dat er iemand was. Pas toen het meisje sprak had Lilium het door en ze schrok dan ook lichtjes. Bijna liet ze de zaklamp weer uit haar vingers vallen, maar met een aantal onhandige bewegingen van haar handen wist ze hem uiteindelijk toch weer onder controle te krijgen. Hierna keek ze licht op haar hoede over haar schouder en kwam ze weer overeind, met een schaapachtige glimlach op haar gezicht. "Dank je," zei ze, waarna ze Alyss over haar hoofd streelde. "Jij hebt ook een mooie Growlithe," zei ze vervolgens, met bewondering naar de Puppy Pokémon kijkend. Ze had Growlithes altijd al schattig gevonden.

notes notes notes notes