Allons-y!

"Mam, ik ben er van door!" Een vrolijke stem galmde door de gang heen, waarna een hoofd vol blond haar door de deur gestoken werd. Het meisje rende door het huis heen, van links naar rechts, van achter naar voor, van alles nog inpakkend. Ondertussen stonden een drietal pokémons op haar te wachten. "Vergeet niet je boterham, lieverd," werd er toen opeens van boven geschreeuwd. "Doe ik, mam!" riep het meisje terug. Opeens slaakte ze een gil en viel met een smak op het vloerkleed. Achter haar schoot en Bayleef in de lach. "Shush Autumn," mompelde de blondine. Ze krabbelde weer overeind, pakte de boterham van tafel af en propte die in d'r mond. Daarna liet ze de Bayleef en Cottonee, die op de rug van de Dinosaur pokémon had liggen rusten. De Petilil sprong in de richting van haar trainster en sprong in de capuchon van de hoodie die ze aan had. "Lillian, je begint zwaar te worden," mompelde de blondine. Ze pakte haar tas, gooide die op haar rug en schreeuwde een tot ziens naar haar ouders, jongere broertje en oudere broer. Ze glimlachte en deed de deur open. Vrolijk zetten ze een stap naar buiten toe, om meteen tegen iemand aan te lopen. "Oh, auw," mompelde ze, terwijl ze een stap achteruit zetten en weer haar huis in viel over de drempel heen. Ze wreef over haar hoofd en keek op naar het meisje waar ze net tegenaan gelopen was.

[First post for Caroline~]

Een lichte pijn ging door haar heen hoofd, terwijl ze op haar achterhoofd wreef en langzaam weer overeind kwam. Achter haar was het nieuwsgierige hoofd van haar broertje verschenen die daarna met uitgestrekte handjes naar het onbekende meisje toe rende en op en neer sprong, duidelijk opgepakte willen worden. Janique zuchtte zachtjes en stapte op het meisje af, waarna ze het kleine jongetje een aai over z'n hoofd gaf en op pakte. "Ja, het gaat wel. Al vraag ik me af waarom je in mijn tuin staat," vroeg ze met een glimlach op d'r gezicht. "Los, los, los" klonk er toen opeens bij het jongetje en de blondine zetten haar weer op de grond. Het jochie rende weer terug naar binnen toe en verdween de woonkamer in. "Sorry voor mijn broertje, hij vind nieuwe mensen echt ontzettend interessant," zei ze met een verontschuldigende glimlach. "Mijn naam is Janique trouwens," stelde ze zichzelf voor, terwijl ze haar hand uitstak naar het onbekende meisje.

"Aangenaam Caroline," zei ze met een vriendelijke glimlach op d'r gezicht. Ze haalde een pluk goud haar uit d'r gezicht en stak deze achter d'r oor, terwijl haar groene ogen eens goed om zich heen keken. Daarna haalde ze haar schouders op, toen het roodharige meisje begon over de tuin. "Dat is een klus voor mam, aangezien ik t huis uit ga heb ik er niets meer mee te maken," grinnikte ze zachtjes. Ze keek eventjes rond naar hoe de tuin eruit zag. Haar moeder zou het wel oplossen, die was toch altijd al gek geweest op planten én ze liep al een paar maanden te zeuren dat ze iets anders met de tuin wilde. Nu was daar de beste tijd voor. "Waar was je trouwens naar op weg, Caroline?" vroeg ze daarna nieuwsgierig. "Misschien kan ik een stukje met je meelopen," stelde ze daarna vriendelijk voor.