Guillotine

Ze vroeg hem op welke manier hij nuttig zou zijn voor Team Rocket. Daar had hij wel een antwoord op, aangezien hij toch wel al jaren bezig was met de dingen die hij nuttig diende voor het team. “Ik ben snel,” antwoordde hij simpel, zijn schouders ophalend. “Met mijn Gastly en Abra kan ik dingen snel stelen en ontkomen zonder gezien te worden.” Hades kon ongezien ergens binnendringen en Hestia kon hem overal heen teleporteren. Wat dat betreft had Manolo toch wel een erg handig team. “Bovendien pluis ik graag dingen uit, dus informatie zoeken is niet echt een punt voor mij.” Je moest weten waar je moest zoeken. Het had hem ook weinig tijd gekost om te weten waar Team Rocket voor stond wanneer hij met ze in aanraking was gekomen. En daarom was de keuze om erbij te gaan niet zo moeilijk geweest. Al moest hij toegeven dat hij het vooral voor het geld deed. Waar Team Rocket voor vocht liet hem eigenlijk een groot deel koud. Manny propte zijn handen in zijn broekzakken en richtte zijn amberkleurige ogen op Allison. Vanwaar die vragen eigenlijk? Hij begreep het ergens wel. Ze stond boven hem en moest natuurlijk weten wat hij voor haar zou kunnen doen, maar ergens voelde het als een sollicitatiegesprek. En die had hij toch wel al lang gehad.

De jonge vrouw sloeg haar armen over elkaar heen en even dacht Manolo dat dit verkeerde antwoorden waren, maar dat bleek al snel niet waar te zijn. Ze zei juist het tegenovergestelde; hij zou zich nog nuttig kunnen maken ook. Zijn mondhoek krulde lichtjes omhoog naar een scheef grijnsje, waarop hij luisterde naar het voorstel dat Allison maakte. Of, beter gezegd, naar het aanbod die ze naar hem toe schoof. Manolo wist niet wat hij hoorde. Kreeg hij nou een promotie? Dat... betekende een beter inkomen, toch? En dat hij sowieso meer kon doen. “Ik denk dat ik dat heel erg zou waarderen,” reageerde hij niet veel later na haar woorden. “En ik denk dat ik ervoor zal zorgen dat je daar geen spijt van zal krijgen.” Goed, hij was lui. Maar juist daarom moesten de taken op hem worden gevestigd. Juist daarom zou het dan sneller afkomen, want als je de moeilijkste taken aan de meest luie personen gaf, dan zochten die wel de makkelijkste weg uit om het af te krijgen.    

Een uitleg kwam over wat hij als Agent zou kunnen doen en Manolo luisterde aandachtig, alle informatie in zich opnemend. Hmn. Grunts rond commanderen klonk eerlijk gezegd wel leuk. Dan konden zij al het vuile werk voor hem opknappen terwijl hij zich bezighield met leukere taakjes, zoals de straat op en informatie verzamelen. Oké, dat had hij als Grunt ook wel gekund, maar nu hoefde hij zich niet meer druk te maken om het patrouilleren van Lumiose. Weten wat er binnenin het team gaande was, klonk daarom ook niet verkeerd. Manny hield van weetjes en daar hoorden die zaakjes natuurlijk ook bij. Toen Allison hem vertelde dat hij wellicht nog een promotie kon verwachten als hij het goed deed, trokken zijn mondhoeken nog wat verder omhoog. “Of wanneer je Hades nodig hebt voor een nieuwe vangst,” merkte hij geamuseerd op. Zijn Gastly was wel handig. Soms. Als hij dingen in slaap kon brengen. Manolo knikte vervolgens een keertje naar de dame. “Bedankt,” vertelde hij, want het was immers niet zomaar iets. Promotie. Daar had hij nog niet eens van durven dromen.

Ze vertelde dat ze meer krachtige pokémon had, maar dat ze er wel bij moest kunnen. “Ik had ook niet anders verwacht,” vertelde hij haar. Ze was niet voor niets iemand die boven hem stond. Het zou nogal verkeerd zijn als ze geen sterkere pokémon had. Het was enkel en alleen een aanbod voor zijn hulp in de toekomst, want hoewel Manolo erg lui aangelegd was, was hij nog niet zo’n chagrijnige malloot wat niks voor niemand over had. Zeker niet wanneer hij er promotie voor kreeg. En daar zat, voor zover hij tot nu toe gezien had, Team Rocket wel vol mee. Toen Allison hem vertelde dat hij zeer nuttig was, knikte hij. Dat hoorde hij graag van degene die hem uitbetaalde. Of, nou ja, iets in die trant wellicht. “Is er nog iets wat ik moet doen?” Moeten was een groot woord. Maar Manny was nog steeds lui, dus die verwoording kwam er nou eenmaal gewoon zo uit. Daarnaast had hij het gevoel dat dit gesprek tegen het einde aan liep, tenzij Allison nog een opdrachtje voor hem had.  

Geen van Allisons pokémon was gestolen. Dat was een wonder. Meestal was er toch wel eentje gestolen van het team van een Team Rocket lid, right? Manolo keek daarom even verbaasd naar de jongedame. “Dat is... Een hele prestatie,” merkte hij op. Ja. Een prestatie, dat was het woord dat hij zocht. Dat was het al helemaal voor iemand met een hogere rang, niet waar? Allison schudde haar hoofd toen hij vroeg of hij nog wat anders voor haar kon doen en vertelde toen dat ze hoopte dat hij het goed zou doen. Een kleine glimlach vormde zich rond zijn lippen, waarop hij knikte om aan te geven dat hij het wel van plan was zo te doen. Vervolgens kreeg hij te horen dat hij mocht gaan. Manolo knikte nogmaals, draaide zich om en hief zijn hand toen omhoog om haar nog even uit te zwaaien. Daarna liep hij weg. Afscheid nemen was toch niet echt zijn ding, want hij wist nooit wat hij moest zeggen. Tot de volgende keer? Nee, dat klonk zo lame.