Yellow

Haar pokémons had ze achtergelaten bij het pension, sinds Team Rocket vaker en vaker gespot werden in de hoofdstad vond ze het veiliger om haar pokémons niet mee te nemen. Een beetje eenzaam dwarrelde ze door de straten, immense gebouwen doemde aan haar zijdes op en keken streng op haar neer. De wind zorgde ervoor dat haar roodkleurige haar alle kanten op waaide. De zon scheen nog fel, maar de middag was al een tijdje voorbij. Haar jas wapperde mee op het ritme van de wind, vriendelijk knikkend naar de voorbijgangers liep ze door. De mensen om haar heen zorgde ervoor dat ze zich iets minder eenzaam voelde. Haar smalle hand veegde enkele verdwaalde sprieten haar uit haar gezicht, onzeker stond ze op een plein. Nieuwe gebouwen verdrongen de oude, maar het zag er nog steeds even mooi uit. Het water van de fontein glinsterde in de zon en enkele mensen zaten gezellig op de bankje.

›› Eerst Marcus Ludovico

_{» Marcus liep met een afwezige blik op straat. Aan zijn zijde liep Cersei, zijn trouwe Arcanine. Hij miste zijn Houndoom maar wist dat hij zelf weinig kon uithalen. Wanneer het tijd was zou hij terug komen. Dat wist hij gewoon. Het was nu precies zes dagen geleden sinds zijn ongeluk waarbij hij zijn rechterhand verloren was. Het verband was er af. En hij kon er niet naar kijken. Het vlees van zijn arm zag er ziekelijk uit, monsterachtig. Het maakte hem misselijk. Het was mooi weer buiten, ondanks dat feit had hij een jas aan. Een jas met lange mouwen waardoor hij zijn arm kon verstoppen voor de buitenwereld. Met verband zag hij er een heel stuk beter uit. Marcus keek om zich heen. Hij was op een pleintje uitgekomen. Kinderen lachte, mensen zaten op bankjes en waren druk aan het kletsen. Het moest vast door het weer komen. Ondanks Team Rocket haar aanwezigheid waren er nog enkele plekken in Lumiose City die gewoon iets minder gevaarlijk waren dan andere punten. Overdag dan. Want na de avondklok waren zelfs de schuldigste plekken onveilig. Cersei hief haar kop op en genoot van de wind die met haar vacht speelde. De Arcanine was echt heel groot. Alle Arcanine waren hoog, en op dit moment was ze net zo hoog als hij. 1 meter 9. Hij voelde zich misplaatst tussen al die vrolijke mensen. Als ze eens wisten wie hij was. Hij was niet aan het opletten. Zelfs toen Cersei een waarschuwend geluid maakte lette hij niet op. Hij liep niet al te hard tegen een meisje aan. Waardoor hij zijn evenwicht bijna verloor en voorover helde. Hij wist zich nog net te herpakken. Hij zette wat stappen achteruit en keek verdwaasd voor zich uit. Wat gebeurde er nou zojuist?}

Glimlachend keek ze toe hoe enkele kinderen met de bal speelden. Schattige wezentjes, die kinderen. Toen hun bal haar kant opgerold kwam, zakte ze door haar knieën en gooide deze vriendelijk terug. Ze kwam terug recht, of dat was toch haar plan, maar één of andere vreemde gast besloot dit te verstoren. Hij leek niet op te letten en botste hard tegen haar aan, waardoor hij even naar voor viel maar zijn evenwicht al snel herpakte. Verona had hier grotere moeite mee, ze viel naar voren en kon nog net op tijd haar handen zetten. Haar rode haar hing als een sluik rond haar gezicht. Ze duwde zichzelf overeind en klopte haar handen af een haar short. "Sorry." Zei ze beleefd. Woorden waren nu niet haar beste kant en beledigingen of sarcastische opmerken al helemaal niet.

<sub>Langzaam knipperde de roodharige man met zijn ogen. Toen hij een meisje voor hem op straat zag vallen die haastig overeind kwam kwam het door. Marcus was zojuist tegen haar aangelopen. "Sorry" Begon hij tegelijk met haar. Hij verstijfde toen haar ogen met de zijne ontmoette. Ademloos. Ze leek sprekend op zijn overleden zusje. Hoe kon dit..? Het leek alsof de hele wereld even stil viel. Alsof iemand even de volumeknop uitgedraaid had. Nee, dat kon niet. Zijn zusje was overleden. Dat had zijn vader zelf tegen hem gezegd. Zwijgend staarde hij haar aan met grote ogen niet in staat  een woord uit te brengen. "B-ben jij dat... Cat?" En toen zag hij pas echt wie het was. Vervaagde haar beeld weer en stond hij voor iemand geheel anders.

OOC: Laten we het er op houden dat Marcus een beetje in de war is door het verlies van zijn hand (aa)</sub>

De man begon plots over een ene Cat en verward keek ze hem aan. "Excuseer meneer, maar is alles wel oké met u?" Vroeg ze beleefd, waarna ze hem eens goed bekeek. Maar ze kon zijn gezicht nergens plaatsen, waarschijnlijk ook omdat ze nog niet zolang in Kalos verbleef. De arcanine van de man leek net op haar Prime, alleen leek Prime wel wat jonger. Waarschijnlijk zat deze al enkele levels hoger. Haar blauwe ogen gleden weer terug naar de man. Zou hij een hersenschudding hebben door de botsing? Al zou dat absoluut niet logisch zijn aangezien ze niet echt hard gebotst waren, of toch niet hard genoeg voor een hersenschudding.