Let it derp

"Doe je goed." zei hij terwijl ze achter haar ballen dook en over de grond even gleed. Al snel had ze de ball van saiko vast, maar het duurde niet lang of de andere bal, die van Lawrence naar beneden weg rolde. En ook het ei, lol, wat deed dat ei daar. Snel richte ze de Pokéball voor zich uit, die van saiko en al snel verscheen de Metagross. "Pak het!" Riep ze uit waarna ze als een gek de andere ballen bij elkaar raapte. Jep, ze was hier zo goed bezig.

Ineens verscheen er een Metagross, welke werd bevolen het te pakken terwijl de blondine zelf de andere dingen te pakken. Kort grinnikte de jongen, wauw. Ergens had hij het wel kunnen verwachten, maar het was eigenlijk best wel grappig. In zijn oogpunt dan. Nog steeds had hij zich niet bewogen en stond daar enkel te kijken.

Ze had de ballen allemaal te pakken, yes, ze deed het. Ze zuchtte even luid en duidelijk en keek even achterom, al snel zag ze Saiko met het ei komen en de Pokéball van Lawrence. Ze knikte even naar haar opgelucht, blij... Okay... "De bij!" Riep ze opeens. "Waar is ie?" zei ze, en daar rolden den ballen weer.

Het duurde niet al te lang of Tawnee leek alles gepakt te hebben, waarna er ineens werd geroepen "De bij!" wat? Bij? Eh? "Waar is ie?" oh, dat bedoelde ze. Wist hij veel, het maakte hem weinig uit. "Hoe met ik dat weten?" het was maar een lelijk ding, dus de jongen vond het prima dat het ding er niet was.

"Hoe met ik dat weten?" Grote hulp was meneer. Echt een heel grote hulp, niet dus, derp. Ze zuchtte even en keek even schuin naar hem, maar toen ze opeens de bij achter hem zag vliegen, zo schuin de lucht in, knipperde ze even met haar ogen. Opeens vloog deze naar Nathan toe en vloog het in zijn nek, waarna hij zijn tanden met veel kracht in zijn nek plaatste -niet dat zij het kon zien maar Bo wilde het zo-.

Ineens kwam die bij uit de winkel vliegen, recht naar de jongen door en probeerde. eeh. wat? Wat het ook probeerde, veel effect had het niet. Met eens hand probeerde Nathan het ding weg te duwen met de woorden "Ga weg, stom beest." nog een keer, en dat ding ging vuur voelen.

Al snel mepte Nathan haar weg. En even moest ze grinniken, bloeddorstig insecten waren bloeddorstig. Ze grijnsde even zachtjes en keek toen even naar de ballen die ze netjes in haar handen had. "Ga weg, stom beest." zei deze. Na enkele tellen kwam de bij terug en keek deze met een schuin... Uhm... Lichaam naar de jonge, ondertussen, Tawn op de achtergrond, rollend achter haar Pokéballen.

In welk geval ging het weg, dat scheelde een boel. Geen vervelende bij bij zijn gezicht, nee liever niet. Dat ding kon beter Tawnee of zo lastig vallen, het was immers haar Pokémon, niet de zijne. Het zou dus ook niet zijn probleem zijn als het in de fik zou staan, wat een beter zicht zou zijn dan het ding nu was.

Natuurlijk lette ze niet op, ze was haar ballen aan de nieuwe riem aan het bevestigen. -Ondertussen- De bij zoemde even woest voor Nath en stortte toen naar beneden waarna het tegen de grond knalde en bleef liggen, duidelijk nog niet goed genoeg in de vliegkunsten. -Ondertussen- Tawn had alle ballen inmiddels aan haar nieuwe riem gedaan en grijnsde tevreden.

Hij moest even grijnzen toen het mislukte bijgeval ten aarde stortte, er werd een kleine por met zijn voeten tegen het ding gegeven. Zolang het bleef liggen, had de jongen er geen moeite mee. Dan was het maar prima. Kgg, blijf weg, stom, mislukt ding. Het had geen nut, ja, verbrand worden, maar dat was het wel.

Al snel sprong ze overeind, de riem was rond haar middel gedaan, de nieuwe en de oude had ze vast terwijl ze even staarde naar Nathan die een por gaf tegen het arme, jonge beestje. Ze grinnikte even kort en zette een stap in zijn richting waarna ze zich bukte en het vermoeide ding van de grond viste. "Wil je iets gaan eten?" zei ze, de oude riem had ze ook nog vast, wat moest ze eigenlijk daar mee?

Het bijding werd door de blondine van de grond gevist, waarna er werd voorgesteld "Wil je iets gaan eten?" hij haalde zijn schouders op. "Waarom niet." eten, ja, klonk prima. Nu pas merkte de jongen dat hij honger begon te krijgen, zoals gewoonlijk. Iets te eten om zijn honger te stillen klonk dus prima.

Nathan haalde zijn schouders op en ze keek hem kort aan, kon het hem dan niks schelen dat hij zou verhongeren, naja, kon haar niks schelen. "Waarom niet." zei hij en ze knikte even naar hem, ondertussen haalde ze de pokéball van Saiko boven, ving ze het ei op en liet ze de Pokémon terug keren. "Oké, laten we even kijken wat je hier kan vreten," zei ze terwijl ze zich omdraaide.

De Metagross werd terug gekeerd naar diens Poké ball, waarna er vervolgens van de blondine klonk "Oké, laten we even kijken wat je hier kan vreten," De jongen knikte kort. Hij was maar een keer eerder geweest, des tijds weinig tijd gekregen om op de omgeving te letten, dus laat ze maar een een eettent of zo vinden.

Ze keek even kort rond en in het eerste geval zag ze niks, tot ze opeens een leuke pizzahutdinggeval zag. Ok, daar zouden ze even naartoe gaan, dat had het blondje nu eens besloten. Ze knikte even, alsof ze instemde met wat ze dacht en met een grote pas wandelde ze richting het kot. Even keek ze schuin naar de groneharige. "Pizza?" zei ze simpel.