Let it derp

Hij grijnsde kort en ze moest ook even grinniken, jep het was ene vrij grappig zicht geweest, dat was waar. Ze zuchtte even al lachend. Gelukkig had ze dan wel geholpen, anders... Tja wat zou er anders gebeurd zijn? Ze had geen flauw idee eigenlijk. "Arme Sableye." zei hij en ze knikte. "Hij zat vast in die spaken," zei ze, toch half lachend.

"Hij zat vastin de spaken," ongelovig knipperde de jongen met zijn ogen, ach jeetje. "En het is toch wel weer goedgekomen?" natuurlijk was de jongen bezorgd naar de Pokémon en als hij eerlijk zou gaan zijn, vond hij Pokémon belangrijker dan zijn medemensen. Mensen konden zo vervelend zijn namelijk.

"En het is toch wel weer goedgekomen?" Ze haalde haar schouders op. "Het was op commando van Team Rocket dat hij achter de jongen moest aangaan," zei ze kort. Even dacht ze kort aan, maar ze kon zich niet meer zo goed herinneren wat er toen met de Sableye was gebeurd. "Saiko heeft hem wel eruit gehaald, soort van," murmelde ze terwijl ze het ei wat dichter tegen haar duwde.

"Het was op commando van Team Rocket dat hij achter de jongen moest aangaan," oh, dat maakte de situatie wel heel anders eigenlijk. Ja, de jongen kon wel snel van menig veranderen. "Oh." klonk zijn stem dus maar enkel. Soort van? Kort fronste Nathan, maar vroeg er niet naar. Shalour City was nog nog enkele meters verder, wat weer scheelde.

"Oh." zei hij toen ze het begon uit te leggen. Tja, er waren veel mensen die iets tegen de groep hadden, zij had er echter bewondering voor en ooit zou ze het doen, het proberen... wie wist werd ze wel beter, sterker, iets waar ze naartoe wilde streven natuurlijk. Toen ze echter bijna in Shalour waren, stapte ze even wat sneller en keek ze meteen rond. "Oh! Laten we naar daar gaan!" zei ze opgewekt en ze liep naar de eerste, de beste winkel.

Al meteen, zodra de twee Shalour inliepen spsk de blondine op gewekt om naar een een of ander winkeltje te gaan. Waarbij de groenharigekort knike en vervolgens achter Tawn inliep, ah, zo lang zou het niet duren. Toch? Vast niet, al leek ze wel het type om lang te winkelen, dit kon wat gaan worden...

Al snel volgde Nathan haar en ze duwde de deur open van het kleine winkeltje. Het was zo'n gezellige prullenwinkel waar je wel uren kon in gaan ronddolen omdat het meestal wel groter was en ze van die grappige dingen hadden die je wilde, maar nooit zou gebruiken. Misschien vond ze iets dat ze kon opsturen naar Jason, een klein cadeau'tje wie wist. Zoiets om sorry te zeggen. Ze wandelde rustig verder en keek even kort rond. Oeh.

Hmp, het was dus zo een winkel. De jongen had nooit wat met winkelen gehad, maar dit vond hij wel bijna het ergste van allemaal. Soms kon Nathan er wel dat dingetjes vinden die geinig waren, al had hij er vroeger nooit het geld voor gehad. Tegenwoordig vond hij het vervelend, dit soort dingen. Ach, gewoon even rondkijken kon geen kwaad. Als allereerste waren er beeldjes te zien, van verschillende Pokémon. Zijn aandach bleef hangen op een paar flinke beeltjes, van Pokémon die hij nooit had gezien. Hij had wel gehoord van ze, in legendes maar de precieze details waren hem onbekend.

Even keek ze schuin naar de groenharige, die naar de beeldjes van legendarische Pokémon aan het kijken was. Even keek ze ook even naar de beeldjes. Al snel herkende ze een paar uit boeken en ze knipperde even met haar ogen. Ze herkende het bekende vogeltrio van Kanto wel meteen en keek er even naar. Een steek van heimwee raakte haar kort en even sloeg ze haar ogen af waarna ze ructig verder wandelde, starend naar de grond.

Heel even was Tawnee te zien, welke snel naar de beeldjes keek om vervolgens weer weg te lopen. "Wat is er?" Hij had het wel door dat ze ergens mee zat. Echter waar, tja. Hij had geen idee natuurlijk, immers kon de groenharige jongen geen gedachten lezen. Oh Arceus, daar ging dat weer. Nee. Ondertussen had hij zich omgedraaid naar de blondine.

"Wat is er?" Even zuchtte ze bij het horen van de woorden van Nathan en even keek ze op, kort lachend naar hem. "Gewoon iets doms," bekende ze met een blik op hem waarna ze even haar ogen liet gaan over de rekken. Toen ze opeens een soort van gommenverzameling zag, keek ze er kort naar. Ze hadden gums van Charizard en ook van de bij die in haar armen zat, lol.

Kort lachte de blondine naar hem, waarna er klonk "Gewoon iets doms," kort fronste de jongen, ach. Als zij het niet wou gaan vertellen, niet zijn probleem. Ondertussen was zijn aandacht weer weggegaan naar de diverse spulletjes er te koop waren, nu hij toch niets te doen had en ze wat weten bekeek, was het eigenlijk best leuk, een beetje rondkijken.

Hij vroeg er niet verder over en dat was een hele opluchting voor het jonge meisje. Ze hield ervan als ze gewoon zwegen, was goed. Dus uiteindelijk lachte ze nog even naar hem en liep ze toen naar de bakjes die gevuld waren met gommen in de vorm van Pokémon. Voorzichtig legde ze het blauwe ei neer, in een vrij bakje en legde ze de bij ook ergens, zodat deze kon kijken. Ondertussen was deze aan het oefenen met vliegen door hard met haar vleugels te slaan. Snel pakte ze een gom in de vorm van een Charizard en draaide ze zich naar Nathan met een grijnsje. "Kijk, Agrona," Lachte ze kort.

"Kijk, Agrona," hm? Zodra de jongen zich omdraaide zag hij daar de blondine staan met een gum in haar handen, welke de vorm van een Charizard had. Kort grinnikte hij "Gek." toch klonk er een plagende ondertoon in zijn stem, als teken dat het eigenlijk best grappig was.

Hij grinnikte even bij het zien van de oranje gom en ook zij lachte kort. Het was wel grappig. "Gek." zei hij en ze lachte even naar hem. Hij vond het grappig, dat was waar. Toen draaide ze zich terug om naar de bakjes en haalde ze de gom van de bij eruit. "Kijk ze hebben dit ook," zei ze terwijl ze de gom van de bij met drie koppen omhoog hield. "Ik denk dat ze hier alles hebben in gum vorm," lachte ze kort.