Howling

Santalune Forest was een plek waar ze niet al te graag kwam, en dat vanwege een gebeurtenis tijden geleden. Toch had ze besloten om deze nacht niet langer in het uitgestorven Santalune City door te brengen. Misschien was er nog wel iets te doen in dit bos, hoopte ze dan toch. Maar natuurlijk was ze niet alleen, ze zou wel gek zijn als ze alleen door een bos als deze ging lopen. Naast haar stapte haar prachtige Bayleef mee, die haar hoofdje geheven had en de omgeving strikt in de gaten hield. Op de rug van de Bayleef had haar Ralts zich gevestigd. Het wezentje was moe, dus was het in slaap gevallen en hing het half over de rug van de grass starter heen. Schuin voor haar stapte haar stevige Prinplup mee, het wezen zocht telkens de route voor hen uit zodat ze niet zouden verdwalen. Haar Deino dribbelde zoals gewoonlijk achter haar aan. Zo nu en dan voelde ze zijn kop tegen haar hand aan stoten, maar dat was enkel zodat ze erop kon letten dat de pokémon niet de verkeerde kant op zou lopen, en dan hoefde ze ook niet telkens achterom te kijken.

{ Eerste post voor Blake

Het meisje hoorde iets, en ze wist vrijwel zeker dat haar pokémon het geluid ook gehoord hadden. Vrijwel meteen stelde haar Prinplup zich vijandig op tegen een schaduw iets verderop die hen steeds meer naderde. "Hallo?" zei het meisje toen en fronste een keertje. Ze dacht dat ze de enige persoon was die zo gek was om in het holst van de nacht door een bos heen te wandelen. Blijkbaar waren de wonderen de wereld nog niet uit. Eigenlijk twijfelde ze of het wel een persoon was, wie weet was het wel een of andere pokémon die niet blij was om uit zijn slaapje gehaald te worden. Het was maar eventjes afwachten dan.