Boredom

Normaal gesproken was het haar Sceptile die ze uit zijn pokéball liet. Maar de laatste tijd liet ze hem steeds vaker aan haar riem hangen. Misschien kwam het omdat ze wat minder braafjes geworden was dan vroeger. De pokémon was haar starter geweest, en altijd al een soort beschermengeltje geweest. Nu wilde ze niks liever dan laten zien dat ze op haar eigen benen kon staan, al was dat moeilijker dan gedacht. Problemen leken haar toch nog de hele tijd te overstromen. In elk geval, haar jonge Chikorita was ook vandaag weer haar gezelschap. Ze droeg het groene wezentje in haar armen en keek een keertje rond in het stadje waar ze zich nu in bevond. Na een paar gebeurtenissen had ze besloten om Lumiose City voor een tijdje achter te laten. Ondertussen was ze op de meeste plekken van Kalos al geweest, maar niet zo vaak in de buurt van Anistar City. Vandaag droeg ze zoals gewoonlijk een langer, wit shirt met hier overheen haar leren jack. Ook droeg ze een lichtblauwe spijkerbroek en zwarte laarzen die tot net onder haar knie kwamen. Haar donkere schoudertas hing rond haar heupen. Kort zuchtte het meisje, en voordat ze het doorhad was Seraphina uit haar armen gesprongen en rende ze er vandoor. "Seraphina!" riep ze geschrokken uit en zette toen al snel de achtervolging in. Het wezentje was stil gaan staan voor een muurtje, snel viste ze het jonge ding weer van de grond en merkte nu pas dat er iemand op het muurtje zat.

De persoon die op het muurtje zat begroette haar met een simpele hey. "Hii," begroette de zwartharige hem toen terug, iet wat verlegen misschien. Toch wist ze een kleine glimlach rond haar lippen te toveren. Toch was ze wat terughoudend, wat niet zo gek was als je zou weten wat zich de laatste tijd in haar leventje had afgespeeld, maar dat terzijde. Haar blik ging naar de Shinx die wel erg geïnteresseerd bleek te zijn in de pokémon die half uit haar arm hing om te kijken wie daar beneden stond. Dominique zuchtte een keertje en zette de pokémon uiteindelijk op de grond, die vrolijk in de richting van de pokémon van de jongen sprong. "Volgens mij vindt Seraphina je Shinx wel aardig," merkte ze toen op en streek een plukje haar achter haar oor, gezien er een paar plukjes zaten die altijd wel tegen leken te stribbelen.

De Shinx van de persoon op het muurtje bleek dus Cindy te noemen, een schattige naam als je het haar vroeg. Haar eigen Chikorita vond het gezelschap wel leuk. "Seraphina ook, al kan ze soms een tikkeltje verlegen zijn wat onbekenden betreft." Meestal viel het wel mee als het een pokémon betrof die goed in de omgang was, dan liet ze zich vanzelf wel meeslepen in het spelletje of wat dan ook. Vrolijk tikte de grass type met het blad op haar kop tegen de Shinx aan, als teken van begroeting. Dominique's blik ging van de twee pokémon weer naar de jongen, die wilde weten wat ze deed in het dagelijks leven. "Het tweede, breeder," zei ze met een glimlachje terwijl ze naar de jongen keek. "Jij?" stelde ze toen de bekende wedervraag. Ze zag hem niet echt als een coördinator figuur, maar je kon het immers nooit zeker weten als je enkel op uiterlijk beoordeelde.