I don't care

Ze keek toe hoe de Eevee en Zorua elkaars aanvallen ontweken. Jade was erg rustig terwijl Adelais erg ruig bezig was. Het was al duidelijk dat de Zorua een aanleg had om een goede vechter te worden. Toen de Eevee opeens een paar stappen terug nam en even luid snoof, leunde Tawn wat meer naar voren en keek ze nieuwsgierig naar wat de hijgende Pokémon zou doen. Toen deze opeens luid piepte, uitdagend, blafte Jade luidkeels terug en tilde deze haar kopje op waarna ze naar voren schoot en haar pootje optilde om en Scratch uit te voeren. Adelais deinsde naar achter en piepte woest, luidkeels naar haar tegenstander waarna ze ook naar voren schoot, deze keer voor een Tackle. Maar Jade had andere plannen en sprong naar achter waarna ze zichzelf transformeerde in een Haunter. Wel meteen stopte de Eevee en keek deze met grote bange ogen naar Jade. De Haunter grijnsde en stak har tong toen uit. Wel meteen draaide ze zich om en rende ze naar Tawn toe, die zachtjes zuchtte. Jade gniffelde even kort en transformeerde al snel weer in de Zorua dat ze was. Hoe vals het ook was geweest, ze was wel slim geweest.

{Alyss}

Ze zat op een bankje en keek met half oog naar de holocaster op haar schoot. Hij diende als spiegeltje voor het moment. De wonden in haar gezicht waren niet meer zo rood, maar ze bleven staan waar ze stonden. Het bleven ribbels op haar wang en voorhoofd, die een mes daar had neergezet. Ze streek er met haar hand zachtjes langs, voordat de hand weer in haar schoot viel. Het voelde zo naar... Ze sloot haar ogen en keek opzij, om ze daar weer te openen. Aandachtig keek de zwartharige naar een groot paars wezen, wat enkele momenten in de lucht hing. Een pokémon, waarschijnlijk. Verrast opende ze haar dex. Deze begon echter te praten over iets anders, en liet daarbij een ander plaatje zien. "Zorua, the Tricky fox pokémon," Wat? Ze keek op, en vervolgens zag ze weer een kopie van het plaatje. Waar was dat paarse ding heen? Ze kon zichzelf niet tegenhouden. "Huh?" stootte ze uit, en liet haar blauwe blik van de dex naar de pokémon schieten.

Toen Jade opeens, voor het eerst waarschijnlijk, de stem van de Pokédex hoorde, wiebelde deze even met haar oortjes en keek ze om. Toen ze de persoon op het bankje opmerkte en zag hoe verward deze wel niet was, blafte ze even tevreden en schoot ze toen naar voren. Midden in haar sprint sprong ze op en transformeerde ze in de persoon zelf waarna ze gewoon verder liep en met een brede grijns zo op de zwartharige sprong... Maar eigenlijk was ze ook het meisje. Tawn lachte even zachtjes. Oh, dit was eigenlijk best komiek.

De zogenoemde Zorua had de pokédex horen praten, en had iets leuks bedacht om te doen. Blijkbaar. De zwarte pokémon kwam op de coördinator af rennen, om vervolgens weer te verdwijnen in een kleine, paarse bal, en eruit te komen als Alyss zelf. Geschokt, maar ook begrijpend keek deze ernaar. Dus zo werkte dat. De pokémon liep echter gewoon verder naar het bankje, en ging toen niet naas, maar op haar zitten. Oeff... Ze was best zwaar, al zei ze het zelf. Tenminste, om op schoot te hebben. Dat klonk heel raar. Ze trok haar nek een beetje naar achter, opdat ze haar kloon kon zien. Toen boog ze zich opzij, om te zien dat de blonde eigenares van de Zorua zat te lachen. "Dit is de bedoeling?" vroeg de zwartharige licht geïrriteerd. Haar capuchon was afgevallen en haar gezicht was helemaal zichtbaar. Maar dat maakte even niet uit.

De Zorua... Of beter gezegd de mens rolde zich even over de persoon die ze nu was. Oh Arceus, wat zou dat raar zijn als je het moest neerschrijven zoals Bo nu moet doen en Bo is een beetje in de war. Niemand zou het snappen. Even keek ze schuin naar Adelais, die blij piepte en naar voren schoot om ook bij Jade te gaan. Maar ze kon niet veranderen. Het was al duidelijk dat de Zorua erg veel geniet van dit soort dingen en dat de Eevee het ook wou doen. "Dit is de bedoeling?" Ze schudde haar hoofd. "Ik laat haar gewoon doen..." zei ze terwijl ze even een hand legde op haar mond, alsof ze de lach probeerde tegen te houden.

Kwam er nog een Eevee bij. Vet leuk. Met haar irissen onderop haar oogballen staarde ze naar het tafereel wat compleet op haar schoot zat. Toen ze vroeg of het de bedoeling was schudde de blondine aan de overkant haar hoofd. Ze maakte haar zin niet af, maar de boodschap was duidelijk. De coördinator zuchtte, en pakte haar kloon vast, om deze naast haar neer te zetten. Toen stond ze snel op, opdat de pokémon niets meer kon doen. Hopelijk bleef de Zorua nu van haar af... Ze keek afkeurend naar haar eigen gezicht. Arceus... Snel wendde ze haar blauwe kijkers weer af, en richtte ze ze op de andere trainster. Deze had haar lachen moeilijk kunnen inhouden. "Vond je dat nou zo grappig?" vroeg de zwartharige, nog altijd een beetje ontstemd. Niemand lachte haar zomaar uit.

Ze pakte Jade op en plaatste die naast zich. Het was best komiek als je naar jezelf moest kijken en je jezelf moest wegzetten. Adelais hopte naar Jade toe en sprong naast haar op het bankje toen de nieuweling overeind kwam. Toen draaide ze haar rug naar het duo, geen zo'n goed idee eigenlijk. Even worden de ogen van Tawn wat groter en lachte ze kort. Oh shiiiiii... "Vond je dat nou zo grappig?" Toen sprong Jade recht en lande ze recht op de rug van de persoon waarna ze blij deze op de grond duwde en haar begon te likken. Ook de Eevee sprong achter haar aan en begon haar gezicht ook te likken. Tawn lachte even zachtjes. Oh...

Niet al te slim. Ja, daar was ze nu achter. Plots voelde ze een gewicht op haar rug - het gewicht wat net op haar benen had geleund - en door de onverwachte beweging kon ze niet anders dan op haar bek gaan. Dus deed ze dat. Ze viel achterover, en op het moment dat ze lag voelde ze nattigheid in haar gezicht. Oké. Het was raar om jezelf te zien in iets wat geen spiegel was, maar gelikt worden door jezelf was toch echt de druppel. Gatverdegatver. Ze probeerde de Zorua-mens van zich af te werken, maar het mislukte. Ook de Eevee kwam er nu bij, en begon ook te likken. En de blonde trainster zat daar maar. Wat de... "DOE DAN VERDOMME IETS!" schreeuwde de zwartharige, en duwde nogmaals tegen de schouders van haar kloon.

Het was zo grappig dat ze opeens weer in de lach schoot. Oh Arceus... waarom? Waarom? Hahaha. Dit was geweldig, gewoon geweldig, niks meer. "DOE DAN VERDOMME IETS!" ze lachte nog luider en veegde even een traantje uit haar ooghoek waarna ze dichterbij kwam en even een berry tevoorschijn haalde. Wel meteen keek de Zoruadingkloon op en liet ze het meisje los waarna ze naar Tawn toeliep, haar op de grond duwde en de bes gretig uit haar handen nam en ervan begon te eten. De Pokémon, die nog steeds de vreemde was, gooide zich op de grond en knabbelde daar verder. Adelais volgde haar vriendje gewoon en piepte blij. Tawn, die nu tegen de grond lag, kwam langzaam overeind en wreef even over haar achterhoofd. Hehehe...

Nou, ze deed tenminste nog iets, naast hard lachen. Duidelijk had ze de Zorua-Alyss iets weten te lokken met iets beters dan het gezicht van de echte. In ieder geval gingen beide likkende wezentjes weg, en had de coördinator de tijd om op te staan en haar gezicht helemaal af te vegen met de mouw van haar vest. De blondine was op de grond gevallen in de haast van de Tricky foxpokémon om de berry te pakken. Echter was de pokémon nog steeds haar kloon, en die lag nu op de grond te eten. Een vreemd gezicht. Maar niet vreemder dan wat er net gebeurd was. Nog een paar keer veegde Alyss langs haar gezicht, met een gezicht vol walging. Het meisje stond weer een wreef over haar hoofd. "Dus jij vindt dat normaal?" vroeg de zwartharige, ze was nu wel echt kwaad aan het worden.

Snel ging ze overeind zitten en keek ze toe hoe het wezen de bes opnomde. Naw, best schattig, naja, kon ook anders zijn. Ze liet haar blik over het landschap gaan en zag al snel hoe de zwartharige overeind was gekomen, haar gezicht afwrijvend. De zoruakwijl was vast geen fijn afwasproduct die je in je gezicht kreeg. Tja, niet haar probleem. Dus dat kon haar ook niks schelen. "Dus jij vindt dat normaal?" Ze keek even naar haar, lichtjes opkijkend omdat ze nog steeds neerzat. "Blijkbaar,"

Blijkbaar was het normaal. Tenminste, volgens de nog altijd zittende blondine. Alyss lichtte haar wenkbrauwen even op, maar toen fronste ze weer. "Inderdaad, dat blijkt wel," knikte ze. "Mij lijkt het niet echt iets om je gewoonte van te maken, persoon," sprak ze pissig. Ze wist de naam van het meisje niet, dus even persoon. Ook goed.

Ze keek de zwartharig even kort aan bij haar woorden. Die had wel lef zeg, zo'n toontje tegen haar aangaan en nog niet eens een deftige spotnaam zoeken. Dat was erg laag, aldus Tawns logic. "Tja, kan ik er veel aandoen dat je gezicht blijkbaar lekker is," zei ze kort met een grijns. "En dat het er belachelijk uitzag," vervolgde ze. Ze grinnikte even, jpep, het had er geweldig uitgezien, perfect om zo'n duts als dit kind uit te lachen.

Alyss was niet eens meer in staat om een goede beredenering te uiten. Ze bleef dus even stil, terwijl ze worstelde tegen de neiging om de blondine te gaan slaan. Toch vond ze na een tijdje weer woorden. "Je zou in ieder geval je best kunnen doen om die Zorua van je op te voeden. Smerig beest. Normale trainers zouden in ieder geval hun best doen om het te stoppen, al was het nog zo om te lachen," sprak ze kwaad.

"Je zou in ieder geval je best kunnen doen om die Zorua van je op te voeden. Smerig beest. Normale trainers zouden in ieder geval hun best doen om het te stoppen, al was het nog zo om te lachen," Ze haalde haar schouders op. "Ik ben geen normale trainer, dus pech voor jou," zei ze met een grijns. Oh, jep, ze zou haar zo gek maken als ze kon en dat kon ze echt wel. "Plus, ze was jou, wil je zeggen dat je zelf smerig bent?" Even een gemene grijns op haar lippen maakte het hele tafereel af.