Hi there~!

Met snelle passen stapte rende ze verder. Naast haar liep Lawrence, die uit zijn Pokéball was gekomen toen ze was gevallen. Deze keek even schuin naar haar. Ze was gevallen in zand, zat nu onder het zand... Mooi was ze natuurlijk, erg mooi... Ze zuchtte even zachtjes en vertraagde lichtjes want ze had geen spieren. Toen ze echter de huizen zag, versnelde ze terug een beetje. Wel meteen zag ze de grote boot die waarschijnlijk ook Hoenn was gekomen. Het viel wel op, ze merkte hem gewoon op tussen het volk. Daar was Jason. Maar tja, zwaartekracht haatte haar en natuurlijk was ze een lomperik. Dus met alle elegantie die ze bezat viel ze tegen dek.

Ze bezat de elegantie van een houten deur, de lenigheid van een paal en natuurlijk ook de conditie van een Slowpoke. Want daar was ze voor gemaakt, gronden zoenen. "Tawnee! Gaat het?!" Ze keek op en keek recht in die machtig, schattige ogen. AH DAAR GING HAAR HART. Bye leven, was leuk je gekend te hebben. Ze keek even naar hem. Sprakeloos, want... Oh Arceus... Litleo en stuff... Te cute voor woorden... Arceus, help me...

Hij lachte naar haar, verstijving... Hulp... "Ga je nog opstaan of..?" Even schudde ze met een nerveuze lach haar hoofd, haar blonde haren dansend rond haar lichtjes gekleurde hoofd, getekend door het zand die ze zo mooi had gezien vandaag. "Ik kan je niet liggend een knuffel geven hoor!" Ze grinnikte even, pakte zijn hand, zonder op te kijken en kwam daarna overeind. Toen echter de Litleo opeens haar een kopje gaf, smolt ze gewoon. Toen ze dan ook overeind was, ging ze terug op haar knieën, pakte ze Leon op en begon ze hem te knuffelen. "Oh my Arceus, je bent nog schattiger dan ik me had voorgesteld,"

"Nou zeg, dan kom ik speciaal voor jou naar Kalos en dan is de eerste die je überhaupt begroet Leon." Ze keek op en grinnikte even. "Ik zei toch al, ik ga trouwen met Leon," zei ze met een knipoog naar hem. "En dat nog wel terwijl ik een verassing voor je heb." Wat? Oh Arceus, wat was dit? Een hele verassing? Wat... wat... "Dat hoefde je echt niet te doen hoor," zei ze lichtjes nerveus, omdat ze niet echt wist wat ze moest verwachten van hem.

"En dat terwijl je een vriendje hebt." verrast keek Tawn op. Wat... Hoe... Waar.... wanneer... Wat? Hoe kon hij... Dat weten? MAGIC. Toen hij echter zich naar zich toe trok, kleurde ze even wat roder. Oh, dat was die knuffel die hij nog had beloofd... Toch? Ze lachte even kort, blij om te weten dat ie eerlijk was. "Deze had ik je eerst nog beloofd." Ze lachte even kort naar hem en knikte kort naar hem. "Welnu, je verassing." Zei hij nadat hij haar had losgelaten. Even kijk ze hem aan, ze wilde zeggen dat het niet moest, het was goed zo... Hij pakte een Pokéballe en hield deze voor zich. Even keek ze ernaar, waarna ze Leon voorzichtig, met nog een klein aaitje, op de grond plaatste. "Hier, deze is voor jou." Ze slikte even en keek hem kort aan. "Meen je dit nu?"

De jongen knikte, zij was stil en kon gewoon niks uitbrengen. Verrast, ja, dat was ze zeker en nog niet zo'n klein beetje. Het was voor haar toch wel iets speciaals aangezien Jason waarschijnlijk wel een goede vriend van haar was... Iemand die haar vast niet zou zoenen als ze wat te zacht zou worden. Stil keek ze toe hoe hij haar hand pakte, deze opende en de bal erin legde waarna hij voorzichtig haar slanke vingers er terug rond legde. "Eens gegeven blijft gegeven." Verklaarde hij. Een stap terug. Ze staarde van de bal naar hel, wat zou erin zitten? "Ik heb deze pokémon samen met een breeder gebreed. Het is een dochter van George." Ze keek even naar hem, lichte frons op haaf voorhoofd, vraag in haar blik. Daarna sloot ze haar ogen en kwam ze langzaam overeind, een kleine lach op haar lippen. Deze trilde voorichtig toen ze haar grijze ogen weer opende en hem rond de nek vloog. Hoe k hij haar zoveel vertrouwen? Het raakte haar... maar deze keer op een goede plek.

Hij knuffelde haar even en ze sloot haar ogen, genietend van de aandacht. Jason was waarschijnlijk een van haar beste vrienden geworden en dat om een simpel dom gesprek via de holo caster. Ze zuchtte even zachtjes en lachte daarna kort. Lawrence keek even schuin naar het duo, hij kon er nog steeds niet goed tegen dat andere haar aanraakten, jaloers stom ding. Het was echt moeilijk om nog om te gaan met hem. "Zorg goed voor haar, oke?" Ze knikte en opende haar ogen. "Ze zal hier een goed thuis hebben Jason," zei ze. "Dat beloof ik,"