You win or you die

Stilte. Seven vatte dat op als een antwoord en stond op om weg te lopen. Raven hield haar niet tegen. Ze wisten het allebei. Seven ging haar Sewaddle niet terug krijgen als hij Luca niet opgaf. Hij had eerst nog gedacht dat het toeval was geweest, maar het was nu wel meer dan helder dat dat mens Sewaddle gebruikte om zijn Lucario te bereiken. Waarom ze hem zo graag wilde hebben was voor hem een raadsel, maar hij kon die arme Pokémon van Seven hier onmogelijk door laten lijden. Het werd tijd dat er eens antwoorden kwamen. Raven sloeg in pure frustratie op de tafel. Luca keek op en liet zijn blik toen schuldbewust van Seven naar Raven gaan. Hij wist dat de spanning tussen die twee mede door zijn toedoen kwam. De Lucario had zijn mond gehouden om zijn meester te beschermen, maar dit ging zo ook niet meer. "Niet hier meester," reageerde de Lucario toen Raven zijn gezicht naar hem toe draaide om verhaal te eisen. Zijn blik gleed even zenuwachtig door de omgeving, naar de vele mensen die in het café zaten. Raven begreep de hint en kwam overeind, waarna hij achter Seven aan liep. "Seven wacht," zei hij kort, om haar tegen te houden. Hij kwam naast haar te staan en fronst even toen hij merkte dat haar pas nogal moeilijk ging. "Denk je dat je nog naar buiten kunt strompelen?" merkte hij op. Wat had ze in Arceusnaam gedaan met die voet.

Zijn uitdrukking bleef strak toen ze hem een felle reactie terug beet, en hij liet enkel een korte "goed" horen, voor hij naar de deur liep en deze open duwde zodat ze naar buiten konden. Hij besloot maar niet te vragen waarom ze zo rond liep. Seven kennende ging ze daar toch geen antwoord op geven. Ze liepen de steeg in naast het center oehlala en toen Raven zeker wist dat er niemand was die kon meeluisteren, draaide hij zich met samengevouwen armen om naar Luca. "Het wordt tijd dat je eens verteld wat dat gedoe met Team Rocket is," sprak hij duidelijk. "Waarom willen ze jou zo graag hebben? En waarom noemt ze je S4?" Nu hij er eenmaal over begonnen was kwamen ook meteen alle vragen naar buiten. Luca wierp zijn rode ogen even ongemakkelijk naar de grond en Raven kon de twijfel in zijn stem horen toen hij iets stamelde. Hij zuchtte. "Alleen zo kunnen we Seven's pokémon terugkrijgen," reageerde hij in de hoop zijn Lucario overstag te krijgen. Seven had het recht om dit te horen. En Raven wilde nu ook wel eens weten hoe het zat, ook al wist hij dat Luca een reden had zijn mond te houden.

Er viel nog een stilte voor enkele seconden, tot Luca met een moeilijk gezicht toegaf en plaats nam op een aantal oude kisten. Raven voelde een verhaal komen dat niet binnen een paar seconden verteld was en vouwde opnieuw zijn armen in elkaar. Hij wist niet precies wat hij moest verwachten. Hij was niet bang, maar hij had een slecht voorgevoel, en dat kneep vervelend in zijn maag. Luca slaakte een stille zucht en liet toen zijn stem weer horen. "De reden dat ik S4 werd genoemd," begon hij twijfelend. "Is.. omdat dat ook echt mijn naam was. Ik bedoel, voordat u mij aansprak met Luca." Raven was toen nog maar een mensenpup geweest. Een makkelijke afkorting van zijn volledige soortennaam en het was sinds die dag blijven hangen. Luca voelde de verwarring van zijn meester af komen. S4 was een hele andere soort afkorting. "S4 staat voor.. volgens mij staat het voor een experiment. De mensen gaven ons allemaal een nummer." Raven fronste verbaasd bij het horen van die woorden. "Experiment?" vroeg hij wantrouwig. Waar had hij het over? De Lucario knikte kort. Hij had zijn blik strak op de grond gericht en liet zijn schouders hangen omdat elk woord hem op dit moment zwaar viel. "Ja, ik was ooit een pokémon die bevelen opvolgde van Team Rocket. Samen met S5, de andere Lucario, werd ik vastgehouden om hun werk op te knappen. Die dag dat u mij tegenkwam, dat was geen toeval. Ik had de opdracht gekregen de zoon van Beresford te gijzelen." Raven voelde zich koud worden. Zijn lippen trokken zich samen tot een strakke streep, maar hij zei nog niks. In alle eerlijkheid kon hij amper geloven wat zijn oren op dit moment aanhoorden. Luca klemde zijn kaken op elkaar. "Maar, ik kon het niet meester. Ik had mijn bevelen nooit zonder tegenspraak uitgevoerd. Maar, dit..." Raven hoorde hoe de voorpoten van de Lucario zich samenbalden tot strakke vuisten. Hij tilde zijn kop op om zijn lege blik weer te ontmoeten, zijn rode ogen gemengd met emoties die hij tot zijn opluchting niet kon zien. "H-het spijt me meester. Ik heb dit al die tijd voor u verzwegen. Mijn verraad is me zelfs hier gevolgd en ik.. ik ben uw vertrouwen niet eens waardig." Opnieuw een ijzige stilte nadat Luca de laatste woorden stamelend had uitgebracht. Raven bleef ongelovig op zijn plek staan. Hij had nooit reden gehad om over Luca te twijfelen. De Pokémon had altijd al zijn volledige vertrouwen gehad, en hij kon het niet eens bevatten dat de Lucario al die tijd gelogen had. Het voelde alsof hij een klap had gekregen. Luca beschouwde zijn zwijgen als een teken van woede en liet ongemakkelijk zijn kop weer hangen. "... Dat is de reden dat ze met Sewaddle dreigen. Ze willen dat je mij aan hun afstaat, zodat ik weer voor ze kan werken."

De stilte bleef voortduren, alsof Raven half verwachte dat er nog meer ging komen. Nog meer dingen die hij nooit had geweten, nu ze toch bezig waren. Hij kon niet geloven dat ze Luca als experiment hadden gebruikt. Gefrustreerd kneep de lange jongen zijn nagels in zijn hand. Hij was kwaad ja, kwaad dat Luca dacht dat hij dit voor hem had moeten verzwijgen. Hij wilde iets zeggen, schreeuwen misschien wel, om die woede los te laten, maar wist dat ze daar op dit moment niks mee opschoten. Het was makkelijker om zich op het doel te blijven focussen, voor nu. Raven nam een besluit en trok met een ruwe beweging de holocaster uit zijn broekzak. Zijn grijze ogen staarden strak langs Luca heen, en hij draaide zich naar Seven om om haar de holocaster toe te steken. "Kan jij het laatste nummer dat is toegevoegd opzoeken?" sprak hij resoluut. Luca keek vragend op, zenuwachtig omdat zijn meester nog geen woord had gezegd over zijn verraad. Hij had misschien wel liever gehad dat hij was gaan schreeuwen. Deze kalmte deed hem vermoeden dat Raven iets van plan was. Iets waar hij zijn meester liever buiten liet.

Seven pakte de mobiel van hem over en begon op een aantal knopjes te drukken. Raven wachtte, en negeerde de blik van zijn Lucario. Hij kon zich op dit moment niet op Luca concentreren, even niet. Zijn aandacht werd dan ook snel afgeleid door de opmerking van Seven, die zij dat het laatste contact als 'Booboo' was omschreven, met een lieflijk hartje ernaast. Raven trok meteen zijn wenkbrauwen op. Het was niets voor Seven om daar een grap over te maken, zeker nu niet. "Wat?" was het eerste wat er grommend uit zijn mond kwam, waarna het tot hem doordrong en hij met zijn grijze ogen rolde. "Aiden." Want meer uitleg was, opnieuw, niet nodig. Raven knikte even kort om aan te geven dat het zo goed was en nam de mobiel weer van haar over. "Wat ga je doen?" vroeg Luca huiverig. Het was wel duidelijk dat dit hem totaal niet beviel, alsof hij er op zat te wachten dat zijn meester zich in iets heel stoms ging gooien. Raven drukte op het belknopje - zover was hij ondertussen wel gekomen met zijn mobiel - en drukte het ding toen tegen zijn oor. "Ik ga ervoor zorgen dat Sewaddle terug komt en ze ons voorgoed met rust laten," reageerde hij kort, waarna hij naar het geluid luisterde dat aangaf dat de mobiel overging.

Er werd niet meteen opgenomen, waardoor Raven nog even de kans kreeg om op Seven te reageren. "Één of andere elite," mompelde hij. Hij stopte vervolgens abrupt met spreken toen er een klik klonk aan de andere kant van de lijn. Het persoon had opgenomen.
Een irritant telefoongesprek later, was Raven in ieder geval twee namen rijker. Hij hoopte dat zijn woorden sterk genoeg waren om Marcus over te halen het door te geven aan Allison. Het was een groot voordeel geweest dat de eliteleider blijkbaar niets scheen te weten van hem noch Luca, dat had hij mooi in zijn voordeel kunnen gebruiken. Nu eens zien (ha-ha) of Allison kwam opdagen. Hij had gezegd dat de deal door ging, dat zou haar aandacht op zijn minst moeten trekken. Raven draaide zich weer om naar Seven, die waarschijnlijk het gesprek, in ieder geval van zijn kant, had zitten meeluisteren. "Ik regel dit wel," sprak hij kort, waarna hij zich zonder verder nog iets te zeggen, omdraaide om weg te lopen. Echt niet dat hij haar ging uitnodigen mee te komen.

Hij had gehoopt dat haar voet er zo slecht aan toe zou zijn dat ze niet achter hem aan kon strompelen. Maar, dat deed ze wel. En met elke stap die ze zette, werd hij steeds meer overtuigd haar hier te laten. Hij klemde zijn kaken geïrriteerd op elkaar toen ze begon met de vragen. Vragen waar hij geen antwoord op wist, en dat was wat hem frustreerde. Hij had geen zin om daar nu over na te denken. "En wat denk jij te doen?" kaatste hij bot terug, terwijl hij stilstond, zijn armen in elkaar vouwde en een knikje gaf naar haar passen. "Je kan niet mee met die voet."

Raven trok zijn kin op toen hij de opmerking van Seven hoorde en snoof. "Ik weet wat ik doe," loog hij vastberaden, waardoor het geloofwaardig moest klinken. Nee, Seven ging niet mee. No way.
Zij leek daar een heel ander idee over te hebben. 'Als je nu gaat zeggen dat ik er niets mee te maken heb, dan mag je een ander voor gaan liegen.' Opnieuw stond hij stil en draaide hij zich naar haar om, zijn grijze ogen strak op haar gericht. "Dat zeg ik niet," antwoordde hij. Ze had er juist alles mee te maken. Dat was het probleem. Maar, mevrouw koppig haalde een Zebstrika tevoorschijn en klom erbovenop. Nu werd hij kwaad. Omdat ze op dat paard zat en hij het excuus met haar voet niet meer kon gebruiken. "Je gaat niet mee," sprak hij tussen geklemde tanden om zich rustig te houden. "Ik ga mijn leven niet meer riskeren voor iemand anders dan mezelf." Hij wist dat het oneerlijk was om te zeggen. Ze had er niks aan kunnen doen, en hij dacht daar net zo over. Maar, het moest als de harde waarheid overkomen. Als zij er niet was geweest die dag, had zijn borstkas misschien niet open gelegen. Misschien werkte het om haar weg te houden.