Something unexpected {Caroline Benetto}

"Nou.. het is toch een kippokemon? Nou kippig zijn vrouwelijk dus..." Probeerde Caroline haar fout goed te maken of op z'n minst uit te leggen. Aria was het er niet helemaal mee eens en schudde dus ook met haar hoofd. Verder zou ze er maar niets meer over zeggen. Naast haar begon de slaapzak met het rode haar te bewegen en het gekraak van een zak was te horen. "Neem jij de eerste maar." Zei Caroline met een grijns op haar gezicht. Anice keek op en trippelde vervolgens naar twee stokjes die apart van het vuur lagen. Zodra de pokémon de stokjes aan gaf was te zien dat de schors er af was gehaald en ze netjes waren schoongemaakt. "Hier hebben we schone stokken, doe jij je marshmallows er aan?" Vroeg Aria aan haar vriendin terwijl ze de twee stokjes aangaf.

Caroline pakte de stokjes aan om vervolgens aan ieder stokje twee marchmallows te prikken. Vervolgens reikte ze een van de stokjes weer aan die Aria dankbaar aanpakte. "Hopelijk trekt dit geen ongenodigde gasten aan." Zei de roodharige vervolgens, waarop de Breeder licht met haar hoofd schudde. "Waarschijnlijk niet hoor," zei ze rustig terwijl ze het stokje wat richting het vuur stak. Het zag er vast leuk uit, twee meisjes zittend in slaapzakken die marchmallows roosterde boven een vuur.

"Anders rol ik me wel op in mijn slaapzak." Aria grinnikte met haar vriendin mee. Dan zouden ze daar als twee rolletjes liggen omsingeld door pokémon. Ze hadden toch hun pokémon bij zich, dan zou het al toch niet zo heel erg meer kunnen worden. Een Grass, Bug, Normal en Fire type konden zich wel weren aangezien ze gevarieerd waren qua types. "Summer has come and passed. The innocent can never last. Wake me up when September ends. Like my father's come to pass. Seven years has gone so fast. Wake me up when September ends. Here comes the rain again. Falling from the stars. Drenched in my pain again. Becoming who we are. As my memory rests. But never forgets what I lost. Wake me up when September ends. Summer has come and passed. The innocent can never last. Wake me up when September ends. Ring out the bells again. Like we did when spring began. Wake me up when September ends. Here comes the rain again. Falling from the stars. Drenched in my pain again. Becoming who we are. As my memory rests. But never forgets what I lost Wake me up when September ends. Summer has come and passed. The innocent can never last. Wake me up when September ends. Like my father's come to pass. Twenty years has gone so fast. Wake me up when September ends. Wake me up when September ends. Wake me up when September ends." Zong ze rustig tijdens het roosteren van haar marchmallow. Het was fijn en ook best handig om goed te kunnen zingen.

"Hopelijk verwacht je die zangkunsten niet van mij." Zei Caroline nadat ze gegeeuwd had. Aria glimlachte terwijl ze licht met haar hoofd schudde. "Hoeft niet, tenzij je zelf wil," dat laatste was eigenlijk overbodig. De roodharige vond het niet zo geweldig om te zingen. Bovendien kwam het meteen een heel stuk minder over nadat Aria zelf had gezongen. Ze ging haar vriendin dan ook niet dwingen om te zingen. Rustig nam ze de laatste hap van de tweede marshmallow. Vervolgens dook ze half over Caroline heen om nieuwe uit de zak te pakken. Met haar buik lag ze op de schoot van haar vriendin terwijl ze de marshmallows onhandig aan het stokje prikte.

"Weet je..." begon de roodharige waardoor Aria schuin omhoog keek. Ze merkte hoe Caroline een beetje aan haar haar plukte wat ze nou niet al te fijn vond. "...Danny wordt heel snel jaloers als andere mensen bij mijn schoot in de buurt komen." Vertelde ze uiteindelijk wat ze wilde zeggen. Meteen keek Aria naar Danny die haar met zielige oogjes aankeek. "Rustig maar Danny, ze zit alleen maar in de weg, ik pik d'r niet in hoor," zei ze met een knipoog naar de pokémon. Zodra de marshmallows eindelijk aan het stokje zaten ging ze weer rechtop zitten voor het vuur.

Zodra Aria van de schoot van haar vriendin was verdwenen nam de Bulbasaur haar plaats in. "Zie wat je nu hebt gedaan." Aria lachte waarna ze haar eigen pokémon bedenkelijk naar Danny zag kijken. Vervolgens leek het een wedstrijdje wie het eerst op haar schoot zat, Cayen eindigde dichterbij het vuur dan Anice. "Ik word al bang als hij evolueert..." Even keek Aria opzij naar de Bulbasaur op Caroline's schoot. "Valt wel mee, ik word bang als Cayen evolueert. Heeft hij meer kracht om dingen in brand te steken en meer klauwen."

"True that." Zei Caroline schouders ophalend. Aria hoopte maar dat dat deel van zijn gedrag zou veranderen als hij evolueerde. Cayen was wel een leuke pokémon dus hopelijk zou zijn gdrag niet te veel veranderen. "Maar ik denk dat het moment wel een beetje daar begint te komen, want ik heb nu wel redelijk veel met Danny getraind. Niet waar?" Vertelde de roodharige trainer vervolgens waarna haar pokémon een vrolijk geluidje maakte. Aria knikte bevestigend. "Dat klopt, ik heb dus het zelfde met Cayen ol het moment."