Don't slow down {Garry}

Met snelle passen liep ze verder. Naast haar rende Jade, die jonge Zorua die ze van Jason had gekregen. Aan haar andere zijde rende Adelais. De Zorua was er gefocust op winnen, duidelijk, terwijl de Eevee heel vaak omkeek en vertraagde. Dit liet het meisje lachen en toen ze uiteindelijk bij de boom kwamen die ze had aangetoond als hun eindpunt, sprong de zwarte Pokémon op en transformeerde ze in een meisje waarna ze lande, weer opsprong, haar handen de lucht en gooide en zich zo aan een tak greep en zich simpel optrok om al snel op de tak te zitten, waar ze terug veranderde in een Zorua. Tawn stopte al hijgend en keek even omhoog. Even liet de zwarte Pokémon een blij geluidje horen. Met grote ogen had Adelais het tafereel gezien, ze was in een woord, verbaasd. Diit was teveel voor haar gedachten.

{Garry}

De rook die van zijn sigaret kwam maakte de man rustig, het vreemde spookgeval dat naast hem zweefde was geen haar als het haren had veranderd. Het irriteerde de man mateloos, de reden nu waarom Rudy uit zijn Pokéball was, was omdat de Haunter er gewoon niet in wou. Elke keer als de man de paarse Pokémon probeerde terug te laten keren, kwam het er even snel uit. Het was best rustig in Shalour City, het scheelde wel weer ‘slachtoffers’ welke de gas Pokémon uitpikte. Door een zacht, maar toch schel te gillen was het voor Garry alweer duidelijk dat Rudy iemand had gevonden om te pesten. Al was het ding al verdwenen voordat de man actie kon ondernemen, de enige persoon in de buurt was een meisje, iets van vier jaar jonger dan hem en eigenlijk wist Garry gewoon dat daar in de buurt Rudy zou komen. ”Rudy!” klonk zijn stem koud zodra hij de gas Pokémon zag, een deel van hem.

Even keek Jade op en vernauwde deze haar ogen. Ze slikte even, in de cyaanblauwe ogen van de zorua lag iets van zorg, wat ervoor zorgde dat ze zich niet op haar gemak voelde. Toen deze opeens overeind kwam en luid begon te blaffen, zette Tawn een stap terug. Adelais sprong rustig verder en was daarom ook erg verschoten van wat ze zag. Tawn herkende de Pokémon dan ook meteen als een Haunter en was totaal niet verrast, ze kende deze types, ze waren allemaal hetzelfde en ze haatte het. Jade vernauwde haar oogjes kort aangezien maar een stuk van de Haunter te zien was. Toen grijnsde de Zorua kort, sprong deze van de tak en verscheen er een soort van gloed rond de Pokémon waarna zij ook in een Haunter veranderde en grijnsde naar de ander. Oh Arceus. ”Rudy!” Ze keek op, eigenaar?

Hij werd echt gek van de Haunter. Als het kon, had de man Rudy al heel lang gewurgd, maar nee. Het was een geest, geesten kunnen niet gewurgd worden. Nadat de man dichterbij was gekomen, fronste hij even, in plaats van enkel Rudy, waren er nu twee Haunters te zien. Precies hetzelfde. Geweldig. Helemaal fan-Mukking-tastic. Garry was er echt alles behalve blij mee, zijn Haunter moest eens gewoon eens normaal doen en minder pesten. Het was al duidelijk geworden dat deze het zeer amusant vond dat er nog een andere Haunter was en greens als een gek. Het was dat Garry Rudy gewoon duidelijk zou herkennen door zijn hobby. Zijn verdomde hobby om andere mensen doof te maken. Zoals verwacht, kwam er ineens een flinke, oorverdovende schreeuw van de Gas Pokémon, het was dat de man er min of meer gewend aan was geraakt, anders was hij echt doof geworden. ”Kappen Rudy.” zijn stem klonk zowaar razend.

De Zorua... Of beter gezegd Haunter nu, stak haar tong uit en lachte even luid. Tawn plaatste even haar hand in haar gezicht en zuchtte zachtjes. Arceus, wat een kind was het. Adelais keek met grote, bruine oogjes naar de twee geesten, duidelijk in de war en ook helemaal bang van die twee. Jongens toch wat hadden haar Pokémon? Toen opeens de andere Haunter opeens begon te gillen, plaatste ze wel meteen, als een snelle reactie, haar handen op haar oren en keek ze met halfopen ogen naar de Pokémon. What the Muk? Ondertussen was Jade terug veranderd naar haar oude vorm door het geschreeuw en lag ze nu piepend op de grond, haar oren bedekend. Enkel Adelais, die weer eens bijzonder moest doen, staarde naar de Haunter, ze had enkel haar oortjes naar achter gaplooid. ”Kappen Rudy.” Ze keek opzij, hey die gast was dichter gekomen!

Het was eigenlijk een ‘standaard’ reactie geworden bij andere mensen als Rudy het weer eens leuk vond om te schreeuwen, de Haunter als een idioot moest gaan lachen. nee, dat was verkeerd gezegd, dat ding was gewoon door en door idioot en deed het niet alleen als het ging lachen. De andere Haunter was ineens van vorm veranderd, vanaf de afstand die de man had was het niet duidelijk te zien wat er precies gebeurde. Toen de jongere blondine Garry’s kant op keek, leek ze half verward dat hij dichterbij was gekomen. Dacht ze dat mensen niet dichterbij konden komen ofzo? Ach, wie weet ze is in welk geval net zo handig als Bo zelf. Zodra hij meer dichterbij was gekomen, ongeveer op een meter of vijf afstand kwam er een ‘onhandig’ grijnsje ”Sorry van dat rare geval.” begon Garry, lichtelijk geïrriteerd ”Hij vind het vreselijk leuk om mensen doof te maken.” een giftige, zowaar dodelijke blik werd richting Rudy gestuurd, welke alleen maast moest lachen erdoor.

Hij stopte, Arceus zijdank. Ze zuchtte even zachtjes en keek even schuin naar Adelais, die nu even haar kopje schudde en daarna een stapje dichter zette om blij te piepen naar het wezen dat een geest was. ”Sorry van dat rare geval.” Ze keek op. Hij was nog dichter gekomen. Wat was dit? DARK MAGIC. Hij kon toch ook gewoon zijn geest pakken en zich uit de voeten maken. Hij zag er maar uit als een creep. Maar naja, zo had ze eigenlijk ook over August gedacht, kijk nu naar haar. ”Hij vind het vreselijk leuk om mensen doof te maken.” Ze knikte en keek even schuin naar Jade, die nu naar de man keek en toen een glans in haar ogen kreeg. Even moest het blondje lachen, oh ze wist echt wat ze ging doen. "Ik had dat niet... Verwacht," zei ze dan maar.

Ze leek verward te zijn toen de man de man meer dichterbij was gekomen. Een klein zuchtje kwam van hem, al zei hij er maar niets over. Ineens ging de jongere blondine kort lachen, waardoor hij even moest fronsen, wat? "Ik had dat niet... Verwacht," klonk er uiteindelijk van haar. ”Dat zeggen de meesten.” werd de geïrriteerd gemompeld door de man, terwijl hij even zijn blik liet afdwalen naar het vage Pokémon geval, dat ondertussen alweer naast hem was komen zweven.

”Dat zeggen de meesten.” Was zijn antwoord. Hij was duidelijk niet al te happy. Ze zuchtte dan ook even en liet haar blik afdwalen naar Jade, die nu haar oogjes wat wijder open deed en toen opsprong waarna ze transformeerde in de jongen zelf. Wacht wat? Even fronste het meisje toen ze nu twee van die gasten voor zich zag. He... Oké... Jade zette een stap naar voren en tilde haar... Zijn hand op waarna ze deze tegen het gezicht van de jongen legde... Wat the... Wat was ze aan het forceren?

Wat, ineens sprong de donkere Pokémon op en veranderde. In hem. Een heel erg verbaasde uitdrukking kam van de man, uhm, hoe? Wat? Wat was er aan de hand? Garry snapte het helemaal niet meer, hoe? Hoe kon dit gebeuren? Hij had geen idee meer van hoe, wie, wat en waar. Wel waar, maar de rest snapte hij gewoon niet meer. Toen de pokémon, hem, ehh wat. Diens hand op Garry’s wang legde werd de man nog meer verwacht ”What the..?”

”What the..?” Ze gniffelde even zachtjes en ook Jade kon het niet laten en lachte even kort. Oh Arceus, wat was ze toch blij met die Zorua die ze van Jason had gekregen, dit was gewoon amazing. (xD) Even keek ze schuin naar de jongen met de paarse haren, oh, wat een duts was het nu toch (xD) Even keek ze naar Adelais, die nu dichterbij was gekomen en nu stond te trekken aan de broekpijp van de jongen. Jade begon haar hand over zijn gezicht te smeren alsof ze iets van hem wilde vegen. Arceus... Wat... Toen liet ze opeens haar andere hand in zijn zak vallen, griste ze er iets uit en sprong ze naar achter waarna ze even keek -even ter info van Denise ze heeft de bal, ik herhaal ze heeft de bal en ze is nog Garry hehehe- naar het zwarte object. Toen fronste de Pokémon. De Eevee was echter nog steeds aan het knabbelen op de broekpijp van de jongen en Tawn... De snapte er niks meer van.

Ineens ging de Eevee van de blondine trekken aan zijn broekspijp, de hand van haar andere pokémon, hem, het ging over Garry’s gezicht (halp). Ineens pakte het -dat was gewoon een goede benoeming- een Pokéball uit Garry’s zak en deze vernauwde zijn ogen, tot hij zag welke het was. Als het gewoon een normale Poké ball was geweest, zou er helemaal geen probleem geweest zijn maar nee, dit was de Dark ball die hij had. Van de vijf Poké balls die hij had, was het deze. ”Geef terug.” klonk zijn stem kwaad, nee, hji was niet van plan dat mensen mochten weten dat hij van Team Rocket was.

Uiteindelijk wakkerde dit iets aan die ze niet had verwacht. ”Geef terug.” zei hij kwaad. Wel meteen trok de Zorua beide wenkbrauwen op en grijnsde ze kort naar de persoon die ze nu ook was... Tawn zuchtte even toen de jonge Pokémon ook nog eens haar tong uitstak. Maar uiteindelijk keek ze toch even schuin naar wat ze daar had. Een zwarte Pokéball? Dat had ze nog nooit van haar leven gezien. "Uhm... wat is dat?" zei ze dan maar.

"Uhm... wat is dat?" vroeg de blondine zodra de de Dark Ball in haar handen af, Garry’s blik werd had ”Dat gaat je niets aan.” hij zou dat ding moeten terug krijgen ’Rudy.” sneed zijn stem door de lucht, dit zei al genoeg voor de Haunter en deze verdween ineens, in opdracht het de zwarte Poké ball terug te krijgen. Vlak achter haar verscheen de Gas Pokémon weer en probeerde met zijn handen het ding te pakken te krijgen.

Boze blik, puh. ”Dat gaat je niets aan.” zei hij. ’Rudy.” Zou hij het zo spelen? Dat kon ze ook. Ze pakte snel de Pokéball van Lawrence. En hield deze voor zich. In een flits verscheen de Krokorok, die meteen een giftige blik in zijn ogen had, vijandig en vooral agressieve blik. Wel meteen sprong hij op en deeed hij een Crunch aanval, zijn tanden vlijmscherp gericht op de Haunter. Hij zou hem wel eens vast hebben. Toen lande hij, met of zonder de Pokémon in zijn bek, ze wist het niet, want ze keek er niet naar. "Ik wil eerst een antwoord," zei ze kort en krachtig. Haar Zorua klapte even in haar handen, nu ze was nog steeds de andere persoon.