Ha- Ha. [ open ]

Onderwerp: Re: Ha- Ha. [ open ] do feb 05, 2015 7:04 pm

Zijn plan had_{niet gewerkt. Eindelijk leek de paniek, gemengd met adrenaline, door te breken. Hij had niet echt iets anders waarmee hij kon zwaaien en het gebrek aan zuurstof zorgde ervoor dat hij slap en licht in zijn hoofd werd. Aan de andere kant kon het hem momenteel even niet meer schelen, want ze haar duim van zijn adamsappel gehaald en hij kon weer ademen. Raspend haalde hij in diepe teugen adem terwijl ze zijn move afkeurend 'te doorzichtig' noemde. Hij kromp iets in elkaar toen ze haar andere hand weer naar zijn kraag bracht, maar ze greep de stof van zijn uniform enkel vast. Bijna opgelucht ademde de jongen door, hoewel zijn adem wat in zijn keel stokte toen ze begon te lopen.

Met enige moeite zette hij pasjes naar achter. Hij was geneigd om om te kijken zodat hij wist waar hij liep, maar iets weerhield hem ervan. Hij kon haar nu niet uit het oog verliezen, zeker niet nu ze hem elk moment iets aan kon doen. Erg lang liepen ze echter niet, want Coraline struikelde. Over haar eigen voeten. Als Ethan ernaast gestaan had en niet mee getuimeld was, zou hij teleurgesteld in haar zijn. Maar hij stond er niet naast, hij stond tegenover haar en ze hield hem zo stevig vast dat toen zij viel, hij meegetrokken werd. Hij slaakte een geschrokken kreetje en sloot net zoals de roosharige dame zijn ogen in reflex. Er klonk een gedempte klap van een rug die de vloer raakte. Door de schrik leek zijn gevoelszintuig even uitgeschakeld te zijn, maar langzaam kwam het weer terug. Zijn benen tintelden waar ze de vloer geraakt hadden, maar verder voelde hij geen pijntjes. Zijn handen...

Zijn handen hielden iets vast. Of lagen op iets. Het was zacht. Natuurlijk was Ethan een idioot en besloot hij erin te knijpen, voordat hij zijn ogen voorzichtig opende en --
Met ogen zo groot als schoteltjes keek hij van zijn handen naar haar gezichtje en weer terug. Onder zijn palmen zaten twee mooie, ronde (met kleding bedekte) boobies geen verkeerde ideeën krijgen mensen. Oh help. Koud zweet brak hem uit terwijl een felrode blos zich over zijn wangen verspreidde en de bovenkant van zijn oren kleurden. Hij leek enkele seconden nodig te hebben om weer controle over zichzelf te krijgen, waarna hij met wild zwaaiende armen en benen zichzelf van haar wegduwde. Oh gjod.

gasp more like grasp /slechtegrap}

Member Coraline Verdi Punten : 537 Age : - Icon :

_{Er voelde iets niet goed, een bepaalde druk die voornamelijk werd uitgedrukt op haar borsten – vandaar dat ze ook probeerde deze even omhoog te duwen, mede omdat het ook ergens ook een reflex was omdat haar hele ruggenmerg pijnsignalen uitzond naar het oppervlakte van haar rug. Alsof ze zich even wilde strekken of alsof haar arm uit de kom was en ze deze weer even er goed in wilde trekken, zoiets was het.
Meer bezig met wat ze voelde opende ze haar ogen ook maar half, staarde naar de muur (ze heeft d’r gezicht gedraaid whoop). Pas toen er een bepaalde prikkel werd geregistreerd schoten haar ogen open en schoot haar blik omhoog terwijl ze naar adem hapte. Haar kijkers keken recht in de zijne, waren even groot en haar mond was niet meer dan een streep. Ergens was ze vrij expressie loos, maar de grote ogen in combinatie met de rest moesten genoeg zeggen.

Hij was niet de enige die rood werd, er stroomde ook bloed naar haar wangen – al was het veel minder erg dan bij hem. Ze bloosde niet vaak, zelfs als ze zich schaamde wist ze het nog in te houden, maar bij deze situatie kon het gewoon niet verholpen worden.
Haar houding bleef precies hetzelfde, zelfs nadat hij van haar af was gegaan – staarde toen maar naar het plafond. Na een paar tellen kwam ze toch een beetje overeind, probeerde een grijns op haar gelaat te toveren maar kwam niet verder dan een grimas: ‘Wat, ben je echt zo preuts?’ Haar stem trilde en ze had een brok in haar keel waardoor praten moeilijk was, maar ze mocht nu niet stoppen! Als ze zou stoppen dan zou hij winnen en dat mocht niet! ‘Nu geef me je shirt,’ zei ze terwijl ze een hand naar hem uitreikte. De enige reden dat ze zijn shirt wilde was zodat ze zich kon bedekken, want nu voelde ze zich al helemaal bekeken.
‘Dat heb ik van je te goed,’ haar houding liet blijken hoe ongeduldig ze eigenlijk was, hoe graag ze eigenlijk iets wilde hebben om zichzelf mee te bedekken – waarom had ze ook geen vest meegenomen…

Mittens is flauwgevallen op de achtergrond, don't mind her.}

Onderwerp: Re: Ha- Ha. [ open ] zo feb 08, 2015 7:43 pm

Ze bewoog niet._{Dat was niet goed. Waarom bewoog ze niet? Was dit niet het moment dat meisjes helemaal 'kyaaaaa!' gingen en hun boezems bedekten? Coraline was echt... Een geval apart. Uiteindelijk leek ze toch overeind te komen met een grimas op haar gezicht. Ethan verwachtte een of andere schreeuw partij, of wellicht zou ze hem weer wurgen, maar in plaats daarvan vroeg ze hem of hij 'echt zo preuts' was.

Hij had enkele seconden nodig om te antwoorden, staarde haar in die tussentijd bijna zonder te knipperen en nog steeds felrood aan. "M-Moet jij nodig zeggen!" bracht hij uiteindelijk licht stotterend uit, doelend op de blos op háár wangen en háár trillende stem. Preuts? Nee, hij kon wel wat aan hoor! Hij was gewoon beschaamd omdat hij wist dat meisjes het niet prettig vonden als ze zomaar aangeraakt werden. Blijkbaar lagen Coralines grenzen een stuk verder dan die van de meeste meisjes. Dit maakte haar dan ook extra interessant, maar ook... onbereikbaar. Het niet waard.

Toen ze vervolgens om zijn shirt vroeg, kon hij wederom niets anders dan haar aanstaren. "Wablief?" zei hij wat verward, maar veel uitleg kreeg hij niet. Dat had ze van hem te goed, blijkbaar. Dat was ergens wel waar. Hij kon zich echter moeilijk voorstellen hoe een shirt ervoor zorgde dat ze quitte stonden. Hij weigerde echter niet en trok stilletjes zijn shirt uit. Gelukkig voor hem had hij er een zwarte turtleneck zonder mauwen onderaan, want hij was niet van plan met een bloot bovenlichaam hier rond te gaan lopen. Hij gooide zijn shirt in een bal naar haar toe, waarna hij zich overeind duwde. "Waarom heb je überhaupt zo... weinig kleding aangetrokken?" mompelde hij lichtelijk geïrriteerd. Arceus, meisjes.

De Grunt begon te ijsberen, niet zeker of hij nu heel hard weg moest rennen of sterk moest blijven. Hij wilde er vandoor gaan, maar hij wilde niet dat ze dacht dat ze zwak was. Hij had een reputatie die hij hoog moest houden. En toen ving zijn blik haar mormel op. "Uh, is dat beest van je oké?" vroeg hij wat onzeker, want het zag er naar uit dat het Mittens even teveel was geworden.

Mittens can't handle}

Member Coraline Verdi Punten : 537 Age : - Icon :

_{Gelukkig deed hij deze keer niet zo moeilijk en kreeg ze zijn shirt, ving het op en keek er eventjes naar. Een zachte ‘Dank je’ wist ze over haar lippen te krijgen, maar dat was ook het enige. Zwijgend trok ze het aan, luisterde naar zijn woorden maar keek niet op. Ze plaatste haar handen tegen elkaar en duwde ze tussen haar tenen terwijl ze zachtjes op haar onderlip beet. Oké, hij had een punt dat ze weinig kleding aan had en dat gaf ergens wel aan dat dit alles gedeeltelijk haar schuld was. Normaliter zou ze het niet toegeven, maar hij was immers ook van team rocket dus dan mocht het.
‘Omdat ik niet had verwacht dat iemand hier zou komen,’ beantwoordde ze hem zachtjes, ‘En het leek me op dat moment wat praktischer… Als je kijkt naar jouw shirt -’ ze hief haar handen weer op en trok de stof een beetje omhoog met haar vingers, ‘- dat is nogal losjes, zelfs als jij het aanhebt, en ik dacht dat dat dingen moeilijker zou maken en dat ik eerst beter makkelijk kon beginnen: met babystapjes.’ Langzaam liet ze haar handen weer zakken, zat er maar een beetje verloren bij. Op zijn eerdere opmerking had ze geen reactie meer gegeven, omdat ze er niet over kon liegen op het moment. Ze had nog steeds een lichte blos op haar wangen, maar deze keer wel een houding die erbij paste.

Langzaam opende ze haar mond, wilde wat zeggen, maar ze werd afgekapt voor ze ook maar een woord over haar lippen had kunnen krijgen. Ze keek op, eerst naar Ethan, liet toen de woorden pas toch zich doordringen en richtte haar blik toen op de Glameow. Ietwat suf keek ze er eventjes naar, waarna ze zich naar de Pokémon draaide. ‘Mittens!’ Pure bezorgdheid was te horen in haar stem, waarna ze snel naar de kat toe kroop en bij deze ging zitten. Voorzichtig streek ze met haar hand over de haren van de kat. ‘Mittens is alles oké?’ Versuft hief Mittens haar kopje op, keek naar haar eigenaar en kwam overeind. Wat kopjes werden gegeven aan haar hand – maar ze verstijfde op een gegeven moment. Haren kwamen overeind en ze zette wat stapjes achteruit, gromde zachtjes.
Verbaasd keek Coraline ernaar, waarna ze zich realiseerde wat er aan de hand was en ze een zijdelingse blik op Ethan wierp. ‘Ze vindt dat je stinkt,’ merkte ze op met een plagende grijns, waarna ze het shirt vast pakte en naar haar neus bracht zodat ze zelf ook even de proef op de som kon nemen. Met ogen tot spleetjes geknepen keek ze naar de jongen. ‘Ze heeft ook nog eens gelijk…’ stemde ze langzaampjes in, bleef hem zo aankijken wachtend op een reactie.}

Onderwerp: Re: Ha- Ha. [ open ] ma feb 09, 2015 1:45 am

Het leek bijna_{alsof ze het moeilijk vond hem te bedanken. Ze deed het wel, daar niet van, maar het was maar zacht en verder zei ze ook niet echt iets. Zo moeilijk was 't toch niet om aardig te zijn? 'Dankje, Ethan, voor dit prachtige shirt dat jou prachtige lijf aangeraakt heeft, ik ben zo vereerd dat je het aan me geeft!' was zo gezegd. Niks moeilijks aan, ze kende alle woorden. Hij kreeg ook nooit de lof die hij verdiende.

Hij moest een stapje in haar richting zetten om te horen wat ze zei en trok een wenkbrauw op zodra de woorden haar lippen verlieten. Niet verwacht dat hij hier zou komen? "Dit is een openbare ruimte, natuurlijk komen hier mensen," beet hij haar iets feller dan bedoeld toe. Even twijfelde hij of hij zich moest verontschuldigen of verbeteren, maar toen besloot hij dat niet te doen. Nah, ze had hem net bijna laten stikken, hij had geen reden beleefd te zijn. Ze had echter wel een punt met d'r babystapjes. Klein beginnen was inderdaad het beste, dus kon Ethan er niet echt iets op inbrengen.

Zwijgend keek de jongen toe hoe zijn mede Team Rocket Lid naar haar kattenbeest kroop en het beestje weer aan de praat kreeg. Nou, gelukkig was alles ook goed met Mittens, iedereens favoriete vlooienbal. Wat was hij opgelucht, zeg. Poeh. Hij vatte haar mening over zijn lichaamsgeurtjes dan ook heel serieus op. Toen Coraline er vervolgens ook nog eens mee instemde, was zijn zelfvertrouwen helemaal verwoest. "Nou ja!" bracht hij wat geschokt uit en voor het extra dramatische effect plaatste hij een van zijn handen over zijn borst, waar zijn hart zat. "Ik ruik lekkerder dan al jouw deodorants en andere geurtjes bij elkaar!" Want overdrijven bestond niet voor hem. "Maar goed, als je me zo vindt stinken, geef je mijn shirt toch lekker terug!" Het kwam er iets serieuzer uit dan bedoeld, dus stak de jongen om toch het juiste effect te geven zijn tong naar haar uit. Schandalig.

He so offended}

Gesponsorde inhoud