Whack-a-Mole |& Cevella Greenday

"Tijd voor meer Pokémon?" Vroeg Lynn terwijl ze al langzaam een hand de zakken van haar vest in liet gaan. Langzaam knikte de blondine en bewoog ook met haar handen richting de pokébals. Rhyhorn waren niet snel, tenzij ze boos waren. En dat waren ze nu overduidelijk, de twee moesten oppassen dat ze de pokémon niet zouden uitlokken. Als dat ze gebeuren hadden ze een probleem veroorzaakt voor hunzelf. Het waren Ground Rock types wat betekende dat ze in het nadeel waren tegen water pokémon. Maar natuurlijk had Cevella geen een pokémon van dat type. Bèta was het Vuur type, middelmatig effect maar de pokémon was niet klaar om te vechten. Alpha was een Dark typen dat ook middelmatig effect gaf. Epsilon was een Electric type wat dan weer totaal geen effect had op Ground types. Dat kwam behoorlijk slecht uit, ze hoopte dan ook dat Lynn wat nuttigere pokémon bij zich had. Echter kon Epsilon ook andere aanvallen dan alleen Electric dus kon hij nog een soort van nuttig zijn. Langzaam haalde ze de Raichu uit zijn pokebal die meteen gromde naar de wilde pokémon. Niet echt handig. Een van de Rhyhorn schraapte met een poot over de grond terwijl hij niet al te vrolijk wat stoom uit blies. Als dat maar goed zou komen.

De blondine knikte en haalde zelf een Pokéball tevoorschijn. De Pokémon die daaruit kwam, had veel weg van een Pikachu en daarom vermoedde Lynn dat het de evolutie van de eerdergenoemde Electric-type was. Waarom Cevella juist deze Pokémon koos om het tegen een half Ground- half Rock-type op te nemen, wist Lynn niet, maar ze ging er maar vanuit dat het oudere meisje iets van een plan had. Dat hoopte ze maar.
Zelf had de jonge Trainer inmiddels met dezelfde langzame bewegingen als eerder de Pokéball van haar tweede Pokémon ooit tevoorschijn gehaald. In plaats van de Pokéball met een boogje op te gooien zoals Lynn normaal deed, hield ze de metalen capsule voor zich uit en drukte op het knopje, nog steeds om te proberen zo min mogelijk onverwachte bewegingen te maken. De grote gestalte van Atlas verscheen zo ongeveer naast de Pokémon van Cevella en Lynn kon zien hoe de blik van de Carracosta hard werd toen hij de drie duidelijk vijandige, wilde Pokémon voor zich zag staan. Een laag, waarschuwend geluid dat uit het diepste van Atlas' borst leek te komen verbrak de stilte. De Rhyhorn bleven standvastig staan, nog steeds bepaald niet vrolijk kijkend. Eén van de Pokémon, een redelijk groot exemplaar, snoof zelfs minachtend en leek zichzelf in beweging te willen zetten. Atlas was het hier niet mee eens. Zodra Lynn met een knikje aangaf dat Atlas de toestemming had die hij had verzocht door vragend naar zijn Trainer om te kijken, schoot er een Hydro Pump door de lucht die de Rhyhorn, die op het punt had gestaan om aan te vallen, raakte. De Rhyhorn liet een boze brul horen en stormde op zijn aanvaller af. Iets streek plots langs Lynns been en toen het meisje naar beneden keek zag ze Zara beschermend voor haar staan, haar scherpe, gifgroene blik strak op het gevecht gericht. Haar maatje stond klaar om haar, Atlas of de Pikachu-evolutie, het hing er vanaf wie er hulp nodig had, te komen helpen. De jonge Trainer aaide de sikkelachtige staart die langs haar was gestreken even, maar hield haar blik ook maar strak op het gevecht gericht, voor als Atlas commando's nodig moest hebben.

Een grote schildpadpokémon verscheen. Het was er een die ze nog nooit had gezien. Hij was ongeveer 1.20 hoog, dat was een stuk hoger dan al haar pokémon. Met de toestemming van zijn trainer schoot de pokémon een Hydro Pump op de Rhyhorn af. De kracht die er achter zat was duidelijk te zien erg groot. "Get crazy," fluisterde ze de Raichu toe. Een valse grijns verscheen op Epsilon's kop. Meteen schoot hij richting de drie pokémon, hij sprong van de ene naar de andere zonder problemen. Dit irriteerde de pokémon zodanig dat ze hem probeerde te raken ook al raakte ze hierdoor elkaar. Alpha ging beschermend voor haar staan, ook de Liepard van Lynn ging voor haar trainer staan. De Dark pokémon beschermde hun trainers terwijl ze Water en Electric types zich bezig hielden met de Rhyhorn. "Epsilon," was alles wat ze hoefde te zeggen om hem in een boom te laten springen. Nu was het weer de beurt aan Lynn's pokémon om aan te vallen.

Met een valse grijns schoot de Electric-type Pokémon richting de Rhyhorn, waarna hij moeiteloos van de ene naar de andere sprong. De Rhyhorn leken het niet erg te waarderen en probeerden aan te vallen, maar raakten in plaats van de Pikachu-evolutie hun soortgenoten. Lynn kon niet anders dan lichtelijk onder de indruk zijn van de behendigheid van de gele Pokémon en het schijnbare gemak waarmee hij zich over obstakels bewoog. Atlas zou dat zeker niet kunnen, al was de Carracosta dan weer goed in andere dingen, zoals het gooien en/of verslepen van zware voorwerpen en meer van dat soort dingen. Op het commando van het blondharige meisje sprong de muisachtige Pokémon een boom in om Lynns prehistorische teamlid de beurt te geven. De Rhyhorn, nog een tandje geïrriteerder door de acties van Cevella's Pokémon, stampen woest met hun gigantische poten. Hoewel twee van de half Ground- half Rock-types onder de boom stonden waarin de gele Pokémon zich bevond, boos snuivend, stormde er één op Atlas af. Waarom hij zich niet bij de anderen voegde, wist Lynn niet, misschien omdat hij het enige bereikbare doel was. Het maakte niet veel uit, het kwam er gewoon op neer dat Atlas zich in actie moest zetten. Om zijn tegenstander af te remmen, zette de Carracosta een Rollout in, recht op zijn de Rhyhorn af. De twee raakten elkaar op volle snelheid, waardoor ze beiden met een harde knal tot stilstand kwamen. Zo snel mogelijk rolde Atlas zich weer uit en draaide een rondje om zijn as, de wilde Pokémon met een Aqua Tail rakend. Bepaald niet lang daarna gooide Atlas nog een redelijk grote steen op de Rhyhorn bij de boom af zodat die zich naar hem omdraaiden, wat de Pikachu-evolutie de kans gaf om aan te vallen, mocht hij dat willen.

Twee van de drie Rhyhorn stonden bijzonder boos onder de boom waar Epsilon in zat. De andere kwam op de pokémon van Lynn afgestormd. Deze rolde er tegen aan, met een watersoort aanval er tegen aan waren er flinke klappen uitgedeeld tegen de pokémon. Een grote rots werd ook nog richting de wilde pokémon die onder de boom stonden gegooid. Met een duik en Quick Attack raakte Epsilon een van de Rhyhorn op zijn kop. Echt veel schade kon de Electric type niet aanrichten, aangezien zijn enige niet-Electric move Quick Attack was. Dit bracht Cevella op het idee om misschien een TM voor hem te kopen als ze daar het geld voor had. Dan moest ze wel even sparen en nadenken over welke TM ze aan hem zou geven. Snel rende Epsilon tussen de drie Rhyhorn's door, die om en om te raken met Quick Attack. Na een tijdje sprong hij op een van de pokémon, zich hieraan vasthouden. Hij maakte er een soort van rodeo spelletje van. "Epsilon stop maar, ik denk dat Lynn's pokémon het beter kan afmaken," vertelde ze haar pokémon die hierop meteen weer in een andere boom sprong.

Met een serie van Quick Attacks wist de Pokémon van Cevella de groep Rhyhorn nog wat schade aan te brengen. De Electric-type leek er ook nog wel plezier aan te beleven, gezien de Pokémon op een gegeven moment op een van de Rhyhorn sprong en een soort rodeo nabootste. Het was goed te zien dat de blondine toch wel de controle had over haar teamlid, want zodra die zei dat het genoeg was, schoot de grotendeels gele Pokémon weer een boom in. Meer dan het zien dat het zijn beurt was, was er deze keer niet voor nodig om Atlas in beweging te zetten. Alle drie de Rhyhorn bevonden zich nu in een groepje bij elkaar en de Carracosta stevende er met koele blik op hoge snelheid op af, de combinatie van een Rollout en Aqua Jet gebruikend waar Lynn met de prehistorische Pokémon op geoefend had. Als een soort grotere en zwaardere versie van bowlingkegels schoten de Rhyhorn verschillende richtingen op voordat ze op de grond neerkwamen. Tegen de tijd dat de wilde Pokémon aan het proberen waren weer op te staan, gebruikte Atlas Aqua Tail en Water Gun terwijl hij om zijn as draaide om zo zijn tegenstanders, die om hem heen lagen, knock-out te slaan.
Een moment bleef Lynn in stilte staan, het beeld van Atlas, een van haar teamleden, ietwat hijgend te midden van drie zwaarlijvige, uitgeschakelde Pokémon in zich opnemend. Dit was het oerinstinct dat bij de prehistorische Pokémon hoorde en dat eigenlijk alleen naar boven kwam als Atlas zich in een gevecht bevond. De jonge Trainer vroeg zich af of, mocht het karakter van Atlas anders geweest zijn, kwaadaardiger, of ze Pokémon dan wel in de hand had kunnen houden. Waarschijnlijk niet. Een oeroud instinct om te overleven in combinatie met woestheid zou niet goed gaan, en het meisje was dan ook dankbaar dat de Carracosta een haast zacht karakter bezat. Dat zachte verscheen nu trouwens weer in de ogen van de Prototurtle Pokémon en Lynn stapte op hem af. "Goed gedaan, Atlas," Sprak Lynn terwijl ze de Pokémon een klopje gaf. Zara miauwde goedkeurend, alsof een van haar leerlingen haar trots had gemaakt. De prehistorische Pokémon liet een laag, warm geluid horen en drukte zijn Trainer en zijn teamgenoot met de grootste voorzichtigheid tegen zich aan. Vervolgens richtte Lynn haar blik op de Pikachu-evolutie en diens Trainer. "Jullie bedankt, alleen was dit zeker moeilijker geworden," Zei ze met een glimlachje.

Met een combinatie van Water type en wat andere aanvallen werden alle drie de Rhyhorn uitgeschakeld. "Goed gedaan, Atlas," zei de zwartharige terwijl ze haar pokémon een klopje gaf. Snel pakte Cevella haar pokédex om te zien welke pokémon dat nou eigenlijk was. Veel meer dan welk type en dat het een Carracosta was die prehistorische pokémon was kwam er niet uit. "Jullie bedankt, alleen was dit zeker moeilijker geworden," bedankte Lynn haar en Epsilon. Inmiddels gaf de Carracosta haar trainer een tedere knuffel. Het was mooi om te zien hoe een pokémon met zo veel kracht toch zo veel om zijn trainster gaf. "Meer dan die Rhyhorn irriteren heeft Epsilon toch niet gedaan, dankzij Atlas hebben we nu geen last meer van ze. Een Carracosta, ik heb er nog nooit eerder een gezien. Hoe kom je überhaupt aan een prehistorische pokémon?"

Het blondharige meisje sprak dat haar Pokémon niet meer had gedaan dan de Rhyhorn irriteren en dat het dankzij Atlas was dat de wilde Pokémon nu geen problemen meer konden veroorzaken. "Alle kleine beetjes hebben geholpen," Antwoorde Lynn met een glimlach en een lichte schouderophaal. Atlas hield haar en Zara nog heel eventjes vast, maar liet hen daarna weer los. Zara keek een klein beetje teleurgesteld naar haar teamgenoot op en bleef gewoon lekker tegen hem aanzitten. De Prototurtle Pokémon liet een geluid horen dat veel weg had van gegrinnik en legde zijn flipper weer zachtjes tegen de katachtige Pokémon aan. Grijnzend keek Lynn nog even naar het tweetal, maar richtte haar blik daarna weer op de oudere Trainer. "Een Carracosta, ik heb er nog nooit eerder een gezien. Hoe kom je überhaupt aan een prehistorische pokémon?"
"Vorige zomer was er een toernooi waarbij je een Cover Fossil kon winnen," Begon ze, "op de één of andere manier heb ik weten te winnen, het was een leuke ervaring." Ja, nog steeds was ze trots op die overwinning. Atlas was nu al best lang in haar team te vinden en Lynn had er nog nooit ook maar over nagedacht om de Pokémon ooit te boxen. Ze was erg blij met haar zachtaardige reus, dat was zeker.

"Alle kleine beetjes hebben geholpen," vertelde de zwartharige schouderophalend. Cevella glimlachte even terug terwijl ze naar de Carracosta keek die verder ging met de Liepard omhelzen terwijl hij haar en Lynn een paar seconde geleden had losgelaten. "Vorige zomer was er een toernooi waarbij je een Cover Fossil kon winnen, op de één of andere manier heb ik weten te winnen, het was een leuke ervaring." De blondine knikte begrijpend, met een fossiel dus. Ze had er al een paar keer over gehoord maar had nog nooit een pokémon van een fossiel in het echt gezien. "Ah wat voor toernooi dan? Een gevecht of meer contest?" Voor haar was dit op zich wel interessant, aangezien ze wel nieuwsgierig was of Lynn een trainer of coördinator was. Ze had zo'n gevoel dat ze een trainster was aangezien de aanvallen van haar pokémon meer op kracht dan gratie waren.

"Ah wat voor toernooi dan? Een gevecht of meer contest?" Lynn antwoordde: "Een gevecht, of eigenlijk een serie gevechten," waar ze niet lang daarna met een kleine grijns aan toevoegde: "Als het een contest was geweest, was het me waarschijnlijk niet gelukt. Ik ben niet echt.. Gemaakt voor contests, al zou Zara het misschien nog wel wat vinden." De Liepard in kwestie, die behaaglijk tegen haar teamgenoot aan genesteld zat, keek loom naar haar maatje op. Lynn beantwoordde de ietwat vragende blik van de katachtige Pokémon met een glimlachje dat Zara ook duidelijk maakte dat het niet echt belangrijk was. De Pokémon liet haar blik weer met een tevreden gezichtsuitdrukking afdwalen. Haar maatje hield wel van aandacht, zeker als dat gepaard ging met iets lekkers, maar zonder viel ook wel te aanvaarden. Waar de Liepard helemaal geen plankenkoorts had, bleef Lynn veel liever op de achtergrond. Een groot publiek en opvallen bevielen het meisje niet, dat liet ze met alle liefde en een glimlach aan haar maatje over. "Wat vind jij van contests?" Vroeg het meisje vervolgens toch wel geïnteresseerd.

"Een gevecht, of eigenlijk een serie gevechten. Als het een contest was geweest, was het me waarschijnlijk niet gelukt. Ik ben niet echt.. Gemaakt voor contests, al zou Zara het misschien nog wel wat vinden." Vertelde Lynn terwijl ze een blik wierp op Zara. De achttienjarige knikte begrijpend, op zich waren Liepards ook wel pokémon geschikt voor contests. "Wat vind jij van contests?" Kwam er vervolgens geïnteresseerd terug. Een glimlach verscheen op Cevella's gezicht, dat was geen moeilijke vraag voor haar. "Nou ik ben een coördinator, dus ik jou er behoorlijk veel van," antwoordde ze schouder ophalend. Het was als je het haar vroeg leuker dan Gymgevechten, maar dat was een mening dus niet iedereen mee eens.

De glimlach van het blondharige meisje kondigde een positief antwoord aan, wat dan ook kwam. Er werd met een schouderophaal verteld dat de oudere persoon een Coördinator was en dat ze er dan ook best veel van shows hield. "Ah," Begon Lynn met een glimlachje, "Dat klinkt wel logisch. Heb je dan ook al aan een contest meegedaan?" Contests waren best mooi om te zien, maar daar bleef het ook bij voor haar. Het meisje begreep wel waarom toch aardig wat mensen graag en in grote getallen aan de shows meededen, maar de redenen die zij daarvoor gaven waren niet op haar van toepassing. Het staan op een podium, met de aandacht van een heel publiek op haar en één van haar Pokémon gericht, bijvoorbeeld, was niet haar ding. Lynns maatje, Zara, was ondertussen helemaal onderuit gezakt en had een tevreden uitdrukking op haar gelaat. Atlas leek het allemaal wel prima te vinden, wat waarschijnlijk ook wel zo was, de Carracosta kennende. Even overwoog de jonge Trainer om te twee Pokémon die nog in hun Pokéballs zaten er ook uit te laten, maar zag daar toch vanaf. Ze bevonden zich nog steeds in dikke mist en Lynn wist niet zeker of de nieuwste toevoeging aan haar team het onderzoekende type was of niet. Zin om naar een Cyndaquil te gaan zoeken in een bos had het meisje ook niet echt.

"Ah. Dat klinkt wel logisch. Heb je dan ook al aan een contest meegedaan?" Een wat ongemakkelijke lach verscheen op Cevella's gezicht. Wat dat betreft was ze een behoorlijk slechte coördinator. Licht schudde ze met haar hoofd. "Nee nog niet, de volgende word de eerste." Ze was dan ook nog niet zo lang op reis, plus dat er nog maar een contest was geweest dat ze wist. Op dat moment was ze aan de andere kant van de regio dus had dat ook niet veel nut. Het volgende contest zou dus echt haar eerste zijn, ze zou er dan ook voor zorgen dat ze er op tijd zou zijn zodat ze mee kon doen.

Er verscheen een ongemakkelijke lach, gevolgd door een licht hoofdschudden en de woorden dat het volgende contest de eerste zou worden. Lynn fronste even nadenkend. "Het aankomende contest.." Ze had er wel flyers over gezien maar niet erg op de inhoud van die blaadjes gelet. Het enige wat ze zicht nog vaagjes herinnerde was het thema. "Dat staat in het teken van liefde, toch?" Vroeg ze uiteindelijk, een erg lichte twijfeling in haar stem omdat ze het toch niet helemaal zeker wist. Wat ze wel wist, was dat dit contest, mocht wat ze gezegd had het thema ook echt zijn, al helemaal niets voor haar. Ten eerste omdat de aanvallen van haar Pokémon niet al te lieflijk waren, maar vooral omdat het thema haar gewoon echt niet lag. Ach, als de dan ooit toch uit het niets de neiging kreeg om aan een show mee te gaan doen, wachtte ze wel totdat er een thema voorbij kwam dat haar en haar Pokémon beter paste.

"Het aankomende contest.." begon het zwartharige meisje of ze ergens over nadacht. Waarschijnlijk zou ze er iets over willen zeggen. "Dat staat in het teken van liefde, toch?" Vroeg Lynn vervolgens dan ook met een twijfeling in haar stem. Wat ze zei klopte zo ongeveer, iets wat niet al te makkelijk was voor haar pokémon. "Dat klopt het is het Valentijns contest maar ik heb nog niet een goed idee hoe ik mijn pokémon nou echt in dat thema ga krijgen."