Ingesneeuwd ...

"Gefeliciteerd," zei het andere meisje en Dominique grijnsde kort. "Thanks," mompelde ze toen en glimlachte nog een beetje. "Eh, wat? Oh ja. Ik ben aan het trainen voor mijn vierde gym gevecht, maar daar naast doe ik ook nog mee aan contests. Ik ben immers een coördinator," zei Vivienne toen. "Het is alleen jammer dat er niet zo heel erg veel contests zijn hier in Kalos, daarom ben ik me gaan richten op de gyms," legde ze uit. Dominique knikte, zelf had ze ook nog niet al te veel aankondigingen van contests gezien. Gyms waren dingen die altijd uit te dagen vielen, contests waren maar beperkt en er kon natuurlijk maar één iemand winnen. "Uit welke pokémon bestaat je team nu trouwens?" merkte ze toen op. Haar team moest wel compleet zijn als ze de vierde gym alweer uit ging dagen, right?

"Ik heb momenteel een Charizard, genaamd Enya. Een shiny Gardevoir genaamd Fiora. Deze kleine Larvesta heet Nuria. Een Garchomp die af en toe luistert naar de naam Ryuu. Een Scizor genaamd Geralt en een Lopunny genaamd Cáel," ratelde het meisje achter elkaar door. Wauw, dat was een hele lijst en haar vermoeden dat het team bomvol was bleek dan ook correct te zijn. "En dan heb ik in m'n box nog een hele lading pokémon zitten waar ik ooit nog wel wat mee moet gaan doen, maar eigenlijk geen tijd en zin in heb," zei het meisje daarna. "Ik heb zelf inderdaad ook nog wat pokémon in mijn box zitten," zei ze toen, als teken dat het meisje niet de enige was. Ze had Lucian niet voorbij horen komen, die de elektrische pokémon zou ook wel in haar box zitten. Toen Vivienne een 'auw' liet horen keek ze op, maar natuurlijk was de Chespin het wezentje geweest wat de oorzaak was. "Well, vergeten om je voor te waarschuwen," zei ze met een lichte grijns. Warning, perfecte naam wat dat betrof. De Chespin liet een vrolijk 'Ches' horen en keek schuldbewust naar de brunette.

"Haha, ik ben zo te horen dus niet de enige hoarder hier, goed om te weten. Dan voel ik me meteen al een stuk minder schuldig over het lot van mijn pokémon in hun box," grinnikte Vivienne vervolgens en ook Dominique kon een lichte grinnik niet onderdrukken. Waarschijnlijk hadden de pokémon in haar box het helemaal niet zo slecht, dus erg veel zorgen maakte ze zich er niet om. "Nuria, stop eens," vroeg Vivienne toen op een rustige toon aan haar eigen pokémon. Deze stopte met gloeien, wat natuurlijk logisch was omdat Dominique er zelf ook net aan dacht dat de zuurstof wel eens op kon raken. Ze keek eventjes naar Admiral en deze knikte, pokémon gebruikte immers ook zuurstof. Omdat hij toch niet al te veel kon betekenen nu liet ze hem terugkeren. Niemand kon in het huisje, maar ze konden er ook niet uit. "Touché," zei Vivienne en Dominique grijnsde. Ze zag ondertussen hoe de Chespin op Vivienne's schoot neerplofte en een zacht geluidje maakte. "Heb je verder nog iets beleefd, leuke dingen gezien, leuke jongens ontmoet?" vroeg het meisje toen. "Uhm, niet echt," zei Dominique toen snel -misschien iets te snel- en ze voelde dat ze licht rood aanliep. Snel keek ze weg, waarom moest dat nou altijd gebeuren als mensen haar doodnormale vragen stelden? Misschien schaamde ze zich wel gewoon. "Ik heb gewoon wat mensen ontmoet zo hier en daar."

"Dawhh, kom op. Vertel es, wat voor mensen?" begon Vivienne vervolgens een beetje te azen. Dominique slikte een keer moeizaam en voelde hoe ze nog roder werd. "Ik zie het wel aan je hoor, wat is z'n naam?"grinnikte ze de brunette toen. Ze voelde een vreemd gevoel in haar buik en dat maakte haar zenuwachtig."Er is niets om voor je te schamen, ik heb zelf ook een vriend rondlopen hier,"* zei Vivienne op rustig toon tegen haar. Ze haalde een beetje happerend adem. "I-ik ken hem niet eens zo goed hoor," zei ze daarna wat nerveus en friemelde wat met haar vingers.

Het meisje moest toegeven dat ze er gewoon wat zenuwachtig van werd. Waarschijnlijk was het maar een gevoel dat toch weer zo over zou vliegen, dat zeker omdat hij haar toch al amper een lach gunde, en ze hem nog maar twee keer was tegen gekomen. "Dus...?" vroeg Vivienne vervolgens weer door. Het meisje voelde zich nog ongemakkelijker, ze had zijn naam nog geen enkele keer uitgesproken bij iemand. "ZijnnaamisFloydenwaarschijnlijkmaghijmetochniet." Zo, dat was er dan ook weer uit, ook al was het nog maar de vraag of het andere gezelschap iets had verstaan van haar geratel. Beschaamd keek ze weer naar de grond, dit keer met een kop zo rood als het schild van een Corphish. Ze haalde een keer diep adem en keek Vivienne toen weer voorzichtig aan, niet goed wetend wat ze moest zeggen. Arceus, wat was ze weer eens lekker dom bezig vandaag.

Eigenlijk had ze meteen al spijt vanwege het feit dat ze zelfs al enkel zijn naam aan Vivienne gegeven had. Waarschijnlijk was het maar iets wat voor een dag of wat bleef hangen, daarna zou ze hem vanzelf wel weer vergeten. "Floyd, hè" zei het andere meisje toen echter met een glimlach rond haar lippen. Dominique zag nog altijd erg rood en het was duidelijk dat ze zich kapot schaamde voor haar gedrag. "Is het een leuke jongen, hoe ziet die eruit?" vroeg Vivienne vervolgens. Dominique keek nog altijd wat nerveus weg, niet goed wetend hoe ze hier nou precies antwoord op ging geven. Ze had dit gevoel nog nooit gehad, en wist het dus al helemaal niet te verwoorden. Velen zeiden namelijk dat een eerste liefde toch nooit iets werd, en was het eigenlijk wel liefde die ze voelde? Hoe kon je van iemand houden die je nog maar een aantal keer had gesproken? Niet. "Je hoeft niet bang te zijn. Meiden onder elkaar," zei Vivienne vervolgens. Dominique keek het andere meisje weer wat ongemakkelijk aan. "Well.." begon ze toen wat zenuwachtig en wierp een snelle blik op haar Flareon. "Hij.. uhm.." Hoe moest ze hem beschrijven. "Hij is nogal.. apart.." kwam er toen dus uit. "En.. uhm.. Hij heeft zwart haar.. Gele ogen.." beschreef ze hem toen een beetje vaag. "Uhm.. Hij is gewoon.. mysterieus..?" Dat laatste kwam er nog het meest twijfelend uit van allemaal. Jeetje, op dit moment wilde ze haar hoofd het liefst honderd keer achter elkaar tegen een muur aan rammen.

"I wish you the best of luck," zei het andere meisje toen en Dominique glimlachte een keer voorzichtig. "Het klinkt in ieder geval een stuk spannender dan tussen mij en mijn vriend," grinnikte ze er toen achteraan. Dominique keek haar aan, ze had al zo'n idee wie die vriend was ja. De blonde jongen die er ook bij was geweest toen ze aan was gevallen in de Winding Woods, het kon waarschijnlijk niet anders vanwege het geen wat ze tegen elkaar hadden gezegd daar.
Ondertussen werd het ondanks de kou wat benauwder in het hutje. Wat verbaasd keek ze Vivienne aan. Ze zaten hier al wel weer een tijdje, waarschijnlijk een uur of wat. "Ligt het aan mij of is het hier wat.. benauwd..?" vroeg ze vervolgens. Ze voelde hoe haar hartslag iets versnelde toen ze zich realiseerde dat het een totaal afgesloten ruimte was op dit moment. De deur zat potdicht, er waren geen ramen en geen schoorsteen of ander luik wat open kon. Meteen voelde ze haar gezicht wat wit wegtrekken, betekende dit dat ze een probleem kregen?