{OPEN} Stupid, stupid, stupid feelings..

Stomme gevoelens. Dominique zat aan een van de vele barretjes in Lumiose City. Ze had nog nooit alcohol op, maar vandaag was een dag dat het een goed moment was om haar eerste drankje naar binnen te werken. Vandaag was een vreselijke dag, want haar hoofd bleef alleen maar bij hem. Hoe stom was het? Best zielig eigenlijk als je er wat langer over na dacht. Het meisje keek wat verbeten voor zich uit en bestelde uiteindelijk een drankje waarvan ze geen idee had wat het was, maar er zat wel een aardig alcohol percentage in. Ze liet haar hoofd op haar hand rusten. Ze kende hem amper, maar toch bleven haar gedachtes maar zo rondvliegen in haar hoofd. Was dat nou wat ze noemden: verliefd zijn? Ze geloofde het niet, misschien had ze wel last van een of andere ziekte. Ze zuchtte een keer en kreeg haar glas toen onder haar neus geschoven. Het rook sterk, maar aan de andere kant kon dat haar nu weinig schelen.

{ Open }

Het glas rustte in haar hand, wel of niet doen. Wat bedenkelijk keek ze naar het glas. De drang was zo groot, ze wilde dit irritante gevoel uit haar kop rammen. "Mag ik je een tip geven?" Het meisje keek wat verbaasd op en zag een zwartharige jongen naast haar zitten. De jongen keek strak voor zich uit en even twijfelde ze of hij het wel tegen haar had gehad. Blijkbaar zat hij met iets, want al te vrolijk zag hij er niet uit. "Ik zou dat niet drinken als je geen alcohol gewend bent." Nu keek hij wel haar kant op, het was dus tegen haar bedoeld. Het zwartharige meisje haalde haar schouders een keer zuchtend op en zette het glas met een kleine klap weer op de bar. "Je hebt gelijk.." mompelde ze en keek toen naar de barman die haar geen verdere blik waardig gunde. Hij had iets verkocht, en ook al dronk ze het niet op, hij had z'n geld al. Ze richtte haar blik nu weer op de jongen, die een glas cola voor zijn neus had staan.

Dominique richtte haar blik weer op het glas, aan de ene kant was het wel erg verleidelijk om het gewoon in één keer naar binnen te gieten. Misschien werd de hele avond dan wel in één klap zwart, dan was ze er ook weer vanaf. "Alles ok?" vroeg de jongen naast haar na een stilte die een paar tellen had geduurd. Zijn stem was rustig en ze richtte haar blik weer op de zwartharige jongen. "Ja, het gaat wel." Echter klonk haar stem niet erg overtuigend, maar Dominique was niet iemand die goed was in liegen. Ze was weer even stil en luisterde naar het lawaai wat alle andere mensen in de bar maakte. Geroep, gelach, geklets, geschreeuw en natuurlijk muziek. "Met jou?" besloot ze toen te vragen, want hij zag er ook aardig derp uit.

"Je klinkt anders alsof je ieder moment in huilen uit kan barsten," merkte de jongen vervolgens op, waarop ze niet echt een reactie gaf en enkel naar het sterk ruikende glas keek. "Het is niet mijn beste dag ooit," zei de jongen toen. Het meisje speelde ondertussen wat met haar vingers, niet goed wetend hoe ze moest reageren. "Ach.. Soms heb je van die dagen," mompelde ze en wierp een zijdelingse blik naar de jongen met het zwarte haar. Jeetje, wat moest ze nou tegen zo'n persoon zeggen? Het was een moeilijk gesprek geweest tot nu toe, en als er iets was waar ze niet zo van hield, dan waren het gesprekken die zo stroef liepen. Maar zelf kon ze ook niks beters bedenken.

"Oi, niet echt gaan huilen hoor, dan krijg je je glas weer terug," merkte de jongen op, waardoor ze ondanks alles een kleine glimlach niet kon onderdrukken. Ze pakte het glas in haar handen, schoof het vervolgens terug naar de barman en knikte, ze hoefde het niet meer. Voorlopig niet in ieder geval. De man achter de bar knikte een keer en goot het leeg, waarschijnlijk dacht hij dat ze het sterke spul niet lekker vond ofzo. "Ik ben Raven trouwens," stelde de zwartharige jongen zich toen aan haar voor, waarna hij een slok nam uit zijn eigen niet-alcoholische drank. "Dominique is de naam," stelde ze zich toen voor en bestelde een simpel glas water, beter voor haar op dit moment waarschijnlijk. "Uit welke regio kom je?" besloot ze toen maar te vragen.

"Veel beter idee," mompelde de zwartharige met de grijzige ogen vervolgens en ze glimlachte eventjes. Ja, ze zou gewoon nog even moeten wachten voordat ze begon aan de alcohol. Voor nu was water inderdaad een veel betere en verstandigere oplossing voor haar.
Toen ze vroeg uit welke regio hij kwam was het heel even stil. Ze nam rustig een slokje van haar water en keek in de richting van Raven. "Sinnoh, jij?" zei hij toen vervolgens. "Hoenn," beantwoordde ze zijn vraag toen simpel. Als je zou zien dat ze een meerdere starters met zich meedroeg kon het nog wel eens giswerk worden uit welke regio ze nou echt kwam, al was het vanzelfsprekend dat ze de Sceptile al het langste had, en dus uit Hoenn kwam. Maar een vreemde kon het nooit vanzelfsprekend zeggen. "Welke pokémon heb je nu dan allemaal?" vroeg ze toen lichtjes nieuwsgierig, nog een slok van haar water nemend.

Nieuwsgierig keek het meisje naar de zwartharige jongen, benieuwd naar de pokémon die hij allemaal zou bezitten. Ze keek toe hoe de jongen zijn glas neerzette. Zelf nam ze nog een slokje van haar water en liet het glas toen ook even op de bar rustten. "Ik heb een Lucario, Riolu, Noivern en een..." Het meisje hoorde de klik ook die de jongen had onderbroken, en voordat ze met haar ogen kon knipperen stond er een rode kip op de bar. Het wezentje begon vervolgens vrolijk flapperend rond te rennen. Her en der stootte het glazen om, waarna Raven het wezentje van de bar af wist te grissen. "Nagoya!" siste de jongen en Dominique moest even kort grinniken. Dat was een.. vrolijk beestje. "Torchic, leuke pokémon," zei ze vervolgens met een vrolijke glimlach en keek toen naar de omgegooide glazen. Ondertussen kwam natuurlijk ook de man die achter de bar had gestaan aangerend, kijkend wat de schade was.

Een kleine grinnik ontsnapte uit haar mond toen Raven de opmerking maakte of ze zijn Torchic wou hebben. Vervolgens werd haar aandacht getrokken door de licht geïrriteerde barman. Raven had de rode pokémon verstopt onder zijn capuchon, verstandig aangezien hij anders nog meer problemen kon krijgen. "Klein ongelukje, volgens mij heeft er iemand genoeg gehad," zei de zwartharige om haar vervolgens aan te kijken. Ze voelde hoe haar wangen lichtjes rood kleurden, en merkte toen pas op dat zijn ogen er iet wat vreemd uitzagen. Apart. "Moet je maar geen alcohol aan minderjarige verkopen," kaatste Raven vervolgens terug. Dominique zag nog altijd aardig rood, wat waarschijnlijk enkel nog wat geloofwaardiger over zou komen. De barman liep mopperend weg en een halve glimlach kwam weer op haar gezicht te staan. "Sorry daarvoor.." zei de zwartharige toen op een zachte toon. "Geeft niet," zei ze en nam vervolgens een kleine slok van haar water, gewoon om een houding aan te nemen. Echt veel anders wist ze niet meer te zeggen, dus dronk ze nog een paar slokjes. Haar wangen waren nog altijd rood.