Fog in the Ghetto |SIU, & Lily Sunset

Lily at wat van haar broodje en luisterde naar Mae. Die was blijkbaar net aangekomen in Kalos. Zij was er al wat langer, maar wilde er eigenlijk ook weer weg. Naar Hoenn. "En, ben jij hier al lang?" Lily keek op van haar broodje en schudde haar hoofd. "Nee, ik ben hier een tijdje geleden komen wonen, in Santalune. Maar eigenlijk wil ik graag naar Hoenn," ze dacht niet dat ze moest uitleggen waarom precies. Als je een Combusken had, een Hoenn starter, zou het wel begrijpelijk zijn. Wat ze graag wilde was de eerste boot naar Hoenn. Ze mocht van haar ouders reizen, dus dan kon ze ook wel naar een andere regio reizen. Een vliegende pokémon hebben zou ook wel handig zijn. Kon ze grote afstanden makkelijk afleggen. Maar een leuke wist ze nog niet. Lily zuchtte en keek even naar Luna die in een van de cakejes pikte. Met Luna een reis door Hoenn maken. Dat was iets wat ze altijd had willen doen, maar de verhuizing naar Kalos had dat van haar afgepakt, tijdelijk dan. Lily besloot verder te vragen. "En waarom ben jij hier in Kalos?"

Als antwoord op Mae's vraag vertelde het roodharige meisje dat ze een tijdje geleden hier in Kalos was komen wonen, in Santalune, maar dat ze eigenlijk naar Hoenn wilde. De brunette wierp een blik op de Combusken die bezig was met het eten van een cakeje op de leuke manier die bij vogelachtige Pokémon hoorde. Als ze het goed had, was dit de evolutie van Torchic, één van de starters uit Hoenn. "Maar," Begon Mae met een niet-begrijpende uitdrukking op haar gezicht. Dat Lily uit Hoenn kwam was wel duidelijk, alleen de reden waarom ze dan al weer terug wilde niet. Het was toch best leuk hier in Kalos? Of, nou ja, dat vond zij dan. Blijkbaar dat het roodharige meisje tegenover haar daar anders over, wat natuurlijk ook goed was. Meningen moest verschillen, anders was alles ook weer zo saai. "Heb je het hier dan niet naar je zin?"
Max had ondertussen zijn roze snack op en probeerde een kruimel die zich onder zijn bek bevond weg te likken. Het lukte niet echt. Lachend veegde Mae de kruimel weg, terwijl de Herdier nog steeds probeerde zijn onderlip te likken, wat voor een belachelijk beeld zorgde. "Gek beest," Murmelde de brunette nog op liefkozende toon voordat ze haar aandacht met een glimlachje weer op Lily richtte. "En waarom ben jij hier in Kalos?" Mae's glimlach werd nog iets groter, waarna ze op opgewekte toon begon te vertellen: "Oh, ik wilde graag meer van de wereld zien. Kalos was het onbekendst voor me, dus leek het me gewoon het leukst om hierheen te gaan!". Ze was immers op reis gegaan voor het avontuur, dan kun je toch niet naar je buurregio gaan, gewapend met een gedetailleerde kaart?

"Maar, heb je het hier dan niet naar je zin?" Lily zuchtte en keek even uit het raam. "Nee, dat is het niet. Het is meer dat ik er altijd van droomde om door Hoenn te reizen en toen moest ik verhuizen.." ze zweeg even, het was gewoon zo. Hoenn was de plek waar ze heen wilde en niet mocht. Maar nu ze zelfstandig reisde konden haar ouders niet meer zeggen waar ze wel en niet heen mocht. Ze kon naar Hoenn, maar misschien was het wel slim nog even te blijven. Anders kwam er argwaan en zo. Het beeld van Max die bezig was met zijn kruimel leidde haar af en Lily glimlachte. Zolang er pokémons waren was er iets dat zin had.
"Oh, ik wilde graag meer van de wereld zien. Kalos was het onbekendst voor me, dus leek het me gewoon het leukst om hierheen te gaan!". Lily knikte bij het horen van dat antwoord. Ze kon het ook wel begrijpen, maar het was haar wens om Hoenn te bezoeken en dat zou ze doen ook. "Ga jij eigenlijk naar dat bal?" Vroeg Lily om het gesprek verder te voeren. Ze had er van gehoord, maar of ze zou gaan...

Al knabbelend aan haar koekje keek Mae toe hoe het roodharige meisje tegenover haar, nadat zij haar een vraag had gesteld, zuchtte en uit het raam keek. Dat zou precies zijn wat er zou gebeuren als dit een film was, dacht Mae, maar ze weerhield zichzelf ervan om dat hardop uit te spreken. Het gesprek ging niet over films en Lily zou het vast raar vinden als zij over dat onderwerp opeens iets zou opmerken. De glimlach die echter op het gezicht van de brunette was verschenen toen haar gedachten naar films af waren gedwaald, kon het meisje echter niet tegenhouden. Ook niet echt gepast; het meisje tegenover haar stond op het punt om te gaan vertellen waarom ze niet in Kalos wilde blijven, zat zij hier te glimlachen achter haar koekje. Zo snel als de glimlach verschenen was, verdween hij dan ook weer en werd verruild door een neutrale, maar vriendelijke gezichtsuitdrukking. Oké, ze was er klaar voor. "Nee, dat is het niet. Het is meer dat ik er altijd van droomde om door Hoenn te reizen en toen moest ik verhuizen.." Voor een moment bestudeerde Mae het halve koekje dat ze in haar handen hield met een fronsje. "Dat is niet leuk, nee." Sprak de brunette terwijl ze haar bruine blik weer op de roodharige tegenover haar richtte en met een glimlach vervolgde: "Maar je kan altijd weer weggaan, of dat nu al is of later, als je wat meer van de regio gezien hebt," Iedereen moest vrij zijn om in ieder geval te proberen te doen wat hij of zij wilde, vond Mae. "Het is immers niet zo dat je hier gedwongen en voor eeuwig vast zal zitten." Eindigde de brunette met een vrolijke knipoog. Ze schatte Lily niet veel jonger dan haar, wat moest betekenen dat zij over zo'n twee, drie jaartjes door de maatschappij een als een volwassene gezien werd en dat zou weer mogelijkheden kunnen creëren, zeker als het meisje weg wilde maar haar ouders hier bleven. Daarbij, een reis was ook niet voor altijd; wie weet kwam de roodharige daarna wel terug naar Kalos.
Max, nog steeds bezig met een denkbeeldige kruimel, merkte dat de Trainer van de Combusken naar hem keek en stopte mid-lick. Niet al te lang daarna schoot de tong van de Herdier naar binnen en ging de Pokémon aan Mae's voeten liggen. Zijn gebruikelijke rustige en berekenende houding was weer terug, alsof er niets aan de hand was. Mae zelf had zich bij de aanblik van haar vriend niet stil kunnen houden, en barstte in lachen uit. De Herdier, die net zijn ogen net had dichtgedaan om zo de rust te laten wederkeren, opende één oog en keek met een zucht op naar zijn Trainer. "Diep van binnen ben ook jij nog een klein kind, Maxwell." Glimlachte Mae, waarop Max een luide zucht liet horen. "But I still love you!" Vervolgde de brunette grinnikend, waarna ze even door de vacht van de Loyal Dog Pokémon woelde om zich daarna weer op Lily te richten.
"Ga jij eigenlijk naar dat bal?" Mae opende haar mond om vrolijk antwoord te geven. Het bal!
Frons.
Wacht, het bal? "Een bal? Wanneer?" Vroeg de zestienjarige nieuwsgierig. Ze had er nog helemaal niets over gehoord, maar het meisje wist nu al dat ze er heen wilde. Al was het alleen om de sfeer te proeven en, hopelijk, wat hapjes mee te pikken.

Lily grinnikte mee bij het zien van Max, het waren altijd wel grappig momenten als je met je pokémons was. Mae bleek niks te weten van het bal, maar ze was dan ook maar een dag in Kalos. "Nou, er komt een bal voor de jaarafsluiting," antwoordde Lily. Ze pakte haar tas en zocht de uitnodiging die werden uitgedeeld. "Iedereen is welkom," ging ze verder toen ze het ding in haar hand had en nog eens doorlas. "Het is een gemaskerd bal, er zal gratis eten zijn en om middernacht is de grote afsluiter met vuurwerk." Lily keek op om de reactie van Mae te peilen, zelf wist ze niet zeker of ze er heen ging. Misschien als ze op tijd een jurk en masker vond, maar anders zou ze waarschijnlijk op een pleintje met iedereen van har vuurwerk genieten, een oliebol eten en later nog wat drinken.. Maar aan de andere kant was zo een bal het proberen ook wel waard. "Ik weet nog niet zeker of ik ga.." Mompelde Lily in gedachten verzonken. "Hier," ze reek het papier met de uitleg naar Mae zodat ze het ook kon lezen.

Geïnteresseerd luisterde Mae met haar kin steunend op haar handen naar wat Lily allemaal vertelde. De brunette had toch al besloten te gaan, maar de dingen die het meisje tegenover haar opnoemde, maakten het event alleen maar aantrekkelijker. "Dat klinkt leuk!" Sprak de zestienjarige dan ook zodra Lily klaar was met het opsommen van de informatie. "Er komen vast veel mensen op af," Ging ze verder "Vuurwerk valt eigenlijk altijd wel in de smaak." Zeker voor Mae. Ze hield ervan. De kleurige vonken in de lucht, die voor enkele momenten de nacht kleurden om vervolgens voor altijd te verdwijnen en alleen te blijven bestaan in de herinnering van degene die ze gezien hadden en de knallende, schrille en vooral harde geluiden die je deden opschrikken en lachen om je eigen reactie. En het beste was misschien nog dat het maar één keer per jaar was, zodat het iets speciaals bleef. Mae haalde haar handen vanonder haar kin vandaan en pakte het papier aan. Terwijl haar ogen over de regels vlogen, luisterde ze naar de in gedachten verzonken Lily. "Gewoon doen, joh," Moedigde Mae het meisje aan, waarvoor ze even van het pamflet opkeek om het roodharige meisje een bemoedigende glimlach te schenken. "Da's gezellig!" Na de tijd van aanvang en de locatie van het papier afgelezen en in haar geheugen geprent te hebben, schoof Mae het ding over de tafel terug naar Lily, waarna ze weer iets te eten van haar langzaam maar zeker slinkende stapel nam. Hoewel het erg veel leek, had de hoop vooral uit kleinere dingetjes bestaan en verdween het dan ook allemaal snel in Mae's maag. "Wel raar; als je mensen ontmoet op dat bal weet je later  niet echt wie ze waren, omdat ze een masker droegen." Murmelde de brunette.

Volgens Mae moest ze het 'gewoon doen' maar de twijfels bleven wel. Lily keek naar het meisje tegenover haar en bewonderde haar enthousiasme. Haar broodje was al snel op en nu zat ze vooral te kijken hoe Mae haar, nu veel kleinere, stapel eten weg werkte. "Wel raar; als je mensen ontmoet op dat bal weet je later niet echt wie ze waren, omdat ze een masker droegen." Lily knikte en grinnikte even. "Aan de andere kant. Als je iets heel gênants doet weet niemand wie je bent." Luna kraaide instemmend mee, al had ze waarschijnlijk geen idee waar het over ging. De Combusken was klaar met haar snacks en wilde ook deelnemen aan het gesprek. "Dus jij gaat er heen?" Wat nieuwsgierig keek Lily Mae aan, zij was misschien geen baltype, maar dat kon Mae wel zijn. Of je ging er gewoon heen voor het eten, kon ook. Het was gratis... Er kwamen al meer mensen binnen. Lily keek om zich heen, straks moest ze maar even naar haar kamer, zich opfrissen en zo. Luna gaapte, nu was zij weermoe. Dit ging een laaaaaaange dag worden.

Voor Mae viel het wel te merken dat Lily nog niet helemaal overtuigd was, en dat haar eten op was. De zestienjarige keek neer op het koekje dat ze net uit de stapel had gehaald en bood het vervolgens met een glimlach aan het andere meisje aan. "Als je het niet probeert, heb je later misschien nog wel spijt." Voegde de brunette aan haar eerdere woorden toe. Toen het roodharige meisje dan ook later op Mae's opmerking reageerde dat men, als je iets gênants deed niet zou weten wie je was vanwege het masker, grinnikte Mae even, deels om de woorden van het meisje tegenover haar, en deels vanwege diens Pokémon, die vrolijk gekraaid had. "Daarom, als niemand je toch kan herkennen, waarom zou je dan niet naar het bal gaan?" Als nieuwe doel voor vandaag had Mae Lily proberen over te halen om naar het bal te gaan. Ze had geen idee of het meisje gewoon niet van sociale dingen hield, of dat ze iets tegen klassieke muziek had, of zoiets, maar de roodharige zou er vast en zeker een leuke herinnering aan overhouden als ze wel ging.
"Dus jij gaat er heen?" Max had onder de tafel zijn hoofd op Mae's voet gelegd en daarom had de brunette even naar beneden gekeken, maar nu richtte ze haar blik met een grote glimlach weer op Lily. "Natuurlijk! Ik zie geen enkele reden om niet te gaan," Op haar vingers telde de brunette: "Gratis eten, veel mensen om te leren kennen, vuurwerk.. En daarbij is het vast zoiets dat maar één keer plaatsvindt, als je dan toch in Lumiose bent, kan je net zo goed een kijkje nemen."

Lily glimlachte toen Mae begon met het opnoemen van al die voordelen van het bal. "Oké, ik snap het. Ik denk er over na. Als ik iets leuks zou vinden om aan te trekken.." Nadenkend keek de roodharige even naar buiten, je moest helemaal opgetut komen. Dat was niks, maar er waren ook wel leuke jurkjes en zo. En je moest een masker dragen, die waren ook altijd grappig. "Heb je eigenlijk nog meer pokémon behalve Max?" Nieuwsgierig keek Lily Mae aan, het was altijd leuk nieuwe pokémons te zien. Of er in elk geval over te horen. Zelf had ze alleen Luna en Simba, een vuurteam, en dat zou niet snel veranderen!

Beetje kort... ><

In ieder geval overwoog het roodharige meisje het nu. Een grote glimlach stond op Mae's gezicht toen Lily zei erover na te denken, mits ze iets leuks vond om aan te trekken. "Dat lukt je vast wel." Sprak ze vol vertrouwen. Als je ergens mooie kleding kon vinden, zou het in Lumiose City zijn. Mae had gehoord dat er ergens een hele chique boetiek zat, maar had geen moeite gedaan om er heen te gaan. De kleding die ze nu bezat beviel haar prima en daarbij waren de prijzen blijkbaar verschrikkelijk hoog. Met het koekje dat Mae aangeboden had werd nog steeds niet gedaan, dus stopte de brunette het, na even haar schouders opgehaald te hebben, in haar eigen mond.
De vraag of Mae nog andere Pokémon had, werd al snel gesteld. De zestienjarige ging even met haar hand over de riem waaraan haar Pokéballs zaten. Ze was erg tevreden met haar team, ondanks dat de Pokémon nog niet erg getraind waren. "Ik heb nog een Girafarig en Skarmory bij me, maar het lijkt me geen goed idee ze hierbinnen eruit te laten." Grinnikte Mae. Felix zou de boel in zijn enthousiasme binnen een paar seconden op stelten gezet hebben en Bella zou zich waarschijnlijk niet zo op haar gemak voelen.

Lily knikte, het was zeker niet slim pokémon los te laten die er, mogelijk, een bende van zouden maken. "Girafarig, zijn dat die pokémon met een levende.. staart?" Vroeg ze nadenkend, veel verstand van alle pokémon had ze niet, in elk geval niet van pokémons die geen vuur als type hadden. Maar een pokémon met een levende staart, dat zou je wel onthouden. Het zou vast raar zijn, een pokémon te hebben met praktisch twee koppen, zou de staart dan ook eten? En een Skarmory, die kende Lily dan weer wel beter. Skarmory vlogen vaak rond in het vulkanische gebied. Hier waren ze waarschijnlijk ook wel te vinden in zulke gebieden. IJzeren vogels, ze waren best gevaarlijk als je niet goed oplette. Ze waren wel indrukwekkend, de beide pokémon. En ze evolueerden ook niet meer, niet zo als Simba of Luna die nog een evolutie voor zich hadden. Lily keek even naar Mam, ze wist dat de evolutie van de Herdier niet bijzonder mooi was, wel indrukwekkend voor zover mogelijk voor een één meter twintig grote hond. "Ben je eigenlijk van plan Max zo te trainen dat hij evolueert?" Vroeg ze nieuwsgierig aan Mae.

De opmerking over de levende staart deed Mae onbewust glimlachen. "Ah, Chomper.." Bella's tweede brein had al vaker voor lachwekkende situaties gezorgd. Nou ja, voor Mae dan. Mensen die door het ding gebeten werden vonden het vaak niet zo fijn, en Bella ook niet. De Girafarig leek zich er soms voor de schamen dat ze iets wat in feite haar eigen staart was, niet onder controle had. Behalve in gevechten, dan. Daar deed Bella altijd precies wat ze doen moest, en Chomper dus ook. Maar ja, zo vaak kwam het ook weer niet voor en sinds Chomper zo'n twee à drie keer zijn vlijmscherpe tandjes in iets had geprobeerd te zetten, besteedde Bella meer aandacht aan het bij mensen weghouden van haar staart. "In gevechten is het erg handig," Ging Mae verder na zichzelf uit haar gedachten geschud te hebben, "Voor tegenstanders is het moeilijker om haar in de rug aan te vallen, er kan zelfs meteen een aanval terug gedaan worden. Maar erbuiten.. Laten we het er maar gewoon op houden dat ongelukjes gebeurden, al is het nooit al te erg geweest." Eindigde ze met een knipoog. Tandafdrukjes waren niet zo erg als een afgebeten hand, toch?
Over haar volgende antwoord dat Mae wat langer na dan normaal voor het meisje was. Sinds een tijdje was het besef gekomen dat Max ooit zou evolueren in een Stoutland. Stoutlands waren.. Intimiderend, maar Mae wist niet zeker of ze wel wilde dat Max veranderde en of Max dat zelf überhaupt wel wilde. "Ik weet het nog niet," Antwoordde Mae dan ook voorzichtig "Al zou de strijd tegemoet rijden op een megahond misschien wel gaaf zijn."

Lily glimlachte terwijl Mae uitlegde over de staart van haar Girafarig, die blijkbaar 'Chomper' hete. Het zou vast een grappig gezicht zijn, een levende, bijtende staart. Luna trok even aan haar trainers mouw om aan te geven dat ze haar bakje niet meer wilde vast houden. Lily pakte het ding aan en zette het bij de rest van het afval. "Kun je eigenlijk wel op een Stoutland rijden?" Vroeg Lily zich hardop af terwijl ze de dingen een beetje op orde zette. Afval bij het afval en de dingen die je weer moest afgeven op een andere kant. "Zijn ze daar groot genoeg voor?" Bedenkelijk keek de roodharige even naar buiten, door het raam. Ze kon niet echt een goed beeld van een Stoutland maken, het waren Unova pokémon en normaltype, niet echt van haar interesse. Maar naar wat ze wel wist waren Stoutlands wat groot en log.
"Waar kom je eigenlijk vandaan?" Ging Lily nieuwsgierig verder, ze had al verteld dat ze uit Hoenn kwam. Maar waar Mae precies vandaan kwam wist ze niet. Herdier was een Unova pokémon, Girafarig eentje uit Sinnoh en Skarmory kwam in verschillende regio's voor. Sinnoh of Unova was dan de meest logische plek, al kon het ook zo zijn dat ze uit een hele andere regio kwam.

Lang hoefde Mae niet na te denken over de vraag die Liliy vervolgens stelde. Dat was eigenlijk niet zo heel raar, vaak zei Mae gewoon meteen wat er in haar opkwam. Dat ze enkele seconden had genomen om over de evolueer-vraag na te denken, wat eigenlijk bijzonderder in het geval van de brunette. "Vast wel," Antwoordde ze dan ook vrolijk, "Als je 'n beetje klein bent, ten minste. Of als je een grote Stoutland hebt." Mae volgde de blik van het roodharige meisje naar het raam. De zon was al op, zag ze, en de normaal zo drukke straten van Lumiose begonnen langzaam weer vol te stromen om tot dat typische straatbeeld te komen. "Ben je eigenlijk niet moe?" Vroeg de zestienjarige met een fronsje. Ze had Lily nogal wakker gehouden met dit gesprek, misschien had ze wel baat bij slaap.
"Waar kom je eigenlijk vandaan?" Met een glimlach antwoordde Mae: "Unova, daar was ik zo niet heel lang geleden nog. En nu ben ik hier!" Vandaag was haar twee dag, ja. In ieder geval was Mae nu al veel meer overkomen dan in de rest van haar leven. En ze was er blij mee. De hand van de brunette ging automatisch naar haar bord voor de zoveelste keer, maar greep niets meer dan lucht. "Oh," Voorzichtig schoof Mae haar nu lege bord onder dat van Lily en al het afval wat daar nog op lag aan afval en bestek. "Van die regio heb ik ook eigenlijk nog maar weinig gezien, als ik hier klaar ben, ga ik misschien nog wel terug. Of ik bewaar het voor het laatst en ga eerst alle andere regio's af!"

Unova, de plek waar Mae en Max vandaan kwamen. "Is dat niet die plek met het lab? En je hebt nooit een starter gehaald?" Vroeg Lily er nieuwsgierig achteraan, je kon niet zeggen dat zij geen starter had, al was Luna niet uit het lab. "Welke starters heeft Unova eigenlijk?" Vroeg ze zichzelf daarna hardop af. Ze kende verschillende starters, de Hoenn starters bijvoorbeeld, en nog wat vuurstarters. Je had Chimchar, Charmander, Cyndaquil, Fennekin, al was van dat rijtje alleen Cyndaquil echt leuk. Apen, draken, heksen, dat was niet echt dat waar ze dol op was. Lily keek even naar het afval en stond toen op. "Ik ga dit even weggooien, oké?" Gaf ze als verklaring terwijl ze de dingen bij elkaar zocht die weg konden.
Na de dingen op de juiste plek te hebben gezet liep de roodharige weer terug naar de tafel met Luna, Mae en Max. Luna gaapte wijd en keek haar trainer vermoeid aan. Lily glimlachte en onderdrukte zelf een gaap, met wat moeite. Ze was redelijk moe na deze korte nacht.