Let's check

Vandaag zouden er nieuwe spullen op de Black Market komen, al verwachtte de man niet bepaald veel van deze lading, was het altijd wel mooi om een poging te gaan wagen om er even te gaan rondsnuffelen. De witharige sloeg een steegje in, deed dat nog een paar keer tot hij in de albekende duistere steeg stond, diverse Pokémon waren er te zien en drie soorten mega-stones, alledrie van Pokémon die Ren niet had en ook niet van plan was om te nemen. Even bekeek hij de drie Pokémon die in de kooitjes te zien waren, hij herkende de Totodile wel omdat deze een starter is maar de vogel en hond waren onbekend. Al leek de blauwe Big Jaw Pokémon hem wel een leuke nieuwe toevoeging bij zijn team, was het beestje waarschijnlijk best duur. De witharige deed niet eens de moeite om de prijs van het beestje te vragen, draaide zich om en liep het steegje uit en begaf hemzelf weer naar een hoofdstraat, waar hij ging mengen met de enorme groep van mensen en hun Pokémon. Bij de poort van route vier ging hij zich wurmen door de mensen om de poort te bereiken en al had Ren er eigenlijk niks te zoeken, was het altijd wel leuk om te zien hoe mensen die hun reis pas waren begonnen boos te zien worden omdat ze om welke reden dan ook met iets hadden verloren.

De witharige rechtte zijn hoofd bij het horen van een één of ander hard geluid, het hoorde niet bepaald bij de 'alledaagse' geluiden die normaal in Lumiose City te horen waren. Zijn ogen richtten op twee mensen, de vrouw van de twee hield de ander op de grond met haar hak, ai, had hij even geluk dat het hem niet was. De witharige bleef daar gewoon een tijdje staan terwijl de man die gevloerd iets aan het kreunen was, alleen was het onmogelijk om net goed te horen wat deze kreunde door de herrie, waarschijnlijk gewoon onzin, Ren verwachtte er weinig van. Stiekem deed de vrouw hem iets aan Myra denken maar niet helemaal. Verderop kwam een groep mensen aan, welke iets weghadden van de gevloerde man en nadat deze zagen hoe hun maat op de grond lag, inclusief een hak op zijn rug, leken ze nogal kwaad. Terwijl hun op de vrouw afstormde bekeek de man op zijn gemakje alles wat voor hem gebeurde, dit kon misschien nog eens vermakelijk worden.

Al snel had de groep de blauwharige omsingeld, al had Ren eerder gezien hoe ze een van die mannen had gevloerd was dit misschien te veel voor haar. Het enige was dat hij haar niet meer kon gaan helpen, als hij het wou natuurlijk. Niet veel later werd ze de lucht in getild, dat was geen probleem maar de manier waarop wel, want vlak onder de nek van de vrouw was een flinke hand te zien die haar strak vasthield, daarna klonk een geschreeuw van pijn, het was een mannenstem, dat was duidelijk. Een holle klap klonk en de grootste man viel bewusteloos neer, even trok Ren een pijnlijk gezicht, onthouden, geen ruzie met haar krijgen. ”Thanks for the help,” werd er naar hem toegebriest, ze leek alles behalve blij met zijn geweldige 'help', het liefst wou de witharige een sarcastish antwoord terug geven maar gezien hij nog langer wou leven, leek dat niet al te handig. "Gaat het een beetje?" domme vraag maar dat realiseerde Ren zich pas toen de woorden zijn mond al hadden verlaten, natuurlijk ging het niet, ze was net half gewurgt.

”Ik voel me kiplekker, ondanks dat ik half werd gewurgd en ik in m’n eentje een dronkaard heb neergehaald en waarschijnlijk het ziekenhuis in heb geslagen. Wat denk je zelf, eikel!?” Ren negeerde het maar dat hij eikel genoemt werd, en wreef even door zijn haar "Het spijt me dat ik nietheb geholpen." het was niet dat hij het bepaald meende maar tja, er was weinig wat hij werkelijk had kunnen doen gezien het voor zijn gevoel zo snel ging. Even bestudeerde de witharige de vrouw, niet te opvallend, haar ergste wond leek bij haar nek te zijn, zou hij haar naar het ziekenhuis moetn brengen? Waarschijnlijk wel maar of ze zijn hulp nu zou accepteren was de vraag. "Zullen we even langs het ziekenhuis langs gaan om te kijken hoe het met je gaat?" verliet het twijfelachtig zijn mond, met vrouwen kon hij nooit zeker weten wat ze wouden maar wat Ren wel wist op het moment was dat de blauwharige kwaad was, echt kwaad.

”Doesn’t matter,” werd er gemompeld en nadat de with\rige vroeg of ze naar het ziekenhuis even moest gaan wees ze zijn aanbod vriendelijk af, het kon wel eens de goede kant opgaan met de twee. ”Alysha Rose, btw,” stelde de blauwharige haarzelf voor. Ren knikte en stelde hemzelf op zijn beurt voor ”Ren Hidoh.”terwijl hij dat zei pakte hij haar hand en schudde deze rustig. Even liet hij zijn blik varen naar het groepje mannen, welke al weg leken te zijn, ook lekker snel zeg. ”En, wat ben jij vooral hier aan het doen in Kalos?” vroeg Ren maar om een ongemakkelijke stilte te voorkomen. Het leek er op dat de meeste mensen niks hadden gezien van het ‘ongeluk’ en de twee gewoon negeerden en rustig met hun dag verder gingen, bezig zijn met wat ze ook aan het doen waren.

”Ik ben pas enkele dagen geleden aangekomen en ik geloof dat ik hier inmiddels al een zekere reputatie begin op te bouwen als mensen me zo blijven aanvallen, dus tja,” een droog glimlachje verscheen op zijn gezicht terwijl rustig luisterde naar het volgende wat naar was Alysha te zeggen had ”En jij? Wat doet iemand zoals jij in deze stad en de regio?” neutraal haalde de witharige zijn schouders op ”Ik ben hier een jaar geleden overgebracht voor mijn werk, niks bijzonders.” Natuurlijk was hij niet van plan om te gaan vertellen dat hij voor Team Rocket ‘werkt’ dat is niet iets wat iedereen hoefde te weten. Een kleine, onopmerkzame zucht ontsnapte zijn mond, niet bepaald om een reden.

Alysha rekte haarzelf uit, waardoor het knoopje van het uniform die ze droeg strak begon te staan, alsof het ding bijna kon wegspringen. Als man zijnde vond de witharige het eigenlijk helemaal geen probleem in de situatie waar Ren zich in bevond, zolang ze hem maar niet ging verlammen in ieder geval. ”En wat doet zo’n man als jij voor een stoer werk dan? Zal vast wel heel zwaar zijn, iets waar mijn tedere lichaampje niet tegen kant, waarschijnlijk,” ietwat vaag haalde Ren zijn schouders op, aan een kant wou de man natuurlijk niet vertellen dat hij voor Team Rocket werkte maar er was iets aan die vrouw dat het eigenlijk geen probleem leek om het te vertellen ”Valt wel mee.” het is een lichte vorm van..”[/b] zijn stem bleef een paar kleine tellen hangen, hoe kon hij zijn ‘werk’ het beste formuleren? ”Veldwerk.” besloot hij maar. ”Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik zal je geen pijn doen. Ondanks dat je me niet hebt geholpen,” ach, hij bleef in welk geval nog leven maar die koude ondertoon in haar stem, dat was iets waar hij mee moest oppassen ”En wat voor werk doe jij?”

Alysha leek nogal last van haar nek te hebben maar ze had al eerder gezegd dat de vrouw niet naar het ziekenhuis wou, dus waarschijnlijk zat het wel goed. "Niets bijzonders, een beetje hier, een beetje daar. Vooral ... veldwerk," hoe toevallig, deden ze allebei veldwerk, een gemeen glimlachje verscheen op het gezicht van de blauwharige, dus zij kon het spelletje ook doen? ”Maar wat voor soort veldwerk dan precies? Want ik denk niet dat het bepaald zwaar is voor jou.” er verscheen een grijnsje rond het gezicht van de man, natuurlijk had hij haar eerder gezien samen met de kracht die ze had maar een geintje kon geen kwaad of in welk geval, bij de meeste mensen niet.