Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Eve wandelde met slome passen door het onbekende stadje, ze was hier nooit eerder geweest. Met een slome blik in haar rechteroog dacht ze terug aan de tijd dat ze nog op straat leefde, het was alweer 2 jaar geleden. Een lachje ontsnapte aan haar lippen toen de gedachte van de twee pokémon naast haar door haar hoofd zoefde. Eve wierp een blik op de Houndour en de Zuroa, zo onschuldig, en toen betekende ze zoveel voor haar. In haar vroegere leven had Eve geen vrienden gehad, geen warme armen om haar heen, slechts de koude stoepgrond waar ze elke nacht doorbracht. Ze sloot haar ogen en bleef even stil staan, waarom had ze het zover laten komen? Haar hand ging naar de zwarte ooglap voor haar linker oog, ze had weg moeten rennen, terug moeten vechten, maar toen was ze nog maar 15 geweest. Ze was te jong, veel te jong. Het zwarte leer voelde koud tegen haar huid, snel wisselde ze het gevoel van het koude leer voor de warme vacht van de Houndour. 'Raist, hoe blijf je zo warm?' Fluisterde ze zachtjes terwijl ze door het zwarte haar kroelde. De Houndour piepte even en schuurde tegen haar been, soms was het net een kat. Eve lachte en vervolgde haar weg terwijl ze de Zorua in haar armen nam. 'En jij Rori? Hoe blijf jij warm?' Als antwoord gaf de Zorua een lik over haar neus, Eve grinnikte en veegde even over haar neus heen. Een rilling trok over haar rug, er stond een stevige wind die het kouder maakte dan het was. Snel pakte Eve haar groene sweater en trok deze over haar hoofd, de capuchon bedekte haar gezicht half en een schaduw lag over haar paarse ogen heen. Ze had het vest gekregen toen haar moeder nog leefde, alleen was het toen veel te groot geweest, nu had Eve er veel meer aan. Het hield haar warm, nu en in de tijden dat ze op straat geleefd had. Dit vest was de vervanging van warme armen geweest die een meisje van 15 nodig had gehad. Ze drukte haar neus in het vest en rook de muffe geur, als ze zich goed concentreerde rook ze nog steeds de geuren van haar vroegere huis. Toen haar moeder en zelfs haar vader er nog waren.
Lucia zat tegenover Lyra, normaal was Lucy buiten, maar die had een of ander griepje opgelopen, uitzieken, dat was het advies van de zuster geweest, dus nu zat de pokémon in haar bal. Maar omdat het anders zo leeg was wilde de brunette graag een pokémon naast haar hebben, en dat was dus Lyra, de enige andere die ze had. De Meowth was zich aan het wassen, zich van niks bewust, alleen de poot die in een constant ritme over het hoofd werd gehaald. Lucia zuchtte, het was niet hetzelfde, Lucy moest maar snel beter worden, of anders werd ze gek, zonder haar maatje aan haar zij. De brunette stond op en liep door de stad, natuurlijk had ze Lyra aangetikt dat ze verder gingen. Ze liepen door Shalour City, Lucia was er heen gegaan vanwege de toren van de mega Lucario en zo, maar veel wijzer was ze er niet van geworden, dan maar trainen en zo voort. Lyra maakte een geluidje. Lucia draaide zich om en zag de kleine kat nergens, echt, Lucy zou zo iets nóóit in haar leven doen. Na kort speuren had ze de Meowth terug gevonden, en wel bij iemand verstopt in een cape. "Lyra," het zou ook de aandacht trekken van degene in de cape, maar dat kon Lucia niet echt veel schelen, de pokémon moest terug komen, katten waren altijd al eigenwijze dieren geweest.
