A second chance
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 A second chance

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Zack Coleman
Member
Zack Coleman
Punten : 189
Gender : Male ♂
Age : 12
Type : Breeder
Regions : Kalos
Icon : Oshawott
https://pokemon-journey.actieforum.com/t5732-zack-coleman https://pokemon-journey.actieforum.com/t7320-zack-s-dex#142138

A second chance Empty
BerichtOnderwerp: A second chance   A second chance Emptydi maa 05, 2019 8:44 pm

Zuchtend stond een jongen van twaalf met zijn armen over de reling van een steiger te staren naar de boten die in de verte aan het varen waren. De pet van de jongen stond achterstevoren op zijn hoofd terwijl zijn jack om zijn middel was geknoopt. Het geruis van de golven dat tegen de kant aansloeg was duidelijk hoorbaar niet te spreken over de vele Wingull die kwetterend over vlogen in grote groepen. Aan de horizon stond een fel zonnetje waarvan de lichtstralen weerkaatste op het water. Een aantal maanden geleden zou hij zijn reis starten met Ayla de Leafeon en Cyriel de Ponyta maar zijn moeder had er plots een streep doorgezet, hij mocht niet meer en had zijn Pokémon inclusief de pas gevangen Pachirisu aan een adoptie center moeten geven. Hij was woest geweest. Zelfs zo woedend dat hij zijn moeder straal negeerde als hij aan tafel zat of ruzie maakte dat was de enige keer dat hij echt op haar reageerde. Nee, soms vroeg Zack zich echt af wat zijn moeder nou precies wilde.. ze begreep toch wel dat een emotionele band met een Pokémon verbreken een trauma veroorzaakte en daarbij had hij ook echt geen idee of de trainer dat voor zijn Leafeon zorgde wel goed genoeg was voor haar. Er konden ook kwallen tussen zitten. Hoe hij het wendde of keerde er iets aan veranderen kon gewoon niet ze waren weg en hij moest het maar zien te rooien met niets. “..ben je hier, jongen?” weerklonk een mannenstem waardoor Zack zich van de muur duwde en zich naar de bron van de stem draaide. Zijn vader stond achter hem met zijn Pikachu op zijn schouder en een scheve grijns op zijn gezicht. De knul haalde zijn schouders op. “Ja.” Dat was het enige dat Zack over zijn lippen kon krijgen, terwijl hij nors naar de oceaan keek. Zijn vader sloot zijn ogen en legde een hand op de linkerschouder van zijn zoon, waardoor deze zijn blik los scheurde van het water. “Dat dacht ik al,” gaf de man als reactie, waarop hij zich naast de jongen wrong.

Lichtelijk verbaasd keek Zack op van het water toen zijn vader bij hem kwam staan. Verder werd er niet veel gezegd maar daar had hij ook niet zo’n behoefte aan. Zijn hersens draaide op volle toeren. Heel graag wilde hij zijn reis maken en meer ervaring opdoen maar zonder een Pokémon ging dit niet lukken.Ergens begon hij zich af te vragen hoe zijn vader ooit was begonnen aan zijn reis. Zijn blik bleef haken op de Pikachu van de man toen er plots een vraag door zijn hoofd schoot. “Pap..” mompelde Zack en keek onzeker omhoog om de blik van zijn pa te vangen. “..Hmmn?” Sora keek even naar de jongen terwijl hij afwachtte. “Deed oma moeilijk toen jij je reis begon?” vroeg Zack waarna zijn blik terug naar zijn schoenen gleed. “..tsja, ik ga niet ontkennen dat ik veel ruzie heb gehad vroeger,” zei zijn vader en glimlachte warm naar hem. Verrast keek Zack van zijn schoenen naar de man die naast hem stond. “..ik was tien jaar toen ik mijn reis wilde beginnen en mijn moeder vond me niet verantwoordelijk genoeg om op reis te gaan,” ging zijn vader verder waarbij hij zijn Pikachu even kort aaide. “Ergens had ze ook wel gelijk want ik moest altijd door mijn vrienden en broer uit de problemen gehaald worden,” grijnsde Sora. De jongen knikte even kort waarop hij even zuchtte en krabde over zijn arm. “Maar dit is niet een vergelijkbare situatie, Zack. Weet je toen ik jou moeder ontmoette zijn er een heleboel dingen gebeurd op mijn reis door Unova.. dingen die voor een tienjarige jongen niet geschikt zijn.” Zack kreeg een norse uitdrukking op zijn gezicht waarop hij even zacht gromde. “Dat is nog geen reden om mijn Pokémon zomaar ergens te dumpen,” gromde hij nijdig en deed een stap naar voren om bij zijn vader vandaan te komen. “Dat ben ik met je eens maar weet ook dat ze dit uit liefde voor jou doet. Ik had op jou leeftijd geen moeder meer en daar heb ik heel lang last van gehad,” zei zijn vader die zichzelf van de muur duwde en zich weer bij de jongen voegde door naast hem te gaan staan.

Zack had even de tijd nodig om deze woorden door te laten dringen. Ergens besefte hij zich wel dat zijn pa gelijk had maar toch was hij het er niet mee eens. “..maar ik ben geen tien meer,” zei Zack na een korte stilte. Vanuit zijn ooghoeken zag de jongen dat zijn vader om zijn opmerking moest lachen.. waardoor hij ook een klein lachje op zijn gezicht kreeg. “Ik en je moeder verschillen heel erg van mening als het om jou gaat wat dat betreft,” zei zijn vader grinnikend en gaf Zack een stevige schouderklop waarbij hij zijn evenwicht bijna bij verloor omdat het onverwachts was. “Dat heb ik gehoord ja,” grinnikte de jongen. Zijn vader begon te rommelen in zijn zakken waaruit hij een Pokéball viste en deze kort bekeek. Nieuwsgierig keek de jonge trainer naar de Pokémon op de hand van zijn pa. “Weet je, Zack. Ik kan Ayla, Cyriel en Oliver niet terug voor je halen of te vervangen maar ik kan je wel een nieuwe Pokémon meegeven..” De mond van de twaalfjarige knul viel even open van verbazing toen zijn vader hem de Pokéball aanreikte. Voor een paar minuten staarde hij naar het ronde voorwerp dat glom in het zonlicht. Ongelovig pakte Zack de Pokéball aan van zijn vader die inmiddels zijn rugzak tevoorschijn haalde en deze aanreikte aan de jongen. “Mag dat wel van mama?” vroeg Zack enigszins achterdochtig waarop zijn vader een gezicht trok maar aan zijn houding was te zien dat het wel goed was. “Ja, ik heb net uitgebreid met je moeder zitten praten en we zijn tot de conclusie gekomen dat je mag gaan. Ik wil wel dat je af en toe iets van je laat horen en ik raad je aan om eerst langs het Lumiose City lab te gaan,” vertelde zijn pa. Zack knikte kort als reactie terwijl hij nog even verbluft naar de Pokéball staarde en vervolgens met een resolute blik een knik gaf als reactie. “Dat komt goed, pap!” zei Zack energiek en deed zijn rugzak om zijn rug. Goedkeurend knikte zijn vader waarop deze zich omdraaide en hem achterliet.

De jongen bleef alleen achter om naar de ondergaande zon te kijken. Hij kon gewoon niet geloven wat er zonet gebeurt was waarop hij niet goed wist te reageren. Was dit soms een droom? Echter nu hij een nieuwe kans had gekregen wilde hij daarom zo snel mogelijk naar Lumiose City vertrekken maar eerst moest hij kennis maken met zijn nieuwe Pokémon...
Terug naar boven Ga naar beneden
 
A second chance
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Kalos :: Coumarine City-
Ga naar: