Cooking 101[+Björn]

”Daar kan ik mezelf zeker in vinden, pure verwachtingen die je over gerechten kan hebben, maar het is beter om gerechten aan te gaan zonder verwachtingen, zo word je niet gelijk teleurgesteld en kan iets wat bijvoorbeeld ‘slecht’ eruit ziet, goed smaken,”
Wijze woorden van Ciro. Het leek heel erg op zijn eigen gedachtegang. Björn ontving een schouderklopje. Ciro vervolgde: ”Daarbij hebben hun twee ook iets bewezen; wees geen Mareep, probeer niet de verwachtingen van anderen en hun oordeel over te nemen; hun ervaring is niet de jouwe. Het kan zijn dat iemand aardbeien lekker vind en deze een hoog cijfer zou geven bijvoorbeeld maar jij ze niet lekker vind maar wegens de druk van de andere cijfers en überhaupt de meerderheid maar een hoog cijfer bij neer zet. Wees dus altijd eerlijk naar jezelf toe bij het koken en ga altijd zonder verwachtingen te werk maar het belangrijkste is… Steun elkaar, dankjewel!” Dat voelde als een einde. Bedacht hij zich. Het einde van een dag vol met levenslessen. Het zou bijna geen kookles meer zijn. Al zou je in filosofische zin de 2 prima naast elkaar kunnen leggen. Je moet er maar wat van maken met zn allen. net zoals bij deze les. De wekker was allang af gegaan maar vanwege de ‘toespraak’ bleef iedereen nog wachten. Nu begon toch iedereen zijn spullen te pakken, sommige bleven nog wat praten. Björn bleef even staan. maar besloot zich toch om te draaien naar zijn tafel om de spulletjes op te ruimen en zijn tas te pakken. net wilde hij stappen in de richting van zijn tafeltje toen hij toch halt werd gehouden door ‘the one and only’. Met een brede grijns sprak Ciro: ”Bedankt nog knul trouwens… Je hebt het in je, de kok-koppigheid,” Björn dacht even na. ‘‘Ik weet nou aan het eind niet of het een kookles was, of dat het eigenlijk een soort les levensbeschouwing is geworden.’’ Sprak hij uiteindelijk terwijl hij met zijn wijsvinger en duim over zijn kin wreef. eigen keuzes maken, niet meelopen, meningen die verschillen over goed en fout. relaties van mensen. eerlijk zijn voor jezelf. Ciro leek zowaar geïnteresseerd in hem. Wat maakte hem nou zo bijzonder? Hij was maar een onbelangrijk jochie net weg bij zijn mammie. hij zag de mensen verdwijnen naar 2 deuren. 1 die ook als ingang gediend had, en de ander die onbekend was voor hem. ‘’waar gaan die mensen heen?’ vroeg Björn. Hij was bang dat de les nog niet afgelopen was. Hij wilde niet onbeleefd zijn door halverwege weg te gaan, maar hij moest Rora onderhand gaan ophalen van het pokecenter. Sinds hij op reis was gegaan nam die niet meer genoegen met een pokeball. Niet dat ze dr daarvoor zo erg op gesteld was. bedacht Björn zich ietwat geïrriteerd. Natuurlijk moest ik weer de ongehoorzame pokémon krijgen. Hij dacht er dan wel zo over soms, maar hij wist natuurlijk zelf ook wel dat hij dat eigen willetje heel erg leuk vond. Hij keek vragend naar Ciro in afwachting van zijn vraag.

_{De les lag zeker niet ver van een levensbeschouwing les maar hij had het echt puur over het koken. ”Ik neem koken zeer serieus persoonlijk, vandaar dat ik me ook erin verdiept heb en… vandaar dus die uitspraken maar als je die nooit te horen krijgt of leert, dan ben je in mijn ogen geen geschikte kok,” Zo simpel als dat was de brute waarheid en het bleek vaak dat het bij studenten kookkunsten bleef hangen met de meeste. Half aangebrand en nog te vreten? Dat vonden ze prima en dat gebeurde gewoon veel te vaak; hij wilde er een einde aan maken. Echter za hij dat de blondie interesse had in één van de deuren; degene die eigenlijk naar een winkelzaak leed en die op zij beurtnaar een steeg en vervolgens naar een vuilnisbak, waarachter een verborgen button verscholen zat om direct via een soort tunnelsysteem terecht te komen in het hoofd kwartier. Een tunnelsysteem waar überhaupt weinig leden van wisten en ook eens in de tijd aangepast werd. Niets bijzonders achter die deur. ”Daarachter zit een kookwinkel waar je specerijen en kookgerijen kan kopen, zou je dat willen natuurlijk,” Legde hij oprecht uit, dat was letterlijk de winkel, helemaal niets bijzonders buiten de zeldzame collectie kruiden en ingrediënten zoals de Slowking staart. Nee, niet Slowpoke, maar Slowking. Al was die vandaag er niet, iemand had het laatst volledig ingekocht. ”Geïnteresseerd?”}

Ciro legde uit dat hij koken heel serieus nam en als je koken niet als een soort levensstijl zag, dan zou je nooit goed worden. hmm klinkt wel logisch. vond Björn. ‘’waar gaan die mensen heen?’ vroeg hij. hij hoopte heel erg dat er niet nog een helft les was waar hij niet van af wist. Rora moest onderhand opgehaald worden. Even leek het of Ciro geen antwoord wilde geven. Informatie over 1 deur overslaand sprak hij over de ander: ”Daarachter zit een kookwinkel waar je specerijen en kookgerei kan kopen, zou je dat willen natuurlijk,” ‘Aha.’ was Björn reactie. ”Geïnteresseerd?” sprak ciro nog. ‘Ik neem zo wel een kijkje, kijken of ik mn partner kan verrassen met wat lekker smaakvol eten. Is er nog meer op het programma of is het afgelopen?’ Misschien dat hij nog wel wat langer kon blijven. tenslotte was het uur nog niet om, en anders kan hij vast wel de centen bij elkaar schrapen om te betalen voor de extra tijd. En anders kon hij als Ciro graag verder wilde praten hem ook nog aanbieden even mee te lopen. Al zou hij het waarschijnlijk toch wel druk hebben met andere dingen. Niet iedereen was zo'n afspraak loos mens als hem. Hij keek op een klok. jeetje, de tijd was snel gegaan. het was alweer 4 uur. het voelde net nog ochtend. of nouja. net middag, de cursus zou in de middag plaats vinden.

_{De blondie leek tevreden met zijn antwoord te zijn en ergens was dat maar goed ook, en spoedig bleek ook nog eens dat hij iets lekkers wilde klaarmaken voor zijn partner. Koken met goede doeleinden, dat was natuurlijk ook een goede waar hij iets op te zeggen had maar hij liet het voor wat het was. Hij had genoeg wijsheden uitgedeeld, hij werd op dit tempo anders nog een Oprah. Daarentegen, volgde een vraag waarop zijn blik direct gleed naar de deur die naar de zaak leed. ”Dat klopt, hier moest je wel apart voor inschrijven; over een uurtje is er een workshop voor fijnproevers en wat gevorderde koks over het combineren van kruiden. Dus wat er bij peterselie past of complimenteert, dat soort zaken. Dat leek mij iets te geavanceerd voor de workshop van net,” Het was echt een beginners kook workshop geweest en fijnproeverij kwam daar nog lang niet aan bod. Met enige trots keek hij van de zaak terug naar de blondie. ”De winkel levert de kruiden aan en vandaag gaan we te werk met kippenvlees en als ze hun huiswerk van de vorige les gedaan hebben… Zou het ze iets makkelijker moeten vergaan,” Het was nog maar de vraag of de blondie nou echt geïnteresseerd hier ook in zou zijn, als het onthullen van de andere zijde van de deur amper een reactie had opgeleverd. Met tussendoor nog oogcontact met de blondie begon hij wel langzaam de ruimte op te ruimen.}

Juist. Een tweede kookcursus. Daar zat hij dan weer niet helemaal op te wachten. Maar toen zag hij een blije Rora voor zich die genoot van eten. Dan toch maar doen? Ciro begon al spullen op te ruimen. Uit gewoonte van thuis helpen opruimen begon hij spontaan ook spullen klaar te leggen en op te ruimen voor afwas. ‘’mjah, ben wel geïnteresseerd eigenlijk.’’ sprak Björn. zich pas nadat hij het gezegd had realiserend dat het heel ongeïnteresseerd klonk hoe hij het zei. ‘’excuus, ik bedoel. Ja lijkt me tof om te doen.’’ sprak hij al met meer enthousiasme. T drong tot Björn door dat ciro niks over de eerste deur had losgelaten. Hij keek nog eens achterom naar de deur. haalde z'n schouders op en bedacht een plannetje om na de les ongemerkt toch eens een kijkje te nemen..

_{Hmm, de blondie bleek ook nog eens geïnteresseerd te zijn in de tweede cursus die dag maar helaas was die degelijk voor gevorderde maar hij kon het een keer tussen de ogen zien. De uur vloog vervolgens om met Ciro die net zo filosofisch als voorheen was begonnen over het genot van koken en voornamelijk kipgerechten, totdat de les begon en.. hij zijn woorden herhaalde met meer toepassing op wat ze deden. Het leek buiten de nieuwe deelnemer te gaan zoals gewoonlijk; Tobi die uiterst zijn best deed, Anouk die de hele tijd eigenlijk op haar mobiele telefoon wilde kijken en Gijs… Hij had nog een lange weg te gaan en dat liet hij blijken toen hij verrast naar de oven gaapte die in vlammen omhuld werd. In no-time stond Ciro erbij en gebaarde iedereen kalm ruimte te maken maar te blijven staan en enkel de ramen te openen, terwijl hij een Pokéball tevoorschijn toverde. ”Katana, laat ze eens zien hoe je efficiënt een brand kan blussen met kookkunsten,” Een shiny Dewott verscheen met haar typerende elegante en met enkel een blik wisselend met hem, vuurde ze een Water Pulse; een prachtige ronde water bal die ze met haar Razor Shell-aanval in tweeën hotizontaal gesplitst had, waarna deze als regen op het vuur viel en deze doofde. Met de kalme Pokémon aan zijn zijde keerde hij zich weer tot de groep maar het bleek dat de meeste al gevlucht waren, ook.. ”Gijs…” gromde hij binnensmonds, even zijn kalmte verliezend. De zoveelste oven.}

Eerst leek het een probleem dat hij mee wilde doen. Atleast dat dacht hij van Ciro’s gezicht af te lezen. Maar algauw bleek dat hij toch mee deed en toen brak de hel los… nah. Niet echt. Het geavanceerde gedeelte was eigenlijk best simpel als je zo ongeveer deed wat er stond. Soms snapte Björn er niks van wat er stond. Maar hij nam veel aan. Fluisterde wat tegen zijn buurman of vrouw. en kwam door alles een beetje uit de losse pols te doen er toch doorheen. De motivatie om zichzelf niet voor lul te laten staan hielp best goed in wel oké koken. Het beste zou het zeker niet halen. Maar sommige mensen hier… De ene kip blakerde helemaal zwart. En een ander wist zelfs een vuur te starten. Natuurlijk zat Ciro er recht bovenop. Wat anders van de meester die hij was. Paste er eigenlijk wel goed bij. Met rood haar en een vlammend fornuis. Ciro de pyromaan. Of meer als, De Ciromaan. Daar moest hij even om grinniken. ”Katana, laat ze eens zien hoe je efficiënt een brand kan blussen met kookkunsten,” sprak Ciro. een pokebal tevoorschijn toverend. Een Dewott kwam naar buiten.. een hele bijzondere Dewott. Zon eentje had hij nog nooit gezien. Niet dat hij veel Dewotts had gezien anyways.. Misschien dat de mannetjes en vrouwtjes verschillen. Dat kan natuurlijk. Daar hield hij het maar op. Een water pulse werd afgevuurd op het fornuis, maar in plaats van een plompe bal erop af te mikken kwam er door de lucht glijdend een mooie ronde bal van water. Die vervolgens in 2en werd gesplitst met de schelpen van Dewott. En als een soort neerslag op de oven terecht kwam en het vuur doofde. Björn kon het niet anders laten dan gedempt klappen voor de elegante actie. Zo anders dan dat hij het aangepakt zou hebben.”Gijs…” kwam er uit Ciro’s mond. Het klonk niet al te vrolijk wat Björn best kon begrijpen. Blijkbaar was dit akkefietje vaker gebeurt. Bijna zou je willen weten wat Ciro’s grenzen van geduld zouden zijn… nah een andere keer dan. Björn liet het maar langs zich gebeuren en richtte zich op zijn kip. wat rook hij al lekker. Alleen zag hij er precies zo uit als het voorbeeld. Dat kan beter vond hij. Misschien met een beetje te brute kracht rukte hij de 2 benen van t kippetje uit elkaar en legte ze weer schuin tegenover elkaar. In de holte ertussen stopte hij nootjes. De Ju goot hij langzaam rondom de kip die op een bord lag met een randje zodat de ju er niet af zou gaan. en vervolgens smeerde hij nog een dun laagje boter over de kip voor een mooie glans en om het smeuïger te maken. Pas achteraf bedacht hij zich dat hij per ongeluk zijn moeders manier van feestelijke maaltijdkip voorbereiden had gekopieerd. Nog verwonderd over hoe hij dat niet door had gehad was de tijd al om. Wat was hij toch trots op zijn creatie. De smaak maakte hem al niet meer uit. Dat hij, de bak kneus zoiets had gemaakt maakte hem blij. Wacht maar tot Rora hierover te horen kreeg. Nu het einde naderde kwam hij ook weer op zijn eerdere idee. Die deur waar niks over was gezegd. Hij zette zijn oven uit en zijn kip in een warmhoud schaal terwijl hij in gedachten afdwaalde naar wat er mogelijk zou zijn. Zich realiserend dat het waarschijnlijk een geweldige anticlimax zou zijn...

<sub>Ondanks de stommiteit van Gijs kon de les worden voorgezet en ging de resterende mensen verder aan de kip en kwamen langzamerhand de anderen ook terug. Echter waren de ‘gevluchte’ figuren nu met de tijd te kort haastiger en slechter bezig dan gewoonlijk. Dit stelde hem weer eens teleur; als kok verliet je als laatst de keuken, maakte je er een pijnhoop van, dan bleef je om dat te regelen. Hierin was iedereen gelijk, dus ieder persoon was er even verantwoordelijk voor en dat had hij nou wel van hun verwacht maar de meeste in de groep zagen elkaar als een hinder. Niet als iemand om van te leren. Jammer. Terwijl de workshop het einde benaderde, zag hij dat ondanks zijn onervarenheid, zijn gebraden kip er niet zó slecht uit zag. Toen eenmaal alle gerechten klaar stonden gaf Ciro ze één interessante uitdaging wat ze binnen 5 minuten moesten doen. ”Werk voor nu met het persoon naast je, proef elkaars gerecht en ga dan deze ruimte binnen en kies dan een kruiden uit die goed voor de ander zijn of haar kip past en verwerk dat dan ook in andermans gerecht,” Vertrouwen kwam hier te pas en meestal zou na de bereiding de cijfers weer gegeven worden, dus hij stelde ze letterlijk op de proef wie zijn partner wel of niet zou saboteren. Gelijk duwde hij de deur naar de zaak open en wachtte geamuseerd af.

P.S. I had to make that joke.</sub>

laatste 5 minuten kwam Ciro weer met een idee waar hij zelf niet op had kunnen komen. basically aan iemands anders zijn kip gaan zitten en er kruiden overheen gooien. Ondertussen ging Ciro in de deuropening staan. Fijn. nu gaat mn eerdere plannetje ook niet door dacht Björn. Dat wordt nog een pittige opdracht om ongezien langs Ciro te sneaken in de deur ernaast. Hij liep naar de persoon naast hem die ook nog bezig was met zijn kip. ‘’Hey is het goed als ik jou kip beoordeel en nog iets toevoeg?’’ vroeg Björn aan de vrouw naast hem. Die keek hem met een smerige grijns aan. ‘ja hoor is prima. dan zal ik doe van jou ook wel… beoordelen yo.’ Nog nooit had Björn zon smerige grijns gezien nadat iemand wat had gezegd. Het meisje was vooral herkenbaar aan haar doodshoofden beany. en zwart witte kleding. terwijl hij eerst wat proefde en constateerde dat hij wel iets zouter mocht en misschien wat peterselie overheen kon. Liep hij langs ciro de kamer binnen om kruiden te pakken. ‘’waar kan ik zout en peterselie vinden?’’ Vroeg Björn aan Ciro die hem al had staan aankijken. Hij liep weer terug naar de kip en deed wat hij dacht dat goed was. Terwijl hij naar zn zijkant keek zag hij opeens op zijn kip een hoopje rode kruiden liggen. ‘’Ze zou toch niet..,’’ mompelde hij. denkend aan dat het hete pepers had kunnen zijn.

Ik kon de pun ook niet laten sorry not sorry.

_{De mensen in de groep kenden elkaar al redelijk inmiddels en hadden meestal een vaste partner naast zich maar nou zat de meest manipulatieve dame naast de blondie. Dit kon weinig goeds voorspellen maar hij zou niet instappen; eerst moest hij eens zien hoe dit zich zou uitspelen. Het leek goed te gaan maar dat was nog maar de vraag, in ieder geval stapte Björn al naar hem toe met de vraag waar twee type kruiden stonden. ”Die staan in de tweede la van de grote kast en dan beide helemaal vooraan, links,” Als een machine antwoorde hij vervolgens de vraag van de andere studenten waar de kruiden stonden waar ze op zoek naar waren. Na iedereen de tijd gegeven te hebben aan hun gerechten te werken, sloeg hij luid met een soeplepel tegen zijn bureau en opperde hij nogmaals de cijfergeving te laten doen. Na het gebruikelijke gehussel en uitdelen van de kleine cijfer bordjes wachtte hij geduldig af maar nog voordat iedereen een hap van alle gerechten had kunnen nemen stonden twee studenten met tranen in hun ogen. Wapperend en in paniek zijnde stonden ze op en neer te springen en luid’ water!’ te roepen… Waarom, water? Na ze een blik gegeven te hebben gaven ze het juiste antwoord, ‘melk!’ Dat kwam eraan, maar hoe had iemand er dan o zoveel peper in gedaan. Snel weggehaast en teruggekomen met een pak melk en twee glazen, begonnen ineens nóg drie mensen afkeren van een… Hmm. Uitleggend dat ze de glazen melk moesten delen, greep hij vervolgens een lepel en sloeg die vlak bij het oor van de dame tegen een pan. ”Orde! Let voortaan beter op wat je in mond zet, voordat je een hap neemt; bekijk de textuur, maar nog belangrijker... de ingredïe-“ Na die woorden had hij expliciet willen hinten naar de dame maar toen zag hij iets wat hij niet verwacht had wat er zou gebeuren; de dame had een glas melk vast. Ze struikelde van het schrikken, knalde tegen een glas melk die wonderbaarlijk over hem en de blondie kwam. Iedereen werd ineens compleet stil. Doodstil, terwijl de lampen in de kamer ineens begonnen te mal functioneren en buiten het inmiddels al lichtelijk donker begon te worden.
Een stijve mond’s mondhoeken trokken omhoog en Ciro’s felrode ogen kregen een akelige gloed in de milde duisternis.}

Binnensmonds vervloekte hij de dame. Hij zou er niks van zeggen. Maar wierp toch een schuine blik op Ciro. maar die was te druk bezig met andere dingen. Ook zou hij niet ingrijpen. Dat zou het doel van het vertrouwen weghalen. Eenmaal klaar met alles werd de kip weer opgelijnd. iedereen kreeg weer cijfer bordjes. en op zijn lip bijtend wachtte hij af totdat mensen charmanders zouden imiteren van zijn kip. Daar waren de eerste 2 slachtoffers al. De tijd leek langzamer te gaan voor Björn. misschien omdat hij toch wel kon raden wat er verder zou gebeuren. Hij keek de vrouw die zijn eten had gesaboteerd aan en zag die alleen lachen met tranen in haar ogen. Haar zou hij niet vergeten. wacht maar tot ik je ooit tegen kom. Dacht Björn niet al te aardig. Een dame schrok van de smaak en leek te struikelen. natuurlijk tegen een glas melk die vervolgens in slow motion over Ciro en hem heen viel. Als er een foto zou zijn genomen van de ruimte op dat moment zou het mooi genoeg zijn om als cover voor een serie genaamd How i met your Jinx. zijn. Een meisje op de grond van het lachen. mensen die angstig rondkeken. Anderen die wegrenden. Ciro en hij die versteend stonden terwijl alles gebeurt. Even leek alles stil te zijn terwijl dit door Björns hoofd schoot. Hij kneep zijn ogen van schrik dicht. *flush*. Zijn eerdere gedachte over de Ciromaan leek maar al te waar worden. Iedereen werd stil en naast zich voelde hij van Ciro warmte afstralen zo boos leek hij wel. De lampen begonnen te malfunctioneren, dat kon er natuurlijk ook nog bij. Stijf als een plank stond Ciro stil. Als blikken konden doden, dan zou het nu een massacre zijn. Langzaam werd het donkerder. ook buiten verdween het licht. Björn nam afstand van Ciro, en liep langzaam wat naar achteren. Hopend dat het schreeuwen nog even uit zou blijven. Schedel beany lag ondertussen op de grond te rollen van het lachen, En meer mensen verzamelden zich om Ciro heen. Ook vormde zich een gedachte in zijn hoofd, terwijl het licht verder en verder uitviel. Dit was wel het perfecte moment om uit Ciro's zicht te verdwijnen en de Deur door te gaan. Al vanaf het moment dat hij dankzij zijn bloemen in de spotlight had gestaan leek Ciro op hem te letten. Net of hij verdere ideeën over mij heeft. Had Björn nog eerder gedacht. NU zou het perfecte moment zelf uit te zoeken wat er was. Zijn nieuwsgierigheid won het van zijn verstand en terwijl het laatste licht uitschoot, zakte Björn oor zijn benen en bewoog zich laag over de grond naar de deur. Sommige vrouwen schrokken van het licht dat uitging en krijsten nog iets. Bij de deur aangekomen kon hij door de duisternis niks zien. op blinde tast vond hij de deurknop en schoof de deur langzaam open. Buiten was het nog donkerder dan binnen en het leek of hij een zwart gat binnenging. hij probeerde naar achteren te kijken maar kon geen hand voor ogen zien dus nam aan dat Ciro ook niks had gezien. hij sloop een stap naar buiten, wat eigenlijk als binnen voelde. met zijn handen voelde hij aan zijn zijkant glas. als een soort schuine wand. hij sloop verder en botste tegen iets aan… Iets dat bewoog! Björn’s adem stokte en een zware stem klonk: ‘’Hé wat moet dat hier!’’ nog verbouwereerd schoot Björn naar achteren tegen een klapdeur waar hij struikelde en een achterwaartse koprol maakte. ‘’Kom hier!’’ riep de stem nog. Björn kwam overeind zich over zijn achterhoofd wrijvend. hij had met zijn hoofd iets hards geraakt. Het stonk ook nogal. met zijn hand stond hij in iets glad's en het voelde heel smerig. Gadver verrot fruit. Dacht Björn. In die paar seconden van de deur tot hier had hij minstens 30 keer zichzelf vervloekt waarom hij in arceusnaam zijn nieuwsgierigheid was achterna gegaan. Hij had hier niks te zoeken.

<sub>Een stroomstoring was bezig wat perfect samenviel met de woede die in Ciro aan het opstapelen was maar het leek langzamerhand een tikkeltje erger te worden. Een minuscuul pieper die aan de binnenkant van zijn hemd zat, trilde, een teken dat de plek ontdekt was of erger… aangevallen werd. Zijn woede moest wachten maar de vuur bleef in zijn ogen terwijl hij de groep studenten aankeek en ze vertelde te evacueren met daarbij het bericht dat de les vervallen was voor nu. Wat nu? Veel tijd had hij niet om de gerechten te verbergen, dus legde hij een deksel over hen. Later kwam hij er wel op terug. Haastend naar de deur, greep hij snel een verborgen reserve pot gel, en een bril met milde versterking. Het geluid van het gevaar werd luider en achter de gordijnen van de zaak zag hij de schimmen van figuren waar hij even géén zin in had. Een van zijn grootste vijanden die altijd terug zouden keren. Met eenmaal zijn roodbruine haren in een scheiding geschoven in combinatie met een bril zag hij er al een stuk ouder uit maar belangrijker nog; anders. Met een soepele beweging nam hij vervolgens de benen voorbij een Agent en via een klapdeur met zijn handen uitstekend naar de wand terwijl het rotte… ”Blondie?!” Wat deed die hier nu… Wacht, wat, huh? Nee, dat kwam zo meteen wel, met een hand steunend tegen de wand stak hij twee vingers op, en vanonder de blondie begonnen het vuil zicht te bewegen.

Totdat een groene smurrie eruit kroop met gele drek uit zijn mond kruipend, en zijn ogen vermoeid maar alert Ciro aanstaarden. Deze jongen had een boel uit te leggen en die woede van voorheen was nog verre van geblust, maar nu had hij weinig keus en zag hij dat in de steeg al één van hen verschenen was. Hier had hij dan echt geen zin in maar het moest wel gebeuren en hij liet Houwitser controle nemen over de situatie; het ultieme vijand van zijn vijand. Met twee vingers nogmaals opgestoken knikte de Grimer en vuurde een donkere Poison Gas naar de figuren toe, voordat Ciro de blondie vastgreep, en hem met een stevige en rappe duw, naar een gleufje, een mini-steeg, duwde tegenover de vuilnisbak. ”Ga erdoorheen,” Het leek alsof niemand zich daar doorheen zou wurmen maar het was een illusie gecreëerd door de Zoroark van de Agent die de wacht hield. Spoedig wurmde hij zichzelf er ook doorheen, keerde Houwitser terug en eenmaal op een binnenplein terecht komend, keerde hij zich met een kille blik zich tot de blondie, met de jongen duwend tegen de muur en zijn handen om de polsen van de jongen, ”… Hoor jij bij hun?”</sub>

_{Besloot de blondie het nou dom te spelen? Wist hij dan nou echt niet beter dan dat bij hem te moeten uithalen? Hij verstevigde lichtelijk zijn grip en eenmaal bij de bewering van hem dat hij een geheim agent was, liet hij de jongen zijn polsen los en keek hem met zijn armen over elkaar heen. Diep van binnen bedacht hij zich dat dit op twee manieren kon uitspelen maar wetende dat hij nog alle invloed had op de blondie besloot hij hem de waarheid te vertellen. Zijn geheime identiteit die hij voor velen achter de schermen hield, hij was een.. ”Je hebt me, die mensen daarnet behoorde tot mijn ergste vijand en ik dacht ze weggevaagd te hebben maar ze keren terug als onkruid, hoe passend…,” begon hij, waarna hij snoof en de blondie nogmaals tot zich opnam en zich een paar zaken voor de geest haalde wat zijn woede deed verminderen. Hij kon er zelfs m glimlachen en keek de blondie uiterst geamuseerd aan en stak toen zijn hand naar hem uit. ”Ik denk dat je mij zelfs van dienst kan zijn hierin; ik wil dat je zometeen terug gaat naar de steeg en dan de plek waar de workshop was en dan houden we contact,” Hij overhandigde de jongen een minuscuul microfoontje waarmee ze met elkaar zouden kunnen communiceren en door de beste Scientist gemaakt was en rustte daarna vriendelijker zijn handen op zijn schouders, op de achtergrond het geluid van de mensen horend, ”Probeer bij ze te horen…. De Vegatarïers groep, de enige groep die al jaren kooklessen en workshops waarin vlees voorkomt neer wilt halen,” De blondie had met kip gewerkt, dus hij wist nou zeker dat hij betrouwbaar zou zijn en het incognito-gedeelte…? Dat as zijn wraak.}