Territory of None [+Reese Lizwood]

Dit was niet haar beste zet geweest: haar enige wapen lag enkele meters van haar vandaan. Ach, de schroevendraaier was tenminste nog intact gelukkig. Een krasje zou haar hart al ten dupe zijn geweest. Op dat moment leek de ander iets te zeggen, kort en bondig. Huh…? “Gestôlen…?Nei nei...” begon ze, waarna hij naar de naam van de Breeder vroeg. Dat was een vrij moeilijke vraag. De beste geheugen had ze niet. Naar de lucht turend dacht ze daar even over na. Het was in ieder geval een man geweest van vrij jonge leeftijd met kort, zwart haar. Of was het nou donkerrood haar geweest..? Een glimmend scherpe punt van een katana verscheen vlak voor haar gezicht. Uhm. Het was donkerrood, ja dat wist ze nu zeker maar zijn naam moest beginnen met een ‘P’.

Nadenkend wreef ze over haar kin, dit moest niet al te moeilijk zijn. Het was een eenvoudige naam, geen Peter, geen Piet, ze wist het weer… Ja, dat moest het wel zijn! ”Sjijn neam is Patreonupanza, datte waos het! En sjijn tweede neam is Piet!” Verrast keek ze op van het zwaard dat voor haar zat en schoof lichtelijk naar achteren. Ze had zijn naam gegeven, nu kon hij haar toch heel laten of… Wacht, waarom had hij gevraagd naar de naam van de Breeder? Wacht, zou hij haar misschien helpen? Hulp accepteerde ze liever niet maar in dit geval had ze het nodig. De woorden dat ze uit de stad moest verdwijnen vlogen haar voorbij deed haar fronsen. Ze zag niet waarom ze weg moest wezen, wacht… was er niet iets over een avondklok? Oja, en met een hoopvolle blik keek ze van het uiteinde van het zwaard naar de schim. ”Ken je mij ellepen oek zijn Chansey terug te vienden?” vroeg ze, ”Dan ikke hinne gon,”