Closed - I waited.
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 Closed - I waited.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Marcus Ludovic
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Houndoom
https://pokemon-journey.actieforum.com/t589-marcus-ludovic#8097 https://pokemon-journey.actieforum.com/t590-marcus-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyvr jan 05, 2018 8:58 pm

i'm a fool for you

Het was stil en donker in de kamer. Bewegingloos zat een gestalte in elkaar gedoken op het bed, zijn gele ogen hadden zich gevestigd op de straat onder hem. Gezichtsloze mensen passeerde elkaar, sommige waren al dronken, de één nog meer dan de ander en dat terwijl het pas half elf in de avond was. Die werking had het 'specerijen district' van Lumiose City. In dit relatief kleine gebied woonde verschillende culturen van over de hele wereld naast elkaar. Je kon hier dus ook van alles aan exotische spullen en etenswaren vinden. Legaal én illegaal. De uitgaansgelegenheden waren magnifiek en trokken elk weekend zeeën van nieuwsgierige jongeren, en oudere. Verdwaalde toeristen, of zelfs goede oude inwoners van Kalos werden altijd verleid door de neon lichten en de exotische geuren en kwamen een kijkje nemen. Je kon het zo gek niet bedenken of je kon het hier vinden. Vaak lieten ze zich gemakkelijk meeslepen. Vervolgens doken ze, verwilderd en verdwaasd, enkele dagen later weer ergens op zonder enige notie hoe ze daar gekomen waren. De meeste waren het over één ding wel eens, dat feestje was fantastisch.. en de geestverruimende zooi ook. En wat verdiende ze daar goed aan. Vooral de toeristen waren gemakkelijke doelwitten. Team Rocket had dit snel genoeg door en was in zee gegaan met meerdere, kleine bedrijfjes. Het was een walhalla voor criminelen na 12 uur s' avonds. Door dat er zo veel inwoners waren op dit kleine stuk wist de politie niet waar ze kijken moesten. Als resultaat keken veel ook maar de andere kant op, na wat 'vriendelijke' woordjes van wat Rocket leden natuurlijk. Na de stijgende populariteit toen een grote hoeveelheid oosterse bewoners zich hier vestigde, en Marcus eindelijk een beetje poen had gemaakt, was hij hier naartoe verhuist.

Zijn appartement was klein, groezelig en heel vreemd gedecoreerd met doeken, wandtapijten en vreemde beeldjes door de voorgaande bewoners, maar was in alle opzichten beter dan zijn vorige aftandse verblijfplaats. En nog beter- hij had échte meubels. Wat een bofkont was hij toch. Dat Cloyster schilderij hing er ook niet meer. Hij had niet getreurd toen Cersei in een speelse bui per ongeluk de keukentafel in de fik had gezet, en dat schilderij 'per ongeluk' in de vlammen was gevallen. Toen er een knal op de straat beneden hem klonk hieven twee pokémon in het donker hun koppen op. Hij tuurde door het duister heen naar zijn Arcanine en Houndoom die opgekruld bij elkaar hadden liggen slapen bij de deur. Het enige licht dat de kamer in scheen was fel blauw en roze en was afkomstig van een stel neon lichten die aan de overkant aan de beneden gevel van de flats voor de zijne hingen. Hij keek weer naar beneden en zag dat een paar Alolanaars wat vuurwerk aan het afsteken waren. Er was één ding zeker, die gasten hielden van vuurwerk. Alsof ze er een vreemde fascinatie voor hadden.

Marcus wreef in zijn ogen en geeuwde. Hij was doodop maar had niet kunnen slapen. Hier kampte hij al lang mee en ondertussen voelde hij zich alsof hij in geen weken geslapen had. Zuchtend zocht hij naar zijn holocaster. Hij had hem een paar uur geleden over zijn schouder gemikt en hem toen niet meer gezien. Hij leunde over zijn bed en tastte met zijn hand over het bed maar daar voelde hij niets. Hij wierp een blik door het schemerduister en vloekte toen hij uit bed stapte en zijn teen tegen zijn nachtkastje aan stootte. Waar was dat rot ding? "Licht!" Riep hij geërgerd. Ergens vanuit het donker kwam Vix omhoog en duwde met zijn neus tegen het lichtknopje. Het licht knipte aan alsof bij toverslag en Marcus zag iets tussen een paar plooien van zijn dekens liggen. Hij ging weer op zijn bed zitten en pakte zijn holocaster. Hij zat vol barsten omdat hij hem vaak uit zijn handen had laten vallen en zelfs één keertje van de lange trappen bij het rocket hoofdkwartier. Hoe het ding niet stuk was gebleven daarna begreep hij nog steeds niet. Al haperde hij nu wel als je iemand er mee probeerde te bellen en reageerde het scherm enorm traag met veel onderbrekingen.

Hij hoefde het nummer van hem niet op te zoeken. Het was het eerste dat naar boven kwam toen hij zijn lijst met contacten optrok. Zijn gele ogen vestigde zich op de naam en eventjes voelde hij twijfels. Heel even maar. Snel duwde hij die opzij en toetste een berichtje. Hij zakte neer op zijn bed. Sinds die ene avond, hadden ze elkaar te weinig gezien. Marcus was weer vertrokken naar Hoenn voor zaken en Floyd had een lange vakantie genomen.. in een rare samenspeling van het lot waren ze elkaar niet alleen mis gelopen maar moest hij na enige tijd al weer terug naar Kalos. En daar hielden ze hem wel bezig. Maar nu had hij eventjes een momentje voor zichzelf, en Floyd was terug. Hij was terug.

OOC: + Floyd Duncan ;)




berichtje staat hier:
Terug naar boven Ga naar beneden
Floyd Duncan
Member
Floyd Duncan
Punten : 228
Gender : Male ♂
Age : 23 | 31 okt.
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1279-floyd-duncan https://pokemon-journey.actieforum.com/t1370-floyd-s-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyvr jan 05, 2018 10:06 pm

Voor de zoveelste keer had Floyd een vakantie gepland, maar deze keer was het er één geweest van verschillende maanden. Veel had hij tijdens die periode niet gedaan en het was een geweldige periode geweest. Hij had amper contact met iemand gehad en enkel zijn pokémon had hij met zich meegenomen. Iets waar hij achteraf spijt van had. Niet omdat hij ze mee had genomen, maar juist omdat hij enkel zijn pokémon had meegenomen. Voor zijn vakantie waren er dingen gebeurd die hij nooit had verwacht en waar hij nooit voor had gehoopt. Soms werd hij wakker en dacht hij nog steeds dat het allemaal een droom was geweest.

Sinds een dag was Floyd echter teruggekeerd naar zijn shithole appartement dat het nog steeds even shit uit zag als toen hij was vertrokken. Vlak nadat hij een stap binnen had gezet, had hij alle ramen open gezet om de ruimte goed te laten verluchten. Uit gewoonte was hij nadien naar zijn keuken gegaan om iets van eten te zoeken en een tas koffie te zetten. Floyd trok iedere kast open maar hij vond enkel een pak rijst, spaghetti en een blik soep die hij niet meer vertrouwde om op te eten. Koffie was zoals verwacht ook nergens te vinden.
Floyd zijn enige optie was om langs een winkel te gaan en dat was precies wat hij deed. Hij nam zijn lange zwarte stofjas erbij om aan te doen, samen met een donkerblauwe sjaal en bijhorende muts. Dat was zijn standaard outfit, zoveel aandacht schonk hij nooit aan zijn kleding en dat was te zien. Alles was altijd zeer standaard en met weinig kleur.
Hij griste nog snel zijn portefeuille mee die hij op zijn kast gelegd had en verliet vervolgens zijn appartement om richting de winkel te gaan. Heel ver geraakte de man enkel niet voor hij zijn gsm voelde vibreren. Een zachte zucht verliet zijn keel terwijl hij het ding erbij nam. Hij had verwacht dat het gelijk iemand was die hem nodig had voor het één of het andere, maar een mondhoek krulde op wat aanwees dat hij blij was met wat er naar hem was gestuurd.

Elke glimlach, hoe klein ook, was uitzonderlijk om te zien op zijn gezicht. Hij stond erom bekend om een teruggetrokken persoon als het aankwam op zijn emoties. Niemand moest weten hoe dat hij zich voelde, maar tegelijkertijd ervaarde hij de meeste emoties niet zo uitbundig. Rustig begon hij een reactie terug te sturen zonder haast. News travels fast around here. I’ll be there before you know it. Zijn gsm liet hij weer weg zakken in de zak van zijn lange zwarte om vervolgens ook zijn handen weer weg te stoppen. Floyd wist precies waar dat Marcus tegenwoordig woonden, zelfs zonder dat de man het hem had moeten zeggen. Hij had nu eenmaal zijn contacten die hem hielpen om achter informatie te komen.
Aan hetzelfde kalme tempo begon hij aan zijn wandeling en lang duurde het niet voor dat hij op de juiste plek aankwam. Floyd had jaren lang in Lumiose City gewoond en kende de stad van binnen en vanbuiten. Enkel luide explosies deden hem opzij kijken en vervolgens naar de lucht waar vele verschillende tinten de lucht kleurde. Het zou mooi zijn om te zien, maar Floyd kon enkel een licht geërgerde blik richten op de personen die bezig waren met het vuurwerk. Hij herkende de groep mensen niet, maar ze zagen er niet uit alsof dat ze van Kalos kwamen.

Floyd liet ze maar voor wat ze waren en negeerde hun aanwezigheid compleet waardoor zelfs de knallen niet meer volledig hoorbaar waren. Hij ging zijn dag niet laten verpesten door krapuul, ook al deden ze niets verkeerd. De jonge man begaf zich naar de deur waar hij moest zijn en drukte één keek op de bel. “Niet iedereen is een persoonlijk huisbezoek van mij waard. Ik verwacht een warm welkom als ik boven kom,” sprak hij zodat Marcus het kon horen door de parlofoon. Floyd deed moeite om zo neutraal mogelijk te klinken, maar het was onmogelijk om de glimlach van zijn gezicht af te houden. Waarom was hij ook weer alleen op reis gegaan?
Terug naar boven Ga naar beneden
Marcus Ludovic
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Houndoom
https://pokemon-journey.actieforum.com/t589-marcus-ludovic#8097 https://pokemon-journey.actieforum.com/t590-marcus-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyvr jan 05, 2018 10:50 pm

i'm a fool for you

Maanden was het geleden sinds ze elkaar gesproken hadden, laat staan gezien. Voor hem voelde het alsof het langer was. Toen hij het berichtje verstuurd had staarde hij met een intense blik naar zijn telefoon, haast beschuldigend alsof hij verwachtte dat het onding zijn berichtje niet goed verzonden had. Maar na een korte pauze reageerde hij. 'News travels fast around here. I’ll be there before you know it'. Marcus slikte en keek naar het schermpje, afwachtend of er nog meer kwam. Zijn mondhoeken waren omgekruld en dat vreemde gevoel van maanden geleden nestelde zich weer in zijn binnenste. Before you know it? Hoe lang zou dat duren? Hij legde zijn holocaster met tegenzin neer en wandelde naar het keukenraam. Hij wierp een blik op de straat beneden. Naast de etters met het vuurwerk en een paar dronken gasten die luidruchtig vieze grappen aan het verkondigen waren tegen wie het maar horen wilde, geen Floyd. Hij slikte nogmaals en probeerde zich een houding te geven. Hij haatte wachten. Het zitten en niets doen in afwachting voor als hét moment daar zou zijn. Hij was er slecht in en begon dus maar te ijsberen. Plots bleef hij met een ruk staan. Hij keek om zich heen opeens enorm zelf bewust van hoe zijn appartement er uit zag. Een warren boel van meubels die niet bij elkaar paste en vreemde decoraties die duidelijk oosters waren en niet hier hoorde. In dat opzicht was de sfeer bij hun laatste ontmoeting in de coffeeshop veel beter geweest. Hij zuchtte en besloot dat het maar even niet anders kon, tenslotte waren er genoeg gelegenheden om half elf s' avonds waar ze heen konden mochten ze een bepaalde sfeer zoeken..

Marcus reikte net naar zijn prothese hand die op zijn nachtkastje lag toen de bel ging en hij het ding bijna door de kamer mikte. Hij vloog naar zijn deur en ramde op het knopje van de beneden deur. 'Niet iedereen is een persoonlijk huisbezoek van mij waard. Ik verwacht een warm welkom als ik boven kom'. Eventjes stond hij bewegingloos voor de deur, zijn prothese hand in zijn linker hand. Hij glimlachte bij het horen van die stem. Na enkele tellen scheen hij te beseffen dat hij niet bewoog en kwam hij weer bij zinnen. "Kom verder" Riep hij schor door de speaker. Met wat gezonde moeite kreeg hij zijn prothese hand bevestigd en was hij good to go. Nou ja, afgezien van het feit dat hij niet kon stoppen met glimlachen en zijn hand verkeerd om bevestigd had. Vloekend wurmde hij aan de riempjes maar die gaven natuurlijk niet mee. Toen iemand op de deur klopte bleef hij staan. Marcus haalde diep adem en probeerde zichzelf onder controle te krijgen. Goddomme dit ging echt gebeuren.. alle goden nog aan toe, hij kon maar beter hem niet laten wachten. Hij draaide zich om en opende de deur en daar stond hij dan

Floyd was gekleed in een lange, donkere jas met een donkere sjaal. Om de outfit compleet te maken droeg hij een wollen muts die hem best wel schattig stond. Toen hun ogen elkaar kruiste vroeg Marcus zich ten zeerste af wat hem wel niet had bezield toen hij al die maanden geleden weg ging voor zaken met Team Rocket en niet gewoon mee was gegaan met Floyd. Hij was een idioot geweest, scheen hem toe op dat moment. Normaal had hij wel zijn praatjes maar op dit moment viel hij even stil terwijl hij hem zwijgend aan keek. "Hey daar" Zei hij op zachte toon, op dat moment bijna gek van vreugde bij het aanzien van de jongere man voor hem. Op dat moment kwam ook alles van hun vorige ontmoeting boven en kon hij niets anders doen dan breed grijnzen. "You sure took your time didn't you.. hmm?" Zei hij duister op een toon alsof hij alles afkeurde. Al spraken zijn ogen en zijn flauwe glimlach wel anders. Hij leunde tegen de deurpost en gaf hem een semi koele blik. Hij kruiste zijn hand en zijn omgekeerde hand over elkaar heen en trok zijn één wenkbrauw op. Hij was de laatste keer niet vergeten en deze keer zou hij diegene..


Terug naar boven Ga naar beneden
Floyd Duncan
Member
Floyd Duncan
Punten : 228
Gender : Male ♂
Age : 23 | 31 okt.
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1279-floyd-duncan https://pokemon-journey.actieforum.com/t1370-floyd-s-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyvr jan 05, 2018 11:31 pm


Terwijl Floyd stond te wachten om binnen te mogen komen keek hij even over zijn schouder. Hij nam de omgeving in zich op. Alles zag er nog steeds hetzelfde uit. Iets wat een goed ding was nam hij aan. Het wilde zeggen dat niet alles uit de hand was gelopen. Of misschien was iedereen heel goed in het verbergen van de schade.
Een frisse wind die langs zijn nek trok, zorgde voor een koude rilling over zijn rug. Automatisch trok hij zijn schouders op zodat hij zijn hoofd verder kon verstoppen in zijn sjaal. Het was dan wanneer hij Marcus zijn stem hoorde en hij naar binnen kon gaan. Gelijk werd hij verwelkomd door een aangename warmte. Zijn blik viel op de trap die hij moest gebruiken om boven te geraken en een korte zucht verliet op dat moment toch zijn mond. Met zijn knie was het niet altijd aangenaam om een trap te beklimmen, maar thuis moest hij hetzelfde doen. Er was wel een oude lift, maar die kraakte langs alle kanten en was nog onveiliger dan een kwade Aggron. Daarbij wist je nooit wat voor dingen erin konden gebeuren. Voor je het wist zat je opgesloten met een geest. Of was dat enkel wanneer je teveel alcohol in je systeem had?

Na verschillende trappen en een klagende knie, eindigde Floyd voor de juiste deur en klopte enkele keren aan voordat hij zijn handen weer weg stak. Nu kon hij enkel wachten tot de andere open deed. Het lukte hem om er ontsnappen bij te staan, maar vanbinnen schoot de ene gedachten na de andere in zijn hoofd. Hij had er nooit bij stil gestaan hoe Marcus misschien zou reageren. Misschien waren dingen veranderd? Die mogelijkheid bestond altijd. Het was een hele tijd geleden sinds ze elkaar voor het laatst hadden gezien. Marcus kon in die tijd verschillende mensen ontmoet hebben tijdens zijn missies voor Team Rocket. Floyd bleef blij dat hij vakantie gekozen had boven zijn werk. Niet dat het hem een super goed lid maakten, maar daar maakte hij zich niet druk om. Alles was goed zoals het nu was. Of toch bijna alles.

Elke gedachten verliet zijn hoofd wanneer dat de deur open ging en hij zocht gelijk de blik van de oudere man op. Dat was echter niet voordat hij de prothese opmerkte die niet helemaal juist hing. Hij keek er slecht enkele seconden vragend naar, maar besloot het te laten voor wat het was. Marcus begon namelijk te spreken en leunde tegen de deurpost aan. “Denk je dat ik er van nature zo uit zie? Dit eist tijd.” Floyd gebaarde met één hand naar zijn lichaam en haalde vervolgens zijn wenkbrauwen op om de andere uit te dagen er iets over te zeggen. De grap had zijn mond vlot verlaten. Er was nog steeds weinig emotie van zijn gezicht af te lezen, maar zijn uitdrukking was kalm en niet bedrukt zoals die normaal was. “Ga je me binnen laten of is er een speciaal ritueel voor dat ik binnen mag?” Zacht beet hij op de binnenkant van zijn onderlip. Geen moment haalde hij zijn ogen van de oudere man af, in plaats daarvan hield hij zijn gele ogen gericht op die van hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Marcus Ludovic
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Houndoom
https://pokemon-journey.actieforum.com/t589-marcus-ludovic#8097 https://pokemon-journey.actieforum.com/t590-marcus-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyza jan 06, 2018 11:19 am

i'm a fool for you

Leunend tegen de deurpost aan bleven zijn ogen op Floyd rusten. Zijn voet tikte zacht en ritmisch tegen de koude, houten vloer. Een actie die hij niet eens opmerkte en een teken dat hij gespannen was. Gezonde spanning dat wel. "Dat eist tijd?' Herhaalde Marcus met een opgetrokken wenkbrauw en geneigd om nu een smerige opmerking te maken. Hij liet echter zijn blik nogmaals over Floyd zijn lichaam gaan om zijn outfit in zich op te nemen. Met een veelzeggende blik en een grijns hield hij zijn mond. Al had Floyd een vuilniszak gedragen had Marcus het nog prima gevonden. 'Ga je me binnen laten of is er een speciaal ritueel voor dat ik binnen mag?' Marcus zijn gele ogen vonden die weer van Floyd en ditmaal moest hij er alles aan doen om ook zijn eigen gezicht in de plooi te houden. Zoals gewoonlijk had Floyd daar zo te zien weinig moeite mee. Het scheelde dat Marcus hem al langer kende en ondertussen vrij goed kon peilen wat Floyd bedoelde, want echt veel emotie zat er gebruikelijk niet in. Niet op die manier. Enkel toen ze alleen waren. Of dronken. Ja, die keer ook ja. Of alleen en dronken.

Hij duwde zich van de deurpost af en rechtte zijn rug. "Een ritueeltje..", mompelde hij. Hij wierp even een snelle blik over de overloop waar ze nu op stonden. Alle deuren waren dicht en er was niemand te bekennen. Niet dat het wat uit maakte. Hij deed vervolgens een stap naar voren zodat hij recht voor Floyd stond. Marcus was ietsje langer dan zijn metgezel waardoor hij een klein beetje zijn blik naar beneden moest laten zakken. Hij legde zijn goede hand op Floyd zijn schouder en leunde naar voren. Net toen hun lippen elkaar zouden raken kwam hij tot stilstand. Hij rook aftershave en nog iets anders. Als hij zijn ogen sloot waren ze weer terug in Coumarine City, op de bank met koffie en meer.. "Zo zou je het kunnen noemen ja", en hij scheurde zich los van hun intieme momentje en stapte achteruit en opzij, gebarend dat Floyd langs hem naar binnen mocht stappen. Hij had een zeer zelfvoldane uitdrukking op zijn gelaat terwijl zijn ogen hem geen seconde verloren. Ze waren inmiddels donker en het voelde alsof zijn hele lijf die ene beweging tegen wilde gaan toen hij opzij was gestapt. "Treed verder" Kreeg hij er uiteindelijk uit, zich er van bewust hoeveel wilskracht dat hem gekost had zojuist. Op dat moment herinnerde zijn brein hem er ook aan hoe lang het geleden was dat hij Floyd gezien had. Te lang. Zijn hart ging wild tekeer en hij voelde zich licht worden.


Terug naar boven Ga naar beneden
Floyd Duncan
Member
Floyd Duncan
Punten : 228
Gender : Male ♂
Age : 23 | 31 okt.
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1279-floyd-duncan https://pokemon-journey.actieforum.com/t1370-floyd-s-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyza jan 06, 2018 6:05 pm

Als hij zich moest klaarmaken om ergens heel te gaan spendeerde hij meeste tijd aan zijn haar en zelfs dat was maar vijf minuten. Even een kam erdoor en het lag goed. Op dat vlak had hij veel geluk, anders had hij het nooit lang vol gehouden om met lang haar rond te lopen. “Oh ja, veel tijd, maar het was te verwachten dat je het niet zou snappen,” zei hij schouderophalend met een plagerige ondertoon. Hij vond niet dat hij verantwoordelijk was voor zijn eigen woorden, het was Marcus die begonnen was. “Maar ik kan altijd weer gaan, als het je niet bevalt.” Met zijn duim weer hij over zijn schouder naar achter. Als Marcus niet in beweging was gekomen rond die periode had hij misschien zelfs de moeite genomen om zich om te draaien.

Floyd merkte hoe de man dichterbij kwam en was zich maar al te bewust van de hand op zijn schouder. Hij betrapte zichzelf erop dat hij mee leunde in de zachte aanraking. Om het makkelijker te maken voor beide partijen kantelde zijn hoofd een beetje naar achter zodat hun lippen perfect op elkaar zouden komen, maar dat moment kwam niet. De man had niet opgemerkt hoe hij zijn adem had ingehouden. Hij merkte het pas wanneer hij die los liet om een zachte grinnik te laten horen. Zijn hoofd was zo dicht bij die van Marcus, dat hij de arme ademhaling tegen zijn huid voelde. Toen Marcus weer naar achter bewoog en de afstand weer vergroten, drukte Floyd zijn kiezen op elkaar. Hij was bijna meer naar voor gaan hangen om het toch te voorkomen, maar hij wist de controle over zijn eigen lichaam te behouden. “Zo gemeen,” zei hij en nu speelde er toch een grijns op zijn gezicht.
Hij hield zijn gele ogen nog voor een paar seconden op de oudere man gericht, voor hij van hem weg keek, naar de ruimte die achter hem lag. Toen hij toestemming kreeg en de ruimte om binnen te mogen komen deed hij dat ook. In het voorbijkomen keek hij vanuit zijn ooghoeken naar de andere, maar hield zijn hoofd recht naar voor gericht.

Eenmaal binnen bekeek hij de nieuwe woning van Marcus eens goed. De stijl was… interessant. Het was niet een stijl waar hij aan zou denken als hij dacht aan hem. “Dit is heel… gezellig,” zei hij uiteindelijk. Floyd bleef met zijn rug naar Marcus staan terwijl hij zich begon te ontdoen van zijn muts, sjaal en jas. Hij wist niet goed waar dat hij ermee moest blijven dus besloot hij het over een stoel te hangen. Het liefst wilde hij zich nadien omdraaien om toch nog die kus op te eisen, om de sterke armen van Marcus te voelen, maar doordat hij Floyd zo geteased had besloot hij op zijn plek te blijven staan. Zelfs wanneer elk spiertje aan het klagen was om toch in beweging te komen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Marcus Ludovic
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Houndoom
https://pokemon-journey.actieforum.com/t589-marcus-ludovic#8097 https://pokemon-journey.actieforum.com/t590-marcus-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyzo jan 07, 2018 3:40 pm

i'm a fool for you

 Marcus moest het Floyd nageven. Zelfs nu had hij zijn emoties perfect onder controle. In dat opzicht kon hij zichzelf ook een klein applausje geven, want het kostte hem zelf enorm veel moeite. Toen Floyd langs hem heen stapte en hun blikken elkaar niet los lieten schoot er een vonk van elektriciteit door Marcus heen. Toch bleef hij netjes staan en wachtte hij tot hij helemaal binnen was zodat hij de deur dicht kon doen. De deur klikte dicht en Marcus draaide zich om.

Geduldig, alsof er niets aan de hand was en ze dit dagelijks deden, begon Floyd zijn jas, sjaal en muts uit te trekken om ze vervolgens over een naburige stoel te draperen. Marcus vouwde zijn handen op zijn rug en leunde tegen de deur aan. Vix en Cersei stonden op van hun plekje in de hoek en snuffelde nieuwsgierig aan Floyd. 'Dit is heel gezellig'. Floyd bleef stil staan en de spanning in de kamer werd zo hevig dat Marcus het bijna kon voelen. Langzaam zette hij een pas naar voren en voor dat hij het door had was de kleine ruimte tussen hen verdwenen. Hij wilde net zijn armen om de man voor hem heen slaan toen hij merkte dat zijn rechter prothese hand verkeerd om zat. Plotseling kreeg hij een vlaag van ongeduld over zich heen en vloekte hij binnensmonds.  Boos morde hij eventjes aan de riempjes die al snel los kwamen. Het interesseerde hem niet dat zijn hand nutteloos op de grond viel en weg rolde. Het kon hem ook maar niets meer schelen. Floyd kende hem zonder hand, hij had deze hand immers pas gekregen toen Floyd op vakantie was. Het verlies van zijn rechterhand was de sleutel die hun op die even avond bij elkaar had gebracht. Hoe had het tot dit kunnen komen?

Zijn rechterharm schoof onder Floyd zijn arm door, zijn linkerhand over Floyd andere arm heen waardoor hij hem in een intieme knuffel tegen zich aan trok. Hij gaf hem een langzame kus tegen zijn nek. Op dat moment voelde het alsof die hele rot wereld in één moment weer goed was. Marcus wilde hem vast houden en nooit meer los laten. "Ik heb je gemist" mompelde hij vermoeid tegen zijn schouder, zich er van bewust dat hij moe was en al in geen tijden goed geslapen had. Hij ademde diep in en liet een zelfvoldane zucht ontsnappen. Hij leunde tegen sterke schouders en bleef een tijdje zo staan. bijna helemaal voldaan. Floyd rook naar aftershave en nog iets anders.. Hij rook lekker constateerde Marcus.


Terug naar boven Ga naar beneden
Floyd Duncan
Member
Floyd Duncan
Punten : 228
Gender : Male ♂
Age : 23 | 31 okt.
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1279-floyd-duncan https://pokemon-journey.actieforum.com/t1370-floyd-s-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyma jan 08, 2018 12:18 am

Zelfs al was het een omgeving waar hij nog nooit was geweest, het voelde zo vertrouwd. Iets dat vast te danken was aan de man waar hij met zijn rug naartoe stond. Ondanks de aparte stijl was het nog steeds een aangenamere woning dan degene waar hij leefde. Floyd stak nu eenmaal geen tijd in het onderhouden van de plaats omdat hij er toch maar alleen was. Hij moest niet kijken naar andere en zelf kon hij leven met zijn shithole appartement. Als hij er zo over nadacht was het eigenlijk best eenzaam. Zelfs zijn reis had hij eenzaam gevonden met enkel zijn pokémon als gezelschap. Vroeger was dat nooit een probleem geweest, gezien hij altijd alleen geweest was en altijd voor zichzelf had moeten zorgen. Nu was het helemaal anders. Het drong ineens tot hem door dat er iets was in zijn leven dat hij miste als hij er niet in de buurt was en hard miste.

Floyd kon nog net zien hoe dat Marcus aan het sukkelen was met de prothese en het ding viel al snel op de grond. Het was een grappig zicht en dat toonde hij met een kleine glimlach en zijn wenkbrauwen wat opgetrokken. Ergens zou hij misschien medelijden moeten hebben met de man, maar hij voelde zich er niet schuldig omdat hij het grappig vond. Floyd kon zich nog steeds herinneren hoe hij Marcus als een hoopje miserie gevonden had in een zijstraatje. De avond daarentegen, daar zaten gaten in.
Langzaam voelde hij hoe twee armen hem omsloten en zijn rug tegen de borst van Marcus eindigde. Hij kruiste zijn eigen armen om zo de andere zijn gespierde armen vast te kunnen nemen. Zijn vingers drukte hij zacht in het vel, maar enkel om het gevoel te hebben dat Marcus nog dichter stond, iets wat al niet meer mogelijk was. Zijn ogen vielen dicht en hij liet zijn hoofd tegen de man aanleunen. Wanneer hij de zachte kus voelde tegen zijn nek werd de druk die hij met zijn vingers uitoefende even harder.

Vele seconden tikte voorbij terwijl ze daar zo stonden en van Floyd had het nog veel langer mogen duren. Toch was hij degene die in actie schoot en zichzelf probeerde om te draaien met de armen van Marcus nog steeds om hem heen. Er zou een tijd geweest zijn dat hij het allemaal niet aangenaam zou hebben gevonden, maar dat was nu anders. Hij was nog steeds gesteld op zijn persoonlijke ruimte, maar slechts één persoon mocht daarbinnen komen. “Volgende keer kom je met mij mee,” besloot de jongeman op dat moment. “Ik ga niet weg zonder dat jij meegaat en als iemand je probeert tegen te houden zorg ik er eigenhandig voor dat die dat niet meer kan.” Hij kon even goed niet op vakantie gaan en thuis blijven, maar die optie vond hij toch niet de juiste. Als hij weer weg ging, moest Marcus gewoon mee gaan. Dan mocht er geen Team Rocket zijn dat tussen hun plannen kwam. Met een doordringende blik keek hij de man strak in zijn ogen aan, maar hij wachten niet op antwoord. Hij leunde wat naar voor om dan toch de kus op te eisen die hij daarvoor niet had gekregen. Eén hand had hij ondertussen tegen Marcus zijn borst gelegd en de andere ruste op zijn bovenarm.
Terug naar boven Ga naar beneden
Marcus Ludovic
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Houndoom
https://pokemon-journey.actieforum.com/t589-marcus-ludovic#8097 https://pokemon-journey.actieforum.com/t590-marcus-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyma jan 08, 2018 6:11 pm

i'm a fool for you

De seconde tikte voorbij terwijl ze daar zo stonden, genietend van het moment. Van zijn part mocht dit voor eeuwig duren maar helaas draaide Floyd zich na enkele tellen toch op. Hij ving zijn blik met  een tevreden glimlach. "Daar ben ik het ten zeerste met je eens, het was vreselijk saai zonder jou" Verzuchtte hij al waren de woorden eerlijk en oprecht. Hij had gezocht in elke vreemdeling maar vinden kon hij het niet. Dat ene. Dat onbeschrijfelijke. Hij kwam dus tot de conclusie dat er maar één iemand was  tot nu toe die hem dat ene speciale gevoel kon geven, en hij stond nu hier in zijn kamer. De doordringende blik die Floyd hem gaf ontging hem niet en deed hem denken dat hij niet alleen maar doelde op mee gaan op vakantie, de kus die daarna volgde leidde hem enkele tellen af van dat moment. Hij leunde naar voren en beantwoordde hem. Zijn hand kneep zachtjes in Floyd zijn bovenarm, zijn duim streek over zijn warme huid. De kus was intiem en diep en heerlijk. Wanneer was de laatste keer dat hij zo goed gezoend had? Hij kon zich dat niet eens meer herinneren. Ergens was dat best tragisch. Toen hij zich los trok grinnikte hij. "Godver ik heb dit ook gemist.. ik had je beter moeten kussen voor je vertrok, al die maanden zonder waren .. onplezierig" Besloot hij diplomatiek, op lage toon. Hij leunde nu wel naar achteren en wierp hem een schattende blik. "Er is iets anders aan je- en dan bedoel ik niet je natuurlijke, sombere klederdracht" Hij kon het niet direct plaatsen maar er was iets.. anders. Hij zag er meer ontspannen uit omdat hij op vakantie geweest was? Misschien? Nee, dat was het niet .. Hij kon zijn vinger er niet op leggen maar er was iets.. anders. Er school iets in zijn ogen dat Marcus nog niet eerder gezien had. Ergens buiten klonk een luide beng! en abrupt werd hij uit zijn concentratie getrokken. Buiten zag hij allerlei flikkerende lichtjes. Die rot kinderen en hun vuurwerk ook. Hij keek weer naar Floyd. "Sorry voor de mood killer, mijn appartement is nou niet echt de beste plaats voor onze emotionele reünie" Grinnikte hij en hij gaf Floyd nog een kus.


Terug naar boven Ga naar beneden
Floyd Duncan
Member
Floyd Duncan
Punten : 228
Gender : Male ♂
Age : 23 | 31 okt.
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1279-floyd-duncan https://pokemon-journey.actieforum.com/t1370-floyd-s-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptydo jan 11, 2018 10:01 pm


Hij wilde niet weer weg gaan alleen. Het was vreemd om met zo een gevoel rond te lopen, maar hij wilde het niet meer. Vroeger had hij er niets mee in gezeten om alleen te zijn. Meestal waren dat de beste periodes van zijn leven omdat niemand hem kon storen op die momenten. Mensen deden namelijk niets anders als hem storen, maar met Marcus was het anders. Hij miste hem oprecht wanneer hij niet in de directe omgeving was. “Dat is dan afgesproken,” zei hij en een redelijk brede grijns vormde zich op zijn gezicht. “Volgende keer ga je mee.” Het had geen zin om nog terug te krabbelen. Als Marcus besloot om in te plaats liever op een missie te gaan voor Team Rocket zou hij ervoor zorgen dat zijn opdracht voerders niet langer opdrachten konden uitdelen.
De kus waar hij heel die tijd op had gewacht kwam eindelijk. Van hem had het nog uren mogen duren. Het bracht een warm gevoel in het teweeg en wanneer het stopte sloot hij zijn ogen. Een korte en bijna onhoorbare zucht verliet zijn mond terwijl hij zijn ogen weer omhoog richten naar Marcus.

Floyd trok een wenkbrauw omhoog bij de opmerking van Marcus en hield daarbij zijn hoofd schuin. “Iets… anders?” herhaalde hij. Was er iets anders aan hem? Had hij iets veranderd aan zichzelf in de tijd dat hij weg was?  Floyd probeerde zich echt te herinneren of er iets was, maar hij had zelf geen idee wat het was. Zijn lange vakantie pauze had hem goed gedaan, het had er voor gezorgt dat hij weer kalmer was als voorheen. Maar hij vermoedde niet dat het dat was waar naar verwezen werd. Er was ook nog het feit dat hij gewoon meer open kon zijn in de man zijn buurt.
Floyd had juist zijn mond geopend om daar wat over te zeggen, maar luide knallen galmde door heel de blok. “Tsk.” Met vernauwde ogen keek hij naar het raam. “Daar kan ik snel genoeg wat aan veranderen,” mompelde hij zacht. Verschillende ideeën vlogen al door zijn hoofd en hij was bereid ze allemaal uit te voeren. Als hij rust wilde, dan zou hij rust krijgen. Sommige zouden vuurwerk romantisch kunnen noemen, maar voor hem waren het enkel luide knallen gezien hij het effect ervan niet zag buiten. Iets waar hij ook niet op stond te wachten. Eén hand liet Marcus los en gleed al onder zijn jas, klaar om één van zijn pokémon erbij te nemen. Het waren vast kinderen, maar wanneer had het hem ooit uitgemaakt of het om kinderen of volwassenen ging?
Terug naar boven Ga naar beneden
Marcus Ludovic
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Houndoom
https://pokemon-journey.actieforum.com/t589-marcus-ludovic#8097 https://pokemon-journey.actieforum.com/t590-marcus-pokedex

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Emptyma jan 15, 2018 8:16 pm

i'm a fool for you

Wellicht zou hij het niet snel uitvinden wat dat 'anders' nu wel niet was want ook hij voelde hoe hij zijn aandacht naar die vervelende kinderen buiten gaan, die het lef hadden vuurwerk onder zijn raam af te steken. Nou ja, hij had er tot nu toe niet veel problemen mee gehad maar hij wilde op dit moment even zijn momentje beleven met Floyd. Hun verstoorde dat. Hij keek op toen hij Floyd zijn duistere gedachte hoorde mompelen. Hij pakte zelfs al een pokebal van onder zijn jas vandaan. "Woah- ga je de psychopaat uithangen op mijn.. onderburen?" Vroeg hij met een geamuseerd opgetrokken wenkbrauw. Hij hoefde niet te kijken want hij kon al raden dat zij het waren. Die vervelende kinderen waren het bijna altijd, en zelfs de ouders deden wel eens mee. "Ik bedoel- ik houd je niet tegen" Voegde hij er aan toe terwijl hij naar het raam liep en naar beneden tuurde. "Het zou tijd worden" Het zijn waren er vijf, en het waren allemaal kinderen. Geen probleem dus. Hij draaide zich om naar Floyd en voelde zichzelf onwillekeurig glimlachen. "Nou je ziet er nogal serieus uit- wat je ook doet haal je pokémon alsjeblieft niet hier binnen er uit. In denk dat het hier dan wel erg knus wordt, al is knus misschien niet eens zo slecht nu" Zei hij met een knipoog. Hij liep naar Floyd toe en gaf hem nogmaals een liefdevolle kus. "Kom op, let's tear shit up" Hij liep naar de deur en deed geen moeite om zijn jas aan te trekken. Hij opende de deur en hield die open voor zijn knappe metgezel. "Blijf- jij kom mee' Zei hij tegen Vix en hij gebaarde met zijn hoofd dat Cersei mee moest komen. Vix keek hem een paar tellen met een verbaasde blik aan, alvorens hij plaats nam op zijn slaapplek in de hoek om de wacht te houden in het donker.


Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

Closed - I waited. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Closed - I waited.   Closed - I waited. Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Closed - I waited.
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Fly Away. [ closed ]
» Closed - Hey mom!
» Closed - That's our job!
» Do it For Him [Closed]
» Closed- His first gym.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Kalos :: Lumiose City-
Ga naar: