Dit was toch het ergste wat haar had kunnen overkomen. Of niet? Met een frons stond ze voor een kleine kledingzaak die vlak tegenover het hotel zat. Kijk, het feit dat haar ouders al haar aanstuurde nieuwe kleding te halen was één ding maar daar echt veel moeite voor doen ook? Dat konden ze enkel maar dromen. Helaas mocht ze niet in een ouderwetse kledij verschijnen bij één of andere trouwerij van een achtertante. Ze moest in een nette jurk en al en een stel passende hakken daar verschijnen. Geagiteerd stapte ze dan ook de kledingzaak in, haar handen losjes in haar zakken en liet haar blik glijden over de assortiment. Waar zou in hemelsnaam haar maat hangen en überhaupt de type kleren die ze zocht? Na een diepe zucht liep ze maar een rij in en zag voornamelijk rokjes aan haar voorbij gaan, beschikbaar in verschillende kleuren. Bij nader inzien, te fel voor wat ze meestal droeg, ze wilde het wat gedempter qua kleur hebben. Ze hield niet van nette kleren maar al helemaal niet van neon kleuren, het leek ook geen goed idee meer op te gaan vallen dan het bruidspaar. Daar zou ze graag rekening mee willen houden, bij die trouwerij wilde ze maar al te graag op de achtergrond verdwijnen.

”Bingo!” sprak ze plotseling toen ze een rij vol jurken opmerkte, helaas niet gelijk in de kleurenschema waar ze naar zocht maar er was een kans dat ze in de magazijn het vast in een andere kleur of maat hadden. Met haar gezicht in een diepe frons en voorover gebogen nam ze de eerste paar jurken op, en schoof de vorige telkens opzij maar… Nee. Ze vond het niets. Het was veel te groot, te klein, foute kleur of… had ze het helemaal mis? Uit ergernis wroette ze met haar handen door haar eigen haar, totdat een idee in haar opkwam. Ze had zelf geen idee en geen goede smaak betreft dit, dus met heel veel hoop… misschien een Pokémon van haar! Vol goede moed klapte ze de Pokéball van Toph open en wees ze direct richting een jurk met een bloemenpatroon die tot dusver het minst erg uit zag. De Mienshao keek minachtend van Chakra terug naar de jurk en greep deze voorzichtig met haar poot vast en bestudeerde het stofje, voordat ze afkeurend snoof. ”Is dat een… ‘nee’?” Het was een overbodige opmerking, ze kende haar lichaamshouding genoeg om het antwoord al te weten, en schoof de volgende jurk tevoorschijn, weer dezelfde vraag stellend. Weer een afkeurend geluidje. Misschien zou het toch sneller gaan om maar ouderwets een werknemer hier te vragen en haar blik op de prijskaartje te houden. Een tel lang zat dat idee in haar hoofd toen een dame hun naderde en een enorme fout beging… Ze stapte op de staart van Toph en sprong geschrokken door haar fout naar achteren en excuseerde zich tegenover de Mienshao. Haar ogen trokken tot spleetjes, door pijn en afschuw en de Fighting type balde haar vuisten en sloeg zonder stil te staan bij haar actie tegen het gezicht van de verkoopster die…

PATS!

”Toph… Moest dat nou echt?” Na de stoot keek de Pokémon pas naar de inmiddels buiten bewustzijn liggende dame, verrast door haar actie en hield haar kop onschuldig scheef. Alsof de werknemer uit zichzelf had besloten vlak naast hun te gaan liggen en een tukje te doen in plaats van hun te helpen met het kiezen van een jurkje. Wat moesten ze nu weer doen, ze konden nu niet echt weglopen, de dame zou haar herinneren en dan misschien voor de politie slepen én ze hadden de dame nodig voor het kiezen van een passend jurkje. Dit was foute boel in ieder geval, hele foute boel. Dit was weleens anders dan moeten vluchten voor een lavastroom, terugvinden van een Sunkern in een grot en die Kenneth knul die foute boel op zichzelf was. Oké, even rustig nadenken, hoe zouden ze de verkoopster wakker kunnen krijgen, met… water… petsen! Wacht, natuurlijk, petsen! Zelf was ze weleens buiten westen gestoten door haar vader tijdens één van de vele trainingen, en meestal werkte dat maar ook door meer bloed naar het hoofd te laten stromen. Ze hadden een oplossing, maar ze moest Toph hier ook echt op aan spreken, ze was meestal degene die nadacht voor ze iets deed. For Arceus sake, ze was de brein in hun Trainerband en zij de spieren, het was nooit anders geweest, maar… als ze aangevallen werd, sloeg ze wel zo snel zo mogelijk toe op de meest efficiënte manier. Ugh, ze moest er niet te lang over inzitten. Er lag een bewusteloze vrouw op de grond. De gedachten negerend over Toph’s gedrag, greep ze maar gelijk de benen vast van de vrouw, hield die omhoog en keek Toph recht aan. ”Zachte petsen, Toph, zachte,” De Fighting type rolde met haar ogen en nam plaats achter de vrouw, hurkte over het gezicht en deelde zachte petsen uit. Pets! Pets! ‘Hmm…?  Een zacht geluid verliet de mond van de dame maar het leek meer op een kreun dan iets anders, geen bewuste reactie op de petsen of omgeving. Een heel minuut bleef ze met de benen vast staan, terwijl Toph een pets na pets bleef uitdelen en droog viel Chakra de sokken van de vrouw op. Met een opgetrokken wenkbrauw en een trotse glimlach knikte ze in zichzelf, het waren Happy Socks, kijk, dit persoon had smaak en een extra reden om door haar weer wakker gemaakt te worden.

Hun tactiek was echter niet zo heel effectief, en toen… Hoorde ze voetstappen, en voordat ze had kunnen reageren stond er een meid met haar rug naar hen toe in dezelfde rij. Ehm. Haar kledingstijl was heel modieus en ze had al haar Pokémon tevoorschijn gehaald, een paar bekende zaten ertussen en zelfs eentje die pas geëvolueerd was, maar dat maakte nu weinig uit. Ze schok dat amper meer aandacht. Dit was het persoon die haar kon helpen. Op twee manieren. ”Hey, jij, kan je de benen van deze vrouw even vasthouden? Ze is trouwens nog levend, enkel per ongeluk buiten westen geraakt, en hé, kijk, ze heeft ook Happy Socks!” Goede afleiding van de bewusteloze verkoopster. Direct probeerde ze de benen te overhandigen aan de meid, en maakte met haar gezicht een gebaar richting de jurken, ”En… ik hoop dat je beter advies hebt voor een passende jurk als gast voor een trouwerij dan… degene die nu over sokken ligt te dromen?”

De meid had ze duidelijk verrast en zelfs na de Happy Socks opmerking werd het er niet beter op. Dat was jammer, ze had verwacht dat het populair zou worden. Had ze dan wel de juiste persoon om advies gevraagd? Iemand die niet eens van het bestaan van Happy Socks af wist? Ach, ze droeg zich duidelijk veel stijlvoller dan zij, dat was meer dan genoeg reden. Met de benen nu in de handen van de meid kon ze zich eindelijk richten op haar ultieme doel; mode advies. Hmm, ze had misschien wel beter soepeler kunnen zijn in het benaderen van de ander. Ze hield misschien de benen vast maar wel aarzelend. Niet dat het apart was, zelf zou ze ook verward opkijken. Of, nee, eigenlijk niet op dit punt. Ze had daarvoor teveel rare dingen beleefd om van dit soort dingen op te kijken. Daarover gesproken… Een harige bol van een Zubat en een hartvormige snuit kwam vanachter de meid naar haar toe vliegen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze verward van de Pokémon terug naar de meid. ”Gaat jouw… Zubat-achtige Pokémon mij mode advies geven?” Een luide klap tegen een voorhoofd echode door de winkelzaak, afkomstig van Toph. De Mienshao had deze keer geen klappen uitgedeeld aan de dame maar een flinke facepalm gemaakt. Van oorsprong kwam ze uit Unova en herkende ze Woobat uit duizenden. Dat ze met Zubat vergeleken werden verbaasde haar niet. Eerder het punt dat zelfs Chakra ze niet herkende was triest. Niet eens het negeren van een té stille meid en de signalen die ze af gaf. De Woobat was om een reden toegevlogen. Een reden waar de Pokémon gebruikt voor kon worden en dat was… ”W-Wacht, je kan praten?!” Dat dus. De Mienshao rolde met haar ogen en sloeg haar armen even over elkaar. Dit persoon was haar Trainer.

In de tussentijd probeerde Chakra het te bevatten. Het hele telepathie gebeuren. Dat Abra dat kon was één ding, maar deze Pokémon..? Het leek geeneens op een Psychic type! In een spontane verbaasde beweging sloeg ze echter met haar hand een paar jurken neer op de grond. Ja, soepel zoals gewoonlijk. Toph weigerde de kleren op te ruimen en stak koppig haar snuit de lucht in. Het was niet haar schuld. De meid kon en wilde haar helpen, huh? ”Een win-win situatie dus! Oké, dus..” begon ze, waarna ze een paar nog hangende jurken opzij duwde, ”Zie jij hier al iets hangen wat erbij zou passen?” Ze zou maar niet navragen waarom de meid niet sprak. Zolang ze het beide naar hun zin hadden.. wat maakte de details dan uit? Nieuwsgierig was ze wel maar met al twee problemen op zak, kon ze zich niet nog één veroorloven. Helaas kwam er toch eentje bij. Een Seel-achtige Pokémon was weggehopt vanachter de meid en spot water in het gezicht van de bewusteloze verkoopster. Dit kon je niet menen.

Gealarmeerd keerde ze zich tot de verkoopster. ”Het koelt haar af maar niet op de juiste manier!” kraamde ze wat mompelend uit, voor ze de meid in haar ooghoek de Pokémon oppakte en stevig vastgreep. Duidelijk. Dit was nog foutere boel. De dame begon luidop te hoesten en stikkende beweging te maken. Oké, oké, wat moesten ze doen? De Hemmlich greep, of zoiets? Of ruimte geven? Of klopjes? Wacht. ”Toph, help me hier even bij,” Chakra staarde met een frons naar Chakra, voor ze met enige tegenzin de beweging van Chakra imiteerde. De dame lag misschien nu weer op de grond maar dat was geen enkel probleem, die dame was nou zeker bij bewustzijn. Met één hand rustend op een schouder van de verkoopster, gaf ze met de andere hand stevige kloppen tegen haar rug. De Mienshao volgde gelijk erna. De dame bleef luid hoesten, tranen kwamen in har ogen maar ze leek steeds meer bij te komen van de lading water. ”Ik denk dat ze de 2.5liter al gehaald heeft,” Ze was daar wel zeker over. En ze was wel blij met de uitkomst. Alhoewel… ‘Wat is… Waarom… Leg uit!’ proestte de dame, en direct verdween die gedachte. Ehm. Chakra keek daarbij naar de meid en toen naar de verkoopster wiens frons groter werd. ”Je hielp me met het uitkiezen van een jurk!”