Viva la Creative! [+Kenneth Brine]

Hij herkende haar stem tussen die van alle andere. Hij volgde de 'hierzo' en zag haar bij een deur staan. En tja, om nou verder te blijven denken zou niet helpen. Misschien was het beter om maar gewoon een weg te kiezen en zien wat er gebeurd. Hij knikte naar haar om even duidelijk te maken dat hij haar gezien had en hij liep naar haar toe. Toen hij bij haar stond zei hij: "Je wilt deze weg nemen?" Hij vroeg het maar even. Misschien had ze toevallig te horen gekregen dat dat de weg was. En daar wilde hij niet direct naar vragen.

Ze vertelde dat ze een goed gevoel had bij die deur. "Gevoel is een ongegrond concept. Daarnaast gaan gevoelens voorbij. Het ene moment heb je een goed gevoel bij de deur, en de andere keer niet. Maar aan de andere kant blijkt het ook dat mensen het beste op hun eerste gevoel af kunnen gaan bij het maken van een keuze. Iets met het onbewuste." Dacht hij het antwoord van Cecille. "Akkoord." En hij liep de kamer binnen. Hij kon haar niet langer die deur open laten houden, toch?

De eerste kamer waar ze in kwamen was schijnbaar een plek waar ze het heelal, zoals die te zien is vanaf de aarde, was nagebootst. Daarnaast werden in volgorde steeds de lijnen en tekeningen van sterrenbeelden afgebeeld. De astronomie was al best saai, maar toen het hem herinnerde aan astrologie kreeg hij een gezicht alsof hij rotte melk had gedronken. "Jazeker! Want de plaats van de sterren bepaald je persoonlijkheid! Heel erg logisch. Dat heeft niks met genen en opvoeding te maken. Duh." Dacht hij nogal sarcastisch.

Kenneth probeerde zijn ogen maar van het plafond af te houden. Informatie over astronomie was informatie die hij had proberen uit te wissen om plaats te maken in zijn brein voor belangrijke informatie. Wat voor verschil zou het voor hem maken of ze om de zon draaiden of juist andersom. Het zou voor hem, hier, geen verschil maken. Het leven was hier. Niet daar. Maar Cecille begon over de Ram en prikkelde weer een stukje info in Kenneths brein.. fijn.. hij was die bijna vergeten en nu haalde Cecille het terug. "Laten we verder gaan." Zei hij terwijl hij haar aankeek. Maar helaas kwam er net een man aanlopen en liep naar Cecille toe. Het leek er op alsof hij er werkte. "Oh dus jij bent geïnteresseerd in sterrenbeelden?" Zei hij met een glimlach.

Kenneth rolde mentaal met zijn ogen toen de man die hier werkte hun progressie in de weg stond. Cecille gaf eerst een antwoord waar die man misschien zou begrijpen dat ze niet per se door wilde praten erover. Althans, dat hoopte hij. Maar helaas gaf ze nog een compliment ook over het hele gebeuren. En voor hij het wist was de man een heel verhaal aan het ophangen over hoe hij ooit in de astronomiewereld terecht was gekomen. Als er iets was dat Kenneth haatte, dat was het wel trivia, en dat was veel gezegd voor een jongen zonder emoties.

En toen hij het eindelijk genoeg vond worden stapte hij op de man af en vroeg: "Waar is de wedstrijd?" De man werd nogal abrupt gestopt door Kenneth en reageerde dan ook een beetje beduusd, hij zat er echt helemaal in. ''Aan het einde van de tentoonstelling over evolutie." Zei hij nog steeds een beetje in de war. Ohja, waar was hij? En net toen hij zijn mond open deed probeerde Kenneth de blondine bij haar hand te pakken om haar mee te trekken.

Ze liet zich meetrekken door hem en maakte nog een opmerking. Een domme opmerking in zijn ogen. Ze meende toch niet werkelijk dat ze terug wilde komen? Hij vond het verschrikkelijk als mensen niet vooruit konden denken, maar goed. De wedstrijd dus. Hij gooide de deur open naar van waar ze vandaan kwamen. En zo waar stonden recht voor hen de jongens waar hij eerder langs op straat liep. Eentje floot en zei: "Damn."

Na het fluiten werd hij zelf ineens meegetrokken door de blondine. Ok, mooi. Zij had dus net zo min zin in rondhangen bij dat soort figuren. Het lukte haar dus ook om de magere jongen mee te krijgen. Kenneth had enkel onnoemelijke kracht wanneer dat moest, maar verder liet hij liever zijn brein het werk doen. Soms vergeet hij zelfs dat hij überhaupt een lichaam heeft. Maar het was dus zo dat er net bewaking de ruimte in stapte en de bende mensen waar ze omheen probeerde te rennen weg rende bij het zien van de bewakers.


OOC: ok, dit kwam dus ff random in me op, dus kijk maar wat je ermee doet XD had er verder nog niks op bedacht

Kenneth voelde iets opborrelen bij Cecille en het leek op een heldendaad. Daarna vroeg ze of hij iets vreemds had gezien aan die hangjeugd. "Wat is er niet vreemd aan ze?" Dacht hij, maar zei hij gelukkig niet hardop. Hij kon namelijk beter denken aan wat er normaal aan ze was. Maar was er wel iets normaals aan ze? Kenneth keek naar het plafond en zette zijn fotografische geheugen aan. De brede jongen met de muts? Hm, nee niks normaals. Het meisje met de roze hanenkam en de met tattoos bedekte ledematen? Hm, ook niks normaals. De kleine jongen met stekels, een veel te bleke huid en grote rode ogen? Hm, helemaal niks normaals. De jongen met de capuchon? Kenneth keek Cecille direct in haar ziel aan. "Die met de Capuchon moeten we hebben!" En hij rende de richting op van de hangjeugd naar binnen bij de fossiel pokemon tentoonstelling.